pakket - gastlog van Leora (7)

4 januari 2010 18:11

Ik (leora ) en mijn zusje (rosalie ) hebben een super de boer pakket!!!!!!!!!!!!! Omdat papa de spaarkaart vol had. Er zaten helen lekkere dingen in. En cola!!!!!!! (wat ik niet mag :-( )

( geschreven door leora - 18u11 )
[ reacties ]

NEMO - gastlog van Leora (7)

2 januari 2010 19:55

Hier is leora bij nemo. Ze is een hot-dog aan het eten en cola-lite aan het drinken. En ze kijkt door een ding dan zie je letters. Op een van de fotos zie je dat leora op een knopje drukt dan komt er een geluid. Op een van de fotos is leora bij de trein-halte en ze heeft een energie-drankje gemaakt.

( geschreven door leora - 19u15 )
[ reacties ]

gelukkig nieuwjaar!

1 januari 2010 16:07

Alles voor de avond..	...nipje na de proost, in feestjurkjes	...vuurwerk op straat...	..een pijl van de buren..	..Buurmeisje Joy en Leora...	..kregen sterretjes van Edwin..
Rosalie vond het best eng..	..Buurjongen Casper had grote lol..	..net als Edwin...	...en Joy..	..Leora noemde de knallen 'stom..'	..maar vond de sterretjes steeds leuker..
Kijk, P2KGooi! riep Leora..	..kwam brandweer langsgereden..	..zonder sirene, op weg naar iets kleins...	Er stond flinke wind..	vuurwerk fotografeert wel moeilijk...	..en Kater Zip vond het niets..

Wens ik iedereen het allerbeste voor 2010! Ik hoop dat iedereen een gezellige feestnacht gehad heeft en de akkefietjes tot kleinigheden beperkt zijn gebleven. Zo reed bij ons de brandweerwagen door de straat, maar er bleek niet echt iets aan de hand. Ook bij ons binnen gaf de brandmelder loos alarm: waarschijnlijk door de rook in de straat. Natuurlijk zou ik nog een lang verhaal kunnen schrijven over Goede Voornemens en andere obligate zaken (kinderen beter leren opruimen en zelf meer opruimen en weggooien.) Maar het schijnt dat een mens gelukkiger blijft zich gewoon niet méér voor te nemen dan goed te doen ;-) Neem ik me dus niet meer voor dan ik dagelijks doe ;-) Enfin. Dat het voor iedereen een heel goed jaar mag worden. Ook voor de mensen die op dit moment aan een ziekbed staan, zoals onze goede vriend Peter-de-bassist.

Foto's zijn te vinden achter bovenstaande 18 thumbnails: na aanklikken staat het bijschrift onder de foto.
[ reacties ]

even wat kiekjes

27 december 2009 00:48

..een dikke laag sneeuw..	...buitenspelen op 21 december	even meten hoeveel sneeuw er ligt ;-)
..we waren in de buurt...	Leora kreeg een elfje....	4 x uitrusten op de bank ;-)
kerstboomkiekje voor René ;-)	kaarsen op tafel en haard aan	iedereen het beste voor 2010!
25 december, diner	kerstcuisine op Rosalie's bord	het patchwork-breiwerk

De fotootjes zijn aanklikbaar, voor vergroten en bijschrift lezen.
[ reacties ]

onder bed de kerstboom boeken-top 5 ;-)

21 december 2009 22:42

Boeken zijn vaak m'n favoriete cadeau. Zelfs bij kleinbehuisden leveren ze weinig "waar zet ik het neer?"-problemen. En voor iedereen is er een genre dat in de smaak kan vallen.

Zelf heb ik ook altijd boeken naast mijn bed. Want zomaar wakkerliggen, neen, dat kan niet ;-) Leedigheid is des duivelsch oorkussen! Uit die laatstgelezen boeken is deze onder de kerstboom top 5 samengesteld.

Op 5 het boek dat nog steeds als een zwartbepoederde palmafdruk in mijn achterhoofd zit: Maddie, van Gonçalo Amaral. Waar de Amerikaanse politie bij de zaak JonBenét Ramsey de fout maakte zich blind te staren op de (onschuldige) ouders, volgt de Portugese politie een andere weg. Respect voor het verdriet van de ouders staat allereerst voorop: elk onduidelijk spoor dat kan wijzen op ontvoering pluist men nauwgezet uit. Pas maanden later komt lijkhond Eddie met een heel ander verhaal. Hij wijst een plek achter de bank, de kledingkast van de ouders, de kofferbak van de huurauto en nog meer voorwerpen en lokaties aan als plaats met lijkgeur. Schokkend. Want de gedachte dat ouders een zeer gewenst kind - na 5 jaar IVF, aldus wikipedia (dit detail vermeldt het boek overigens niet) iets zóuden kunnen aandoen, zelfs per ongeluk, is bijna ondenkbaar.

Op 4 een mooie, ingebonden uitgave die niet bij De Slegte hoort te liggen: Tacitus, Het leven van Agricola en De Germanen, vertaald door Vincent Hunink. De Germanen is een prachtig verslag van het West-Europese leven in de eerste eeuw na C. Het fragment Huiselijk leven en tijdverdrijf (par. 22-25), waarin de Germanen drinken, dobbelen, vechten en feesten illustreert de kleurrijke verteltrant van het boekje. De eerste helft van het boekje, Het leven van Agricola, is veel serieuzer, veel politieker. Het is te lezen als een aanklacht tegen de -mogelijke- moord op de hoofdpersoon en vooral: tegen het gebrek aan keizerlijke waardering voor diens wapenfeiten.

Ook Agricola's leven, dat zich afspeelt op Brits grondgebied, bevat fraaie beschrijvingen: verbazing over de daglengte van Noord-Brittannië, het gure klimaat, de horror van het slagveld.

Tacitus laat zelfs de tegenpartij aan het woord, in de Rede van Calgacus [par. 30-32] spreekt de Britse legerleider schande van de Romeinse koloniale drift en oorlogszucht.

Mijn enige puntje van kritiek (ik zou 'ns geen kritiek hebben ;-)) ligt ook in de vertaling van de openingszin [par. 30] van die Rede. Fore, in die openingszin, is de infinitivus futurum van het werkwoord esse. Lieve Vincent Hunink, ik ben geen classicus, maar (in) gaat (luiden) is geen futurum. Gaat ("het gaat zijn") is eh, smurfentaal. En zo'n dappere Britse legeraanvoerder, die de Romeinse moord- en hebzucht aan de orde durft te stellen, spreekt geen smurfentaal. Fore vertaalt zich gewoon stellig, als zal zijn. Maar dat is dan ook het énige punt waarop de tekst uitglijdt, naar mijn smaak ;-) (Voor de geïnteresseerde is de tekst van het boek onderaan de webpagina van Vincent Hunink te vinden.)

Op 3 hèt handboek dat Leora dagelijks citeert, terwijl ik het eigenlijk voor Edwin had gekocht: Zo doe je dat, van Fagerstrom en Smith. De gekste weetjes, van bliksemsnel een ei pellen, een kokosnoot openen, een hanenkam in je haar kammen, naadloos behangen, een bloedneus stoppen, een zentuin aanleggen tot je draadloze verbinding versterken met een huishoudzeef: het staat erin. De illustraties zijn prachtig (onmiskenbaar Adobe Illustrator) en informatief.

Op 2 een echt decemberboekje, Het festijn van kaas en wijn, van Hans Melissen. Een boekje dat ik, inderdaad, hier al 'ns eerder noemde ;-) Het bespreekt verschillende originele wijn & kaas-combinaties: welke wijn combineer je het beste met Gruyère, Têtes de Moine of een Gorgonzola Picante? De antwoorden zijn gevat in prachtige fotografie. Een boekje waar ook mijn Opa van gesmuld zou hebben ;-)

Op 1 ..taraaaa... net als op #4 een literaire tocht naar een barre streek: Rivier de Lossie, van A. Birney, een mooie, bedachtzaam geformuleerde, sfeervolle novelle over een zoektocht tegen een Schots najaarslandschap —voor meer bespreking verwijs ik graag naar de goed onderbouwde, uitgebreide recensie van Ezra de Haan of recensie van Ricco van Nierop, die de kern van dit mysterieuze boekje, volgens mij, goed verwoorden... :-)
[ reacties ]

december

19 december 2009 17:41

Uitgepakte dozen: voor mama.. ;-}	Sint-rommel zwerft er ook nog..	ballen waren goed ingepakt ;-}	venster: elke dag anders ingericht...	Na bergen werk, is het heel even..
Een idyllisch beeld...	..bleek gesmolten lampje..	Jari kwam helpen met de koekjes...	...voor het school-kerstdiner	Koor op het plein
Modeshow na het diner	jassen, tassen op de grond..	..foto door Rosalie..	sleeën op het schoolplein..	...sneeuw op de Bradelaan

Wie de woningen van mijn ouders kent, en de mijne, kan gemakkelijk denken dat ik bij mijn geboorte verwisseld moet zijn ;-)

De huishoudens van mijn ouders zijn perfect georganiseerd. Iemand met zo'n voorbeeld, zou dat zelf ook voor elkaar moeten kunnen krijgen. Zou je denken.

Maar helaas. Ik kom dagelijks tijd tekort. Soms zelfs tijd tekort om ruzie met m'n kinderen te maken over de op de grond gegooide jassen, tassen en schoolspullen. Want ruzie —of in elk geval iets heel naars, wordt het meestal: "aaaaaah, (stort huilend op de bank,) ik heb nooit een leuke dag, ik moet altijd stomme dingen... ik ben ben helemaal niet gelukkig.. dit is weer zo'n rotdag! waarom moet ik nou weer..." Ja, Supernanny zou hier bergen werk hebben ;-] Of mijn moeder, of mijn vader natuurlijk. Want wij waren toch echt, heus, serieus: beter opgevoed ;-)

Dus ren ik als een vliegende kiep door het huis en —in december ook— de school. De kerstkaarten liggen al sinds de ...herfstvakantie klaar. Verder zijn ze nog niet gekomen ;-] December heeft de naam een feestmaand te zijn. Maar afgezien van een praatje op het schoolplein of in de supermarkt met een meneer die koekjes uit de Stentor wil bakken, even sneeuwpret met Rosalie op het prachtige terrein waar eens mijn eerste school stond, is alles rennen en werken. Om feestrust te bereiken zal ik nog héél wat cursussen moeten volgen. Organiseren. Zen. Neezeggen ;-)

Maar helaas heb ik daar geen tijd voor ;-)

December-sfeer-foto's zijn te vinden achter bovenstaande 15 thumbnails: na aanklikken staat het bijschrift onder de foto.
[ reacties ]

overgeleverd aan de bladblazer

10 december 2009 22:22

Nu ik er een treinreis voor moet maken, combineer ik het met andere dingen waarvoor ik tòch langs de Kruislaan kom: een bezoekje aan de Nieuwe Ooster.

De Nieuwe Oooster is een prachtige, goed onderhouden begraafplaats, maar af en toe verbaas ik me een beetje over de "weggewaaide" vazen e.d. die ik van de achterliggende graven moet terugbrengen naar het graf van mijn zus.

Zo lag vandaag de "elfjes-vaas" (van een van Petra's kinderen) met schelpen, knikkers, theelichtjes en al op een achtergelegen graf. Geen kwade opzet, vermoed ik. Waarschijnlijk zijn de beheerders met de bladblazer langsgeweest. Ekster of konijn lijkt me niet in staat zo'n vaas zo verweg te krijgen. Maar waarom niet wat voorzichtiger met de bladblazer, maaimachine of de zandbijstortschep? Of welke werkzaamheden ook zulke schade veroorzaken.

Zo zijn beide vogeltjes al van de keramische schaal gebroken, ontbrak vandaag de roze broche van Fien èn de zwarte kei die er zes jaar lag, met de gouden letters my angel. En nu ik de foto bekijk van de dag waarop de my-angel-steen, de broche en de elfjesvaas nog op hun plek stonden, besef ik me dat ook het porseleinen popje ontbreekt.

Echt, het is geen ramp, ik ben ook geen seconde kwaad. Het is alleen zo slordig. Niemand weet van wie de my-angel-steen was, maar íemand had 'm er ooit neergelegd. Een mooi gebaar. Ook de roze broche van Fien, zoiets hoort niet te verdwijnen bij het bijstorten van zand of het wegblazen van blad. Vroeg of laat vind ik ze misschien weer —kwade opzet kan het niet zijn: het enige dat iemand zou kùnnen willen wegnemen, het harkje, blijft altijd keurig op z'n plaats.

Wat ik vandaag heb bijgeplaatst, een kerststukje en een windlicht, daar mag de bladblazer gerust overheen. Al heeft het wat moeite gekost om de kaars in het windlicht aan te steken (gelukt dankzij geleende lucifers van de Bloemenman) zo'n kerststukje hoeft er echt niet lang te blijven staan. Kan me zelfs goed voorstellen dat sommige mensen (mijn moeder) het eigenlijk niet vinden kunnen... ;-} Maarja. Het blijft zoveel langer mooi dan een verregende en verbladblazerde bos bloemen ;-]
[ reacties ]

spannende tijden met bliksembezoek

5 december 2009 12:49

Spannende tijden voor kinderen. Zeker als er ook nog een poesje komt aanlopen. Dat ondertussen ook erg gemist werd bij de familie D., even verderop in de straat.

Zo eindigde de ‘geluksdag’ (aldus Leora, die ook nog won op school met Bingo) toch nog een beetje verdrietig en uitgeteld. (Niet voor het poesje en haar eigenaars, natuurlijk ;-))

De fotootjes hierboven kun je aanklikken om het verhaaltje erachter te lezen in het onderschrift.

Iedereen een fijne Sinterklaasavond gewenst!
[ reacties ]

nachtvorst - mag nog best even wegblijven

2 december 10:29

Dankzij het zachte weer in november bloeien er nog steeds —of alweer— bloemen in ons tuintje. Bloemen die normaal pas in het voorjaar bloeien of in december allang niet meer leven.
De fotootjes hierboven kun je aanklikken om naam en normale bloeitijd te lezen in het onderschrift. Van mij mag de nachtvorst nog best even wegblijven.
[ reacties ]

fictieve schoolfoto van zes scholen

30 november 2009 22:35

Als kind heb ik 6 basisscholen bezocht, realiseerde ik me bij het typen van het laatste stukje.

Oké, de meeste mensen van mijn generatie hebben tussen hun 4e en 12e jaar tenminste 2 scholen bezocht: kleuterschool en basisschool waren destijds gescheiden. Maar als je vlak voor je 9e verjaardag aan je 6e school begint, is het eigenlijk een wonder dat je nog nieuwe contacten legt. (Ik denk dat dat ook te maken heeft met de schaal van de school (erg klein) en de vriendelijkheid van de klasgenootjes die ik destijds trof.)

Afscheid is bij zoveel verhuizingen in nog geen 5 jaar tijd, een basisthema geworden.

Ik herinner me nog hoe ik bij de allereerste verhuizing over de vensterbank uit het raam keek en dacht... Ebo, Hennie, Anna... Het gevoel dat het voor mij eigenlijk niet meer hoefde. Niets dramatisch: gewoon het gevoel dat op vandaag niets aan gisteren kon tippen. Het heeft daar ook even geduurd voor ik kinderen tegenkwam die ik niet eigenlijk vervelend vond.

Sommige mensen zullen op verlies reageren met vergeten, er niet meer aan willen denken. Het lijkt me ergens best gezond. Zelf geniet ik meer van het werk van een schrijver als Modiano. Speuren in de eigen omzwervingen. Obsessieve opsommingen van plaatsten waar hij geweest is, mensen die hij kende, compleet met bestaande telefoonnummers en adressen op verdwenen plattegronden. In dat soort boeken herken ik de karakters uit mijn eigen jeugd.

Als ik een foto kon samenstellen uit mijn kindertijd, van al die vriendjes en vriendinnetjes op al die scholen en woonplaatsen, dan zouden daar de volgende namen en gezichtjes op staan:

Woonplaats 1: Ebo van der Velde, Anna Rahanar, Hennie Prins, Wim (Willem) Schutter, Frans,

Woonplaats 2: Jeremine Holt, Ilse en Han Otten, Ellen, Mariska, Hans,

Woonplaats 3: Geert Jan Douma, Marijke Schaapman, Renée Meijer, Ineke, Hessel, Lars,

Woonplaats 4: Alle namen (Ingrid, Henriëtte, Ida, Irene, Kees, Pieter, Hendrik e.a.) bekend; omdat ik nog altijd contact heb met een aantal mensen van deze school, zal ik achternamen weglaten. Net als de woonplaatsen. Die zijn wel uit de politieke landkaart op te maken ;-)
[ reacties ]

wooncarriere afgezet tegen de politieke kaart van Nederland

25 november 2009 16:41

Een paar weken geleden publiceerde Braxwell labs de Politieke Landkaart 2009: alle Nederlandse gemeenten naar verkiezingsuitslagen op de —fictieve— kaart gezet. Vier politieke windstreken —Links, Rechts, Progressief en Conservatief— vormen de basis voor acht gewesten met een eigen politieke kleur.

Zou er verband zijn tussen m'n politieke voorkeur en die van de plekken waar ik ben opgegroeid, vroeg ik me af. Met die vraag zocht ik al mijn woonplaatsen op in de politieke landkaart.pdf. Voor het gemak ga ik ervanuit dat een gemiddelde politieke kleur van een gemeente traag verkleurt. Zo zijn sommige locaties uit mijn kindertijd al jaren gemiddeld —inderdaad— ‘rood’: de provincie Groningen en de stad Nijmegen bijvoorbeeld. Enfin.

Mijn geboorteplaats ligt op de Politieke Landkaart ligt in Gewest IV: het Progressieve Midden. Daarvandaan ben ik verhuisd naar een stad in Gewest I: de Progressieve Steden. Al snel ben ik opnieuw verhuisd, nog steeds als kind, naar een dorp in Gewest VII: De Rode Regio. Vervolgens ben ik verhuisd naar een gemeente in Gewest III: Rijk & Rechts. Daarvandaan ben ik, nog voor mijn 18e, ontsnapt naar een stad in Gewest I: Progressieve Steden. Vanuit die regio ben ik verhuisd naar Gewest II: Rijk & Progressief. Zodra woonruimte in Gewest II voor een slechtverdienende NaHosser te duur bleek, ben ik verhuisd naar Gewest I: Progressieve Steden; en tenslotte, toen de woningmarkt ironisch genoeg ook in Gewest I vast kwam te zitten, terugverhuisd naar —dezelfde— arbeiderswijk in Gewest II, die op de Politieke Landkaart staat als Rijk & Progressief.

Kortom: in mijn woonplaatsen tel ik 6 x Progressief, 1 x Rood en 1 x Rechts. Dat komt volgens mij ook wel aardig overeen met mijn politieke orientatie: vrij van rechtse sentimenten ben ik niet, maar voor de charmes van links gedachtegoed, hoe verouderd ook, ben ik ook niet immuun.

Mocht je willen weten hoe je woon- of geboorteplaats op de Politieke Landkaart staat, dan kun je hier inzoomen op de kaart. De topografische typografie is soms wat onduidelijk: plaatsnamen staan soms bovenop elkaar of in een ander cluster dan de stadscirkel, zoeken in pdf is waarschijnlijk het snelste.
[ reacties ]

sinterklaasliedjes en lastiger novemberzaken

23 november 10:47

Waarom schrijf je er geen weblogstukje over? vroeg Edwin vanavond, toen ik hem wat linkjes mailde waarin stond dat Pandemrix, het vaccin waarmee men de komende dagen een miljoen mensen inent, in Zwitserland verboden is voor mensen onder de 18, zwangeren en zestigplussers. Het andere vaccin, Focetria, staat men daar wèl toe voor kinderen.

Ik heb groot respect voor alle ouders die met hun baby of kind naar die massale hallen gaan. Zelf ben ik slecht bestand tegen zoveel grootschaligheid. Een zaal vol gehuil, ouders die kinderen die tegenstribbelende kinderen meetrekken, dat soort taferelen zie ik voor me bij 320 vaccinaties per uur per vaccinatie-unit. Kinderen schrikken daarvan: paniek en huilen werkt aanstekelijk.

Of we er goed aan doen om ons aan te sluiten bij alle Zwitserse kindertjes die niet met Pandemrix mogen worden ingeënt, weet ik niet. Rosalie was erg overstuur bij de laatste vaccinatie —ze kreeg hem pas ná haar 4e verjaardag door GGD-achterstanden in dit dorpje— en die werd niet eens in een reusachtige zaal vol huilende kinderen gegeven. Natuurlijk weegt overstuur-zijn niet op tegen zwaar-ziek-worden. Zo kan ik me mijn eigen pokkenvaccinatie nog goed herinneren —een soort ijslepel waarmee ze een grote, in mijn ogenreusachtige, bult op mijn arm maakten— een jeugdtrauma zou ik het ècht niet noemen. Maar H1N1 is geen virus met een sterftecijfer van 30%, zoals pokken. Bovendien de kans is groot dat ze het virus al gehad heeft: er zijn op haar school bevestigde mexicaanse griep-gevallen geweest. Tel daarbij op dat standpunt van de Zwitsers.

Als de vaccinatie-oproep gewoon via de huisarts verlopen was, had ik andere afwegingen gemaakt. Al begrijp ik natuurlijk wel dat de huisartsen het daarvoor te druk hebben. Tot zover mijn overwegingen bij de lastigste vraag van november... Alle ouders die gaan: véél sterkte!

Tijd voor Sinterklaasliedjes bij de schoen! (Kent u dat gevoel van: oh wat klinkt mijn stem stom?)
[ reacties ]

prikblok (van vorig jaar nog)

17 november 2009 00:01

Leora heeft de Sint-prikblokjes van vorig jaar uit de kast gehaald. Rosalie maakt daar heel serieus werk van.

Leora zelf (alweer flink opgeknapt, 't is vooral de hoest die ze nog heeft) zet filmpjes op YouTube. Wat we uiteraard goed zullen monitoren. Je houdt ze nauwelijks tegen, al heb ik dat met haar HAR2009-filmpjes van de zomer nog wel geprobeerd: dit account heeft ze ook zelf aangemaakt. Dan kun je kinderen beter leren hoe je het goed en veilig doet. (Wat dat betreft is er niet héél veel verschil met een prikpen ;-))
[ reacties ]

lamp

15 november 2009 11:38

Het is niet uit zunigheid, het is gewoon leuk om zelf een lamp te maken :-) Deze is gemaakt van een oud frame, kralen, stoffen bloemetjes en schelpen.
[ reacties ]

één kind thuis en één kind mee

14 november 2009 20:25

Na de toneelles was Leora's koorts weer tweeëneenhalve graad omhooggeschoten: onverantwoord om haar mee te nemen naar de afscheidswake voor de vader van vriendinnetjes S. en M.

Je moet wel bij mijn vader kijken hoor! tilde S. (4 jaar, stevig postuur voor haar leeftijd) Rosalie (4jaar, klein voor haar leeftijd) op bij de baar. Ik hield mijn hart vast, maar het ging goed. Rosalie keek in de kist, schrok niet van wat leek op een wassen beeld van de vader van M. en S.

Met de net als ik toegesnelde tante praatten we nog even na met de meisjes: "Het lijkt of hij slaapt, maar hij is een engel geworden." Een schrale troost. Afschepen met een mooi praatje. Want zo'n vader is er in concreto niet meer en de hemel staat niet open voor bezoekers, zoals Leora wel een heeft gevraagd naar haar tante: kunnen we niet even bij haar langs in de hemel?

Hoopgevend was het aantal lieve mensen uit de Molukse kerk. Ik hoop dat de moeder van S. en M. ook na de uitvaart zoveel steun zal ontvangen. Mij lijkt het vreselijk. Je verhuist voor een man naar de andere kant van de wereld. Familie blijft achter op de afstand van een prijzig ticket. Na niet al te lange tijd overlijdt je grote liefde, en sta je er alleen voor, met twee jonge kinderen.

Een goede laatste zin bij een stukje als dit kan ik niet bedenken. Een clichee als afsluiter lijkt me niets, maar iets beters kan ik niet bedenken :-] In films en verhalen hebben plotwendingen zin, in het Echte Leven is die vaak ver te zoeken, en moeten we maar zo'n beetje het beste maken van wat op ons pad komt.
[ reacties ]

aaargh, alweer een zieke

12 november 2009 16:27

Niet dat ik alle grootouders en iedereen ongerust wil maken, maar ik kon Leora na de lunch met 38,5 koorts, hoest, hoofd- en keelpijn mee naar huis nemen :-/

Het was natuurlijk een gewaagde onderneming: langs de deuren gaan in de herfstkou, terwijl er een onduidelijk griepvirus heerst. Maarja, wat moet je dan? Kinderfeestje verbieden? En waar zou je dan de grens leggen? Bij Sint Maarten, bij de Sinterklaasintocht?
[ reacties ]

gelukkig bleef het droog vanavond

11 november 2009 22:09

Sint Maarten 2009. Zelfgemaakte lampjes. Zingen mag nu in deze buurt alléén bij mensen die expliciet een kaarsje voor het raam of bij de deur gezet hebben.

Best een handige regel. Zo'n feest kan ook slecht uitkomen. Zo hebben de zusjes met wie Rosalie en Leora vaak spelen, klasgenootjes die anderhalve straat verderop wonen, nogal onverwacht vannacht hun vader verloren. (Ik zal er verder niet over uitwijden, want zo'n verhaal is verder natuurlijk privé.) Maar dan moet je er niet aan denken dat er ook nog 'ns zestig keer op een avond wordt aangebeld. Door blije, bedelende klasgenootjes.

Gelukkig bleef het droog vanavond. Leora en Rosalie hebben uitbundig staan zingen en overal Dankjewel gezegd bij elk snoepje. Om het samen te vatten met de woorden van F., een ander vriendinnetje van Leora: ‘Na Sinterklaas de leukste avond van het jaar.’
[ reacties ]

is er nog ruimte voor nuchtere vragen?

10 november 2009 11:30

Sommige virusvragen zie ik nergens beantwoord: hoeveel zin heeft de griepprik voor 4jarigen als het kind voor 95% zeker deze Mexicaanse griep al gehad heeft?

Ik erger me nogal aan de berichtgeving. De Volkskrant focust zich op de hoaxes rond de vaccinatie: nanochips, misdaadsyndicaten, golfoorlogsyndroom, kortom: allerlei desinformatie van sites die ik niet bezoek.

Andere media herkauwen die desinformatie vandaag weer, zoals BNR-radio en leiden daarmee de aandacht af van nuchtere vragen:
• Hoeveel zin heeft de griepprik voor mensen die deze Mexicaanse griep al hebben gehad?
• Hoe groot is de kans op koortsstuipen? Dochtertje van vriendin D. heeft deze —bekende— bijwerking van een vaccinatie al eerder meegemaakt.

Terwijl de Nederlandse media over hoaxes babbelen, biedt België antwoord op de vraag van D.: Kans op koortsstuipen is: 1 à 10 op de 10.000 gevaccineerden (zie punt H). Zoek ik verder over koortsstuipen, dan lees ik dat aanleg ervoor in families lijkt voor te komen. Ik trek daar de leken-conclusie uit, dat je kind er dus méér kans op heeft als koortsconvulsies al in de familie voorkomen en mìnder kans als dat niet het geval is. Zelf vraag ik me dan meteen weer af: hoe groot is de kans dat een kind koortsstuipen krijgt van een griepaanval? Oók 1 tot eentiende promille?

Al met al kan ik me goed voorstellen dat ouders vragen hebben. In ons dorp heersten de eerste bevestigde Mexicaanse griepgevallen. De kans is groot dat ‘onze’ griep de Mexicaanse was. Moet Rosalie dan nog een vaccinatie krijgen? (ik vermoed van niet, als ik grieppandemie.nl nalees, al richt die site zich vooral op buitennissigheden als Guillain-Barré, en ontbreekt concrete informatie over reeds-ziekgeweesten en bijv. koortsstuipen. )

Overheid en media zouden er goed aan doen te kijken naar België. In België is nuchtere en leesbare informatie is te vinden. In Nederland blijkt de bijsluiter ook wel te downloaden, maar bij ons ie 'ie nauwelijks leesbaar zonder studie medicijnen of klassieke talen ;-/

Tips, links, nuchtere antwoorden en informatie zijn welkom: dan heb ik een lijstje voor D. als ze terugreist naar Europa en ondergedompeld wordt in een stapel oud papier vol hoaxes. En dan kan ik zelf makkelijker beslissen of vaccinatie voor Rosalie zinvol is.
[ reacties ]

de muur

9 november 2009 23:48

Bij de val van de Muur denk ik altijd weer aan de vreugdetranen van huisgenootje Eugène.

Eugène was onze meestgeslaagde huisgenoot: een baan als journalist, een manuscript waarmee hij bij een uitgever geweest was, altijd energie om tot diep in de nacht uit te gaan en daarna nog uren onduidelijke dingen in bed te doen onder camouflerend geluid van de Dead Kennedys *). En dan 's ochtends toch fit weer opstaan. Ooit zou hij Erich Honecker interviewen. Kritisch, vanzelfsprekend. Tot die tijd interviewde hij soapsterretjes voor Veronica magazine. Kortom: onze held. *) Die in de hemel zit te grijnzen, nee, zich zit te bescheuren bij de Dead Kennedys-link ;-)

Als ik mijn ogen sluit en het beeld aftast, weet ik nog steeds dat die 9e november op een donderdag viel. Overweldigd door het nieuws volgden we —twee huisgenoten van Duitse afkomst, Eugène en ik— de TV-beelden. Mensenmassa's schuifelden langs grensposten en vielen landgenoten in de armen.

"Ik heb vrienden daar," was Eugène's verklaring voor zijn tranen, "ik ben er zo vaak geweest, ik weet wat het voor hen betekent." Zelf dacht ik aan mijn Opa, die eerder dat jaar overleden was en alle ontwikkelingen rond het IJzeren Gordijn niet meer meemaakte. Deze Opa had zo lang ik me kon herinneren geroepen dat hij naar Amerika zou emigreren zodra De Russen zouden komen. Een vermoeiend geluid, dat me als puber nog inspireerde om een cursusboek Russisch te kopen. Het definitieve bewijs dat ‘De Russen’ zo kwaadaardig niet waren, was wel de val van de Muur en de rol van Gorbatsjov in de Duitse hereniging.

Op BNR-radio was vandaag een schreeuwerige discussie over de 9e november: moeten we nu de Muur, of de Kristallnacht herdenken? Eén beller hield simpel: de Kristallnacht is het begin van onderdrukking geweest en de Val van de Muur het einde van onderdrukking. In die zin lijkt het me prima samen te herdenken.

Zelf heb ik vanavond met plezier de live-beelden op de ZDF gevolgd, van de herdenking in Berlijn, waar Lech Walesa de eerste dominosteen omduwde. Goedbedacht symbool. Proost Eugène, we heffen een chocolademelk op die 20 jaar. Ik weet zeker dat Pepi en Pepi ook aan je hebben gedacht bij de beelden uit Berlijn.
[ reacties ]

de methode (of: hoe krijg ik alles terug de kast in)

5 november 2009 00:22

‘Alsof ik nog niet genoeg onzinnig onzichtbaar werk heb,’ had ik me bedacht bij het leegruimen van de keukenkastjes —vanwege het gat in de keukenmuur, u weet wel moesten de kastjes van de muur.
Enfin.
M'n oogrollende ergernis bracht me op een idee: èlk kastje fotograferen vóór de inhoud de dozen ingaat. Dat scheelt tijd bij het uitpakken en terugzetten.

De methode werkt!
Twee keer bedenken wat logischerwijs bij elkaar past, hoeft niet. Onhandigheidjes van de eerdere indeling kun je gemakkelijk corrigeren, omdat je al weet hoeveel ruimte een stapel theedoeken of kaasfonduepannetje zal innemen. In korte tijd staat alles weer in de kast.

Over keukenkastjes gesproken, toevallig las ik vandaag in de Volkskrant een artikel (sorry, link voor abonnees) over Erik Klein Wolterink, die de inhoud van keukenkastjes fotografeert als het verborgen alledaagse. Mooie collage's, ontroerend soms en hoopgevend voor iedereen wiens kastinhoud er niet (meer) zo uitziet als in de keukenshowroom :-)
[ reacties ]

5 jaar later

2 november 2009 21:10

Vanochtend heb ik de hele papierkliko omgekeerd. Om die ene kop in de Volkskrant terug te vinden: over het gebrek aan animo om Van Gogh te herdenken. Het stukje bleek onvindbaar. Op de kop na, ongelezen verdwenen dus. Wie, wat, waar en wanneer het aan herdenkingsanimo onbreekt, ik zal het nooit weten. Gokje. Het zal onze heldhaftige hoofdstedelijke burgemeester wel zijn. (Als Balkenende nu snel naar Europa gaat, dan kan Cohen hem opvolgen. Vandaag nog, graag. Cohen kan nl. naadloos het knikkende knieen-beleid van JP voortzetten. Het verschil in Amsterdam zal des te groter zijn als Aboutaleb (wat moet die man in Rotterdam!) Cohen opvolgt. Maar dat terzijde.)

En even serieus. Als Cohen nu een flinke herdenking georganiseerd had, dan had Wilders minder kans gehad om Van Gogh te confisceren. Over lijkenpikkers gesproken zeg. *Wijst naar huig.*
[ reacties ]

souveniers van Oma uit Marokko

1 november 2009 22:44

Leren slofjes, armbandjes met siersteentjes, een mooie hanger met een grote carneool, rouge in aardewerk en in Marokko gemaakte zeep. Nèt de souveniers die mijn vader vroeger van zijn studiereizen naar Marokko voor ons meebracht :-)

Deze keer was het Oma Loes die naar Marokko reisde en souveniers voor ons meebracht. Oma Loes heeft erg genoten van haar reis door het Rifgebergte —haar reisverslag en foto's hoop ik nog te zien, ik was vanmiddag thuisgebleven omdat ik nog niet helemaal opgeknapt ben.
[ reacties ]

onze echte Henderijn: een spiegel!

31 oktober 2009 23:10

Sinds vanmiddag zijn we trotse eigenaars van een echte Henderijn, deze prachtige spiegel met geabstraheerde roosjes in Henderijn-stijl. In de foto zie je de spiegel nog niet op z'n definitieve plek: ik wilde hem graag alvast laten zien, vandaar dit kiekje op de haard :-)

Nu maar hopen dat we Henderijn niet hebben aangestoken— nee hoor geintje. Leora, Rosalie en Edwin zijn weer helemaal opgeknapt, ik heb zelf nog wat last van m'n maag en gehoest, —maar nòg een koffievrij weekje kan ook geen kwaad :-)
[ reacties ]

twee drie vier Mexicaantjes over de vloer?

24 oktober 01:05

Sinds vannochtend hebben we ongewenst bezoek. Ik heb het niet naar z'n paspoort kunnen vragen, maar het lijkt op de Mexicaanse griepepidemie.

Geheel onverwacht, want de dametjes waren gisteren juist erg op dreef met zelfbedachte teken- en postspelletjes. Rosalie durfde heel lang nauwelijks te tekenen, want ze vond Leora's tekeningen zoveel mooier. Maar Leora heeft haar met spelletjes als dit spel (achter een 'scherm' ongezien een poststuk voor de ander maken, dat de ander vervolgens mèt een opdracht uit haar postbus moet halen) aardig over de streep getrokken: ze tekent nu vissen, kikkers, bloemen en Mamma's met sterren :-)

‘Onder de wol kruipen... Welke wol bedoelen ze daarmee..?’ vroeg Leora vandaag na het Jeugdjournaal :-)

Mijn arme zieke kind heeft zo al op zevenjarige leeftijd het begrip pars pro toto uitgelegd gekregen: “soms zeggen mensen dak als ze huis bedoelen, of wol, als ze eigenlijk deken bedoelen.” Ik wilde voorkomen dat ze het nog 'ns letterlijk zou kunnen nemen ;-)

[Update 25.10.09:] Gelukkig zijn de is één volwassenen in huis nog gezond —klop hout— bij Edwin en mij heeft het virus alleen neus, keel, maag, ingewanden aangetast. Leora en Rosalie zijn inmiddels wat opgeknapt.

Nu maar hopen... dat dit de Mexicaanse griep is, dan hebben we die gehad, en wel vóór hij is gemuteerd in een Ninjitsu variant ;-) En... kunnen we het vaccin [dank aan Leibele voor link] overslaan...

P.S.: Tip voor mensen die zich willen wapenen tegen de griep: koop vast Paracetamol-zetpillen. Deze wat het ook is, Winter- of A/H1N1-griep heeft nare maagverschijnselen, een gewoon paracetamolletje hou je niet binnen.
[ reacties ]

Top Sites, nog zo'n nieuwe feature

23 oktober 2009 00:14

Veel Mac/XP/Vista-gebruikers kennen deze browser-feature al sinds maart 2009, maar voor mij is Top Sites nieuw.

Zo handig, ik moet bekennen dat ik zèlfs nog geen aparte RSS-reader geinstalleerd heb, dat ik een RSS-reader nèt pas gedownload heb, voor de vorm: want een RSS-loos leven kan ik natuurlijk niet bekennen ;-)

Zonder gekheid. Met Top Sites houdt mijn webbrowser zelf bij welke sites ik vaak bezoek. Typ ik Cmd-T in mijn browser, dan verschijnen mijn 24 meestbezochte sites, met al of geen blauw sterretje in de rechter hoek: het signaal dat er nieuwe content is verschenen op de betreffende site.

Je kunt je Top Sites zelf inrichten (met de wijzig-knop linksonder en de weg/permanent-ikonen die dan per site verschijnen.)

Èn je kunt Safari zelf laten bijhouden wat je zoal bezoekt en daaruit een top 24, top 12 of top 6 laten samenstellen. Zo heeft Safari links-onderin in mijn Top Sites venster ook GeenStijl toegevoegd (Links, zo zie je maar weer dat Safari a-politiek is ;-)) en zie ik er vaak wel meer terug dat niet in mijn bookmarks voorkomt.

Natuurlijk klinkt er ook wat gemopper. Top Sites zou een vertekend hoge bounce-rate in de website-statistieken genereren, omdat de browser keer op keer kijkt of er nieuwe content verschenen is. Ik kan zelf niet wakkerliggen van bounce-traffic (ik wil de getallen best 'ns bespreken voor de geïnteresseerden, maar ik denk dat veel lezers bij zulke termen roepen "you're losing me!") Belangrijker waren de veiligheidsgaten in de eerdere versies. En die heeft Apple inmiddels opgelost.

P.S. stel dat de lezer zijn/haar site mist in de momentopname van mijn Top Sites venster: ik blijf natuurlijk óók mijn linklijst en bookmarks gebruiken :-)
[ reacties ]

113Online zoekt vrijwilligers

22 oktober 2009 21:50

‘We zoeken nog altijd vrijwilligers, aanmelden kan via de site, wil je dat alsjeblieft opschrijven?’ las ik vanochtend in de Volkskrant, in een artikel over 113Online, de nieuwe suicide-preventielijn in Nederland.

Het leek me een goed idee om de 113Online site te vermelden op de nabestaanden-pagina. Het zal vast niet voor alle nabestaanden geschikt werk zijn, maar sommigen kunnen misschien veel betekenen voor zo'n Hulpdienst.

Op de Site trok de Test Jezelf-knop mijn aandacht. Nieuwsgierig naar het advies dat 113Online hulpzoekenden geeft, vulde ik de test in. Allereerst door telkens de minst depressieve optie aan te vinken. Er kwam een prima advies uit.

Vervolgens vulde ik de test een stap depressiever in. Na vraag 5 kom je dan in een extra vragen-routine. Die eindigde met vraag 20 waarin de test vroeg naar suicidaal gedrag en ik (overigens naar waarheid) aanvinkte: "ik heb nog nooit een poging tot zelfdoding gedaan."

En wat krijg je na dat antwoord als wedervraag.....? Ja Echt: 3 stellingen die allemaal begonnen met "mijn wens om dood te gaan bij de laatste poging" en dus niet aansloten bij het aangevinkte antwoord. Ik heb Edwin er nog even bijgehaald als programmeur, (die zich bij de stellingen afvroeg waar ik NU mee bezig was ;-)) Hij sloeg de hele programmeurspreek over en begon meteen dat zoiets náár is voor mensen die zo'n test doen.

Het is vast een schoonheidsfoutje. Ik denk dat ik 113Online er ook maar niet mee zal lastigvallen. Ik ben allang blij dat er vandaag zoiets is.

Mocht zo'n hulpdienst iets zijn voor de lezer, dan is hier de oproep voor de chat-vrijwilligers te vinden. Oops, [ naschrift: ] direct-linken naar de oproep kan niet: de subpagina's hebben een crashend redirect-script, achter het oranje "Dringend vrijwilligers voor de chat gezocht" staat de oproep.
[ reacties ]

Plasterk vraagt ‘stille reserves’ voor de hyvende klassen van nu

21 oktober 2009 22:10

Als ik de onderwijsdiscussie bij Mack lees, krijg ik accuut spijt dat ik eind september "ja, onder voorwaarden" heb geantwoord in de vragenlijst ‘stille reserves.’

Die stille reserves zijn mensen die ooit in het onderwijs gewerkt hebben. Op zich vind ik het al niet zo netjes dat Plasterk gebruik maakt van de ABP-gegevens. (Lees: ik krijg op mijn 67e wel 14 gulden pensioen per maand, zo kan MinOCW mijn adresgegevens achterhalen.)

De brief klonk deze keer zo smekend, dat ik ‘ja’ heb aangevinkt. Dom. Want wat ik al eerder las op de website van Karssenberg, lees ik nu ook terug in Linda's ervaringen: Schooldirecties vinden dat Hyves en MSN-gechat tijdens de les moet kunnen. Nu vinden Schooldirecties wel vaker iets: toen ik 13, 14 was vonden ze dat roken tijdens de les moest kunnen. Uiteindelijk komen ze er wel op terug.

Begrijp me goed, ik ben niet tegen open internet op scholen: tijdens mijn lessen aan het Grafisch Media Instituut had ook elke cursist webtoegang. Maar een volwassene vindt z'n zelfgekozen en (vaak) zelfbetaalde cursus belangrijker dan een Hyves-berichtje. Een 16jarige daarentegen kan zich veel moeilijker verzetten tegen prikkels vanuit de omgeving: de impulscontrole van jongeren is immers nog niet compleet ontwikkeld.

Ik hoop maar dat er geen school in de regio op zoek is naar een docent in mijn vakgebied en die stille reserves-database raadpleegt. Anders moet ik vast gaan oefenen: "Kan de externe dataverbinding dicht? Nee zegt u? Nou, dan wil ik u vriendelijk bedanken."
Ja, ik hoor u denken: Die Jolie is één van de eerste webmasters geweest en dan nu tegen Hyves in de klas zijn ;-) Klopt. Er zijn maar weinig mensen die geconcentreerd kunnen doorwerken met een TV, radio, snackbar, spoorweg, luchthaven, discotheek, huilbaby, psychotische buurman, brandweerkazerne of iemand die voortdurend aan je mouw trekt naast je. Als managers zich al niet kunnen beheersen en pornosites bezoeken tijdens werktijd, waarom verwachten we die beheersing dan wel van 16jarigen?
[ reacties ]

tikkertje, hagelslag en wii-spelletjes

20 oktober 18:07

Toch is kinderspelschade erg snel opgeruimd: een stofzuiger over de hagelslag, een bal de tuin in schoppen en de kussens terugleggen op de bank.

Mijn enige angst was dat één van de kinderen van de trap zou vallen, terwijl ze tikkertje speelden door het hele huis. Gelukkig deden ze IETS voorzichtiger met het uitdelen van tikken op de trap, na het bekijken van de waarschuwende foto ;-]

Al met al een gezellige vakantiemiddag met de broertjes M. en M., —ze spelen wel vaker hier, Leora ging laatst met hen naar de film.
[ reacties ]

ontknopen

18 oktober 20:41

Herfstvakantie begonnen, —het eerste waaraan je denkt: uitslapen! Het bleef ook heel stil beneden: een uitnodiging om het dekbed nog 'ns over je schouders te trekken. Wat kan er misgaan dan door enkelhoog speelgoed moeten waden?

Daar had ik even buiten de wol gerekend. De erfenis van onze Buurvrouw, waarvan ik eerst een ajourvest gebreid heb, en nu bezig ben met het zoveel-en-dertigste patchwork lapje. Het klinkt misschien een beetje oubollig, —hoewel...— maar juist wanneer ik het druk heb, zit ik graag op momenten-tussendoor te breien. Enfin.

Beneden gekomen, nam ik me éven voor nooit meer uit te slapen: een bol of twintig zaten compleet in de knoop. Om een Petshop-beestje gewikkeld: gebruikt als slaapstro voor Plastic Beestjes.
Ik kon er na een paar minuten wel weer om lachen. Terwijl ik de draden uit de knoop haalde, herinnerde ik me hoe mijn Oma ons vroeger poppetjes liet maken van restjes wol. Dàt kan ik deze herfstvakantie altijd nog doen als er opnieuw slaapstro wol in de knoop raakt ;-)

[ reacties ]

herfstvakantie - kinderinitiatieven

18 oktober 20:40

Steeds vaker bedenken Leora en Rosalie zèlf dingen om te doen. Zo is de herfsttafel helemaal Leora's eigen idee: zelf een tas gepakt om zelf bladeren en kastanjes te verzamelen, die ze vervolgens zèlf op het tafeltje heeft uitgestald. Ook heeft ze zelf, samen met Rosalie, alle meegekomen spinnetjes, slakjes, torretjes en pissebedden terug naarbuiten gebracht.

Alleen een kniesoor kan na zoveel eigen initiatief nog zeuren over andere kinderinitiatieven: zoals het bedekken van de vloer met de inhoud van speelgoeddozen. Toch? ;-) Meestal spelen ze ook gewoon heel lief met al die poppetjes en diertjes. Aan het eind van de herfstvakantie moet ik maar 'ns op zoek naar een sneeuwschuiver ;-)
(Ervanuitgaand dat opruimen niet iets is dat de dametjes deze week ineens zullen leren.)
[ reacties ]

het ware levensgenieten

16 oktober 21:51

Een van m'n allereerste sites maakte ik voor een evenementenbureau, dat vrolijke uitjes en events organiseerde: ‘het buro voor levensgenieters.’ Achteraf gezien best ironisch, omdat ik die tijd —eind 1995— een van de somberste, eenzaamste en meest mislukte perioden in mijn leven kan noemen. Nee, niet die eerste webopdracht, gewoon de rest van mijn leven destijds ;-]
Enfin.
Gelukkig krijg je voor sommige dingen een tweede kans ;-)

Zo kon ik vandaag met een vreugdedansje de nieuwe site van Hans Melissen, levensgenieter avant la lettre, uploaden. U kent Melissen wel van de goedgetimede taart, de geluksscherven, of anders van Château Poeha, het boekje dat ik een keer voor Edwin kocht (en hier besprak.) Sommige dingen komen als kleine wondertjes op je pad.
Een mooi moment om de eerste fles wijn sinds mijn verjaardag (lees: 4 maart) te ontkurken. En te proosten op de tewaterlating van deze site. Die zelfs een primeur bevat, de aankondiging van Melissens nieuwste boek: Het Festijn van Kaas en Wijn.
[ reacties ]

handige Mac OS feature: Cover Flow

16 oktober 21:51

Jarenlang draaide mijn oude Mac het oude OS 10.3.9. Nu ik een nieuwe machine heb, kan ik me weer vergapen aan de mogelijkheden. Hoe handig het bladeren door bestanden met Cover Flow is, is ook te zien in de reactie van Rosalie als ze de optie ontdekt ;-)

Cover Flow blijkt zelfs handig om Fonts te previewen: doorzoek de disk met de zoekterm font, en bekijk de output met Cover Flow. Je hoeft de font-bestanden dan niet meer afzonderlijk te openen om erachter te komen hoe het (niet geinstalleerde, gebackupte) font eruitzag.
[ reacties ]

metamorfose

11 oktober 02:41

In de hoek naast de haard lag een spagettiberg kabels, een router en een hub. Sinds december 2007. De kluwen werd af en toe aan het zicht onttrokken door een stapel dozen, door naaimachines — of het bankje met kinderspeelgoed. Maar nu eindelijk, applaus voor Edwin, lopen de kabels onder de vloer, en staan router en hub in de kast. Wat een ruimte, wat een rust!
[ reacties ]

kaars

11 oktober 02:20

Voor mijn ouders, familie en iedereen op wie het gemis van Petra extra zwaar drukt vandaag.

De muziek in mijn achterhoofd is niet meteen Petra's smaak —sterker: ze ging niet graag mee naar muziekkroegen waar dit genre destijds gedraaid werd. Toch doet het me aan de tijd dat ze in de Govert Flinckstraat woonde denken. (Niet dat ik veel muziek draai, juist omdat het me verplaatst naar andere tijden.) Enfin. Mijn hart is bij al Petra's directe nabestaanden.
[ reacties ]

webserver crash

8 oktober 2009 01:15

De webserver waarop o.a. dit domein staat, is vandaag gecrashed. Niets DSB-igs ;-) gewoon een mislukte upgrade. Maar wel zo erg, dat Edwin ervoor in de auto moest springen. Alles is weer up, al zullen bezoekers vandaag (gisteren) vast vreemde foutmeldingen hebben gezien.
[ reacties ]

woensdag, dinsdag, maandag, zwarte maandag

dinsdag 6 oktober 2009 22:19

Op elke andere dag van het jaar zou een zetfout als deze me ontgaan zijn: in de Volkskrant is het vandaag woensdag 6 oktober 2009. Voor mijn gevoel valt 6 oktober elk jaar op maandag —het verhaal is bekend.

Ik had eigenlijk een stukje in m'n hoofd. Over de tentakels van die dag, in het alledaagse van hier en nu. Maar woorden zijn zo gemakkelijk voor brede interpretatie vatbaar. Een paar maanden geleden kwam iemand me hier nog van alles verwijten, terwijl ik de situatie toch ervoer als helder en sans rancune. Zeker van mijn kant.

Wie zou ik dan zijn om hier nog een persoonlijk blogje te plaatsen over iets veel gróters, zoals de betekenis van verlies? Over schuldgevoel, dat zich als een reusachtige octopus bij gebrek aan rationele grond voortdurend vastklampt aan andere voorvallen. Als jij denkt dat je dààr niet gefaald hebt, dan was het dààr wel. Of hier. Of in alles na je dertigste eigenlijk. Het is lastig leven met zo'n achtarm op je schouders. En loslaten, het spreekt voor zich: dat probeer ik al zes jaar iedere dag.

Loslaten is ook geen toverwoord. Wat je loslaat drijft doodleuk weer binnen in muziek. Zo kan ik nog steeds maar weinig muziek aanhoren zonder het gevoel te krijgen tegen een dolk in mijn ziel op te lopen. DJ Aphrodite, JJ Cale en sommige jazz. De rest kan ik niet meer draaien. Niet erg hoor, met 3 CD's is ook te leven ;-)

Wat je loslaat laat leegte achter. Een ingedikte vriendenkring. Met open armen heb ik iedereen laten gaan. Meer had ik niet te bieden.

Waar zijn ze nu, de mensen met wie ik vroeger in de kroeg zat, naar concerten ging, oud- en nieuw vierde, die Petra nog gekend hebben? Ze zijn weg, op een paar mensen als Fien na. Ik weet het: alles kan erger. En geef ze 'ns ongelijk. Bij zoveel verloren energie en interesse. Voor de waan van de dag, politiek, roem, lifestyle. Hooguit wat gniffelen om snobisme. (Waarom exotisch antiek bij de Bijenkorf kopen, als je nog een geërfde Pastoe hebt die ooit toevallig je zus je huis in gedragen heeft?)

Zo zit die dag in elke dag. Wat dat betreft heeft de Volkskrant gelijk, morgen is het gewoon wéér 6 oktober ;-)
[ reacties ]

Henderijn.............nl!

4 oktober 2009 22:42

Henderijn kwam vandaag op bezoek..	..wat lijkt ze veel op Rosalie..!

Ze kwam vandaag bij ons langs, achter-achternichtje Henderijn. Haar mozaiekwerk online zetten was de missie van deze dag.

Aan het eind van de middag was het domein in de lucht en konden we een allereerste pagina uploaden: Henderijn's Mozaiek. Meer volgt, een aantal foto's moet nog gemaakt worden.

Rosalie had zó Henderijn's dochtertje geweest kunnen zijn. Heel apart hoe mensen die zo ver in de verte verwant zijn (Rosalie's Opa en Henderijns Opa waren neefjes van elkaar, zonen van de broers Jan en Pieter) toch op elkaar kunnen lijken. Sinds mijn haar de laatste jaren erg wit geworden is, lijk ik minder op de Van der Klissen, die volgens mijn Opa donker haar hadden, zoals ik in 2003 ook nog had. Ohwell.

In elk geval was het een ontzettend leuke dag. Stof voor een dozijn weblogjes over familietrends als opvoeding, (on)kerk(elijkheid), beeldend talent en zelfrelativering. Zoals ik al zei: meer volgt ;-)
[ reacties ]

‘vanaf 12 IP-adressen’ - zou Robin Linschoten het zelf geloven?

2 oktober 2009 12:21

Een van de allereerste dingen die Rop Gonggrijp me ooit liet zien, was het downloaden van de Password-file van de concurrent. Niet dat hij daar verder iets mee deed... Dan stellen dat de beveiliging bij XS4ALL —halverwege de jaren 90— ‘iets’ beter geregeld was. Sindsdien is veel veranderd. Wetten. Internet-techniek.

Vandaag zijn ‘hackers’ een zwak excuus voor onbereikbaarheid van een banksite.

Elke bank hoort beveiliging tegen DoSattacks te kennen. Als, ik citeer de officiele verklaring van DSB-bank, ‘twaalf ip-adressen uit Europa’ een héle bank al kunnen platleggen — u hoort het Homerisch lachen op de Olympus ;-) Dan zou de bank een slecht IT-team hebben, dat ook nog eens —als bank— het veiligheidsnieuws negeert. Want het type server van DSB-bank, Microsoft-IIS/6.0, heeft inderdaad beveiligingsgaten gehad, maar die zijn al sinds mei dit jaar bekend en oplosbaar.

Het lijkt er kortom op, dat het fijne gezelschap Wilting, Linschoten en Scheringa de IT-afdeling gebruikt om de commotie rond de overkreditering op af te wentelen.

Gelukkig ligt de onwaarschijnlijkheid daarvan er dik bovenop. Anders zou ik roepen, Microsoft, Piet en iedereen die aan die site meewerkte, klaag die DSB-top aan wegens laster. Er mankeert niks aan die site, maar des te meer aan die bank. En dàt is voor de klanten des te erger.

[ Naschrift 3 oktober, 23:20: ] vandaag in de Volkskrant, economie-katern: Gonggrijp over DSB: ‘Hacken vaak excuus om falen te verhullen’
[ reacties ]

cavia's op een missie - het eerste bioscoopbezoek

28 september 2009 09:51

Met vriendje Miralem (èn zijn moeder en broertje) bezocht Leora gisteren de bioscoop aan de Herenstraat. Ze kan al heel goed oogrollen en tsssk-sissen bij de vraag "Hoe was....?" Maar uiteindelijk bleek aan de eettafel toch dat de film over 4 cavia's ging.
Geruststellend ;-)
[ reacties ]

van vissen tot fail whale: tien manieren om onhandig van je geloof te vallen

27 september 2009 00:07

Een van de dingen die mijn zusje met zich meenam, is mijn vertrouwen in het ietsisme. Op zich is daar weinig mis mee. Geloof blijkt in praktijk vaak uitstel van teleurstelling. En dan laat ik de politieke, gewelddadige kant van geloof even buiten beschouwing.

Het lastige ervan is dat die nietsgelovende, skeptische blik slecht rijmt met mijn aanleg. In de praktijk dicteert mijn aanleg helderziende dromen en ingefluisterde voorkennis.

Sinds mijn zus niet meer leeft, geloof ik alleen nog Feiten In Het Echte Leven.

Zo heb ik begin 2007 maandenlang dromen over M., de ex die ik nooit spreek, naar fabeltjesland verwezen. Beelden waarbij ik tranen moest wegslikken als ik ze in gedachten terugzag. Tot een wederzijdse kennis vertelde hoe, waarvandaan en waarnaartoe M. (inderdaad) verhuisd was: geen gelukkige periode in zijn leven. (Bij navraag is de periode achter de rug, ik kan het noteren.)

Maar op de fatale dag van mijn zus, binnenkort zes jaar geleden, zwegen de geesten: ik herinner me een nietplaatsbare knoop in mijn maag. Mijn vader kreeg ondraaglijke hoofdpijn. Anders dan op andere depressieve dagen van mijn zus heeft geen omen ons bereikt. Als mijn sterrebeeld Vissen was, mag het vandaag Fail Whale heten. Voor wat het waard is.

Ze praat soms wel weer tegen me. Zo heeft ze me verteld van de nieuwe buurman.
Ik heb een buurman gekregen...
Oh echt? je bedoelt....?
Ja, ik lig hier niet meer alleen...
Oh...? Je klinkt er anders toch ontstemd over...
Ja, natuurlijk! Waarom komt de familie niet bij die jongen, en wat een graf..!

U begrijpt: ik heb het uitgezocht. Never trust a Fail Whale.

Mijn fluisterzus bleek die dag inderdaad een buurman gekregen te hebben. En ja, zijn graf is sober. Maar dat heeft een reden. Zijn familie woont in de buurt mijn vader: te ver weg om hem op te zoeken. Een teken van liefdeloosheid is dat niet, integendeel. Ik mail ze af en toe als ik er geweest ben, en ook iets voor de jongen naast mijn zus heb meegebracht.

Weinig meer kan ik doen. Al lijkt het me vrolijker om als Char door het leven te gaan, of als ietsist. Bedrog, gemakkelijk bedrog, denk ik als Derek Ogilvie elke vrouw aanspreekt op een ongemerkte miskraam of hartkwaal in de familie. Wat dat betreft heb je geen rouw nodig om van je ietsisme te vallen: RTL4 aanzetten is genoeg ;-]
[ reacties ]

help Henderijn!

21 september 2009 21:11

Op een feestje had ik al eens over haar gehoord. Of ze mijn nichtje was —men noemde bij haar naam zoveel positieve eigenschappen dat ik maar al te graag had willen zeggen: Ja natúúrlijk, dat is mijn nichtje :-)

Nu is Henderijn niet een direct nichtje, niet onze vaders zijn broers, maar mijn opa was de broer van haar overgrootvader, allebei zoons van dezelfde graficus.

Toch schrok ik laatst van de overeenkomst. Het was net alsof ik het beeldend werk van mijn vader zag, op haar website. Niet alleen het vogelgezichtje in de muurschildering —zo maakt mijn vader ze ook. Mijn vader maakte vroeger ook mozaieken. Zelf heb ik het vroeger ook geprobeerd, zo weet ik hoe arbeidsintensief het is.

Frappant is ook de overeenkomst dat Henderijn, net als mijn vader en mijn directe neefs en nichtjes, twijfelt of ze wel geld voor haar werk kan vragen. Zelf heb ik ook vaak met die twijfel gevochten.

Daarom wil ik iedereen vragen om met Henderijn mee te denken. Want zeg nu zelf, buiten onze familie zijn er maar bar weinig mensen die denken dat je alles tegen materiaalkostprijs weg moet geven :-) Een stucadoor rekent toch ook meer dan de materiaalkosten? Een schilder betaal je toch ook voor zijn vakmanschap? Waarom zou iemand die meubels en lampen maakt minder verdienen?!
[ reacties ]

‘ik wil nooit 100 worden’

21 september 2009 00:09

Snikkend lag Rosalie vanavond in bed: ‘Oh Mamma.... ik wil nooit 100 worden.. NOOIT.’
‘Maar Lieverd, je blijft toch nog heel erg lang jong, nog héél erg lang...’ probeerde ik.
‘Maar ooit word ik 100.. En dat wil ik niet..’

‘Vertel, wat is er zo erg aan 100 worden?’ mijn argumenten, net als die van Leora (‘tegen die tijd hebben ze allang iets uitgevonden dat mensen altijd jong blijven’) overtuigden niet.

‘Als je 100 ben.. ’snikte ze, hoofd in het kussen, ‘dan ben je zo.. alleen... .
‘Maar onze Overgrootoma is toch ook niet alleen?’ begon Leora, doelend op Edwins Oma, ‘die woont met allemaal mensen..’
‘Die is nog geen 100..’ Rosalie klonk misprijzend, alsof 99 nog lang geen 100 was.
Ik begon te vermoeden dat ‘100’ voor mijn 4-jarige eigenlijk synoniem voor dood was.
En dood, dat zijn die bisschoppelijke sarcofagen die we van de zomer in Luik zagen. ‘Is hij daar niet alleen?’ had ze in die Luikse cathedraal ook gevraagd bij een van de kisten, die via glas in de vloer te bezichtigen was.

‘Dan kom je toch bij mij wonen, als je groot ben! Mamma kom jij dan ook op mijn boederij wonen?’
‘Ja leuk!’ haakte ik in op Leora's wending, ‘dan gaan we op jouw boerderij in de hooiberg slapen!’
We fantaseerden nog even hardop over Leora's boerderij —tot Rosalie gerustgesteld in slaap viel.

‘Je hebt Rosalie heel goed getroost,’ fluisterde ik tegen Leora, ‘dat was een heel lief idee, dat ze op jouw boerderij mocht komen wonen.’

Toch sprongen de tranen in m'n ogen toen ik er later op de avond aan terugdacht. Als mens staan we inderdaad wezenlijk alleen tegenover onze eigen eindigheid. Misschien is dat wel precies wat we existentiële eenzaamheid noemen.

Waar haalt een 4jarige zulke thema's vandaan.
[ reacties ]

nachtelijk tuinieren

18 september 2009 00:34

Jolie, je moet iets aan je image gaan doen. Zo langzamerhand kan ik me jou nog alleen werkend met tuinbroek vol verfvlekken voorstellen, reageerde Mack hier.

Al heb ik geen tuinbroek, alleen een zelfgeverfde oranje overall ;-) zit er zeker iets in, als je de gemiddelde trend op deze pagina bekijkt. Vandaar dat ik met wat tuinkiekjes even mijn imago corrigeer ;-) Ik geef meteen toe dat ik een beetje valsspeel: ook het zwaardere tuinwerk doe ik in overall. Maar de 18 winterharde violen van vanavond lieten zich zonder veel gemodder in de tuin plaatsen.

Met een reusachtige isowaarde van 1600 en een sluitertijd van ruim 3 seconden was het nog vast te leggen ook: inimini (eh, ja, inimini is mijn ‘hackers handle’, gekregen van Theo bij Wegener in 1996 ;-)) loopt niet altijd in een overall ;-)
[ reacties ]

voorbeiden

14 september 2009 17:31:

Ja ja, ook het ‘voorbeiden’ van een aanslag is nu strafbaar.... Tenminste, dat hebben we vandaag in alle kranten kunnen lezen, —behalve in de Volkskrant. Geestig, dat geautomatiseerd doorpompen van ANP-berichtjes..
Laten we maar zeggen dat het aan Dolle Dinsdag ligt: de meeste redacties zitten natuurlijk een uitgelekte miljoenennota te lezen.

P.S. U begrijpt, dit bericht is geschreven onder het mom van: heb je weinig te melden, begin dan over spelfouten ;-) Daarom hieronder nog een filmpje...

...van Leora en Rosalie op de Kinderstraattheaterdag van het Ostadetheater, waar Edwins moeder werkt. Zelf was ik aan het werk in de keuken, waar inmiddels weer 4 van de 7 kastjes hangen en ingeruimd zijn ;-)
[ reacties ]

voorzichtig met de pneumatische hamer

1 september 2009 22:45:

Het gat in de keukenmuur, gevolg van de iets te zware pneumatische hamer van de buurman, is bijna dicht. Bijna. Morgen komt de stucadoor. Eerder heeft Erik nieuwe bakstenen in de muur gemetseld.

Ik zal onzettend blij zijn als de keukenkastjes en hun inhoud terugkunnen naar de keuken. Al die rommel, het onnodige werk.. Daar kan het voordeel van een noodgedwongen koffiemachine binnen (mijn) handbereik bijna niet tegenop ;-)

Ondertussen zijn ook de buren nog dagelijks aan het hameren, nu in de kelder. Klinkt alsof het in onze kelder gebeurt. Ohwell. Een koptelefoon met een laidback muziekje van J.J. Cale. Ze zullen die zware boorhamer vast niet meer inzetten ;-]
[ reacties ]

Naar de weblog van 31 Dec 2022 17:20

  © mailto: Jolie, 2002, 2009