We waren een van de eerste bewoners in de nieuwbouwwijk in Zuidhorn, in de Van Houtenstraat. Dat betekende dat we fijn in de bouw konden spelen. Het huis was groot, en de muren nog leeg en kaal. Papa kocht voor onze slaapkamers identieke waaiers en voor ons allebei een lampion. In mijn herinnering hing direct naast Petra's deur links een ets van een paardenhoofd, hing haar waaier op het lage muurtje daarnaast, en hing haar lampion aan de nok van haar zolderkamer. Boven Petra's bed, in de rechterhoek, hing een lampje dat mijn vader zelf van blik gemaakt had.
Op haar witte kast stond een ezeltje, fluweel op plastic, met een strohoedje op. Gele bloemetjes op zijn hoed. Naast het ezeltje stond een spaarpot, die een mannetje voorstelde, dat vlinders aan het vangen was. Als je er een muntje inwierp, wiebelde het mannetje op en neer en vloog zijn schepnet langs de plastic vlinders op het deksel. Naast haar bed stond Petra's huistelefoon. Ze voelde zich veiliger als ze 's nachts naar beneden kon bellen.
|
