januari 2007

flitslicht en schrikbewind

4 Januari 2007 16:22:

De illegale beelden van de moord op Sadam Hussein, tonen dat er ook driftig geflitst is, op het moment dat hij naar en door het valluik geleid werd. De verontwaardiging over dat filmpje lijkt mij dan ook wat selectief.

Het is nu een paar dagen later, en ik voel me nog steeds een beetje ontdaan. Niet over de beelden. Wèl over het voltrekken van de doodstraf. Natuurlijk heb ik begrip voor de angst dat er gijzelingen om de man vrij te krijgen waren ontstaan. Begrip voor de nabestaanden van slachtoffers. Maar met zo'n weerzinwekkende moord op een bange oude man, lijken de Irakezen niets geleerd te hebben van Saddam Husseins schrikbewind, maar hem —en zijn nog altijd stenigende buren— zelfs gelijk te geven: moord is dè manier om je van politieke tegenstanders te ontdoen.

Het is misschien maar goed dat dat filmpje gemaakt is. Het is hier, hier en hier te bekijken —mocht u enige behoefte hebben aan empirisch bewijs voor doodstraf-afschuw ;-}
[ reacties ]

wel kijken en wegkijken herijken?

6 Januari 2007 00:52:

Alfred en Fausto stelden naar aanleiding van het stukje over de moord op Saddam Hussein interessante vragen:

Alfred: 05-01 03:22: [...] @ Jolie, heb je durven kijken? Waarom heb je dat gedaan?

Fausto: 04-01 22:45: In een beschaafde samenleving kan geen doodstraf bestaan. [...] Ik moet toegeven uit nieuwsgierigheid naar het filmpje te hebben gekeken. Daar geneer ik me nu een beetje voor. :(

Fausto: 05-01 12:16: [...] Ik blijf het toch een beetje gek vinden om via een weblog een executie bij te wonen. De Partij voor de Dieren die via website filmpjes over stierengevechten laat zien.

Vanzelfsprekend, iedereen moet een vrije keuze hebben om zo'n filmpje wel of juist niet te bekijken. Stills uit het filmpje waren 2 januari te zien op de voor- en vervolgpagina's van NRC.next, de lezer van die krant had geen keuze. Tegelijkertijd vond ik dat ook niet zo vreemd. De dood van zo'n dictator is wereldnieuws, en al helemaal de manier waarop, net als de bewijzen voor het feit dat de omgeving zich misdroeg.

Waarom hebben we dan toch moeite met de keuze wel of niet te kijken?

Wij hebben beschaving gelijkgesteld aan o.a. terughoudendheid. Een ongeschreven gedragsvoorschrift in onze cultuur is bijvoorbeeld “niet-kijken”, want wel weten hoe erg iets is. Iemand die wèl kijkt naar dingen waarvan we “wel weten hoe erg het is” ervaart zodoende al snel schaamte.

Maar hoe terecht, of hoe beschaafd, is die terughoudendheid nog in een geglobaliseerde wereld, waarin we andere culturen tegenkomen die heel andere zaken beschaafd ervaren? Daarnaast, weten we nog hoe erg executies zijn, of heeft onze beschaving die al eeuwen geleden van de marktpleinen teruggetrokken naar de achterkamers, naar de afschaffing?

Ik wil niet pretenderen een antwoord te hebben op de vraag welke beschaving beschaafder zou kunnen zijn, of welke motieven wel of niet acceptabel zijn om een gruwelfilmpje te bekijken. Evenmin wil ik Het Kwaad aanwijzen door ofwel naar Saddam Hussein ofwel naar de V.S. te wijzen. Ik wil alleen de feiten onderzoeken.

En de feiten vond ik hier erg gruwelijk en gewoon niet kunnen. Onbeschaafd. Barbaars.

Misschien had ik dat kunnen weten, vast..... Toch heeft het beeld mijn mening over de executie en iedereen die er een vorm van medewerking aan verleende, veranderd. We zijn zovaak voorgelogen over Irak. Dit had de zoveelste leugen kunnen worden. De maker van dit filmpje heeft de waarheid onbedoeld een grote dienst bewezen ;-} (Nu nog rechtvaardigheid en wereldwijde afschaffing van de doodstraf.)
[ reacties ]

kleertjes

7 Januari 2007 15:21:

Fien kwam langs en bracht kleertjes van haar dochtertje mee. Leora wilde enthousiast alles proberen, passen en combineren. Rosalie ook... Met de nodige GeefHierDie.. ;-) Waarna ze een pyamaatruitje aanmocht van de gloednieuwe eigenaresse, die dat vervolgens zèlf fotografeerde.. om meteen ook Papa Edwin te kieken enz enz ;-))	Chocoladekoekjes moesten ook gebakken worden [AVI 6,9 MB], en natuurlijk moest toen iedereen uiteindelijk sliep de kledingkast worden opgeruimd en zomerkleertjes naar de kelder gebracht..

U begrijpt dat ik het maar even eenvoudig houd ;-) Het bespaart de lezer moeizaam leeswerk ;-))
[ reacties ]

kill bill

7 Januari 2007 15:21:

Alles over Kill Bill, ongeëvenaarde, hoogstbriljante, he-le-maal-niet clichéematige, laat-staan-gaapverwekkende film waarvoor de meest lovende recensies nog ernstig, zwaar, extreem tekort schieten ;-))) Die u vanavond op de BBC kunt bekijken, Blijft Allen Thuisch!
[ reacties ]

de ergonomie van een vuilnisbak

10 Januari 2007 00:46:

Dagelijks verbaas ik me over de vorm van de goedmoedige kolos in de keuken. De afvalbak is namelijk conisch: de bovenkant is een stuk kleiner dan de onderkant.

Daar moet een briljant industrieel ontwerper van de firma Sunware —geen relatie met Sun— maanden over nagedacht hebben. Voordeel: de bak zal niet omvallen. De bak heeft immers geen bodem, —súperhandig bij lekkende zakken!— dus wat maakt het uit of'ie omvalt.

Een ander voordeel van de conische vorm is dat je de zak niet uit de bak kunt tillen. Reuze handig. Écht. Mijn héle leven zocht ik al naar een vuilnisbak waarvan je gewoon de bakwand wegtilt, en de zak kunt laten staan! De zak valt namelijk he-le-maal niet om als je de bak wegtilt!

Mocht 'ie wel omvallen (en dat is zo ongeveer altijd) dan is dat ook geen enkel probleem: door de conische vorm is het nauwelijks mogelijk de zak dicht te knopen voor je de bak wegtilt, dus de zak is nog open, dus wat eruitvalt, kun je ook heel makkelijk meteen weer in de zak terugstoppen.

Als je de volle zak tenslotte naar buiten wilt dragen, kom je steevast een indewegstaande vuilnisbak-wand tegen... En op dat moment vraag ik me altijd af, zou zo'n industrieel ontwerper zijn eigen produkt wel eens gebruiken....?
[ reacties ]

Thomas Joiner is een held

12 Januari 2007 00:49:

Na de vuilnisbak toch weer even een uitstapje naar een serieus onderwerp ;-) Niet dat suïcide een onderwerp is om te vaak te bespreken. Aan de reacties op de dood van Saddam Hussein zie je al hoe besmettelijk beelden van de dood kunnen zijn, onder kwetsbare mensen. Vandaag heb ik Why People Die by Suicide van Thomas Joiner toegevoegd aan de boekenpagina voor nabestaanden. Vandaar.

Joiner schreef een complex, goedonderbouwd en genuanceerd boek over de mechanismen achter suïcide.

Hij waarschuwt voor heroïseren, en verklaart tegelijk waarom suïcide zoveel voorkomt onder mensen die hun weerzin tegen de dood beroepshalve hebben moeten overwinnen, zoals artsen.

Hij toont hoe we niet lichtzinnig mogen oordelen over halfslachtige en mislukte suïcidepogingen of zelfbeschadigingen, omdat deze een basis kunnen vormen voor een dodelijke suïcidepoging, een basis die, eenmaal gelegd, altijd aanwezig zal blijven.

Sommige aanbevelingen van Joiner, zoals de perceptie tot last te zijn bestrijden in suicidale crises, staan diametraal op populaire opvattingen over suïcide, ons allen welbekend en waarvan we onlangs nog mochten genieten op de site van 100%Mike. Waar één van Mikes collega's vond dat suïcidale patienten ie-der-een en zichzelf in de weg zitten en behandelkamers maar uren bezet houden. Jahoor, dat klopt. Net als (...mensen met...) sport-ongelukken, beroertes of hartinfarcten al dan niet door overgewicht. Ironisch is vooral het feit dat Mikes collega de T.S-patienten maar iedereen tot last vindt, want dat is precies wat Joiner aanwijst als één van pijlers onder de geslaagde suïcide: de perceptie iedereen toch maar tot last te zijn.

Joiner besluit zijn boek met praktische inzichten voor dergelijke crisissituaties en heldere aanknopingspunten voor nader wetenschappelijk onderzoek.
Dit boek zal levens redden, daarvan ben ik overtuigd. Mensen die nèt iemand verloren hebben, zou ik dit boek overigens niet aanraden... al was het maar omdat die het gevoel zouden kunnen krijgen dat de behandelaar-van-hun-naaste reusachtig faalde door dit boek, uitgave 2006 niet te kennen...

[ reacties ]

taart zonder verjaardag maar mèt kaarsjes

13 Januari 2007 13:38:

Leora met de geïmproviseerde taart..	Zo lief als Leora het truitje van Rosalie vasthoudt: ze staan allebei op een krukje..

Van een buurvrouw hadden we kaarsjes gekregen. Leora vond het kaarsjes voor op een taart. Van een chocolade-cake en slagroom uit een spuitbus, kun je een aardige taart maken. De kaarsjes aansteken en uitblazen [AVI 6,9 MB] in twee etappes [AVI 4,8 MB] in de keuken leek me veilig. Wel leidde het éten tot veel kruimels, het bleek een nogal droge cake, deze van de Spar. Niet dat de taartvreugde daaronder leed hoor ;-)
[ reacties ]

Peu

13 Januari 2007 13:38:

Op YouTube heeft Leora de Teletubbies ontdekt. Nu zit ze als het even kan met Rosalie Teletubbie-filmpjes af te spelen. Zoals voormalig-collega O. al opmerkte, met YouTube is voorzichtigheid geboden als je er kinderen filmpjes laat aanklikken.

Dat de Teletubbies van Britse oorsprong zijn, weet Leora nu ook dankzij YouTube. Sinds gisteren zingt ze luid: Telly-Tabbies, Dipsey, Lah-Lah, PEU! En hoezeer de grens tussen computer en televisie voor haar inmiddels vervaagd is, bleek toen ze gisteren bij de televisie opmerkte: zet hem maar op een andere website. ;-)
[ reacties ]

speeltuin

14 Januari 2007 22:28:

Hiephoi, van de hoge glijbaan..!	Toch best wel koud, dat zand.....

[ reacties ]

spetteren met afwasborstel

17 Januari 2007 13:25:

Rosalie spettert en zegt o.a. "Nog een keer!" en "(wat heb) jij gedaan..?" [AVI 6,7 MB]	En daarna gaat ze de spetters van de vloer vegen [AVI 4,7 MB]

Eén van mijn jeugdtrauma's heette “het eigenwijze vatekwastje.” Dat was namelijk de titel van het eerste opstel dat wij in de brugklas moesten schrijven bij Juffrouw van Geel.

Ik had werkelijk nog nooit zóiets stoms gehoord. Nu was ik destijds een heel beleefd meisje, dus ik zei niet ‘Bij zoiets sufs kan ik niets bedenken Juf’ nee, ik deed mijn bloedige best, inwendig hoofdschuddend, verbijsterd over zoveel nikserigheid. Ik leefde me in in het vatekwastje dat het verschrikkelijke lot trof onderwerp van een lesopdracht te worden van Juffrouw van Geel.

Zelden heb ik een docent zo kwaad gezien. En als er een cijfer lager dan nul had bestaan, had ik het gekregen ;-) Niet dat ik daar trots op was. Integendeel, ik was zo naief destijds, dat ik stamelde dat ik niet begreep wat ik er ànders van had moeten maken. Kortom: het is nooit meer goedgekomen tussen mij en Juffrouw van Geel (en gelukkig kon ik deze school al snel verruilen voor een grotere in Amstelveen.)

Pas bij dit filmpje zou ik de titel “eigenwijsje met afwasborstel” enigzins passend vinden: Rosalie heeft de grootste pret in spetteren met de afwasborstel [AVI 6,7 MB] , om daarna de spetters van vloer te boenen [AVI 4,7 MB] en het kastje te drogen [AVI 5,0 MB].

Hoewel deze Juffrouw van Geel een jonge lerares was, heb ik goede hoop dat ze met pensioen is zodra Rosalie haar eerste opstel moet schrijven ;-)
[ reacties ]

een niagara van negativiteit

18 Januari 2007 01:26:

Als hier geen huisgenoten hadden kunnen wakkerworden, had ik bij wijze van uitzondering een stuk vinyl op de draaitafel gelegd. Iets van Reed of the Sisters.

Want [vloek niet uitgetypt] wat heb ik een hoop negativiteit en wantrouwen de revue zien (horen) passeren vanavond. Ik ben prompt uit de Bewonerscommissie gestapt. Niet in de vergadering zelf, maar per overwogen mail erna. Er zijn grenzen.

Ik kan begrijpen dat mensen murw zijn na hopen op achterstallig onderhoud uitvoeren (=kunnen blijven wonen) en vrezen voor renovatie (=huis uit moeten.) Dat mensen boos zijn op de Corporatie. Maar Bij Alle Goden Op De Olympus, moet je elkaar (mij?) dan ZO *ongelooflijk* afzeiken?

Nee. Mijn dank is groot. Sterker nog: U mag van betere huize komen wilt u zich het lef kunnen permitteren mij zo'n grote bek te geven. En gaat u nu gerust zelf uw Bewonerskrantje vullen en vormgeven. Ik zie het met gepaste proest tegemoet. U zult heel erg ver komen met deze tactiek.
[ reacties ]

boosdoener

18 Januari 2007 23:12:

Dit knoopje —in werkelijkheid nog geen 8 milimeter— was de oorzaak van De Droogrekken die zich hier twee weken pontificaal hadden opgesteld in de woon- en werkkamer: het was namelijk in het waterpompje van de droogtrommel geraakt.

Als ik nu niet zo moe was —zie stukje van gisteren— zou ik proberen de het verhaal van de BH-beugel in het wasdroger-waterpompje van het homofiele echtpaar proberen na te vertellen, waarvan de met een vrouw-bedrogen-helft de Koreaanse Fabrikant aansprakelijk probeerde te stellen voor vermeende levering van tweedehands witgoed. Nu vrees ik dat het nooit zo grappig wordt als de monteur het vertelde ;-)

Rest me nog één ding: uitvinden waar dit knoopje ontbreekt, want we hebben het nog niet gemist ;-)
[ reacties ]

te goed

21 Januari 2007 00:39:

De lol is er altijd een beetje vanaf, als je een logje schrijft dat je niet kunt publiceren. Omdat het bureau hiernaast vermoedt dat zijn gevederde vrienden (die hier helemaal niet lezen, maar toch) het wel eens verkeerd zouden kunnen opvatten. Iets wat voorkomt bij weblogs.

U heeft dus nog een rekenkundig grapje van Sam en Moos van mij te goed ;-} Of niet natuurlijk, want volgens Eli Asser zijn Sam en Moos gewoon helemaal niet leuk. En daar zit óók wat in.
[ reacties ]

zon, park, kou en rug

23 Januari 2007 19:42:

Leora bij de boom, ook wel bekend van lokale zender AT5	De verwende eendjes krijgen nog meer brood

Ooit heb ik te vroeg gejuicht. Rugpijn zou een generatie overgeslagen hebben dacht ik, mijn ouders kennend als mensen met spit. Nou, één verkeerde beweging in de kou (het is hier 's ochtends 12 graden) en sindsdien, nu al drie dagen geleden, heb ik het ook. Niesen is al een heel pijnlijke onderneming. Dus al helemaal een kind oppakken en tillen; alles gaat zo mogelijk nog langzamer ;-}

Geen reden om na school niet naar het zonovergoten Park te gaan, waar Leora graag de eendjes wil voeren, in een boom wil klimmen en Rosalie al snel in slaap valt. Wat ze soms thuis nog even voortzet tot ze wakkerschrikt van het gezelschap ;-)
[ reacties ]

borrelen, hacken en kraken met Al-Q.

23 Januari 2007 22:20:

Zowel Nu.nl als de Telegraaf wisten vandaag een stukje te produceren over Nederlandse websites die in handen van Al-Qaida geraakt zouden zijn.

Het bericht was meteen goed voor kamervragen, waarop Ernst Hirsch Ballin wist te beloven dat de AIVD gehackte sites wel even zou waarschuwen. Na Donner is Ernst een verademing, dus wie zal 'm deze potsierlijke belofte kwalijknemen, maar grappig klinkt het —helemaal als je je voorstelt hoe het klinkt als je de minister aan de telefoon krijgt (Ja Ernsssht hier... U heeft een ssssjjcript van Mattsjj Sssjjrictptjarrrchive geinssshjtalleerrrt... Djiehadissjtissche grrrroeperingen...)

Gelukkig legt Nutz.nl uit hoe het zit. Het gaat o.a. om het antieke wwwboard.pl dat al bijna 10 jaar bekende gaten heeft en niemand met enig zelfrespect nog gebruikt. Je zou het bijna hoopgevend noemen dat terreurorganisaties zich van zulke tandeloze hacks bedienen ;-)
[ reacties ]

allemaal poezen die zingen

26 Januari 2007 18:17:

Een groot opera-fan ben ik niet, ik draai zowiezo weinig muziek en zeker geen mineurklanken. Maar in opera vormen zelfs mineurklanken al snel gedoogbare kitsch. (Beweer ik zònder iets negatiefs te willen zeggen; ik frons mijn wenkbrauwen al als iemand durft te beweren dat Rieu kitisch zou zijn. Enfin.)

Dus toen Leora wilde weten of er ECHT mensen waren die zingen zoals Mamma zingt wanneer ze met een handdoek chocopa-ha-ha-ha-ha-ha-ha-ha-sta van gezichtjes poetst, pakte ik de vinyl-versie Teresa Berganza zingt Invicti Bellate (sjongejonge was dat zoeken) van Vivaldi.

Sindsdien —gisteren dus— galmt Teresa Berganza, volgens Leora allemaal Poezen die zingen, bij elke Lunch, zodat de dametjes kunnen dansen [AVI 5,1 MB] of meezingen (R. zingt Hahaha, terwijl Teresa Halleluja zingt ;-) [AVI 4,9 MB] Het aantal dieren dat aan deze Opera meezingt wordt ook steeds groter: inmiddels doen er niet alleen poezen mee maar ook varkens en honden [AVI 6,7 MB].. ;-)
[ reacties ]

zestig jaar later

27 Januari 2007 20:44:

Er zijn misschien drie soorten boeken: boeken geschreven om het schrijven, boeken geschreven om een verhaal te vertellen en verhalen waarvan anderen nadrukkelijk hebben gevráágd ze op te tekenen.

Het boekje Zestig jaar later van Jaap Bronkhorst, uitgave Elzenhorst, 2005, 111 pagina's, valt in de laatste categorie. Kinderen en kennissen van Bronkhorst drongen aan tot hij zijn oorlogsgeschiedenis vastlegde en in privébeheer uitgaf.

Het verhaal biedt kennis die mij ontbrak: (hoe) kon je legaal onderduiken? Hoe werkte de administratie van joodse Hollanders? Hoe werkte dat in de alledaagse praktijk, dat noteren van bezittingen? Met als achterliggende vraag, hoe krijg je mensen zo ver om telkens een klein stapje verder in de richting van de deportaties te duwen. Bronkhorst schetst hoe mensen verhalen over vergassingen uit Oosteuropa afdeden als Greuelmärchen, —en toch ook weer niet zo naief waren om niet tòch te zoeken naar manieren om aan de deportatie te ontsnappen.

De lakonieke verteltrant, ook waar het de vernietigingskampen betreft, houdt het boekje heel leesbaar. In de ik-figuur die zijn Mützen abneemt bij de woorden dat hij echt —echt— niet verder kan, lees: vraagt om een kogel, blijft een soort kwinkslag doorklinken. Dat maakt het een stuk leesbaarder dan opgesomde historische feiten of een verhaal dat bezwijkt onder (terechte) emoties.

Documenten als dit zouden naar mijn kennisbehoefte best breder mogen worden uitgegeven dan slechts in privébeheer. Aan wie kunnen wij, naoorlogse en toekomstige generaties later nog vragen stellen? Het is niet zo dat racisme en antisemitisme ineens verdwenen zijn uit de Europese culturen. We kunnen nog steeds leren van de mensen die deze geschiedenis van dichtbij meemaakten.
[ reacties ]

data recovery

27 Januari 2007 20:44:

Het stukje voor vandaag, de herdenkingsdag van de Auschwitzbevrijding, had ik geschreven in oktober, toen ik een boek over het onderwerp las. Vandaag bleek ik dat bestand overschreven te hebben..... Gewist dus. Gelukkig kon ik nog een oud Besturingssysteem starten, waarvoor ik nog een Norton had. Dankzij Norton bleek het stukje in één van de 1257 recoverbare bestanden te staan ;-) Kortom, ik ben een blij mens ;-)
[ reacties ]

wat? wii? Edwiiin!

30 Januari 2007 14:14:

Voor iedereen die Edwin's stukje over wii las en het filmpje van 15 seconden verdacht kort vond, hier het 58 sec. Edwiiiin-filmpje... ;-)
[ reacties ]

kleurplaat-brief

31 Januari 2007 20:01:

Leora wilde vandaag zo graag een nieuwe kleurplaat-brief — zoals ik tot Rosalie werd geboren ongeveer elke week voor haar maakte. Nu Rosalie ongeveer even groot is als Leora toen ik ermee begon, zou ik 'ns moeten proberen ze weer wat vaker te maken... ;-}
[ reacties ]

  © Jolie, 2002, 2009