februari

koopje! riante semi-vrijstaande villa!

1 Februari 2007 15:06:

Uw droomhuis in Amsterdam! De helft van deze semi-vrijstaande villa, landelijk gelegen. Eenvoudige keuken met authentiek aanrechtblad (klein barstje), voorzien van spaargeiser en electra (geaard), moderne schoonmaakapparatuur, geheel betegeld met watervaste granito-vloer. Ruime slaapkamer voorzien van lux dakraam en royale inbouwkast, tevens op de verdieping een tweede slaapkamer met gevelbreed raam en onbeschadigd behang geheel volgens de laatste mode, moderne communicatieruimte voorzien van telefoonaansluiting (links onder in beeld.) Royale woonkamer met marmeren gashaard-aansluiting, waterbestendige wanden met modieuze nerfprint, keurig weggewerkte gasmeter en veel lichtinval door de royale raampartijen. Geheel vernieuwd modern water-closet gecombineerd met douche-inrichting en voorzien van luxe handdoek-draag-installatie. Gelegen aan de landelijke Osdorperweg, vraagprijs: slechts € 197.000 euro kk.

Sorry, ik kon het niet laten, ik moest deze —jaja, schitterend gelegen, jaja, heel schattig, maar vergelijk het met Friesland of Groningen— bouwval Makelizen;-)) Mocht de website onbereikbaar zijn dan is hier de advertentie nog te zien. En nee, deze woning zullen wij ècht niet kopen ;-)
[ reacties ]

afscheid van een beeld

2 Februari 2007 00:04:

Het beeld dat op de keldercam te zien was, is klaar, —de sokkel nog niet, die maakt de opdrachtgever zelf...	...W.A., de opdrachtgever, met zijn beeld — de geflitste versie van deze foto deed op een vreemde manier de intimiteit tussen de man en het beeld geweld aan

Er zijn van die verhalen die als plot ongeloofwaardig zouden zijn. Ik zie dat ik me er hier eerder ook al niet aan gewaagd heb. In het verhaal van de ontmoeting met W.A. schuilt iets bovennatuurlijks, iets griezelig voorbestemds, iets dat je verwacht in exotische romans, maar niet in de Hollandse regen — waar wij W.A. ontmoetten, op het graf van mijn zus.

Ik wist al dat hij op weg was naar Petra's graf, toen hij nog ver weg op het pad liep, voor hij op de driesprong naar het juiste grafveld was aangekomen. Waarom weet ik niet. Ik wist het gewoon. Niet dat ik hem, grootvader van verschillende kleinkinderen, kende van de uitvaartdienst, daar was hij niet. Hij oogde ouder dan zijn leeftijd, geteisterd door ziekten met een slecht overlevingspercentage.

De ontroering laat zich lastig beschrijven. Daar stond deze generatiegenoot van mijn vader boven een brede bos bloemen zijn tranen weg te slikken. ‘Ik had daar moeten liggen,’ wees hij met tranen op zijn wangen, ‘niet zij, die lieve engel die mijn leven gered heeft...’

W's zoon leefde toen nog. Anderhalf jaar later werd ook W's zoon begraven, op diezelfde begraafplaats. Hij stierf op dezelfde manier als mijn zus.

W.'s vraag om sculptuur voor zijn zoon te maken, vond ik een goed idee — en omdat ik me wat zorgen maak over de hartkwaal van W. heb ik het beeld deze week aan W.A. overgedragen, vóór de sokkel klaar was. Die maakt hij nu zelf. Hij zal het beeld een In Memoriam-plaats geven in zijn huis in Zeeland, waar hij net als mijn vader naartoe verhuisd is. Nu zijn zoon's graf, dat hij elke week bezocht, net als het graf van Petra, erg verweg is, kan hij een bosje bloemen bij zijn beeld zetten.
[ reacties ]

goede voornemens en andere onhaalbare zaken ;-)

5 Februari 2007 15:46:

Hoe krijg je twee neefjes en twee nichtjes op schoot en schouders van één Edwin zonder dat ze zijn haargrens met een paar welgeplaatste grepen een paar centimeters terugdringen? Twee gaat nog.. Maar als er vier naar de Teletubbies willen kijken.. Want op een stoel is een stuk leuker dan op de bank (helemaal als Edwin de ballon heeft afgepakt om een foto te kunnen maken ;-))	Mamma moet 100 schele katten om in te kleuren tekenen met Rosalie op haar rug - Foto: Leora (naast de spachtelputz-wangen brengt het vorderen van de leeftijd met zich mee dat je steeds vaker de zusjes van mijn Oma (en dan bedoel ik niet mijn vaders moeder helaas) in m'n portret kunt herkennen ;-])

M eer sociale dingen doen, id est vrienden en familie bezoeken, zo luidde een van mijn Goede Voornemens. Goede Voornemens, u weet wel, die van vijf weken geleden. Gelukkig stelden Marlous en Mark voor om langs te komen, anders hadden we waarschijnlijk weer een weekend met louter achterstallige klusjes doorgebracht ;-)

Leora sloofde zich met alle plezier uit [AVI, 6.4 MB] om haar neefje Mateo het Teletubbies-liedje te leren in het Brits (met hulp van YouTube) terwijl in de achtergrond het nieuwste OS van Microsoft besproken wordt [zelfde filmpje, AVI, 6.4 MB] ;-)

Jammergenoeg werd Rosalie snel daarna ziek, ze doet dapper haar best met sap van stoofpeertjes en een hapje van Leora's lunch, maar helaas houdt ze het niet binnen: maag-darm-infectie, denk ik. Ondertussen heb ik zelf keelontsteking, maar gelukkig draait de droogtrommel als nieuw om alle lakentjes en handdoeken waar Rosalie overheen ‘ke-knoeid’ heeft droog te stomen.
[ reacties ]

groen veldje

9 Februari 2007 14:26:

Bladerend door de site van fbg.nl —waar ik me verbaasde over de lengte van de resultaatslijsten: zoek je een restaurant bijvoorbeeld dan moet je maar gokken op welke nummer-pagina Leiden of Leeuwarden staat— viel mijn oog op een braakliggend terrein in de Google-kaartjes van fbg.nl.

Ik zoomde nog eens in en ja hoor, het was het echt. De W.C. Bradelaan, het gebouw van Pampedia waar ik begin 1990 als 24jarige ben begonnen met lesgeven. Met veel plezier. Natuurlijk, de school fuseerde tot het reusachtige Dudok College, en werd zo alweer wat minder gezellig; het schooltype waarmee Pampedia bekend was: Havo-MBO, een vooruitstrevende kop-opleiding waar men naast de HAVO4 en 5-vakken nog twee MBO-praktijkvakken kon volgen, werd uiteindelijk opgeheven. (U hoort hier de tussenzin: Wat niet, in het voortgezet onderwijs?) Maar dat het gebouw ook al aan afbraak toe was?

In mijn hoofd was het gebouw een minder geslaagd project van architect Dudok (kennelijk toch niet van Dudok) maar zo lelijk of aftands was het nu ook weer niet. Toch? Ohwell.

De omwonenden zullen blij zijn dat er geen school, dus geen rondslenterende havisten, meer zijn. Al zitten ze nu opgescheept met al jaren braakliggend terrein een ondeugdelijk nieuwbouwplan dat de omwonenden gelukkig hebben kunnen tegenhouden. Op GoogleEarth-foto's zullen we nog wel even een groen veldje blijven zien.
[ reacties ]

vliegtuig-architectuur

11 Februari 2007 16:46:

De Moderne Architect stel ik me voor in zijn privévliegtuig: ‘kijk: dat fraaie object is mijn ontwerp, 500 gezinnen wonen daar, in mijn ontwerp.’ Vol dédain over de smaak van het gepeupel —dat is iedereen tot en met de prins van Wales. Dan vervolgt de Architect met een lyrische verhandeling over woonblokken in plaats van rommelige (vanuit de hemel gezien) individuele huizen, ritmische herhaling van identieke ramen en balkonlijnen, de gebouw-omspannende daklijst, het ontbreken van individuele dakpunten boven elk woonelement.

Zonder zich een moment af te vragen of (laat staan: waarom) die gezinnen niet liever in een verfoeide boerderette zouden willen wonen.

Anders dan de Moderne Architect, bouwden de vooroorlogse architecten van de Amsterdamse School woningen met uitbundige accenten in de gevels. Accenten die zó uniek en opvallend waren, dat de bewoners vandaag nog steeds kunnen zeggen: kijk, daar bij dat torentje / achter die erker / bij dat uitstulpende balkon / die fraaie hoekpartij / die poort / dat beeldhouwwerk wonen wij. Niet: wij wonen bij het 126ste raampje van links 3-hoog.

Want daarom zijn die boerderettes volgens mij zo populair. Mensen willen niet anoniem opgaan in een groot, eenvormig woonblok. In de wijken die men in de naoorlogse woningnood snel neerzette maakte geluk en woongenot al snel plaats voor verloedering.

Ik vraag me dan ook wel eens af of de architecten die anno nu nog zo zweren bij ornamentsloos functionalisme niet gewoon hun oren laten hangen naar het geld: wie met het goedkoopste plan inschrijft op een gemeentelijk project maakt meer kans. Wat ze ook beweren aan beeldelement-technisch geneuzel. Want hoe kun je nu trots zijn op een wijk waar geen mens gelukkig woont?

Het is overigens onjuist (in Wikipedia) om Berlage en Dudok tot de basis van Amsterdamse School-bouwen te rekenen: beiden vertegenwoordigen uiteindelijk meer de ideeën van Nieuwe Zakelijkheid. De Amsterdamse School-architecten zetten zich juist af tegen het strakke en zakelijk-rationalistisch bouwen, waartoe Berlage zich ontwikkelde.
[ reacties ]

tien gestampte muisjes

13 Februari 2007 00:29:

Leora wilde vrijdagmiddag graag naar de weeksluiting: daar mocht ze met haar kleuterklas dit lied zingen [AVI, 3.7 MB]:
Een aapje in de slagroom
Twee beren in de zeep
Drie geiten in de pudding
Vier zebra's zonder streep
Vijf neushoorns met een feestneus
Zes wolven in de trein
en zeven dikke kikkers
die snipverkouden zijn
Acht zingende giraffen
wel negen kangoeroes
en tien gestampte muisjes
die dansen voor de poes
...
Toevallig is het lied van een van haar favorieten Marianne Busser en Ron Schröder: ook Leora's Letterwinkeltje-boek is van Busser en Schröder en èlke avond wil ze voor ze gaat slapen luisteren naar de CD Elfje-Elfje die bij dit boekje van hetzelfde kinderboekenduo hoort. Dat Rosalie juist steevast hartstochtelijk moet huilen om deze Elfje-Elfje is een raadsel dat we nog niet hebben opgelost: waarschijnlijk zijn het de mineurklanken van het eerste liedje op de CD.

Rosalie vindt Muis weer erg leuk. Vooral het boekje dat op elke pagina een Dierenhok toont waar Muis niet woont [AVI, 5.3 MB]... :-)
[ reacties ]

waarom moest Prem die jongen ook zo nodig in zijn show

14 Februari 2007 15:11:

Op weg naar de supermarkt gisteren, kwamen we het staartje van de tocht tussen de Waddenweg naar het Purmerplein tegen, natuurlijk, voor Erkan Yildiz zeiden we tegen elkaar, van de avondwinkel waar we voor een enkele vergeten boodschap wel kwamen. Hoeveel stille tochten er nog zullen volgen vraag ik me maar niet meer af. Meer moeite heb ik met de vraag waarom Prem Radhakishun deze jongen zo nodig in Premtime moest laten zeggen dat hij een pistool achter zijn toonbank zou leggen om zich te verdedigen tegen overvallers. Had Prem niet op z'n minst even kunnen wachten met uitzenden tot Yildiz dat wapen daadwerkelijk achter de toonbank had?

Natuurlijk, zelfs dàn ben je als winkelier altijd een stap achter op je overvallers, betoogde An Hartman, vrouw van de vermoorde André Hartman, jarenlang mijn tabakleverancier, op de lokale tvzender. Waarschijnlijk mogen we de ontoegankelijk hoge huizenprijzen in Amsterdam dankbaar zijn: zo zijn we uiteindelijk wel genoodzaakt te ontsnappen aan de hoge geweldscijfers, vijf overvallen in vier uur op één zaterdagavond :-}

En de moordenaars van Erkan Yildiz mogen best een strengere straf krijgen. Niet om ze iets te leren, maar om andere winkeliers te beschermen.
[ reacties ]

lamp

16 Februari 2007 00:33:

En nog even een fotootje van het Object dat Edwin gisteren kreeg, met bescheiden hulp van de dametjes gefabriekt :-) Bescheiden hulp, want een nietpistool of boormachine vertrouw je niet meteen een 4- of 1jarige veilig toe ;-) Maar Leora heeft wel de hartjes uit haar mond gespaard: dat soort snoepjes sorteren om er een plastic hart (zie foto) mee te vullen, is afzien voor een kleuter. Leora is er dan ook nog steeds trots op. Mag Papa's lamp aan? vroeg ze vandaag om vier uur 's middags :-)
[ reacties ]

gevonden boek

16 Februari 2007 00:20:

Googlend naar de naam van een vage voorouder, vond ik het boek waarnaar ik bij mijn boekwinkel al een paar keer gevraagd heb. Spooky. Oftewel spookeryen en spookselen, in de taal van dit boek, integraal online in vooroorlogse spelling. De nieuwe uitgave waarnaar ik gevraagd had is hedendaagse spelling. Maar waarom zou ik in vredesnaam hedendaagse spelling moeten lezen als ik Het Origineel online kan vinden —tenzij het even dradeloos is als de Webgrrls beweren.. Mocht u willen weten wat ik lees, dan is dat komende weken waarschijnlijk deze url.
[ reacties ]

onder voorbehoud

18 Februari 2007 14:22:

We hebben <fluistertoon>...onder voorbehoud van bouwkundige keuring en financiering een huis gekocht...</fluistertoon> De koopacte is getekend, maar juich nog niet te vroeg: de beperkte hypotheekruimte voor zelfstandigen en de bouwkundige keuring kunnen nog roet in het eten gooien.

We hadden natuurlijk graag in Amsterdam willen blijven. We zijn heel enthousiast over Leora's stabiel-gemengde school: niet spierwit, en ook niet het enige witte kind met hoogopgeleide ouders. Maar de huurprijs van een gerenoveerde woning in de buurt kan oplopen tot twee keer het bedrag dat we aan hypotheeklasten kwijt zullen zijn. Ook zo'n krankzinnige regel: voor húren zijn we aangewezen op woningen van 615,02 euro, maar willen we kòpen, dan krijgen we voor datzelfde maandbedrag géén hypotheek.

En een koopwoning voor minder dan dat bedrag in Amsterdam is onvindbaar. Die hebben we gezocht sinds we de brief ontvingen dat onze woning op de renovatielijst staat en wij eruit moeten. Dat was begin 2004, toen we hier een jaar woonden. In het begin waren we optimistisch. Via Funda moest wel iets te vinden zijn in de Staatsliedenbuurt, Noord, Westerpark, Kinkerbuurt. Al snel bleek dat een illusie: alles is even onbetaalbaar als De Pijp, Binnenstad, Watergraafsmeer of Zuid. Alleen Floradorp valt binnen ons hypotheekbereik, maar dat zag Edwin niet zitten. Het kan hier per straat al verschillen of je tussen de relschoppers of de beschaafde ouderen zit, en daar kom je pas achter zodra je ergens langer woont ;-)

Onze volgende stap is de Eigen Huis hypotheekservice, dan volgt het verbouwen en verhuizen. Neutraal geformuleerd. Het schilderwerk, daar kijk ik naar uit, maar het verhuizen.. Spullen weggooien kun je nog met spierpijn en dichtgeknepen ogen doen, maar het afscheid van al die vriendelijke ouders en juffen van Leora's school... (ik moet als kind haast wel verwisseld zijn want mijn ouders verhuisden regelmatig met gemak ;-))

Als we er eenmaal zitten (ergens in de zomer vanwege Edwin's lopende opdrachten) bent u in welkom voor koffie en taart —in het enige dorp dat op dezelfde dag jarig is als ik ;-)
[ reacties ]

overtyp-code op hol?

19 Februari 2007 18:53:

Reageren op de weblogs van Web-log.nl is op het moment nogal tijdrovend. Het lijkt of de TypePad-overtyp-code op hol geslagen is. Maar al is reageren bij Web-log nu moeilijk, vergeet niet Jennifer (collegaatje van een school waar ik ooit inviel :-)) te feliciteren met de geboorte van haar dochtertje!
[ reacties ]

ontbindende factoren :-/

22 Februari 2007 16:50:

Achter het schitterend gerenoveerde geveltje schuilt een bedrag aan achterstallig onderhoud dat ruim 3 x zo groot is, als het bedrag dat we als ontbindende factor hadden opgenomen... Zo bleek vandaag uit de bouwtechnische keuring. Ik had dat eerlijk gezegd niet verwacht: een nieuwe keuken, dacht ik. Wat witte verf. Natuurlijk: zoiets kan een zegen zijn: je kunt eindelijk realistische plannen maken. Maar het kan ook maandenlang extra verbouwen betekenen. Veel hogere kosten.. En zelfs... dat de koop niet doorgaat :-/
[ reacties ]

het aquarium van jarigen

22 Februari 2007 12:54:

En met Peter's verjaardag breekt elk jaar de periode aan waarin 'n hele school vissen jarig is, ik tel er zo al tien op de kalender ;-) Deze clip maakte ik ooit voor Peter's support-pages die we gelukkig hebben kunnen opheffen. Ik ontstof 'm nog een keer om PG vandaag VEEL GELUK en GEZONDHEID (capslock voor het goede doel ;-)) te wensen!
[ reacties ]

gevallen ster

24 Februari 2007 16:40:

«Waar komt deze vandaan Mamma?» vroeg Leora toen ze dit sterretje op de stoep naar school opraapte.
«Vast van iemands feestjurk, van de juffendag,» opperde ik.
«Hmmm, nee.. » peinsde Leora, «ik denk dat 'ie van de hemel gevallen is...»
[ reacties ]

puur reclame

24 Februari 2007 16:24:

Aan griezelverhalen doe ik niet meer. De lezers durven bijna niet meer naar de kaakchirurg ;-) Daarom geen ingegroeide teken, achtergebleven instrumentaria, opkruipende lymfangitisstrepen of andere ellende vandaag, maar alleen PUUR RECLAME en LOVENDE woorden over mijn tandartspraktijk. Want wààr vindt de hardwerkende zelfstandige nu een tandarts die in het weekend (!) alle tijd voor je ontstoken kaak neemt en ook nog eens het probleem weet te lokaliseren en op te lossen? HULDE!
[ reacties ]

schaak

27 Februari 2007 22:55:

Schaken doe ik zo weinig, dat ik vaak even moet nadenken over de plaats van het paard, de loper, de koning en de dame. Maar Leora zag elke dag op de kast van haar slaapkamer Edwins houten schaakspel staan.
«Morgen, als Rosalie slaapt,» had ik haar gisteren dan eindelijk beloofd. Het is immers vakantie. En dan vervelen kinderen zich snel, —al zou ik zelf niet op het idee gekomen zijn om haar aan te zetten tot schaken. Van mij hoeven kinderen geen spellen te spelen die ik zelf al moeilijk vind. Ook niet omdat het goed zou zijn voor hun ontwikkeling —want daar denkt men toch elke vijfentwintig jaar weer heel anders over :-)
Een stuk slaan vond Leora in eerste instantie een onbegrijpelijk concept [AVI, 7.3 MB]. En dat je dan ook niet snel naar je plek terugrent [AVI, 7.1 MB] na dat slaan... :-) Maar het bleef dat spel waar ze zo lang naar had uitgekeken, na een tijdje begreep ze het. Ze onthield zelfs de bewegingen van een aantal stukken, bleek als ik vroeg: «Als ik deze pion hier neerzet, wie kan hem dan slaan?»
Leora: «Het paard..!»
Ik hoop dat ze er plezier in houdt, dit experiment was eigenlijk leuker dan alle melige mens-erger-je-niet-klonen :-)
[ reacties ]

  © Jolie, 2002, 2009