maart 2006
tralala
01 Maart 2006 19:16:
Ik ben weer een gelukkig mens. M'n kies heeft een wortelkanaalbehandeling ondergaan. Nu begint niet meer elke gedachte met hoe negeer ik m'n kiespijn. OK, napijn, maar dat voelt toch anders. Toen ik laatst het verhuisbericht van mijn tandarts ontving, baalde ik behoorlijk. Inmiddels denk ik dat ik misschien wel geluk heb in deze nieuwe tandartspraktijk te zijn terechtgekomen. Van die griezelige dingen, zoals het achtergebleven vijltje dat F. laatst meemaakte, verwacht ik hier niet tegen te komen. Daar werkt deze praktijk veel te zorgvuldig voor.
Nu nog de verloren slaap inhalen en ik ben weer helemaal de oude :-)
sneeuw en pannekoeken
02 Maart 2006 18:30:
 |  |  |
| Bij zo'n dag als vandaag horen natuurlijk sneeuwfoto's en pannekoeken na afloop | Een paar snelle kiekjes, spelen en wandelen is leuker dan stilstaan | Leora had vandaag -ook heel gezond- geen zin in kijken naar de camera |
nieuwe vormgeving
03 Maart 2006 10:12:
Het archief is weer bijgewerkt, elke maand zit er weer in. Dat doe ik al jaren “deze maand nog even handmatig” ;-) Het zou geen goed arbeidsmarkt-teken zijn als Edwin ineens alle tijd had voor zijn superweblogscript ;-)
Een nieuwe vormgeving voor deze pagina heb ik ook gepland. Gepland, nou, in mijn wensdromen was de nieuwe vormgeving natuurlijk allang klaar! Een preview heb ik er al wel van, maar wanneer ik tijd heb om... (afijn, u kent het eind van deze zin ;-))
nichtje jarig
03 Maart 2006 10:10:
Vandaag feliciteer ik mijn ouders met de verjaardag van hun kleindochtertje. De vierde verjaardag alweer.
na het feestje
05 Maart 2006 12:27:
Leora kreeg ook cadeautjes ..
Na een feestje draait mijn hoofd nog uren elk gesprek opnieuw af: heeft die-en-die zich wel vermaakt, ging ik daar te kort op in of juist te lang? Was dat grapje niet verkeerd interpreteerbaar? Had ik X niet moeten voorstellen aan Y (of juist níet)? Zouden anderen ook aan zo'n gastvrouwencomplex lijden?
Op de keper beschouwd is het zonde van de energie. Mijn verjaardagsfeestje gisterenavond was zooooo vreselijk leuk! Deze keer waren er ook drie gasten die ik alleen kende van internet, sommigen al jaren. In een vorig millennium heb ik nog wel meegemaakt dat ik me bij bepaalde web-bijdragen een volkomen verkeerde voorstelling maakte: me een klein punkertje voorstelde dat In Real Life een boomlange hippie bleek :-) Gelukkig ligt dat stadium in een vorig millenium ;-) en bleek Peng even hartverwarmend als de subtitel van haar weblog, net als het kennisje van mijn zus en de maker van iusmentis even innemend zijn als hun web-bijdragen.
Oh, en als de lezer nu denkt ‘Ja hallo, ik ben ook even hartelijk als mijn weblog, waarom was ik niet uitgenodigd?’ ;-))) Antwoord: méér zenuwen of mensen zich wel zouden vermaken kon ik niet aan.. Maar je mag jezelf volgend jaar altijd uitnodigen ;-) Ik wil iedereen *enorm* bedanken voor de gezelligheid, feestvreugde en voor alle verwennerij!
echo in de wasmachine
07 Maart 2006 22:16:
Leuk! Laat mij ook 'ns ‘Haa’ roepen in de wasmachine?!
Jammergenoeg is éen van beide echo-uitvinders alweer weggerend bij het maken van het filmpje [AVI, 3.9 MB] zodat je daar alleen Rosalie ziet, die kijkt wat er zo glimt in de wasmachine.
vijltje
09 Maart 2006 17:52:
Pech achtervolgt mijn kaak. Bij het afmaken van de wortelkanaalbehandeling is het vijltje in een wortel afgebroken. Een specialist moet dat er nu weer uithalen. Een lichtpuntje is dat deze tandarts zoiets eerlijk zegt en niet, zoals Fien meemaakte, iemand zonder nadere informatie antibiotica voorschrijft en verbaasd doet over een aanhoudende ontsteking in zo'n kies.
Het vervelendste is misschien wel dat het Edwin altijd een middag werken=oppassen kost, hoe we het ook organiseren. Hoewel ik nu ook wel erg opzie tegen weer vijf dagen napijn en wachten op een vòlgende behandeling :-|
neutraal symbool
10 Maart 2006 17:36:
Neutrale symbolen bestaan niet, tenminste, dat leerde ik vroeger in de les van Wout van Ringelestein.
Lof zij onze lokale politiek dus, die alle kruizen zal vervangen door neutrale symbolen. Het NIOD komt hoogstwaarschijnlijk snel met een rectificatie dat het vervangen van het monument geen slecht, maar goed plan is. Want goed is het. Dan weet je tenminste welke buurten je als vrouw, homo, atheïst of keppeldrager moet mijden. Die buurten zullen herkenbaar zijn aan hun neutrale symbool.
cadeau
10 Maart 2006 00:58:
Edwin: 'Mirror Display doet ie ook..' moi: Mirror Display?
Op mijn verjaardag kreeg ik van Edwin geheel onverwacht eenzelfde apparaatje als in de kelder op het beeld staat, maar dan nieuw. Een webcam dus. We ontdekten al snel dat het zonder aanvullende software, niet 100% werkte op mijn ‘gedateerde’ computer. Zodoende kreeg ik er van Edwin vandaag nog een klein programmaatje bij, iVeZeen. Handig programmaatje. Waarom zou je een Chatprogramma (met nieuwer OS en en en..) bij Apple kopen om beeldjes op te nemen? Zolang je nog geen video-conferencing plannen had, dan.
De lezer denkt vast, dat heeft wel een hoog gadgetgehalte voor iemand die niet eens een eigen mobiel heeft ;-) Ja klopt, ik moet ook maar eens met de tijd meegaan. Wieweet koop ik ooit nog wel een echte mobiele telefoon! ;-)
groot en klein
12 Maart 2006 00:19:
 |  |  |
| foto's gemaakt door Leora |
Leora heeft het er soms niet makkelijk mee dat ze niet meer de kleinste in huis is. Dan wil ze alles wat Rosalie doet. Gaat ze in bed liggen met een trappelzakje aan. Of roept ze net als Rosalie “Huh Huh!” als ik de kamer even verlaat, en voegt eraantoe: “het babietje weet niet waar mama naartoe gaat...”
Ik speel het altijd mee. Zonder zorgen, ik vind het juist wel knap, zoveel als ze heeft geleerd zich klaarblijkelijk in te leven in Rosalie. Want daar heeft ze soms moeite mee: dan moet Rosalie ingewikkelde instructies opvolgen en probeer ik Leora uit te leggen dat zo'n opdracht in Rosa's oren klinkt als Engels. (Engels is immers alles wat onverstaanbaar is van My Little Pony tot Fries of dialect ;-))
Gelukkig heeft ‘groot’ zijn ook voordelen, dan mag je dingen die een baby niet mag. Schilderen, kleien. Of het fototoestel vasthouden en er foto's mee maken...
zondag geboortedag
11 Maart 2006 23:57:
Morgen condoleer ik mijn ouders die op deze dag, ook op een zondag, ooit een dochtertje kregen, wier verjaardag we niet meer kunnen vieren..
nieuwe vormgeving [2]
15 Maart 2006 02:07:
Al weken denk ik, vandaag krijg ik de nieuwe vormgeving wel online. Maarnee. Handleidingen, browserbugs, CSS-uitzonderingen, verkouden huisgenoten, huisgenoten met ontstoken ogen (3 stuks, huisgenoten, niet ogen ;-)) Het vreet allemaal tijd. Maar vandaag is 'ie online. Al heb ik nog niet *alle* browsers getest ;-) En heb ik ook nog geen verhaaltje bedacht ;-) bij Hongaarse busabonnementen, etsnaalden, griffels, knopen, schaartjes en de andere bureaublad-objecten die nu de omlijsting van m'n weblog sieren. Veel heb ik gewoon gekozen om de kleur.
Het doosje ‘Duifje Punaises - 30 stuks’ komt uit een laadje van het secretaire van mijn grootvader, dat mijn zus en ik na zijn dood naar mijn huis gesleept hebben om het te redden van het grof vuil. Een roosje, dat vriendin Iris eens met haar zoontje heeft gemaakt, een verfklem van Jayson, dat soort dingen sieren de marges. Het zal nog wel even duren voor de bugs eruit zijn, meld ze gerust.
ogen
17 Maart 2006 00:18:
Qua vieze foto's en griezelige links lijk jij precies op Fien, zei Edwin gisteren. Ik vond dat een héél aardig compliment :-) Een held ben ik namelijk helemaal niet, maar heb ooit wel eens misselijk en duizelig liggend op de bank de boeken van mijn zus ingezien, terwijl zij me ondertussen voor mietje, watje, doetje, daar kun je best wel naar kijken! uitmaakte ;-) Enfin, Edwin zei dat, omdat ik deze twee foto's had gemaakt: van Edwins rode ogen en Rosalie's ontstoken ogen (geen thumbnail om de maagkracht van de lezer niet op de proef te stellen ;-})
Gelukkig kan ik alle Opa's en Oma's informeren dat de zieken weer opknappen, Leora is zelfs alweer helemaal genezen.
moppende octopus en neusje dat verstoppertje speelt
17 Maart 2006 10:28:
“Oh kijk, Mama maakt de vloer schoon met de octopus” zei Leora, —ik zag gelukkig al snel wat ze bedoelde: de draden van de mop zijn de tentakels van de octopus.
's Avonds maakte Leora nog zo'n prachtige kinderopmerking, toen Edwin en ik tegen elkaar zeiden dat Rosalie's neusje helemaal verstopt was. Leora wees met een grote boog het neusje van Rosalie aan en zei “DAAR is het neusje! Die is niet verstopt hoor!”
Gelukkig maar ;-)
the curious incident of the dog
19 Maart 2006 12:16:
Dit boek begon ik te lezen met het idee dat het een grappig boek was. En dat het nog interessant zou zijn ook, om iets te lezen vanuit het perspectief van een jongetje met Asperger-syndroom. Nu ik het uit heb, weet ik dat dit het boek tekort doet. The Curious Incident heeft alles, een spannend plot, een klassiek vals perspectief —dat tegelijkertijd ook een oprechte eigen visie op de wereld biedt— charmant Brits taalgebruik, heerlijke puzzels, een eigen gevoel voor humor, maar ook onderliggende thema's als (het verlies van) vertrouwen.
Een opmerkelijke anecdote las ik in een interview met auteur Mark Haddon, die vertelde de reactie van een uitgeefster te koesteren dat ze zich “nooit gerealiseerd had dat er iets mis was met hoofdpersoon Christopher.”
Hoe kan het iemand ontgaan, vraag ik me dan af, aan de andere kant: haar reactie illustreert de overtuigingskracht van Christopher's perspectief....
Een heel knap boek, een aanrader. Het is in het Nederlands uitgegeven als ‘Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht.’
clear
19 Maart 2006 12:14:
Leora wil altijd proeven wat wij drinken en kreeg zo een slok Crystal Clear van Edwin. Haar commentaar: “Oh bah! Ik denk dat het bellenblaas is!”
;-)
alledaags racisme
20 Maart 2006 20:21:
Een leuk berichtje van een oud-leerlinge bracht een vergeten school in herinnering. Ineens wist ik ook zijn naam weer. K. heette hij, de rector destijds. K. oogde als een neef van Gert van den Berg. Maar dan zonder het gevoel voor humor dat SGPers gewoonlijk kennen. (Nee Pa, dit is cynisch ;-))
Op een dag stuurde ik een jongetje naar de rector met een zelfgemaakte strip. Zijn tweede strip van dat type. Zorgvuldig getekend en gekleurd, maar nog geen Deens dagblad zou het publiceren. ‘Pastoor moordt die turken en zwartjes (sic) uit’ was de strekking. Denk je dat iemand dit leuk vindt? had ik het jongetje gevraagd. Nou, M. niet, knikte hij naar zijn overbuurman. Gekleurd jongetje. Dan weet je dus precies wat je gemaakt hebt, ga het ook maar even aan de rector laten zien.
Rector K. was kwaad. Op mij. Voor zoiets kleins stuur je zo'n puber de klas niet uit. Ik was halverwege de twintig en durfde geen ‘noem het maar klein meneer K.’ te antwoorden.
Paar weken later. Akkefietje. Jongetje met porno-blaadje. Ik plakte het blaadje dicht met velpon en legde het in de la. Aan het einde van de dag ophalen.
Wéér was Rector K. kwaad. Nu was hij zo ongeveer ziedend. Hoe háálde ik het in mijn hoofd om zo'n jongetje niet naar de rector te sturen! Het jongetje kreeg een welverdiende straf, vijf weken papiertjes prikken na schooltijd, ouders werden ontboden, zakgeld-afspraken met hen gemaakt.
Rector K. was een groot man. Hij heeft mij ervan doordrongen hoe diep het alledaags racisme in onze maatschappij geworteld is en hoe belangrijk het is om je in te zetten voor projecten als ICARE.
ziek
21 Maart 2006 17:14:
Vroeger was ik nooit ziek. Terwijl het me wel eens handig leek, zo'n lege dag, grieperig lezen in bed. Het laatste jaar lijkt dat anders, vliegen de griepjes ons aan, en niet snel weer af. Want anders dan bij Leora en Rosalie is mijn oogontsteking niet in drie dagen over. Inmiddels kan ik niet goed meer slikken en loopt de keelpijn door tot in mijn oren. Grrr.
Kom je iemand tegen met dikke rode ogen, wees gewaarschuwd, dit griepje is hardnekkig ;-}
de Madonna van de Hollandse literatuur
21 Maart 2006 17:14:
Het werk van Heleen van Royen wordt vrijwel standaard afgekraakt. Meestal doodleuk zonder inhoudelijke argumenten. Zodra iets standaard gebeurt, heb ik mijn vraagtekens. Dat is mijn handicap ;-)
Toen ik vanochtend De Ontsnapping dichtsloeg, bedacht ik me dat Van Royen de Madonna van de polderliteratuur is. Het liedje mag dun zijn, de stem heeft weinig bereik, de melodielijn is middle-of-the-road, maar de presentatie, de stunts en de danspassen zijn meesterlijk.
Ik heb dan ook nog geen enkele recensie gelezen die het boek in de kern samenvat. Het hele boek gaat namelijk over acteren. De hoofdpersoon acteert dat ze actrice is en ontsnapt daarmee uit het leven waarin ze acteert dat ze een gelukkige huisvrouw is. Tweede persoon is een porno-acteur. De derde ensceneert zijn eigen vredige dood.
Bij vlagen komt het toneelspel heel geloofwaardig over, zoals je in Hoofdstuk Vier een wanhopige vrouw treft die, vervreemd van haar eigen gevoel, speelt dat ze ruzie maakt. Ja, dacht ik, ik ken het niet, maar ik geloof het toch. Knap dus.
In andere hoofdstukken wisselen personages weer zo snel van rol en karakter, dat ik het gevoel kreeg naar een herhaling van Wie-van-de-Drie te kijken. De gevoelige, beheerste, alles-doorziende man is ineens verkrachter. De begrijpende, smekende echtgenoot ineens verzadigd gelukkig met een ander.
Niet dat je als lezer vrolijk wordt van dit toneel. Het is moeilijk identificeren met deze hoofdpersoon. Dat Julia een puinhoop van haar leven maakt — juist op het moment dat haar misdaad verjaard is, ook al zoiets waar je geen recensent over leest — is tot daar aantoe. Er zijn meer boeken over social suicide (of noem het Ontsnapping ;-)) en zo'n inkijkje in andermans puinhoop maakt lezers soms gelukkig. Mij niet. Ik hield als puber niet van Leni Saris, ik heb geen enkel boek van haar (uit) gelezen, en dit personage ‘verslond Leni Saris’ Ze doet regelmatig dingen die we allemaal doen, maar die je niet in een boek wilt lezen (dat herhaaldelijke ik doe een plas. Plieze...)
En dan speelt haar hele ontsnapping zich ook nog eens af in de tegenwoordige tijd. Alsof je met je neus tegen de etalageruit gedrukt staat, of beter: te dicht bij het podium zit, onder een breed schouwspel dat ook op de achterste rijen zichtbaar moet zijn. Oh en dan die lelijke smurfentaal die de personages spreken: niets zal, alles gaat.
Toegegeven, als (ik niet natuurlijk ;-)) je de gemiddelde dameslog leest, is dat allemaal gangbaar geraakt.
Kortom, ik kan niet wachten tot Van Royen weer gewoon een autobiografisch boek schrijft. Een personage kiest, dat je niet vervult met plaatsvervangende schaamte om zoveel ontevreden gepruil. Ze moet het kunnen. Madonna wist ook telkens weer met iets flinterduns een compleet nieuwe stijl neer te zetten. En elke andere artiest die daar negatief over doet, is alleen jaloers.
sharon word wijzer
22 Maart 2006 17:35:
“Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, kiest Exact, krijgt haar kind op tijd.” En ...betaalt vervolgens haar studiekosten terug aan de staat. Met boete. Als het aan Sharon Dijksma ligt, volgens de Volkskrant. Wat ze overigens zelf op haar website ontkent.
“Een hoogopgeleide vrouw die er voor kiest om thuis te blijven en om niet te werken: dat is kapitaalvernietiging”, zegt Dijksma. “Je geniet op kosten van de samenleving een dure opleiding, die kennis mag je niet straffeloos weggooien.” Een boete voor niet-werkende moeders is volgens de parlementariër een logisch uitvloeisel van het PvdA-plan om een 'leenstelsel' in te voeren, waarin studenten afhankelijk van wat ze verdienen, geld terugbetalen.
Alsof kinderen veertig jaar in luiers lopen. Alsof een opleiding -of het ontbreken daarvan- niet doorwerkt in de opvoeding. Alsof oudere ouders niet om de oren geslagen worden met cijfers van nog maar 20% kans op een probleemloze zwangerschap. Alsof het ministerie van De Geus niet nog onlangs klaagde over de gevolgen als medische risico's en vergrijzing van laat moederschap. Alsof het emancipatiebeleid niet onderwerp is van medische discussie. Alsof iemand anders dan ons statistische 1,7 kind onze pensioenpremies zal opbrengen. Alsof Marie Wordt Wijzer niet ooit een slogan van de PvdA was. Kortom. Een slimme meid raakt haar stem niet aan Sharon Dijksma kwijt.
voor Yukiko
22 Maart 2006 13:25:
“De handjes,” schrijft Sylvia Witteman over haar peutergeworden baby, “die er destijds uitzagen of er bij de pols een draadje om gewonden was, zijn onderhand getraind in het zwaardere sloopwerk.” Daarom hier de scan van Wittemans column van 04.02.06 in de Volkskrant, bij Yukiko's lentevlaag van vandaag :-)
bad
23 Maart 2006 17:48:
Tot nu toe badderde Rosalie in een ruime Tummy Tub. Het ding paste handig voor de kachel en badwater weggooien was ook eenvoudig. Nu het wat minder koud is, durf ik beide dametjes in het peuterbadje te zetten. In de foto hierboven moest Leora erg lachen omdat Rosalie deed alsof ze een slokje shampoo nam en Leora vervolgens ook een slokje aanbood. Gelukkig maar, zo was Leora het harenwassen ook weer snel vergeten ;-)
filmpje
25 Maart 2006 22:41:
Babies veranderen heel snel. De ene dag denk je: Oooh, ze heeft zèlf in haar handjes geklapt. Dat moet ik eigenlijk noteren, leuk voor later. En een dag (of twee) later denk je: wanneer was dat nu ook weer? Dat klappen? Of dat ze ‘aai’ tegen de poes zei? Eén van beide was in elk geval op de dag dat we naar het consultatiebureau waren geweest. Ach, het maakt ook niet uit, en het is in elk geval niet bedoeld om op te scheppen of af te meten tegen andere kinderen. Elk kind doet alles op zijn eigen moment, Leora zei bijvoorbeeld met 14 maanden voor het eerst Mama. Daarvoor heette ik Papa of Happa ;-) Kruipen deed Leora weer maanden eerder dan Rosalie. Daarom drie kleine filmpjes [4,5 MB, AVI], een met Rosalies kruipen, voornamelijk op één been, half zittend; een filmpje waarin Rosalie nee-schudt zonder het te snappen, tot groot vermaak van Leora; en een filmpje waar Rosalie in haar handen klapt (aan het eind van het filmpje, Leora wilde eigenlijk dat ze nee ging schudden.)
Ondertussen bekijken de dametjes zèlf deze filmpjes nog het liefste. Hoe harder er gebruld, gestampt en gelachen wordt, des te mooier Leora ze vindt, en Rosalie maakt er geluidjes bij als iemand die inademt terwijl ze hoog lacht.... (probeer maar, dan hoor je het lachje ;-))
meneer Bras
28 Maart 2006 00:12:
Onze belastinghulp — of persoonlijke shredder ;-)
Ik heb altijd een groot respect voor mensen die kunnen boekhouden. Nu is het woord respect aan ernstige inflatie onderhevig, maar ik bedoel het gewoon ouderwets. Respect voor de Dominee. Voor de Dokter. En voor Meneer Bras.
Want zo heette de boekhouder van mijn grootvaders bedrijf. Een toepasselijke naam voor de man die over geld gaat ;-) Mogelijk had mijn opa hem zelfs geërfd van zìjn vader, want ik herinner me Meneer Bras alleen als een oude, statige man. Terwijl mijn opa pas 47 was toen ik werd geboren. Nee, Meneer Bras oogde ouder. En zelfs mijn Opa noemde hem Meneer Bras. ‘Dat moet ik eerst bespreken met Meneer Bras.’ Ik hoor het hem nog zeggen. En dan kwam Meneer Bras langs. Strak in het pak. Wit haar, bakkebaarden en een horlogeketting. Of slechts een ketting, en het horloge fantaseerde ik erbij, dat durf ik niet uit te sluiten.
Eind maart denk ik altijd aan hem terug. Kon ik me maar een Meneer Bras veroorloven. Iemand die bij immateriële vaste activa, gemuteerde langlopende vorderingen of vlottende passiva geen modeshow aan science-fiction figuren ziet langsparaderen. Iemand die niet bang wegdeinst voor exxxtrrra controle voor freelancers.
Helaas, een Meneer Bras is voor ons onbetaalbaar, dus na een dag puzzelen en met veel hoop op zegen konden de aangiften toch weer de deur uit. Op de valreep nog een bugje in de Mac-versie van de Belastingdienst-software ontdekt: ‘Printen naar Bestand’ (normale mensen noemen dit: opslaan) lukt alleen als je een heel OS X-pad opgeeft. Enfin, het wachten is nu op de verlossende blauwe envelop die meldt dat wij het ook zonder een Meneer Bras goed hebben ingevuld.
nog meer gelezen - château poeha
29 Maart 2006 22:51:
Dit vrolijke boekje van Hans Melissen is ideaal om telkens op te pakken en weer weg te leggen, zolang je naast een halfslapende baby waakt — en aan weinig dan lezen toekomt ;-] Het bundeltje staat vol grappige en lichtgenante wijnproef-avonturen, waarbij je al lezend een enorme zin krijgt om een fles rode wijn te ontkurken. Ik hoop dat ze in de nieuwste druk wèl de slordigheidjes hebben weggehaald, plekken waar ‘nog al’ in plaats van ‘nogal’ staat, want die kwam ik keer op keer tegen.
the broker
29 Maart 2006 22:50:
Toen ik ooit een vertaalde titel van John Grisham las, schrok ik een beetje van de niemandalligheid van het boek. Of het aan de vertaling lag, aan de originele schrijfstijl of aan het gemak waarmee een plot in een ruim land als de V.S. geloofwaardigheid te geven is, kon ik niet bepalen. In elk geval nam ik me voor nooit meer een vertaald werk van de goede man te lezen, maar gewoon het Engelse origineel. Want mijn Engels is eenvoudigweg niet goed genoeg om last te hebben van simpele zinnen of kartonnen karakters. En Grishams verhaallijnen met thema's als ecologische afbraak, onrechtvaardige verzekeringen, doodstraf, hebzucht of etnische spanningen zijn te leuk om te laten liggen.
The Broker is een spannende politieke thriller, echt iets voor in een vliegtuigstoel of op een lange bootreis. Het bevat mooie stadsscenes in Bologna, leuk-beschreven Italiaanse lessen (voor wie ervan houdt) en een humoristische Amerikaanse kijk op ‘het oude Europa.’
Wat minder geloofwaardig overkwam, was zijn beschrijving van encrypte emails via een mobiele telefoon. Ik zou daar wat meer details hebben willen lezen, details waaruit bleek dat het contact werkelijk gecrypt was. Ook het gesprek met de topjournalist, aan het einde van het boek, vond ik onnodig en niets van geloofwaardigheid toevoegen. Het maakt niet veel uit: je kunt het boek gewoon een paar bladzijden eerder als compleet beschouwen, was mijn indruk.
Op zoek hoe het met Grisham's non-fictieproject stond, las ik dat hij het rebuild the coast-fund heeft opgericht om de slachtoffers van orkaan Katrina te helpen.
rara
30 Maart 2006 23:22:
Wie bracht ons vanavond een bezoek? Om het de kijker niet TE makkelijk te maken (en het echte sfeerlicht te capturen) heb ik de flitser niet gebruikt — Sorry Mack ;-)
© 
