maart
2 Maart 2007 15:46:
De maansverduistering van zaterdagnacht, die samenvalt met zo'n vier verjaardagen, waaronder de mijne, leek me een leuke aanleiding voor een stukje. Tweehonderd-eenentachtig Google-zoekresultaten verder, vond ik bij Astrodynamics deze column. Natuurlijk, astrologen grossieren in open deuren, maar het idee veranderingen ten goede, minder zelfkritiek en wat meer divine love and inspiration klinkt goed. Beter dan die tweehonderdtachtig overige open deuren ;-)
De onverwachte tegenvaller —waarmee men de eclips van oudsher associeert— hebben we ook al binnen: Edwin's Saab is niet door de APK-keuring gekomen, en de reparatiekosten zijn zo hoog, dat hij hem waarschijnlijk naar de sloop brengt. We zullen al die verjaardagen van het weekend dus met het Openbaar Vervoer moeten aflopen: dat wordt een mijl op zeven, en dat op mijn eigen verjaardag ;-/
[ reacties ]
5 Maart 2007 01:43:
:-(«Had ik nu maar niets gezegd,» pulseren de neonletters in mijn hoofd. Want ik heb de handicap dat mijn wangen bijna onzichtbaar beginnen te trillen als iemand mijn woorden afwijst. Dus toen mijn woorden “Nou, je hebt me wel in verlegenheid gebracht hoor..” en “ja nee eh, want kijk, nu hèb ik nog ouders en die hadden graag op mijn verjaardag.....” resoluut werden afgewezen met Ik heb he-le-maal geen zin om hier over te praten ben ik, —ja, feestelijk opgedoft en na een reis met bus en metro,— terug naar huis gegaan. Om een lang verhaal kort te maken.
Het blijkt wel weer dat alle prijzige adviezen als “Maak een probleem altijd bespreekbaar” waardeloos zijn. Natuurlijk had ik dagenlang gebeld. Vanochtend, vanmiddag rond lunchuur nog meerdere keren. Gebeld?! Daar is geen bewijs van, had de aangesprokene zelfs beweerd. Jawel hoor, maar dat terzijde. Ik had gebeld, want ik wilde niet mijn hele verjaardag in de bus zitten.
Normaalgesproken, als je iemand uitnodigt die zelf jarig is, benadruk je erbij dat 'ie verexcuseerd is om weg te blijven: hij is immers zelf jarig. Maar je kunt het natuurlijk ook dwingend aanpakken. Met kaartjes compleet met aantreed- en vertrektijden. Onbereikbaar voor nader contact en excuus. En natuurlijk is het dan belachelijk dat de jarige er op de dag zelf nog over wil beginnen! Hoe haalt ze het in haar hoofd!
Zo'n kind van twee, dat nog niet kan tellen of er nu 23 of 27 man op zijn verjaardag zijn, gaat natúúrlijk voor, boven die ouders die met hun roze strippenkaart en hun vrijreizen-spoorkaartje naar hun jarige dochter willen. Dat begrijp je toch? Die mensen hebben kanker gehad, allebei. Die hebben, wat zal het zijn, hoeveel% kans dat ze volgend jaar nòg een verjaardag van hun dochter meemaken. Die kunnen dus bèst nog even wachten. En zo niet, dan zijn wij daar *niet* op aanspreekbaar, ook niet één minuut, puur om de lucht te klaren en begrip voor elkáárs situatie te tonen: <quote>Dat is jouw probleem.</quote>
«Dit is de aller-Allerlaatste keer» pulseren de neonletters in mijn hoofd. De allerlaatste keer dat ik in gesprek treed met iemand die geen begrip heeft voor mijn situatie, mijn opofferingen, mijn inspanning, mijn vrienden, mijn laatste restje familie, mijn hart: of zoals J. het samenvatte: die niet gewoon kan zeggen: Goh, wat gaaf dat je er tòch bent!
Tegelijkertijd ben ik tot in mijn ruggenmerg bang dat het niet de allerlaatste keer zal zijn :-( Ik kan natuurlijk wel basta zeggen. Maar mensen die niet aanspreekbaar zijn op onzalige plannen, blijven niet aanspreekbaar. En ‘overgevoelig’: ik daartegenover, blijf natuurlijk overgevoelig.
Natuurlijk kan ik stoer roepen dat ik me daar geen ruk meer van aantrek —maar daar gaat het niet om. De eenzaamheid. Waarom zijn er maar een paar mensen die snappen dat op een zekere leeftijd elke verjaardag waar nog (één van je) ouders kan komen bijzonder is? Waarom zijn er maar een paar mensen die snappen hoeveel het kost om dàt voor een ander opzij te zetten? Waarom word je als een stuk meubilair terzijde geschoven als je die inspanning voor een ander opbrengt?
Laat het in Godsnaam de Al-ler-laatste keer zijn dat ik mij in één ruimte begeef met mensen die me zó het gevoel geven eenzaam te zijn.
[ reacties ]
6 Maart 2007 14:21:
| |
Zelf uit de kast gepakt Mamma, die verf! | En de limonade blijft lekker... |
Gisterenavond bracht ik Leora naar bed en liet Rosalie beneden in de woonkamer bij Edwin achter, met een tafel waarop nog borden en glazen stonden.
Toen ik weer beneden kwam, stond Rosalie triomfantelijk naast een zelfgemaakt vloerschilderij. De verfdoosjes had ze zelf uit het kastje gepakt en de kwastjes stond ze om te spoelen in Leora's vitaminedrank. En op het moment dat ik terugkwam met het cameraatje, nam ze net een slok uit het glaasje limonade-verfwater. Ach, ik ga er maar vanuit dat alle kinderverf die nu op de markt is, cadmium-vrij is ;-)
[ reacties ]
7 Maart 2007 23:55:
Modern sprookje. Gaat nergens over. Antroposofische wieltjes en diksap. Geïnspireerd door Ep's vele stukjes. Boer Krelis kwam nog net niet langs. Maar was van harte welkom.
Disclaimer: wij kennen niemand met plastic lambrizering, wij kennen geen Kimberley en Kristel, en de enige kinderen met getrokken voortanden die we kennen zijn de vriendinnetjes van L. in het stadsdeel N.
[ reacties ]
8 Maart 2007 01:12:
Tijd voor de oplevering van een site... Content zal overigens pas komende dagen volgen: alleen de vormgeving is mijn job.
[ reacties ]
12 Maart 2007 20:17:
“Oh, het ruikt búiten naar rook,” zei Juf E. nog achter me, en ik draaide me nog om, en knikte: “Ja da's buiten..” want die vroege barbecue-geur was mij ook al opgevallen op het schoolplein. Toch moet dat binnen- of buiten-onderscheid aan de andere kant van de school onduidelijk zijn geweest, want daar zijn mensen Brand Brand gaan roepen.
Enfin. We weten nu dat de brandweer hier binnen een paar minuten ter plaatse is: Leora, Rosalie en ik waren het schoolplein nog maar nèt afgewandeld, of daar kwamen vier brandweerwagens aangestormd. Heel geruststellend.
Wel een beetje zonde van de kosten, want er was dus ècht geen brand. In een woning naast de school, zo gaat het verhaal, was iemand paprikaatjes aan het roosteren... ;-)
[ reacties ]
12 Maart 2007 20:17:
Veertig jaar zou mijn zusje vandaag geworden zijn. Een astronomische leeftijd —tenminste, zo dachten we daar vroeger over.
Telkens probeer ik tussen de bedrijven door —telefoontjes, onbereikbare makelaars, de weg naar school, boterhammen, chocolademelk, tuingerij in stelling brengen, vuilniszakken, het kalmeren van driftbuitjes, naar de brandweerwagens, uitge-‘poeg’-de ‘ká’ opruimen, gevaarlijke goochel (aldus Rosalie doodsbang bij een bromvlieg) wegjagen, stoepkrijt aanrukken, billen afvegen, badjes vullen en puntenslijpen— een zin achter die laatste te plaatsen.
Een zin over een oud filmpje misschien, dat ik laatst moest opsnorren voor een betraande Leora: Maar heb je dan zelfs geen filmpjes meer van haar? Nee, iets luchtigers. Te confronterend ook, zo'n onverwacht filmpje, —al zijn de beelden wel bekend uit de Viewmaster-animatie.
Een zin over rimpels — niet verplicht op je veertigste, maar vooral zichtbaar zodra je oude foto's met je spiegelbeeld vergelijkt. En die mijn -beeldschone- zus niet ontsierd zouden hebben, maar misschien zelfs hadden overtuigd: dat mensen haar ‘niet enkel voor haar uiterlijk’ waardeerden. Of niets over uiterlijk, een zin over een oud cassette-bandje, met een nummer dat een boodschap bevatte —velen (maar ook weer niet iedereen) van ons kregen zulke bandjes of CD's. Teksten die de ontvangers nog dagelijks in schuldgevoel kunnen dompelen —en de niet-ontvangers evenzeer.
Of niets over dat alles, maar juist een zin over kleine dingetjes van vroeger, zoals ze één van haar laatste Sinterklaasavonden wilde vieren met Dingen Die We Vroeger Leuk Vonden of Hadden Willen Hebben. Ik heb de spulletjes van die avond nog, alsof het gisteren was —maar het zijn spùlletjes, barbiepaarden, spirograaf. Dingen die net als die zinnen één ding gemeen hebben: het zijn zinnen achteraf. Dingen of woorden vervangen geen mens van vlees en bloed, liefde, herinneringen en dna.
En juist die alledaagse niemendallige dingen die je nooit meer zult kunnen delen, plaatst de sfeer van zo'n dag in contrast met het stralende lenteweer. Zeker voor mijn ouders, voor hen nog het meest. In ieder geval iedereen hartelijk dank die zo lief was eraan te denken!
[ reacties ]
13 Maart 2007 16:16:
«Merkwaardig, heb ik een brief gemist?» vroeg ik me af toen ik Leora uit school ging halen. Het bord dat plotseling op de stoep stond, meldt dat morgen en overmorgen alle auto's in de straat zullen worden weggesleept in verband met laden en lossen. Ehh, laden en lossen? Waarvan? En waarom zo plotseling? (Je zou maar op vakantie zijn en je auto een midweek voor je deur hebben staan.)
Op de site van het stadsdeel is geen gemiste brief of andere informatie te vinden. Ik ben een beetje phone-o-foob: je wordt al snel ontvangen alsof je een actiegroep bent zodra je zo'n stadsdeel belt en de waarom-vraag stelt. Terwijl de Gemeente van mij hier alles mag komen wegslepen. Om te beginnen de fietsen en folders die de buren dagelijks tegen onze gevel stapelen (ik had deze zin nog niet getikt of —dingdong— daar stond de Milieupolitie op de stoep: «zijn die folders van u?») als ze het maar even laten weten.
Nu wachten we het maar af. En mocht de nieuwe auto morgen klaar zijn, dan kan hij in elk geval niet voor ons huis staan ;-)
[ reacties ]
13 Maart 2007 16:14:
Rosalie maakt de keukenvloer goon [AVI 4,1 MB]
[ reacties ]
15 Maart 2007 16:56:
Leora aarzelde geen moment toen ze hoorde dat dit gevleugeld insect een gaatje in haar vest had gevreten: ze greep meteen een zacht boek van Rosalie, en begon daarmee achter de mot aan te rennen, tot schaterend vermaak [AVI 3,9 MB] van Rosalie.
Normaal pakt Leora heel lief een glaasje en een papiertje en brengt èlk spinnetje of torretje naar buiten, maar in filmpje twee is te zien dat deze mot niet op zo'n behandeling kon rekenen. Achja, zouden mottenballen minder wreed zijn? ;-]
[ reacties ]
15 Maart 2007 16:57:
Volkert van der G. overweegt de Telegraaf voor de rechter te brengen, zodat de krant de rapportpassages over de moord op Van der Werken offline haalt. Waarom moet het recherche-rapport van internet af? Omdat de Telegraaf in de rapportcitaten de letters “raaf” niet heeft gewist uit de naam van Volkert van der G.?
Ja, dat was niet netjes van de Telegraaf: nu weet inééns heel Nederland hoe Volkert van der G. werkelijk heet.
Van der G. zou evengoed kunnen eisen dat het online blijft. Het rapport noemt ook nog àndere verdachten die de recherche niet kon uitsluiten. Zo meldt het rapport dat Chris van der Werken kan zijn:
• aangezien voor de jachtopziener en vermoord door stropers
• vermoord door iemand uit Lelystad die geen sluitend alibi heeft maar wel ooit zulke munitie kocht
• neergeschoten door iemand die rond 13u15 schietoefeningen deed
• vermoord door een garagehouder of een kippenslachter
Overige niet-onderzochte opties:
• haalde de milieuambtenaar wel eens Chinees bij een Restaurant met banden met de Maffia?
• kreeg het Kröller-Müllermuseum die dag anoniem bezoek van Mohammed Atta?
• was Edwin de Roy van Zuydewijn ter plaatse voor zijn proefschrift over wapenleveranties uit Duitsland aan het Midden-Oosten?
• maakte Stichting Pantera destijds reeds jacht op een Poema?
Volkert kan kortom, beter extra onderzoek naar de Van der Werken-zaak eisen, dan elke krant aanklagen die ooit iets over het rapport schreef.
[ reacties ]
17 Maart 2007 18:24:
Wie bracht ons gisteren een bezoek? De Webmaster van Gordon. Ze werkt toevallig (of niet helemaal toevallig, want ook Gordon komt uit deze buurt, uit de Weegbreestraat) als Systeembeheerder op de school van Leora, en als vakgenoot kwam ze hier op de koffie. Dat koffie-uurtje vloog voorbij. Je hoeft Gordon's gastenboek maar te lezen, en je ziet wat een werk ze daaraan heeft: èlk bericht checken of het geen spam is en verder alle aardige (en minder aardige) berichten online plaatsen. Foto's bijplaatsen, nieuws bijplaatsen. Afijn, het bekende werk, waar sommige lezers ook mee te maken hebben :-)
[ reacties ]
18 Maart 2007 15:42:
Tips en truuks willen Edwin en ik voortaan op onze nieuwe webontwikkelaar.nl plaatsen. Edwin had het domein al jaren in gebruik als linklijstje. Uiteindelijk wilden we er iets van maken waar andere webwerkers ook iets aan hebben.
Stapels CDroms met cursusmateriaal liggen hier achter mijn stoel. Het zal zeker even duren voor elk onderwerp is aangepast aan de eisen van dit jaar en opnieuw is vormgegeven, maar het lijkt me heel leuk om het materiaal weer online te hebben, en dan zonder wachtwoord :-)
[ reacties ]
21 Maart 2007 00:14:
Helemaal verguld, ben ik met de stapel vakliteratuur die ik met O. heb geruild voor.... een schilderij. Een foto van de boeken alleen is me niet gelukt —Leora had weer wethouder Hekking-neigingen ;-) Wat wel tot een leuke collage leidde. Leora lijkt in de collage als twee druppels water op mijn Amerikaanse nichtje Sophie, het is bijna eng.
Ook het schilderij is in werkelijkheid meer zinderend dan in de foto te zien. Het blauw heeft in werkelijkheid neiging tot optisch bewegen ten op zichte van het geel — daarnaast herkende O. als graficus meteen de vele letters in het schilderij. Ik ben kortom, zeer verguld met deze ruilactie.
[ reacties ]
23 Maart 2007 18:05:
Een flink deel van mijn vrije tijd verdwijnt deze dagen met bladeren door online catalogi en bouwmarkt-sites. We willen een huis kopen èn we willen de opknapkosten binnen ons budget houden :-) Wat blijkt, de bouwmarkt-sites zijn schrikbarend slecht. Terwijl toch allang bekend is dat e-informatie verkoopt. Zoeken naar producten werkt nauwelijks op de sites van de Bekende Bouwmarkten. Àls je al een subpagina vindt die het product dat je zoekt bespreekt, blijkt het over een TV-programma uit 2004 te gaan, niet over technische specificaties en prijzen van een product.
Of je als gewone consument nu iets over kranen, verfsoorten of trapleuningen wil lezen: internet blijkt ontoereikend. De meeste sites die Google aandraagt geven geen prijsinformatie, laat staan iets basaals als de maten van een product. Zelfs het Bouwbesluit van VROM (wat moeten de maten nu eigenlijk zijn?) bleek onvindbaar via Google.
Wel informatief en webklantgericht zijn tot nu toe Trappenwinkel, Glasblok, de Bouwmarktconcurrent, Glazensteen, na lang doorklikken ook Saniweb, en, gek genoeg: de Kwantum-hallen. Ook leuk is de verf-rekenmachine van Klus-idee.
Voorlopig zijn we zo ver nog niet. Maar voor augustus moet het rond zijn: dan begint niet alleen een nieuw schooljaar, dan staat onze huidige woning op de renovatie-agenda van de Corporatie.
[ reacties ]
26 Maart 2007 18:39:
| |
Leora bekijkt de strandbuit.. | ..en spoelt de schelpen daarna schoon |
Gisteren was het een mooie dag om naar het strand te gaan. Naar Wijk aan Zee deze keer, waar L. en R. zich zeer vermaakten met schelpenzoeken :-)
[ reacties ]
28 Maart 2007 23:43:
| |
Kijk! Het schelpengordijntje... | ...mag het voor mijn raam Mamma? |
Eigenlijk heb ik het hele schelpengordijntje zelf gemaakt: zo'n boormachine, naald en draad, kleine knoopjes. Maar Leora heeft de voorgeboorde schelpen aangegeven uit het mandje èn de hele berg op tafel doorzocht op schelpen waar al gaatjes inzaten ;-)
[ reacties ]
30 Maart 2007 19:07:
‘Wa is da! Kijk Mamma! Wa is da!’ riep Rosalie toen ze de eerste glimp van de illustraties van Marion zag binnenkomen. Ze had geen geduld tot de flashanimatie van Marions Illustraties klaar was, ze moest en zou het Hahken en de Muis bekijken. Even weglopen naar de wasmachine werd de movie bijna fataal: toen ik terugkwam zat Rosalie schaterend de afbeeldingen in het Flashvenster te verplaatsen.
Eenmaal klaar wilde Leora het verhaaltje van Muis en Big zèlf vertellen [AVI 5,6 MB] :-) Dankje Marion, met dit verhaaltje hebben de dametjes veel plezier!
[ reacties ]
31 Maart 2007 17:37:
Een moord voor ongecompliceerd bubblicious kauwen — denk ik wel eens (ja, nee niet letterlijk natuurlijk, ik sta zelfs niet op torretjes ;-)) Hoe ik na 19 levensjaren zonder gaatjes, opgevoed met het allereerste model electrische tandenborstel, met fluorpilletjes en zonder, nee: ZONDER suiker aan zoveel tandenpech kom, het is me een raadsel. Maargoed, ik had gezworen de lezer niet meer te plagen met tandartsverhalen. Daardoor heb ik soms dagenlang niets te vertellen. Anders zou het over een kies met een mogelijk gebroken wortel gaan, of over het gevoel alsof je op een splinter bijt. Ik hoop dat het iets anders is. Een snelle beslissing kan niet: daar heb ik te weinig goede kiezen voor. Oh was ik maar een struisvogel. Met bubblicious ;-]
[ reacties ]