juli
1 Juli 2007 20:56:
| |
Leora en Rosalie vermaken zich op het speelpleintje | Leora op het klimrek |
Schuren en plamuren, ik heb het dit weekend wel geprobeerd, maar na een emmer stuc heb ik toegegeven aan de Dringende Vraag van Leora: gaan we weer terug naar het speelpleintje?
Echt, ik zou de gelukkigste mens ter wereld zijn, ik heb twee allerleukste kinderen, een schat van een man, mijn ouders leven allebei nog, ik heb vrienden, ik heb een geweldigleuke carrière kunnen maken van alles wat in mijn kindertijd tot mijn hobby hoorde, en van het schattige huis dat we net hebben gekocht valt iets heel leuks te maken. Maar om een of andere duistere reden val ik het laatste half jaar van de ene kaakzenuwpijn in de andere. De ene keer een nieuwe ontsteking, de andere keer een oude, weer een andere keer een gevolg van een behandeling. Slopend, echt: slopend. Mega-mega-mega-slopend. Maar aan het eind van mijn latijn volgt altijd nog een heel boek Sallustius. Waar een ander allang de juiste hulp voor méér dan een enkel accuut probleem heeft gevonden, ben ik nog aan het dolen en zoeken.
Lieve lezer, ik ben doodsbang geworden voor (tand)artsen. Ik raak in paniek van de gedachte dat ik er weer één moet ontmoeten. De angst, de vreselijke angst niet geloofd te worden. Om afgescheept te worden. De ergste gedachten verschijnen in m'n hoofd, bij de angst: wat moet ik als ik weer afgewezen word? Gedachten als: ik moet maar wat gaan kopen op de Zeedijk (niet dat ik daar ervaring mee heb hoor) en erger. En dat allemaal, terwijl ik gewoon de gelukkigste mens ter wereld zou kunnen zijn.
Goed, dus dan ga ik maar zitten op zo'n bankje naast een speelpleintje, en hopen en bidden dat de inktzwarte nachtmerrie aan de binnenzijde van mijn zonnebril wegtrekt en pijn, ongeloof en afwijzing op een goede, mooie dag, niet meer mijn deel zullen zijn. (Oh als ik mijn verstand maar niet verlies!)
[ reacties ]
3 Juli 2007 21:38:
Tel elke
zegening
zoals de dominees
zeggen
tellen tel
tot in de hel en
voorbij
de kap van de beul
tel elke
zegening
tel ze
tel
tel oneindig
verdwaalde schapen aan mijn
eeuwig maanloze
nacht
(Naschrift: heel behulpzaam, ook nog een brief dat de sloopwerkzaamheden hier beginnen ...voor de Bouwvak (??) en voor ons nieuwe huis klaar is?? Daar heb ik nu ècht alle energie voor.. Want ik hou natuurlijk zeeën van tijd over als ik alles heb gedaan dat ik moet doen en alles heb gedaan dat ik graag wil doen... Zeeën van tijd! Bergen van energie! Om wetten door te spitten en of na te zoeken hoeveel dagen tot de wèrkelijke (wettelijke) einddatum van ons adres hier nog resten...)
[ reacties ]
3 Juli 2007 23:43:
Ondertussen doen we natuurlijk reusachtig ons best, worden er nog steeds dansjes [filmpje, AVI, 4,3 MB] gedaan, waarbij Rosalie een jurk van Leora aanmoet (van Leora), en maakt Leora nog steeds foto's, al of niet met de zelfontspanner en sjouwt Rosalie nog altijd met krukjes, tegenwoordig om de volumeknop van Jonathan Richman flink op te draaien. En wee die lelijke mamma die daar 'm dan telkens weer zachter [filmpje, AVI, 5,8 MB] zet...
[ reacties ]
4 Juli 2007 23:12:
Archeoloogje, speelden mijn zusje en ik vroeger vaak in mijn Oma's tuin, die zoveel uithoeken kende dat we dat ook lang konden volhouden zonder bloembollen en struiken te ruïneren :-)
Bij de vondsten verzonnen (pardon: wisten ;-)) we van alles over de herkomst. Een scherfje Delfts Blauw moest wel afkomstig zijn ‘uit de keuken, van boven het fornuis, van een oude boerderij.’ Pijpestelen en -koppen waren van boeren geweest, nee, veen- hoe heten die mensen, of misschien wel van een monnik, er was hier toch ooit een klooster in de buurt? Ja maar rookten monniken?
De meeste vondsten vielen op het tweede gezicht wat tegen. De aardewerken pot bleek een stuk riool, de zinken cent bleek helemaal niet antiek. Alleen dat flesje. Dat flesje —geblazen glas, geen naad, luchtbelletjes in het glas, helemaal gaaf, nummer ‘25’ op de bodem— bleef mooi. Al was het hooguit een vooroorlogs pillenflesje zonder waarde, het bleef gewoon een mooie vondst. Tot onze oudste vanmiddag vond dat er Hoognodig Speelgoed van de Trap Gegooid Moest Worden om te laten merken dat ze Boos was. (Want ze mocht niet van de spijlenrand van het ledikantje van de jongste afspringen.) Daarbij sneuvelde een klein kastje naast de trap, en het enige dat daarbij brak, was het flesje.
Laten we maar een clichee uit de kast trekken: Scherven brengen geluk.
;-)
[ reacties ]
6 Juli 2007 11:38:
De vaste lezer wil misschien weten: hoe was het bij dat academische tandencentrum? Veel energie voor contact met tandheelkundigen heb ik eigenlijk nog nauwelijks - en oh ironie, ik denk dat juist ook het gebrek aan energie de problemen blijft voeden. Enfin een kleine update, in lekentaal. M'n eerdere omschrijving DoS-attack van fake-berichten bleek best accuraat.
Sla de rest gerust over ... »
De omschrijving DoS-attack van fake-berichten bleek best accuraat: De beknelde zenuw stuurt inderdaad “nep-berichten.” Hij zendt de hersenen het signaal “Weefselschade! Weefselschade!” En je hersenen willen dan wat gaan doen (bij brand trek je je hand terug enz.) Alleen... ik kan niets doen. En tandartsen kunnen ook niets doen. Wil je zo'n schroef eruit halen, dan moet je eromheen boren en beschadig je zo'n zenuw al snel nog veel erger. (Dat had de second opinion tandarts ons al verteld, maar het telefoonmeisje van het acta beweerde anders. Valse hoop.)
Dat niets kunnen-doen, tòch die “Weefselschade!”-signalen binnenkrijgen en de wetenschap dat ik bij mijn xpraktijk al maanden tegen een muur van ongeloof stuit, leidt tot paniek. Daar is niets tegen te doen, pijnstillers nemen— zei ook de huisarts toen ik die vorige week in paniek belde (en ik eigenlijk liever een kalmerend middel tegen de paniek wilde, dan iets tegen de pijn, omdat ik me zelf al bedacht had dat deze zenuw fake-berichten stuurt. Helaas zijn ze daar vreselijk zuinig mee. Begrijpelijk hoor, ik heb verder geen van de stress-symptomen als hoofdpijn, spierpijn, rugpijn, hartkloppingen, brok in de keel, ademnood, zware armen, misselijkheid of duizelingen.)
Blijven doen wat ik al deed dus: mezelf voortdurend vertellen: “Neeeeeeee, dit is een nepbericht, en dat is op zich een goed teken: deze zenuw kàn nog pijnberichten doorgeven!” Zolang zo'n zenuw verdoofd voelt en helemaal niets doorgeeft (zoals het bij mij van april tot half juni was) is het eigenlijk... een slechtere situatie, alleen.... je erváárt 'm als patient als veel gunstiger.... Zei de acta-man. De wereld op zijn kop zeg maar ;-]
De relatie met de tandartsenpraktijk, kan de reden zijn waarom het probleem niet is aangepakt op het moment dat het nog wel kon. Ik was en ben bang voor de muur van ongeloof. De verdoofdheid heb ik gemeld, meer niet. En toen de eerste pijnsignalen doorkwamen —bij kou begon mijn lip als een blootliggende tandhals te voelen— durfde ik ze niet te melden, uit angst voor nòg meer afwijzing. Zoals ik al had ervaren met de acute ontstekingen waarmee ze me dagenlang in de hel en dagenlang in de hel lieten verkeren.
Een psychische component, zei ik, zit er dus zeker aan: vreselijke angst na alles wat is voorgevallen. En hoe ik al maanden geleden het liefst niet meer naar een tandarts wilde maar telkens een nieuwe ontsteking kreeg en wel moest. Waarbij mijn x-praktijk me dan weer afwees: ‘pijn??? dat KAN niet.’ En ik wilde geen lastige klaagpatient genoemd worden.
Vlak na de ingreep had mijn xtandarts de schroef eruit kunnen halen voor hij was vastgegroeid, of een paar slagen losser kunnen draaien en dan was het probleem mogelijk (mogelijk) al genezen geweest. Genezen kan het nog steeds, de pijn is daar juist een signaal van — het kan nu alleen heel lang duren. En daarbij kan ik niets doen, dan bij mijn huisarts pijnstillers vragen en zoveel mogelijk streven naar rust. (Praten doet ook pijn trouwens, lekker rustig voor Edwin ;-))
Oh en tenslotte legde de specialist uit dat goed te zien was dat mijn gebit goed verzorgd was geweest, hij wees op bepaalde dingen waaraan te zien was dat ik altijd goed gepoetst had enzo. Dus dat die ontstekingen toch te maken moesten hebben met iets als teveel kracht uitoefenen op mijn tanden, klemmen in mijn slaap of zoiets... Prima, maar heel vervelend dat ik daar niets aan kan koppelen: hoe voorkom ik -if s0- dat ik mijn kaken op elkaar klem in mijn slaap...? Hoe kom ik aan een plaatje om mijn tanden te ontzien? En -between u and me- wat heb ik eraan, als mijn tandarts het resultaat ervan, een afstervende kies zoals afgelopen maanden, niet wil behandelen?
Zij konden daarmee ook niet helpen, want ze deden alleen implantologie.... U begrijpt het al. (Het is misschien toch goed dat u uw tandarts vertelt... Het spijt me vreselijk, maar ik denk dat ik dàt genoeg geprobeerd heb. Met een beknopte schets hoe ik ze lang heb verdedigd met ‘iedereen heeft wel ns pech, zelfs de beste maakt wel 'ns een fout’ ook tegenover vrienden die vraagtekens plaatsten. Iets waarvoor de specialist gelukkig begrip had....)
De ironie van het geheel is dat ik juist voor deze techniek heb gekozen vanwege het hoge slaagpercentage: 98%. Omdat andere behandelingen niet altijd even succesvol waren, als het niet meteen een breuk of abces werd, dan dan toch wel binnen een jaar of vijf, dacht ik: weetjewat, als het even kan, kies ik voor iets met méér succeskans. Kans op zo'n soort complicatie is niet heel groot. Dan bestel ik die Photoshop CS3 upgrade maar een jaar later. Met de verhuizing, zo meende ik, kon ik mijn energie zowiezo béter gebruiken dan aan gesukkel met mijn tanden... En WAAR ben ik nu juist mee bezig...?
Blijft u alstublieft nog even duimen dat het goed komt ;-| En ik mijn energie bij elkaar kan schrapen voor hetgeen er toe doet: renoveren en verhuizen.
[ reacties ]
6 Juli 2007 11:38:
Leora kwam gisteren aanzetten met een verrassende tekening van voormalig collega F. en zijn vrouw J. Op de achtergrond hun huis, op de voorgrond haar wens: met F. en zijn vrouw J. naar Artis te gaan. Hopen dat het regenweer verbetert... Details in de tekening zijn opvallend, de luiken, het hek en de lange benen :-) De letters heeft ze er later ook helemaal zelf opgezet (met een spelhulp-papiertje.) Ik zal 'm opsturen naar de afgebeelden.
Naschrift Edwin: Om de tekening op waarde te schatten is het belangrijk om te weten dat ze in een voormalig pakhuis wonen.
[ reacties ]
9 Juli 2007 13:14:
Vorige week nog had Brillie bezoek van de bolbliksem op zijn landgoed, op dit moment komt de onweer in het westen langs. Met knetterende scheuren trekt het natuurgeweld ons huis over, terwijl L. en R. “We hebben geluk We hebben geluk!” juichen (zoals ik een keer deed toen we nèt voor een losbarstende onweersbui binnen waren ;-) Op Operator11 (waarmee Edwin laatst kwam aanzetten in het kader van Erwin Blom's Zomaar Gasten) heb ik een toevallig gelukte onweersroffel geplaatst :-)
[ reacties ]
10 Juli 2007 16:28:
| |
Leora decoreert de cakejes, heel aandachtig schudt ze de glittertjes in het glazuur | Het resultaat..... (ziet er eigenlijk lekkerder uit dan ze zijn, het gele glazuur smaakt wat kunstmatig!) |
Vakantie betekent leuke dingen doen. Gelukkig vinden L. en R. in de kelder spelen ook al leuk, -terwijl ik dozen vul, met spullen die naar ons nieuwe huis moeten. Af en toe doen we iets heel anders, cakejes bakken (Leora: Taartjes!) bijvoorbeeld. Op Operator11 kun je zien hoe Leora de glittertjes op de cakes strooit en Rosalie ze er weer vanaf eet. Voor de kijker zonder Flashplayer staat het 30 seconden-filmpje hier als AVI.
[ reacties ]
13 Juli 2007 00:08:
| |
De keuken is gekocht... | Volle dozen, type Pappis van de zweedse meubelgigant, terug in de boekenkast |
Pamperdozen zouden handig zijn om boeken in te pakken en te verhuizen — zo vertelde DePrima eens op haar weblog. Bij de supermarkt hier heb ik ze nog geen Pamperdozen gezien —dat ligt vast aan de buurtpopulatie. In H. heb ik er toevallig één gevonden. Om onze ik schat twintig meter boeken (ook een hoop verouderde vakliteratuur (iemand interesse in HTML 3.2?)) te verhuizen, zijn meer dozen nodig. De Praxis bleek boekendozen te verkopen, maar die vond ik nogal prijzig voor het handzame formaat (2 euri per stuk, daar krijg je wel 50 kilo draagvermogen voor, al vermoed ik dat er hooguit dertig boeken inpassen.) Gelukkig vond ik in de doolhof van de zweedse meubelgigant de Pappis, documentdoosjes, ongeveer de maat van printerpapierdoosjes, reuzesterk en slechts vijftig cent per stuk. Ook hier schat ik, gingen zo'n vijfentwintig à dertig boeken in. (Ja, ik had het even moeten tellen ;-)) Want ze staan inmiddels gevuld in de boekenkasten. Nog niet alle twintig. (En als ze vol zijn, zal Edwin (de oeroptimist: ‘twin-tig??’ ;-)) zien dat we een he-le-boel oningepakte boeken overhouden ;-))
En passent hebben we ook het grootste deel van de keuken besteld, deze maar dan met een zwart granietig blad en zwarte, grotere handgrepen. (En natuurlijk in een héél andere opstelling, dit past nooit in onze kleine vierkante keuken ;-))
[ reacties ]
14 Juli 2007 18:14:
| | |
Edwins moeder haalt de zaagselvlokkenverf van de gangwand... | Edwin meet gipsplaten voor de wanden boven... | Jolie is bezig de balken van de woonkamer te witten... |
| | |
Resten Disney-behang uit de jaren vijftig komt tevoorschijn achter het verlaagde plafond... | Edwin snijdt de gipsplaten op maat.. | Twijfels heb ik bij de schoorsteen: het is duidelijk dat hier roetvlekken achter het plafond zitten... |
| | |
Heel verleidelijk, al dat gereedschap, en kijken uit dat openstaande raampje... | Het gat in het terras is nòg interessanter (en viezer) dan de zandbak... | ...heel uitputtend, zo'n dag... |
Filmpjes van Edwin en zijn vader aan het werk (en L. en R. die in de kamer spelen) heb ik op Operator11 gezet als huis renovatie deel 1 en huis renovatie deel 2 gezet. Voor mensen (als ik) die tegen de You need to upgrade your Flash Player!-bug aanlopen ;-/ zijn beide filmpjes hier en hier als AVI te bekijken.
[ reacties ]
17 Juni 2007 0:27:
Dochtertjes hebben één grote liefde, hun Pappa. Die zin schreef ik al een maand geleden, maar ik was me bewust van de eventuele lezers die hun dochtertje alleen in het weekend zien of erger.
Leora en Rosalie doen weinig moeite het onderscheid te verhullen: je hebt in huis een Mamma, en je hebt in huis een Edwin! Mamma is de allerliefste als het op Chocolademelk en kusjes op gekneusde knietjes aankomt. En Edwin is die Mag ik in je armen springen-Edwin?-Pappa, die nog zelden Pappa heet.
De Superheld die dan misschien de woorden Colala! en Hietje Hivella niet identificeert als resp. Chocola en Rivella met een Rietje, en die niet 500 x opstaat van zijn bureau, maar die wèl een heel stuk spannender is dan Mamma ;-)
In dit filmpje brullen Rosalie en Edwin samen Edwin! en in dit filmpje wil Rosalie, doodmoe, per se bij Edwin zitten ;-) Nouja.. zolang ik nog gewild ben als Tolk —‘dingetje met een zonnetje en dingetjes die schuiven’ Ah, je bedoelt....— mag mijn Edwin hier best de Superheld zijn ;-)
[ reacties ]
19 Juli 2007 18:57:
Zodra ik boven een doos probeer te vullen met te verhuizen attributen, hoor ik beneden ‘Huuuh Wuuuuh!’ Dan probeert Leora Rosalie als een pop in allerlei kleertjes te hijsen. Of heeft een van beide iets gepakt dat de ander nèt toevallig op dát moment ook wilde hebben (en dat geldt ongeveer voor alles dat een van beide pakt ;-})
Dus regelmatig zet ik de dozen opzij om iets te doen wat Leora of Rosalie gekozen heeft. Verven [AVI 5.6 MB], bijvoorbeeld :-) Eigenlijk een Afrader. Behalve als je er helemaal niets tegen hebt om alles tussen de vloer [AVI 7 MB] en kinderarmpjes en -beentjes [AVI 5.1 MB] te moeten schoonboenen.
Voor de lezers met Flash heb ik de filmpjes weer op Operator11 gezet: Holidays: kids painting pt1, pt2 en pt3
[ reacties ]
21 Juli 2007 00:26:
Vanavond stond ik nog op een laddertje de plafondbalken te witten, toen Leora met een rollende roffel van de steile trap in de gang viel. Edwin haalde meteen een koelblok uit de koelbox, maar dat hielp nauwelijks, nog afgezien van Leora's gebrul dat het Koud was. Ik vond het er zó naar uitzien — ook door het huilen leek haar hele gezicht wel opgezwollen, naast de bult en de schramsnee die ze had opgelopen — dat we even langs de Spoedeisende Hulp zijn gereden.
De plaatselijke collega's van 100%Mike bleken reuzeaardig en heel kindvriendelijk. In een kamer waar speciaal voor kinderen een sprookjesmuurschildering en allerlei speelgoed was, onderzochten alleraardigste jonge-dokters en verpleegkundigen Leora's megabult. Het bleek gelukkig enorm mee te vallen. Geen sporen van hersenschudding of erger.
De trap vervangen was één van de wensen op mijn lijstje toen we over het kopen van dit huis nadachten.. Ik geloof dat ik die wens maar weer terugplaats op het lijstje, want deze trap is (zoals 'ie nu is) ongeschikt voor kinderen ;-}
[ reacties ]
22 Juli 2007 23:53:
| |
Voor... | ..en dezelfde kastplank na.. |
Terwijl ik de verhuisdozen vul, luister en kijk ik vanuit ons steeds ongezelliger wordende huis veel naar de shows op Operator11. Even overwoog ik om allemaal links te maken naar de adembenemende marathon van vandaag en mijn favorieten, Meisje, Maurits, YogiFish, DinoDave, Djahzd, Wessling, en een speciale tip voor Mack: Aimees Superstars and their cars.
Ohwell, het was wat extra werk, maar alle namen zijn nu aanklikbaar ;-) Het zijn tenslotte shows waarbij ik soms aan mijn stoel genageld zat te kijken, naar verhalen, interactie, gesprekken, die een intensiteit en oprechtheid kennen, die je op de gewone televisiezenders nergens tegenkomt. Laat Operator11 alsjeblieft lang blijven zoals het NU is.
[ reacties ]
23 Juli 2007 15:04:
| |
Langzaam zakt het hematoom naar beneden... | ..zo heeft het arme kind nu twee groeiend-blauwe ogen.. |
Ik plaats er wel een klein filmpje [AVI 4.6 MB] bij, om te laten zien dat ze nog kan lachen om grapjes en namaakschetenlol..
[ reacties ]
26 Juli 2007 01:16:
| | | |
Onder deze (roze) verf zit: behang, kurk en board... | ..gelukkig bleek de muur daarachter droog.. | ..er kan gipsplaat tegen de houten rachels.. | ..wanden gestuct, plafond 3 x geverfd.. |
Het is hard werken in en voor het aanstaande huis.. Veel surfen langs mijn linklijst of favoriete videologs is er helaas niet bij. Al bekeek ik vanochtend tijdens het aankleden Meisje's Laatste Sigaret en wens ik haar daar heeeel veel slaagmazzel mee :-) Want ik kreeg er bijna trek in nicotinekauwgom van, zo herkende ik het jarenoude maar tergende gevoel van stoppen met roken ;-}
Eén vraag dringt zich na dagen in de terpentinedamp —die me 's nachts in mijn dromen terugvoert naar de academie in de Lutmastraat— telkens weer op: Hoe hou je dat toch vol Renésmurf, seizoenenlang elke dag in de verflucht? Ik zal het Renésmurf (=op vakantie) maar niet vragen: hopelijk werkt René vooral buiten.
[ reacties ]
28 Juli 2007 13:34:
Mamma, mag ik de laatste pruik? vroeg Leora vanochtend. Gelukkig wist ik meteen wat ze bedoelde ;-)
[ reacties ]
30 Juli 2007 13:36:
10 dagen voor de moord op Theo van Gogh schreef iemand op de site van Jan Marijnissen ‘Theo van Gogh [..], dat varken moeten ze een spuitje geven.’ Hoewel zo'n tekst strict genomen een oproep tot geweld is, mag dat van Jan. Vandaag, bijna 3 jaar na de moord op Van Gogh is de tekst dan ook nog gewoon te lezen, inmiddels als reactie 39 in plaats van 44.
Ja, u leest het goed: Jan heeft 5 reacties gewist op die pagina, maar niet die ene, smaakvolle, over dat spuitje voor Varken Van Gogh.
Ik vraag me nog steeds af hoe een partij die inhoudelijke correct geformuleerde kritiek zowel uit haar partijblad als van haar websites wegcensureert en ondertussen smakeloze geweldsoproepen laat staan, zelfs nadat de persoon in kwestie vermoord is, de Derde Partij van dit land kan worden.
Zeg nou zelf.. wilt u werkelijk geregeerd worden door een Autoritaire Leider, die de functies fractieleider, partijvoorzitter èn lijsttrekker in zijn partij al jaren als driedubbelfunctie uitoefent, die elke discussie over democratie smoort en kritiek wegcensureert?
[ reacties ]
31 Juli 2007 00:27:
| | |
Het staatsieportret lukt niet helemaal, omdat het jongste nichtje maar blijft huilen... | Met haar Mamma erbij houdt ze eindelijk op (even)... | De jarige, liefdevol met broer en zus... :-) |
| | |
Alweer zo'n groepsportret waar niemand helemaal opstaat behalve Tante... | ...of het Zusje van de Jarige... | ...Nou OK: hier staat de Jarige zèlf in elk geval goed op de foto... ;-) |
Voor wie er niet bij kon zijn, hier nog enkele foto's van de ...Jarige van Afgelopen Zondag! (En nee, daarmee bedoel ik niet De Grote Harry die op zijn 80ste 17e toch wel wat Meer Roem Verdiend had ;-) Niet voor niets verwijs ik dan ook naar Vlaamse literatuurpagina's, omdat een Profeet nergens zo miskend wordt als in zijn Vaderland ;-))
[ reacties ]