augustus 2008

nooit klaar voor afscheid van je ouders

2 augustus 2008 00:22:

Voor ouders zijn kinderen een enorme houvast op dagen als deze. De pleisters voor hun bloedblaren —die behulpzame tantes tevoorschijn toveren— het zoeken naar WC's, het nieuwe licht op het begrip toespraak: ooooh.. hij praat door het muziekje —niet dat Edwin of mijn zwager ècht door de muziek heen praatte, maar Rosalie was erg onder de indruk van de Spaanse muziek die tussen de sprekers gedraaid werd. De nuchtere constateringen “mamma, je spettert op me” —Rosalie terwijl ik mijn watervaste make-up beproefde en mijn sjaal volsnoot. Leora's uitkijken naar de rozen op de kist leggen —68 rozen, voor elk levensjaar van Opa één, in de kleuren van de spaanse vlag— en haar ontzag voor het staaltje techniek waarmee de kist in de vloer kon verdwijnen.

Zonder kinderogen was deze dag de zee van droefheid geweest —die het eigenlijk gewoon ook was.

Elk woord omcirkelde het gat in ons hart dat (schoon)vader Agustin achterliet. Achter blijven ook de vragen, gewoon vragen zonder verwijten, vooral bij de kinderen die nauwelijks de kans kregen hun vader te leren kennen. Echtscheiding maakt meer kapot dan je lief is. Noodlot waarin geen daders en alleen slachtoffers zijn.

De familie werd vandaag kleiner èn groter. Met generatiegenootjes die ik zelf hooguit kende van oude foto's en die ik meteen herkende als kind van Agustin.

Onwillekeurig dacht ik aan een brief die mijn zus in 1992 schreef, waarin ze opmerkte: Eigenlijk ben je nooit klaar voor een definitief afscheid van je ouders. Zo is het eigenlijk óók: hoe de band met je ouders ook is: klaar voor afscheid ben je nooit.
[ reacties ]

ora et labora

5 augustus 2008 11:58:

Boot voor Micah, gemaakt van restjes hout..	Boven bouwden Erik en Michiel een prachtig WCtje...	..en leggen bamboe-parket in de ruimten die nog niet af waren...	..Edwin brengt de eerste doos naar het nieuwe vlierinkje

Hard werken— het schijnt een mens goed te doen. Eigenlijk had Edwin deze week vrij gepland om op vakantie te kunnen gaan. In plaats daarvan hebben we alle stilgevallen projecten opgepakt.

Klusbedrijf Erik Mertens heeft het werk van Edwin & Opa Agustin overgenomen. Het klinkt bijna spreekwoordelijk, ironisch, de een z'n dood en de ander z'n brood enzo, maar Edwin's vader had het resultaat van alle inspanningen —hij wist dat Mertens het zou overnemen— graag nog zelf gezien. Het WC-tje op onze bovenverdieping— het is èrg mooi geworden. Net als het handige vlierinkje, waarop we nu die paar dozen kwijt kunnen met spullen die we niet het hele jaar nodig hebben.

Vandaag leggen Erik en Michiel bamboe-parket in onze toekomstige slaapkamer, zodat Rosalie binnenkort haar kamertje terugkrijgt. Rosalie kan bijna niet wachten tot haar kamertje echt háár kamertje wordt, de dametjes toveren ons bed al telkens om tot kinderspeelgoedbelt. Ik kijk zelf eigenlijk ook wel uit naar het moment dat ik weer gewoon in bed kan stappen zonder bergen speelgoed in bed te vinden ;-)
[ reacties ]

probeer dit niet thuis: stappen in een spijker ;-)

8 augustus 2008 23:50:

De arbeidswetten worden flink overtreden hier, tenminste: kinderarbeid is verboden, maar leg dat maar eens uit aan een zesjarige die DOLGRAAG wil helpen met het aanbrengen van voorstrijk op de muren... ;-)

In de foto links is te zien waarom Opa Agustin juist de tijd nam om spijkers uit planken te trekken: Edwin heeft geprobeerd het afval van de werklieden op te ruimen en is in een plank met een spijker gaan staan. Zoiets vraagt om een bak met Soda. Voor je het weet heb je een Balkenendevoetje ;-)

Dat hij desondanks nog zo zit te grijnzen, komt door het goudkleurige lint waarmee ik de flitser afdekte, om te voorkomen dat het zo'n klinische flitsfoto zou worden.
[ reacties ]

Arnouds boek: de voorintekening is geopend!

10 augustus 2008 23:15:

Ergens in de jaren negentig leerde ik Arnoud Engelfriet kennen door zijn bijdragen in discussies over internetpolitiek en -recht. Hij viel op door zijn zuivere redeneren en zijn gewetensvolle benadering. Binnen bepaalde kringen was het destijds welhaast spreekwoordelijk: Wat vindt Galactus hiervan? (Je ziet die woorden zo weer in een mailtje afkomstig van ‘Prof. Dr. Arie Dirkzwager’ staan ;-)) Arnouds visie was interessant, omdat iedereen wist dat hij niet meedeed aan vriendjespolitiek en flamewars vol hoogoplaaiende emoties.

Ik stelde me Arnoud voor als iemand die naadloos paste binnen de cultuur van XS4ALL en HIP97. Op het moment dat ik Arnoud uiteindelijk In Real Life ontmoette, bleek dat in zekere zin te kloppen. Zijn technische kennis weet net als die van de mensen van XS4ALL diep respect af te dwingen. En precies als de unixjongens van XS4ALL presenteert Arnoud die onnodig bescheiden :-) Maar waar XS4ALL wel eens nonchalant met kennis en kansen omging (en zelfs dat kan sieren,) heeft Arnoud zich verder ontwikkeld. Na zijn masters technische informatica aan de TU Eindhoven, bleef hij studeren, werken, onderzoeken en publiceren —zijn lijst van prestaties op het gebied van internetrecht en intellectueel eigendom is gewoon te groot om hier te bespreken. Daarom beperk ik me tot Arnouds boek dat in september zal uitkomen.

De wet op internet biedt elke webgebruiker, blogger of webpublicist helder inzicht in de wetgeving op internet. Auteursrecht, privacy, aansprakelijkheid, computercriminaliteit en al of niet legaal downloaden: Arnoud legt het in zijn gebruikelijke heldere stijl uit.

Als ik de komende weken wat minder aanwezig ben in mijn blog, dan zit ik hier druk te werken aan de vormgeving en typografie van dit —kan ik verklappen— zeer lezenswaardige boek. Een must voor iedereen die online een stap verder gaat dan het lezen van webpagina's.
[ reacties ] [ permanente link ]

wat spookt Jolie allemaal uit..... ;-)

18 augustus 2008 01:10:

Zoveel favoriete blogs die ik niet gelezen heb... Al tien stukjes die ik heb bedacht, maar niet heb (af-)geschreven: de titeltjes van die stukjes: ontplofte pompoenplant — Grote Broer over de vloer — nog niet naar school — orgel — Leora's foto's van haar Overgrootmoeders verjaardag — vriendschap — babyvoeten — koekjes — de dood — Duyvendak? Dat was toch allang bekend? — Dat laatste stukje kan ik vast schrappen. Oud nieuws over oud nieuws.

Waar ik dan mee bezig ben? Allereerst met Arnouds boek. Lees: met Arnoud bestoken met gedocumenteerde vorderingen per dag ;-) Uiteraard ook met het werk aan ons huis (zou het ooit afkomen ;-)?) Met een folder voor een opening van een Speeltuintje. Ouwehoeren via Skype met dankzij LinkedIn teruggevonden vrienden (nee, enkelvoud) die bovengenoemd liedje weer onwaar maken, en tenslotte met een informatiefolder over architect Noorlander (PDF 4,8 Mb). Naast de was en het leeggieten van potjes etcetera. En ondertussen ......begint mijn toetsenbord —cliffhanger!— steeds meer kuren te vertonen: toetsen en toetsencombi's die niet meer werken ;-)
[ reacties ]

  © Jolie, 2002, 2009