september

cavia's op een missie - het eerste bioscoopbezoek

28 september 2009 09:51

Met vriendje Miralem (èn zijn moeder en broertje) bezocht Leora gisteren de bioscoop aan de Herenstraat. Ze kan al heel goed oogrollen en tsssk-sissen bij de vraag "Hoe was....?" Maar uiteindelijk bleek aan de eettafel toch dat de film over 4 cavia's ging.
Geruststellend ;-)
[ reacties ]

van vissen tot fail whale: tien manieren om onhandig van je geloof te vallen

27 september 2009 00:07

Een van de dingen die mijn zusje met zich meenam, is mijn vertrouwen in het ietsisme. Op zich is daar weinig mis mee. Geloof blijkt in praktijk vaak uitstel van teleurstelling. En dan laat ik de politieke, gewelddadige kant van geloof even buiten beschouwing.

Het lastige ervan is dat die nietsgelovende, skeptische blik slecht rijmt met mijn aanleg. In de praktijk dicteert mijn aanleg helderziende dromen en ingefluisterde voorkennis.

Sinds mijn zus niet meer leeft, geloof ik alleen nog Feiten In Het Echte Leven.

Zo heb ik begin 2007 maandenlang dromen over M., de ex die ik nooit spreek, naar fabeltjesland verwezen. Beelden waarbij ik tranen moest wegslikken als ik ze in gedachten terugzag. Tot een wederzijdse kennis vertelde hoe, waarvandaan en waarnaartoe M. (inderdaad) verhuisd was: geen gelukkige periode in zijn leven. (Bij navraag is de periode achter de rug, ik kan het noteren.)

Maar op de fatale dag van mijn zus, binnenkort zes jaar geleden, zwegen de geesten: ik herinner me een nietplaatsbare knoop in mijn maag. Mijn vader kreeg ondraaglijke hoofdpijn. Anders dan op andere depressieve dagen van mijn zus heeft geen omen ons bereikt. Als mijn sterrebeeld Vissen was, mag het vandaag Fail Whale heten. Voor wat het waard is.

Ze praat soms wel weer tegen me. Zo heeft ze me verteld van de nieuwe buurman.
Ik heb een buurman gekregen...
Oh echt? je bedoelt....?
Ja, ik lig hier niet meer alleen...
Oh...? Je klinkt er anders toch ontstemd over...
Ja, natuurlijk! Waarom komt de familie niet bij die jongen, en wat een graf..!

U begrijpt: ik heb het uitgezocht. Never trust a Fail Whale.

Mijn fluisterzus bleek die dag inderdaad een buurman gekregen te hebben. En ja, zijn graf is sober. Maar dat heeft een reden. Zijn familie woont in de buurt mijn vader: te ver weg om hem op te zoeken. Een teken van liefdeloosheid is dat niet, integendeel. Ik mail ze af en toe als ik er geweest ben, en ook iets voor de jongen naast mijn zus heb meegebracht.

Weinig meer kan ik doen. Al lijkt het me vrolijker om als Char door het leven te gaan, of als ietsist. Bedrog, gemakkelijk bedrog, denk ik als Derek Ogilvie elke vrouw aanspreekt op een ongemerkte miskraam of hartkwaal in de familie. Wat dat betreft heb je geen rouw nodig om van je ietsisme te vallen: RTL4 aanzetten is genoeg ;-]
[ reacties ]

help Henderijn!

21 september 2009 21:11

Op een feestje had ik al eens over haar gehoord. Of ze mijn nichtje was —men noemde bij haar naam zoveel positieve eigenschappen dat ik maar al te graag had willen zeggen: Ja natúúrlijk, dat is mijn nichtje :-)

Nu is Henderijn niet een direct nichtje, niet onze vaders zijn broers, maar mijn opa was de broer van haar overgrootvader, allebei zoons van dezelfde graficus.

Toch schrok ik laatst van de overeenkomst. Het was net alsof ik het beeldend werk van mijn vader zag, op haar website. Niet alleen het vogelgezichtje in de muurschildering —zo maakt mijn vader ze ook. Mijn vader maakte vroeger ook mozaieken. Zelf heb ik het vroeger ook geprobeerd, zo weet ik hoe arbeidsintensief het is.

Frappant is ook de overeenkomst dat Henderijn, net als mijn vader en mijn directe neefs en nichtjes, twijfelt of ze wel geld voor haar werk kan vragen. Zelf heb ik ook vaak met die twijfel gevochten.

Daarom wil ik iedereen vragen om met Henderijn mee te denken. Want zeg nu zelf, buiten onze familie zijn er maar bar weinig mensen die denken dat je alles tegen materiaalkostprijs weg moet geven :-) Een stucadoor rekent toch ook meer dan de materiaalkosten? Een schilder betaal je toch ook voor zijn vakmanschap? Waarom zou iemand die meubels en lampen maakt minder verdienen?!
[ reacties ]

‘ik wil nooit 100 worden’

21 september 2009 00:09

Snikkend lag Rosalie vanavond in bed: ‘Oh Mamma.... ik wil nooit 100 worden.. NOOIT.’
‘Maar Lieverd, je blijft toch nog heel erg lang jong, nog héél erg lang...’ probeerde ik.
‘Maar ooit word ik 100.. En dat wil ik niet..’

‘Vertel, wat is er zo erg aan 100 worden?’ mijn argumenten, net als die van Leora (‘tegen die tijd hebben ze allang iets uitgevonden dat mensen altijd jong blijven’) overtuigden niet.

‘Als je 100 ben.. ’snikte ze, hoofd in het kussen, ‘dan ben je zo.. alleen... .
‘Maar onze Overgrootoma is toch ook niet alleen?’ begon Leora, doelend op Edwins Oma, ‘die woont met allemaal mensen..’
‘Die is nog geen 100..’ Rosalie klonk misprijzend, alsof 99 nog lang geen 100 was.
Ik begon te vermoeden dat ‘100’ voor mijn 4-jarige eigenlijk synoniem voor dood was.
En dood, dat zijn die bisschoppelijke sarcofagen die we van de zomer in Luik zagen. ‘Is hij daar niet alleen?’ had ze in die Luikse cathedraal ook gevraagd bij een van de kisten, die via glas in de vloer te bezichtigen was.

‘Dan kom je toch bij mij wonen, als je groot ben! Mamma kom jij dan ook op mijn boederij wonen?’
‘Ja leuk!’ haakte ik in op Leora's wending, ‘dan gaan we op jouw boerderij in de hooiberg slapen!’
We fantaseerden nog even hardop over Leora's boerderij —tot Rosalie gerustgesteld in slaap viel.

‘Je hebt Rosalie heel goed getroost,’ fluisterde ik tegen Leora, ‘dat was een heel lief idee, dat ze op jouw boerderij mocht komen wonen.’

Toch sprongen de tranen in m'n ogen toen ik er later op de avond aan terugdacht. Als mens staan we inderdaad wezenlijk alleen tegenover onze eigen eindigheid. Misschien is dat wel precies wat we existentiële eenzaamheid noemen.

Waar haalt een 4jarige zulke thema's vandaan.
[ reacties ]

nachtelijk tuinieren

18 september 2009 00:34

Jolie, je moet iets aan je image gaan doen. Zo langzamerhand kan ik me jou nog alleen werkend met tuinbroek vol verfvlekken voorstellen, reageerde Mack hier.

Al heb ik geen tuinbroek, alleen een zelfgeverfde oranje overall ;-) zit er zeker iets in, als je de gemiddelde trend op deze pagina bekijkt. Vandaar dat ik met wat tuinkiekjes even mijn imago corrigeer ;-) Ik geef meteen toe dat ik een beetje valsspeel: ook het zwaardere tuinwerk doe ik in overall. Maar de 18 winterharde violen van vanavond lieten zich zonder veel gemodder in de tuin plaatsen.

Met een reusachtige isowaarde van 1600 en een sluitertijd van ruim 3 seconden was het nog vast te leggen ook: inimini (eh, ja, inimini is mijn ‘hackers handle’, gekregen van Theo bij Wegener in 1996 ;-)) loopt niet altijd in een overall ;-)
[ reacties ]

voorbeiden

14 september 2009 17:31:

Ja ja, ook het ‘voorbeiden’ van een aanslag is nu strafbaar.... Tenminste, dat hebben we vandaag in alle kranten kunnen lezen, —behalve in de Volkskrant. Geestig, dat geautomatiseerd doorpompen van ANP-berichtjes..
Laten we maar zeggen dat het aan Dolle Dinsdag ligt: de meeste redacties zitten natuurlijk een uitgelekte miljoenennota te lezen.

P.S. U begrijpt, dit bericht is geschreven onder het mom van: heb je weinig te melden, begin dan over spelfouten ;-) Daarom hieronder nog een filmpje...

...van Leora en Rosalie op de Kinderstraattheaterdag van het Ostadetheater, waar Edwins moeder werkt. Zelf was ik aan het werk in de keuken, waar inmiddels weer 4 van de 7 kastjes hangen en ingeruimd zijn ;-)
[ reacties ]

voorzichtig met de pneumatische hamer

1 september 2009 22:45:

Het gat in de keukenmuur, gevolg van de iets te zware pneumatische hamer van de buurman, is bijna dicht. Bijna. Morgen komt de stucadoor. Eerder heeft Erik nieuwe bakstenen in de muur gemetseld.

Ik zal onzettend blij zijn als de keukenkastjes en hun inhoud terugkunnen naar de keuken. Al die rommel, het onnodige werk.. Daar kan het voordeel van een noodgedwongen koffiemachine binnen (mijn) handbereik bijna niet tegenop ;-)

Ondertussen zijn ook de buren nog dagelijks aan het hameren, nu in de kelder. Klinkt alsof het in onze kelder gebeurt. Ohwell. Een koptelefoon met een laidback muziekje van J.J. Cale. Ze zullen die zware boorhamer vast niet meer inzetten ;-]
[ reacties ]

  © Jolie, 2002, 2009