weblog december

nachtvorst - mag nog best even wegblijven

2 december 10:29

Dankzij het zachte weer in november bloeien er nog steeds —of alweer— bloemen in ons tuintje. Bloemen die normaal pas in het voorjaar bloeien of in december allang niet meer leven.
De fotootjes hierboven kun je aanklikken om naam en normale bloeitijd te lezen in het onderschrift. Van mij mag de nachtvorst nog best even wegblijven.
[ reacties ]

spannende tijden met bliksembezoek

5 december 2009 12:49

Spannende tijden voor kinderen. Zeker als er ook nog een poesje komt aanlopen. Dat ondertussen ook erg gemist werd bij de familie D., even verderop in de straat.

Zo eindigde de ‘geluksdag’ (aldus Leora, die ook nog won op school met Bingo) toch nog een beetje verdrietig en uitgeteld. (Niet voor het poesje en haar eigenaars, natuurlijk ;-))

De fotootjes hierboven kun je aanklikken om het verhaaltje erachter te lezen in het onderschrift.

Iedereen een fijne Sinterklaasavond gewenst!
[ reacties ]

overgeleverd aan de bladblazer

10 december 2009 22:22

Nu ik er een treinreis voor moet maken, combineer ik het met andere dingen waarvoor ik tòch langs de Kruislaan kom: een bezoekje aan de Nieuwe Ooster.

De Nieuwe Oooster is een prachtige, goed onderhouden begraafplaats, maar af en toe verbaas ik me een beetje over de "weggewaaide" vazen e.d. die ik van de achterliggende graven moet terugbrengen naar het graf van mijn zus.

Zo lag vandaag de "elfjes-vaas" (van een van Petra's kinderen) met schelpen, knikkers, theelichtjes en al op een achtergelegen graf. Geen kwade opzet, vermoed ik. Waarschijnlijk zijn de beheerders met de bladblazer langsgeweest. Ekster of konijn lijkt me niet in staat zo'n vaas zo verweg te krijgen. Maar waarom niet wat voorzichtiger met de bladblazer, maaimachine of de zandbijstortschep? Of welke werkzaamheden ook zulke schade veroorzaken.

Zo zijn beide vogeltjes al van de keramische schaal gebroken, ontbrak vandaag de roze broche van Fien èn de zwarte kei die er zes jaar lag, met de gouden letters my angel. En nu ik de foto bekijk van de dag waarop de my-angel-steen, de broche en de elfjesvaas nog op hun plek stonden, besef ik me dat ook het porseleinen popje ontbreekt.

Echt, het is geen ramp, ik ben ook geen seconde kwaad. Het is alleen zo slordig. Niemand weet van wie de my-angel-steen was, maar íemand had 'm er ooit neergelegd. Een mooi gebaar. Ook de roze broche van Fien, zoiets hoort niet te verdwijnen bij het bijstorten van zand of het wegblazen van blad. Vroeg of laat vind ik ze misschien weer —kwade opzet kan het niet zijn: het enige dat iemand zou kùnnen willen wegnemen, het harkje, blijft altijd keurig op z'n plaats.

Wat ik vandaag heb bijgeplaatst, een kerststukje en een windlicht, daar mag de bladblazer gerust overheen. Al heeft het wat moeite gekost om de kaars in het windlicht aan te steken (gelukt dankzij geleende lucifers van de Bloemenman) zo'n kerststukje hoeft er echt niet lang te blijven staan. Kan me zelfs goed voorstellen dat sommige mensen (mijn moeder) het eigenlijk niet vinden kunnen... ;-} Maarja. Het blijft zoveel langer mooi dan een verregende en verbladblazerde bos bloemen ;-]
[ reacties ]

december

19 december 2009 17:41

Uitgepakte dozen: voor mama.. ;-}	Sint-rommel zwerft er ook nog..	ballen waren goed ingepakt ;-}	venster: elke dag anders ingericht...	Na bergen werk, is het heel even..
Een idyllisch beeld...	..bleek gesmolten lampje..	Jari kwam helpen met de koekjes...	...voor het school-kerstdiner	Koor op het plein
Modeshow na het diner	jassen, tassen op de grond..	..foto door Rosalie..	sleeën op het schoolplein..	...sneeuw op de Bradelaan

Wie de woningen van mijn ouders kent, en de mijne, kan gemakkelijk denken dat ik bij mijn geboorte verwisseld moet zijn ;-)

De huishoudens van mijn ouders zijn perfect georganiseerd. Iemand met zo'n voorbeeld, zou dat zelf ook voor elkaar moeten kunnen krijgen. Zou je denken.

Maar helaas. Ik kom dagelijks tijd tekort. Soms zelfs tijd tekort om ruzie met m'n kinderen te maken over de op de grond gegooide jassen, tassen en schoolspullen. Want ruzie —of in elk geval iets heel naars, wordt het meestal: "aaaaaah, (stort huilend op de bank,) ik heb nooit een leuke dag, ik moet altijd stomme dingen... ik ben ben helemaal niet gelukkig.. dit is weer zo'n rotdag! waarom moet ik nou weer..." Ja, Supernanny zou hier bergen werk hebben ;-] Of mijn moeder, of mijn vader natuurlijk. Want wij waren toch echt, heus, serieus: beter opgevoed ;-)

Dus ren ik als een vliegende kiep door het huis en —in december ook— de school. De kerstkaarten liggen al sinds de ...herfstvakantie klaar. Verder zijn ze nog niet gekomen ;-] December heeft de naam een feestmaand te zijn. Maar afgezien van een praatje op het schoolplein of in de supermarkt met een meneer die koekjes uit de Stentor wil bakken, even sneeuwpret met Rosalie op het prachtige terrein waar eens mijn eerste school stond, is alles rennen en werken. Om feestrust te bereiken zal ik nog héél wat cursussen moeten volgen. Organiseren. Zen. Neezeggen ;-)

Maar helaas heb ik daar geen tijd voor ;-)

December-sfeer-foto's zijn te vinden achter bovenstaande 15 thumbnails: na aanklikken staat het bijschrift onder de foto.
[ reacties ]

onder bed de kerstboom boeken-top 5 ;-)

21 december 2009 22:42

Boeken zijn vaak m'n favoriete cadeau. Zelfs bij kleinbehuisden leveren ze weinig "waar zet ik het neer?"-problemen. En voor iedereen is er een genre dat in de smaak kan vallen.

Zelf heb ik ook altijd boeken naast mijn bed. Want zomaar wakkerliggen, neen, dat kan niet ;-) Leedigheid is des duivelsch oorkussen! Uit die laatstgelezen boeken is deze onder de kerstboom top 5 samengesteld.

Op 5 het boek dat nog steeds als een zwartbepoederde palmafdruk in mijn achterhoofd zit: Maddie, van Gonçalo Amaral. Waar de Amerikaanse politie bij de zaak JonBenét Ramsey de fout maakte zich blind te staren op de (onschuldige) ouders, volgt de Portugese politie een andere weg. Respect voor het verdriet van de ouders staat allereerst voorop: elk onduidelijk spoor dat kan wijzen op ontvoering pluist men nauwgezet uit. Pas maanden later komt lijkhond Eddie met een heel ander verhaal. Hij wijst een plek achter de bank, de kledingkast van de ouders, de kofferbak van de huurauto en nog meer voorwerpen en lokaties aan als plaats met lijkgeur. Schokkend. Want de gedachte dat ouders een zeer gewenst kind - na 5 jaar IVF, aldus wikipedia (dit detail vermeldt het boek overigens niet) iets zóuden kunnen aandoen, zelfs per ongeluk, is bijna ondenkbaar.

Op 4 een mooie, ingebonden uitgave die niet bij De Slegte hoort te liggen: Tacitus, Het leven van Agricola en De Germanen, vertaald door Vincent Hunink. De Germanen is een prachtig verslag van het West-Europese leven in de eerste eeuw na C. Het fragment Huiselijk leven en tijdverdrijf (par. 22-25), waarin de Germanen drinken, dobbelen, vechten en feesten illustreert de kleurrijke verteltrant van het boekje. De eerste helft van het boekje, Het leven van Agricola, is veel serieuzer, veel politieker. Het is te lezen als een aanklacht tegen de -mogelijke- moord op de hoofdpersoon en vooral: tegen het gebrek aan keizerlijke waardering voor diens wapenfeiten.

Ook Agricola's leven, dat zich afspeelt op Brits grondgebied, bevat fraaie beschrijvingen: verbazing over de daglengte van Noord-Brittannië, het gure klimaat, de horror van het slagveld.

Tacitus laat zelfs de tegenpartij aan het woord, in de Rede van Calgacus [par. 30-32] spreekt de Britse legerleider schande van de Romeinse koloniale drift en oorlogszucht.

Mijn enige puntje van kritiek (ik zou 'ns geen kritiek hebben ;-)) ligt ook in de vertaling van de openingszin [par. 30] van die Rede. Fore, in die openingszin, is de infinitivus futurum van het werkwoord esse. Lieve Vincent Hunink, ik ben geen classicus, maar (in) gaat (luiden) is geen futurum. Gaat ("het gaat zijn") is eh, smurfentaal. En zo'n dappere Britse legeraanvoerder, die de Romeinse moord- en hebzucht aan de orde durft te stellen, spreekt geen smurfentaal. Fore vertaalt zich gewoon stellig, als zal zijn. Maar dat is dan ook het énige punt waarop de tekst uitglijdt, naar mijn smaak ;-) (Voor de geïnteresseerde is de tekst van het boek onderaan de webpagina van Vincent Hunink te vinden.)

Op 3 hèt handboek dat Leora dagelijks citeert, terwijl ik het eigenlijk voor Edwin had gekocht: Zo doe je dat, van Fagerstrom en Smith. De gekste weetjes, van bliksemsnel een ei pellen, een kokosnoot openen, een hanenkam in je haar kammen, naadloos behangen, een bloedneus stoppen, een zentuin aanleggen tot je draadloze verbinding versterken met een huishoudzeef: het staat erin. De illustraties zijn prachtig (onmiskenbaar Adobe Illustrator) en informatief.

Op 2 een echt decemberboekje, Het festijn van kaas en wijn, van Hans Melissen. Een boekje dat ik, inderdaad, hier al 'ns eerder noemde ;-) Het bespreekt verschillende originele wijn & kaas-combinaties: welke wijn combineer je het beste met Gruyère, Têtes de Moine of een Gorgonzola Picante? De antwoorden zijn gevat in prachtige fotografie. Een boekje waar ook mijn Opa van gesmuld zou hebben ;-)

Op 1 ..taraaaa... net als op #4 een literaire tocht naar een barre streek: Rivier de Lossie, van A. Birney, een mooie, bedachtzaam geformuleerde, sfeervolle novelle over een zoektocht tegen een Schots najaarslandschap —voor meer bespreking verwijs ik graag naar de recensie van Ricco van Nierop, die de kern van dit mysterieuze boekje, volgens mij, goed verwoordt... :-)
[ reacties ]

even wat kiekjes

27 december 2009 00:48

..een dikke laag sneeuw..	...buitenspelen op 21 december	even meten hoeveel sneeuw er ligt ;-)
..we waren in de buurt...	Leora kreeg een elfje....	4 x uitrusten op de bank ;-)
kerstboomkiekje voor René ;-)	kaarsen op tafel en haard aan	iedereen het beste voor 2010!
25 december, diner	kerstcuisine op Rosalie's bord	het patchwork-breiwerk

De fotootjes zijn aanklikbaar, voor vergroten en bijschrift lezen.
[ reacties ]

  © Jolie, 2002, 2009