februari 2008

Klok en Trein — de wereld volgens Rosalie

2 februari 2008 12:53:

‘Dat is een Klok!’ riep Rosalie blij, toen ik de — enige tijd niet gebruikte — fluitketel pakte. In de hele foto is het object te zien, dat uit een verhuisdoos kwam, waardoor Rosalie de Fluitketel voor Klok aanziet ;-)

Op de omslag van HP-DeTijd zag Rosalie een Landschap met een Molen: ‘Dat is voor de Trein!’ Laten we maar hopen dat ze geen ambities in de planologie ontwikkelt — want dan eindigen we met een spoorlijn door elk weidelandschap ;-)

In HP-DeTijd van deze week overigens opnieuw verschillende waarschuwingen tegen Wilders. “....een gevaarlijke hetzer.” schrijft Henk Steenhuis in zijn editorial, “Een politicus die de ambitie heeft het land te besturen, kan zich niet de rol aanmeten van franc-tireur. Vanuit zijn bunker zit Wilders simpele zielen te beschimpen om hun geloof,... [...] ” Dat voeg ik er even aan toe, niet alleen omdat het lezenswaardig is, maar vooral omdat de HP-DeTijd-lezer zich altijd moet verdedigen ‘Wat?? Lezen jullie dat? Dat is toch zo'n vreselijk pro-Wilders en pro-Verdonk-blad?’ Weinig is minder waar: sterker dan Volkskrant of enig ander blad dat we lezen, heeft HP-DeTijd vanaf dag één de belachelijke kanten van Wilders en Verdonk belicht. ‘Maar die vreselijke J.A.A. van Doorn.....??’ Ja klopt, die antisemitische Mastodont uit 1925 heeft een columpje. Daarbij geniet ik hooguit van de ingezonden brieven van lezers die zich over zijn schrijfsels opwinden. Sinds wanneer mag je een blad niet lezen om een omstreden columnist?
[ reacties ]

zou het..?

4 februari 2008 01:28:

Waarom belt iemand geen ambulance, zodra iemand onwel wordt? Waarom gooit iemand zijn gymschoenen in het riool, op weg naar huis? Waarom zou iemand in vredesnaam een levenloos —ohwell, levend kan ook— meisje als vriendendienst in zee dumpen? En als de genoemde vriend het niet was, wie was het dan wel? Waarom kan Justitie geen volgende stap zetten aan de hand van de verklaringen die Peter R. de Vries filmde? Klonk de mening van de deskundigen daar niet heel anders over? Oh boy: er zal nog wel een hele hoop over geschreven worden — ben benieuwd of de ware toedracht er óóit tussen zal zitten :-/
[ reacties ]

vijf beweringen, dertig vragen

4 februari 2008 18:57:

De verklaringen van Van der Sloot kun je samenvatten in vijf beweringen: 1) Natalee stortte in 2) Joran belde geen ambulance 3) Joran ging naar een pay-phone om en vriend te bellen 4) De vriend kwam en dumpte Natalee [zeer wel mogelijk levend] in zee 5) Joran gooide zijn sportschoenen in het riool. En die vijf beweringen leiden weer tot minstens dertig vragen. Ik heb ze maar in het engels genoteerd want ik kan me goed voorstellen dat het nederlandse taalgebied Joran-moe is — en voor wie niet genoeg kan krijgen is EénVandaag zowaar een aanrader: Ficq, strafpleiter, en De Ruiter, forensisch psycholoog [in NRC over JvdS, en een man van de Kinder-alcoholpoli beantwoorden allerlei vragen over de apestonede voorbank-confessies van een jongen die zelf publiciteit en media-aandacht heeft gezocht en daarbij zelfs arrestatie in de VS niet schuwde om zijn hoofd in een TV-show te krijgen.
[ reacties ]

levertraan

5 februari 2008 09:44:

Mama! Mag ik een Olie Vitamine!? hoor ik elke ochtend en als het even kan ook 's middags en 's avonds — al antwoord ik na twee capsules: nee voor vandaag heb je genoeg vitaminen gehad. Al dat enthousiasme doet me een beetje twijfelen aan de verhalen over ‘Vroeger, Toen Wij Die Smérige Lepels Levertraan Moesten Slikken’ van onze ouders en grootouders ;-) Want in het lecitine-omhulseltje zit echt gewoon vette vissige olie, en de dametjes kauwen de capsuletjes stuk alsof het de smakelijkste dropjes zijn... Zelf kreeg ik als kind een lepel levertraan met sinassmaak. Deze capsuletjes kennen zo'n toegevoegd smaakje niet eens... Wieweet is er tòch smaakverschil tussen Walvis-levertraan en levertraan van kabeljauwachtige vissoorten? Goed, ik blijf ze maar uitdelen. De dametjes staan altijd weer blij te springen en te dringen ;-)
[ reacties ]

omgangsvormen

8 februari 2008 01:36:

Afgelopen maanden heb ik gewerkt aan een folder over omgangsvormen. Bewoners van de buurt waar ik tot vorige maand woonde, wilden samen met een Corporatie, de Buurtpolitie en het Stadsdeel iets doen aan de leefbaarheid in de buurt. En in Noord, de buurt van de gemiste kansen waar je voorbeeldige ontwikkelingen gemakkelijk over het hoofd ziet, kun je met zo'n project iets bereiken.

Deze Leefbaarheidsgroep had zich goed voorbereid: had gekeken hoe zoiets in andere Stadsdelen werd aangepakt. Het idee om regels op een positieve manier onder de aandacht te brengen, zoals men in Zuid-Oost doet, viel in de smaak. Enfin, ik was er niet bij: ik maak geen deel uit van die groep. Maar iemand in die groep, kende mijn illustraties en het geboortekaartje van Rosalie. Dat was getekend in de bekende stijl. En vroeg of ik illustraties zou willen maken bij de gewenste Folder om de regels zo positief mogelijk onder de aandacht te brengen.

Mijn eerste reactie bij het materiaal dat men graag als Goed Voorbeeld zag, de brochure van Zuid-Oost die de Buurtregels uitlegt, was: Daar moeten jullie éérst over praten met Zuid-Oost. Met de bekende uitleg over copyrights erbij. Ook wanneer je naar een idee van een ander iets nieuws maakt, moet je daarvoor toestemming hebben.

Maanden later was de fiat rond. Stadsdeel A had Stadsdeel B gesproken en iedereen, ook het Bureau waaraan de vormgeving was uitbesteed, was accoord. De tekenstijl was anders, de tekst was anders, en waar de tekst overeenkwam, was het geen enkel probleem.

Achtendertig uur heb ik zitten tekenen. Het eerste dat ik deed toen onze telefoon was aangesloten, was even bellen met het meisje van de Leefbaarheidsgroep. Die nog aan het wachten was op teksten. (Wat is de overeenkomst tussen een Amsterdams Stadsdeel en een Enkazeem?) Enfin, geen kwaad woord, iedereen wacht op iedereen: dat is normaal bij dergelijke projecten. Mijn laatste illustratie voor de Buurtregels-folder was klaar op 13 januari om 18uur10. Een normaal mens wil dan naar de drukker en zijn factuurtje de deur uit doen. Maar leefbaarheid begint met geduld. Toch?

Vandaag kreeg ik een emailtje. Stadsdeel Zuid-Oost was ineens he-le-maal niet accoord, kort samengevat.

Wat doen die mensen bij zo'n Stadsdeel? Komen ze in de Herfst zonder bril en zetten ze 'm zodra de eerste narcissen uitkomen op? Of ...omgekeerd? Roepen ze Ja door de telefoon en Nee per mail? Dachten ze even belangrijk te doen met een stormpje in een glas water?

Ik heb de illustrator van de folder van Zuid-Oost opgespoord en hem de zaak rechtstreeks voorgelegd. Hij zal wel gek opkijken. Maar al die tussenpersonen... Straks is het gewoon een budgetkwestie die men afschuift op copyrights. Om maar een optie van bureaucratisch zand in de wielen te noemen. Want waarom zeg je ànders eerst Ja en vervolgens Nee?

Misschien moeten de Stadsdelen zèlf eens hun eigen folders over Omgangsvormen inzien.
[ reacties ]

de kat, de kruipruimte en de rest

13 februari 2008 02:24:

De tekststilte hier is weer omgekeerd evenredig aan de drukte In Real Life ;-) Zinnig zou ik niet alles willen noemen dat uit mijn handen komt, het begin van de Garderobekast —nooit meer miljard sjaals en wanten los bovenop de kapstok— heb ik dan gemaakt, maar ...zijn de ruiten buiten schoon, dan zitten er binnen weer duizenden vingerafdrukjes [Foto © Leora Martin 2008] op ;-) Als moeder voel ik me vaak half mislukt: van alle plannen die ik had, na jaren [over]gewerkt te hebben leuke dingen met mijn dochtertjes doen, komt veel minder terecht dan ik wilde. Vaak moet ik mezelf aan m'n haren (ik weet wat Mack nu zegt: jazeg! met jouw haarlengte zak je daar ook veel te diep in weg ;-]) uit het faalgevoel hijsen. Faalgevoel om de dood voor mijn zus en you name it. Natuurlijk: onterecht, maar let's face the facts, zoals we ons gevoel omschreven, was kenmerkend. Vooral: hardnekkig. Wegrationaliseren kost elke dag energie. En vragen als Mama waa kíjk je nou naa? Met opnieuw faalgevoel. Een cirkel van faalgevoel. Alles dus aangrijpen waarmee ik het een beetje leuk kan maken.

Leora droomde van cadeautjes voor de Baby van P3t0r. De dametjes in de bakfiets en op naar het winkelcentrum. Een klein beetje bijsturen — luierdoekjes? nou, die hebben ze vast wel hoor! Kijk, hier staat het babyspeelgoed.. Oh kijk... kleertjes... — en we konden naar huis voor het volgende project waar de dametjes naar uitkeken: Het Inpakken van de Cadeautjes ;-) Maar er was nog iets anders dat hoog op Leora's lijstje stond: Iets drinken op het terrasje in het Winkelcentrum. De ober bracht de chocomelk zó heet, dat de dametjes tot tranen toe hun mond brandden ;-/ De ijsjes die ik daarom bestelde kwamen in een Plutobeker. Die mocht met de babycadeautjes mee naar huis.

Hoe ver Kater Zip ècht weg was, begrepen we pas toen we aan de Buurvrouw vertelden dat hij maar niet thuiskwam, en we hem op dát moment onder haar huis hoorden miauwen: in de kruipruimte. Daar wilde hij best blikvoer van een vorkje eten. Het vorkje dat ik door de tralies stak. Aan diezelfde tralieroosters was zijn bandje blijven haken: dat had hij zelfs stukgetrokken. Maar de kruipruimte verlaten: homaar. Na alle mislukte pogingen om hem uit zijn schuilplek te lokken [Filmpje AVI 2,9MB, op de 10e seconde verschijnt Zip voor het raampje..] wisten we hem uiteindelijk met resten van de bordjes van L. en R. —brokjes blinde vink— uit zijn schuilhotelletje te lokken. Hij zit hier nu voor het raam. Zich waarschijnlijk weer even verbijsterd als afgelopen twee maanden af te vragen waarom de tuin ineens zo klein en betegeld is.
[ reacties ]

koeweeft-kwaab

14 februari 2008 12:42:

Rosalie heeft een fabelachtig taalgeheugen — OK dat zegt (eh: vindt ;-)) natuurlijk èlke ouder van zijn peuter ;-) Sterke werkwoorden: ze zou gemakelijk ‘gezwogen’ zeggen als wij dat ook deden en immiteert allerlei geluidjes, van spinnende harddiskjes tot sissende tuitbekerdekseltjes.

Alleen, net als Leora op die leeftijd, kan ze niet alle letters uitspreken. En net als bij Leora destijds leiden onze antwoorden op verkeerd begrepen zinnen tot Hartverscheurend Op De Grond Storten in Grote FrustratieTranen [AVI 3.5MB]

Gelukkig schatert ze het al snel weer uit met Vragen: [AVI 4.6MB] Kun je het opeten? Is het voor in je haar?

Hier bleek Rosalie helemaal gelijk te hebben dat ze dit object de ‘Koeweeft-kwaab’ noemde. Edwin en ik hadden het als ‘Grape-fruit’ verstaan, omdat ze vlakbij de fruitmand stond toen ze vroeg waar de Koeweeft-kwaab [AVI 4.8MB] was. Wat bleek? Een paar weken geleden was ze met een plastic zeebeestje naar me toe gekomen en had gevraagd ‘Hoe heet deze?’ ‘Kreeft.... krab...’ was mijn antwoord geweest, zoekend in mijn geheugen of het nu de een of de ander was. En precies dàt had Rosalie onthouden ;-)
[ reacties ]

blij met de

14 februari 2008 18:39:

...Kaart!

boter op het hoofd van Van den Berg?

14 februari 2008 18:40:

In onderzoek naar ontwikkelingen rond Cozzmoss, tegenwoordig NostraVerus, en Irene van den Berg —ja, dat is die mevrouw die geld verdient aan het opsporen van ongeoorloofd tekstgebruik— kwam ik een artikel over Zakgeld van Van den Berg tegen, dat merkwaardige overeenkomsten vertoonde met een artikel over Zakgeld van het Nibud.

Nu hoorde ik van iemand die het Nibud eens toestemming gevraagd heeft voor het overnemen van gegevens van de Nibud-site, dat het Nibud dat alleen toestaat indien dat
a) voor niet-commerciële doeleinden is en
b) met bronvermelding èn link terug naar het originele artikel is en
c) géén cijfers bevat, omdat cijfers tijdsgebonden zijn.

Irene van den Berg wekt de schijn dat ze in het Zakgeld-artikel deze Nibud-voorwaarden alledrie schendt.

Allereerst is haar Zakgeld-artikel commercieel: het is verschenen in het AD op 13 oktober 2007, en is vandaag nog steeds te koop op haar website. Verder bevat het geen link naar het oorspronkelijke Nibud-artikel waaraan de gegevens en delen van de tekst, ontleend zijn.Ook de derde voorwaarde lijkt Van den Berg te schenden: Nibud-cijfers overnemen is niet toegestaan, omdat cijfers al snel gedateerd raken. Van den Berg nam de cijfers uit de Nibudonderzoeken van 2005-6 niet alleen letterlijk over: ze presenteerde ze ook als ‘Richtbedragen (bron Nibud)’ in haar Zakgeld-artikel van oktober 2007, en geeft daarmee een àndere status aan de cijfers dan de cijfers in werkelijkheid hebben.
.....lees verder.....
[ reacties ]

wekelijkse weekendrommel

19 februari 2008 01:01:

Elke week staat de huiskamer aan het eind van het Weekend weer vol met Troep uit het Vorige Huis. Hele dozen naar de Vuilstort of de Kringloop brengen zou het makkelijkste zijn —ware het niet dat er vaak Langvermiste Voorwerpen tevoorschijnkomen. Zoals de stofzuigeraansluiting van mijn schuurmachine die alle Hulpen (ik was met zwangerschapsverlof toen) bij het opknappen van onze vórige woning te goed hadden weggestopt.

In de haast had Edwin genoeg brood-halen vergeten. Lastig met kinderen die minstens vier boterhammen per dag eten (of voederen aan de planten en het bankstel ;-)) Het pak meel-met-gist dat ergens uit een doos kwam, was (flink...) over de houdbaarheidsdatum.

Zo weet ik nu wat er gebeurt als je daarvan tòch brood bakt: het deeg rijst niet en wat er uit de oven komt is een stuk korst met een kleffe deegvulling — oneetbare materie die direct na deze foto in de Biobak verdween. Gelukkig bleken kapjes nog eetbaar met taartversiering en hadden we nog Bugles, kokos-biscuit en ‘gestreepte koeken.’ Het is kortom, maar goed dat we geen Sonja-Bakker-boeken hebben ;-)

(Inmidels is een groot deel van de weekend-rommel alweer opgeruimd, uitgepakt, gesorteerd, opgeplakt (veiligheidsfolie voor het sierglas van de kastdeur) of domweg: verplaatst naar buiten mijn blikveld ;-))
[ reacties ]

Peter gefeliciteerd...

22 februari 2008 01:16:

...met je verjaardag vandaag!

En zorry PG 'tis al laat, ik doe dit jaar ff aan herplaatsing van m'n oude animaties ;-) Enniewee, een fijne dag samen!!
[ reacties ]

omgangsvormen (2)

22 februari 2008 01:21:

Vorige week vertelde ik over de ophef rond de omgangsvormen-folder. Gisteren bereikte mijn verbazing een hoogtepunt toen ik ontdekte dat het idee tien buurt-leefregels niet is bedacht door Stadsdeel Zuid-Oost, maar ...door de ChristenUnie. In Gouda was dat project zo'n succes, dat Gouda sinds 2003 het materiaal aanbiedt. Stadsdeel ZuidOost was een van de gemeenten die Gouda navolgde. Dus hoezo zou Noord toestemming moeten hebben? Voor 75 euro is de CDrom te bestellen in Gouda en hup, èlke leefbaarheidsgroep kan verder.

Natuurlijk, uitwerkingen van zulke ideeën zijn beschermd. Het nieuwe werk moet o.a. een eigen karakter hebben. Die wetten ken ik en sterker nog: ik verzin net zo lief eigen teksten en thema-uitwerkingen. Maar mij was op het hart gedrukt dat er een fiat was: alsjeblieft, laten we nou niet opnieuw het wiel gaan uitvinden als we iets goeds mogen overnemen.

Enfin. Ondertussen wachten we of Het Bureau ons fiat zal geven [update: ontvangen!] voor de op de buurtgerichte en gewijzigde folder. Knipmessend dekken we dagelijks de Tabula Fortunae met Wierook en Feestspijzen om de Grillige Schikgodinnen gunstig te stemmen ;-)

Gelukkig heb ik het alternatief klaar. We verFloraDorpen de Leefregels gewoon:

1) Wiet: stinkt. Houwe we nie fan. Binnehouwe die kankersooi.
2) Groete: is seker nie ferplicht maar effe klage schept een band.
3) Rotsooi: in de prullebakke en fullis met u eige passie naar de bak brenge.
4) Honde: schijte alleen in de goot en houwe we an de lijn.
5) Praote: alleen saggies as je op het balkon sit: denk an de bure.
6) Mesiek: as u bure niet fan Gordon houwe, hou Gordon dan binne.
7) Tuine: houw se knap met de heggeschaar of onkruitgif.
8) Kerstbome: de hens d'r in met Ouwejaar. Drank thuis laten - in u maag ken oowk.
9) Ratte: pleebril dichthouwe, geen frete door de plee spoele.
10) Rolatoren: niet foordringe met u rolator bij de pinautomaat.
11) Rotjochies die de boel molle kenne een grote bek krijge.

;-)
[ P.S.: Geintje natuurlijk: ik zou M. van die Leefbaarheidsgroep de CDrom van Gouda nog het liefst cadeau doen als het nog iets kon betekenen voor haar project. ]
[ reacties ]

Marokkanen zijn leuke hartelijke mensen

23 februari 2008 23:23:

Als Geert Wilders mag generaliseren, dan mag ik het ook

In de jaren zeventig ging mijn vader jaarlijks met studenten naar Marokko. De dia's en souveniers die hij meebracht spraken tot mijn verbeelding. Uitersten van mediterane oasen en verzengende erosie, onnodige ziekte —een kindje met een griezelig witte hoofdhuid— tegenover gebruiksvoorwerpen die meer op kunst leken dan onze banale tupperware. Flarden Arabisch ("Sjoef!") en Iedereen kent Cruijff daar.

Sindsdien heb ik een niet makkelijk te verwoorden begrip gehad voor de bewoners van dat prachtige land die zich in Europa vestigden. Zoveel schoonheid en hartelijke ontvangst laat je niet makkelijk achter, maar de armoede en die weerbarstige natuur....?

Natuurlijk kun je betogen dat beelden die je van een ander meekrijgt, vooroordelen bevatten. Maar ik ben nooit een in Marokko-geborene tegengekomen die mijn vaders beeld heeft gewijzigd. Integendeel —schreef ik daar al vaker over: maar die mensen komen maar zelden in het nieuws. Ja, lastige hangjongeren kennen we ook, een erg ingewikkeld probleem, waaraan zoveel factoren debet zijn. Zelfs stenengooiertjes heb ik aan den lijve ondervonden —zeg nooit iets van het vernielen van bushokjes in de hoofdstad, als je je leven zeker wilt zijn. En vanzelfsprekend laat de moord op Van Gogh me niet koud. Maar dat zijn allemaal niet dezelfde mensen.

Vanmiddag belde ik aan bij onze buren, met een paar kleine cadeautjes en Leora en Rosalie met een tas vol speelgoed en armen vol knuffels (want ze hebben geen speelgoed hè die Opa en Oma uit Amerika.. Nou, Maròkko Leora.. Neehoor Amérika ;-)) en we werden onthaald als langverloren familie. Koffie, limonade, feestgebak, nootjes. De Buurvrouw spreekt maar een paar woorden Nederlands, en de Buurman bleef volgens de orthodoxe tradities wat langer van huis: een man is beleefd als hij niet met andermans vrouw de theevisite deelt. Iets waar ik me wat bezwaard over voelde: mijn eigen vader is een stuk jonger dan de Buurman, maar ik zou hem toch echt niet op zijn fietsje de motregen in willen jagen.

Ik weet het, voor de lezers hier hoef ik geen preek te houden. Mensen die intolerantie — van welke kant dan ook — aanhangen heb ik hier nog nooit gezien. Maar als je iets wilt doen tegen Wilders en alle polarisatie die hij veroorzaakt, probeer dan je Buren te leren kennen. Persoonlijk ervaar ik de Marokkaanse invalshoek in Nederland als een verrijking. Marokko ligt dicht bij Spanje, zo ervaar ik de grapjes (knap van mijn Buurvrouw met een paar woorden Nederlands!) en het temperament van de gesprekken als heel Spaans. Waarom zijn we als Nederlanders zo gemakkelijk lovend over Spanje en even gemakkelijk afwijzend tegenover Marokkanen?

Het is moeilijk te verwoorden. Maar ik denk dat je het begrijpt zodra je de Marokkaanse hartelijkheid leert kennen. Een voorrecht, uit de grond van mijn hart.
[ reacties ]

(s)Murf

23 februari 2008 23:47:

Leora vertelde vandaag dat een klasgenootje Smurfen kreeg die zijn Oma spaarde bij de Supermarkt. Een preek over reclamelokkertjes brandde op mijn lippen. Maar in plaats daarvan opperde ik dat Oma Nelly en Oma Loes misschien ook wel 'ns boodschappen doen bij die Supermarkt (van de eerste wist ik het eigenlijk wel zeker, bij gebrek aan andere supermarkten in de buurt.)

Rosalie was dat verhaal niet ontgaan. En 's avonds, toen Leora sliep, herhaalde ze het — Oh kijk! ik wil deze ‘Murf’ en Leora wil..— boven de TV-gids waar een advertentie van die Supermarkt in stond.

De foto heb ik gemaakt om naar Renesmurf te sturen :-)
[ reacties ]

  © Jolie, 2002, 2009