KB-webcollectie XS4ALL op Unesco-werelderfgoedlijst

5 november 2022 15:30

U las het misschien al in NRC: de KB-webcollectie van XS4ALL-homepages staat nu op de Unesco-werelderfgoedlijst. Wat een eer en een erkenning van het alledaagse, dat de allereerste homepage-makers op hun webruimte bij XS4ALL plaatsten.

In de afgelopen jaren, toen Kees Teszelszky, conservator digitale collecties van de KB, werkte aan zijn onderzoek naar de allereerste XS4ALL-homepages, heb ik oude bestanden van (www.)XS4ALL(.nl) met hem gedeeld. Voor zover ik die nog leesbaar op 30 oude backUp-CDroms had.

Uiteindelijk kwam ik op het idee om die 14 Gig zelf ook 'ns door te lopen, om te kijken wat ik nog aan m'n eigen oud webwerk kon terughalen :-)

Deze pagina met 120 screencaptures uit 1995-1999 is daar het resultaat van.

De grap is, dat ik in de chronologie hier en daar pikante details vermeld heb. Geen privé-zaken hoor, daarvoor is het wachten tot m'n gewaardeerde XS4ALL-collega Jammie Ouariachi zijn memoires ooit gaat schrijven ;-) Nee, gewoon, pikante details over de onhebbelijke sprinkhaan-mentaliteit die al vroeg grip probeerde te krijgen, binnen de internet-bedrijven waar ik tussen 1996-1999 werkte. Die details vallen niemand op ;-) Iedereen kijkt naar de plaatjes.

Die plaatjes, met een hedendaagse browser gemaakt van sites uit het vorige millenium, zijn eigenlijk niet eens zó wereldschokkend. Internet was zo'n 4000 x trager dan vandaag, en alle technieken waren beperkter. Websites maakte je met de minste middelen. En dat zie je er aan af.

Overnames (Wegener/Riverland, KPN/XS4ALL), reorganisaties (Planet) gepaard met ontslagen, en mislukte of afgeblazen projecten (City Online, bijvoorbeeld) zijn eigenlijk spannender.

Maar goed. Iedereen kijkt alleen naar de plaatjes ;-) En ja, misschien is dat ook wel het leukste ervan: a trip down Memory Lane.

[reacties]

Ro & SuZ Magenta Award 2022

5 november 2022 15:29

Gisteren had ik de eer om uit de naam van Ronald en Suzette de tweede Ro & Suz-Magenta-Award te mogen uitreiken, aan Alexander en Natalja Verkhovsky.

Alexander Verkhovsky zet zich met het SOVA-center al twintig jaar in tegen hate crime op internet.

De uitreiking was op de jaarlijkse INACH-conferentie in het Apollo-hotel in Amsterdam.

De allereerste Ro & Suz-Magenta-Award werd in november 2021, vlak na de dood van Suzette, uitgereikt aan Jean-Hubert Bondo van Africa Sans Haine door Mellouki Cadat-Lampe, ook op de jaarlijkse INACH conferentie.

[reacties]

aanhoudende errors

5 november 2022 15:28

De lezers die me af en toe een bericht sturen (dank!) dat het best zot is, om een blog er zo stil te laten bijliggen... die hebben helemaal gelijk... Het is zot dat we de Gekmakende Weblog Crash, waardoor dit blog terugspringt naar 2010, niet kunnen oplossen.

Edwin zou waarschijnlijk het hele CMS moeten herschrijven; Wordpress draait niet op het type serverbeveiliging, enz enz.

Vermoeiend. Te tijdrovend. De dagen, die weken en maanden werden, die ik er in stak, worden op een gegeven moment zó frustrerend, dat er weinig anders op zit dan zeggen: ik moet dit opgeven.

Mijn hele weblog, alle bestanden, staan standaard op "read only." Alleen dàt voorkomt dat de weblog (vrijwel direct) terugspringt naar 2010. We hebben er al ruim 2 jaar geen oorzaak van kunnen vinden :-(

Om hier iets te kunnen posten, of zelfs maar een oud artikel te kunnen updaten, moeten eerst alle permissies gewijzigd worden, èn meteen weer terug om de crash te voorkomen. Heel omslachtig.

Ik begrijp de lezers die zeggen: Ga gewoon naar Wordpress — aan de andere kant, met tieners in huis, zijn er ook allerlei bezwaren: je mag over zóveel onderwerpen die na aan het hart liggen niet schrijven — wat blijft er dan nog over...?

Ja, ik overweeg wel eens een totaal anoniem blog.... Ergens diep in de krochten van het internet. Maar dat is ook weer zo "bloggen in de lege ruimte", zodra je ergens post "hier ben ik!" is het niet anoniem meer....

[reacties]

Printbare kalender 2022

22 december 2021 22:59

De downloadbare A4-kalender die ik elk jaar teken is weer klaar!
Hier is de complete PDF met alle maanden van 2022 (34MB).

Dit jaar heb ik ook een kleiner bestand (5,8 MB) PDF gemaakt met alle maanden van 2022. Deze is hetzelfde: heeft alleen een lagere resolutie.

Ook als losse pagina's, alle maanden van 2022:
januari als PDF, februari als PDF, maart als PDF, april als PDF, mei als PDF, juni als PDF, juli als PDF, augustus als PDF, september als PDF, oktober als PDF, november als PDF, december als PDF.

Als kleinere JPG (± 450 KB per A4-vel) zijn alle maanden ook te downloaden als losse pagina's:januari als Jpeg, februari als Jpeg, maart als Jpeg, april als Jpeg, mei als Jpeg, juni als Jpeg, juli als Jpeg, augustus als Jpeg, september als Jpeg, oktober als Jpeg, november als Jpeg en december als Jpeg.

In alle bestanden heb ik het kleurprofiel meebewaard, maar mijn browser toont de PDFs wat feller van kleur, en zien de Jpegs er het meest uit zoals zoals ik de kalender bedoeld had.

Lieve mensen, alvast Alle Goeds voor 2022 gewenst!

[reacties]

21 maart 1997 - 8 oktober 2021 - het tijdperk RonaldEnSuzette

9 oktober 2021 18:45

‘Wat een mooi stukje. Dank je wel, ik ging in 1 klap terug naar die 21ste maart 1997.’ Tot op het laatste moment werkten we aan een site over het werk van haarzelf en haar eerder dit jaar overleden man, Ronald Eissens.

Op de avond van de 30ste september ging het zo slecht met Suzette's gezondheid, dat ik haar niet alleen durfde te laten. Naar het ziekenhuis wilde ze niet meer, al was ze welkom in het AVL voor palliatieve zorg, ze had besloten dat ze thuis wilde sterven.

Gisterenmiddag, 8 oktober, kwam dat moment, omgeven door vrienden.
"Prachtig!" was het laatste appje dat ze me stuurde over het portret hierboven, dat ik haar enkele minuten eerder toezond.

Het valt nauwelijks samen te vatten wat Suzette voor mij — en veel anderen — heeft betekend. Haar ontwapenende eerlijkheid, haar gave om mensen zich onvoorwaardelijk welkom te laten voelen.

Ze stond op de stoep met bloemen en cadeautjes voor onze pasgeboren baby. Ze bracht Something old, something new, something borrowed, something blue en was met Ronald onze huwelijksgetuige. Ook na de dood van mijn zus was ze een grote steun — bekend met jeugdig verlies door haar broer.

Voor Suzette's rol in het bestrijden van de schaduwkanten van internet, kan ik beter verwijzen naar In Memoriam Suzette Bronkhorst door Cyriel Triesscheijn.

De herinnering hieronder schreef ik voor Suzette, voor de site waaraan we werkten. Ronald sprak ik die 21ste maart 1997 uitgebreid; Suzette, die op haar eigen manier de kat uit de boom kon kijken, leerde ik later op kleinere bijeenkomsten pas beter kennen.

21 maart 1997 "Ik ben uitgenodigd voor de opening van het Meldpunt Discriminatie Internet," Felipe Rodriquez sprak me aan in het trappenhuis van de Prins Hendrikkade, "ik vroeg me af, zou jij daar namens XS4ALL naartoe kunnen gaan? Het is een feest in De Balie, volgende week vrijdag..." Even botste het beeld van een feest —oh Hemel, ik ken daar niemand— op de altijd-lieftallige blik van Felipe, waar je eigenlijk geen 'nee' tegen kon zeggen. "Eh... Natuurlijk...Hoe laat?" "Ik stuur je de uitnodiging!" riep Felipe over zijn schouder, terwijl hij de trappen alweer verder afliep. Zo zette ik ruim een week later mijn fiets vast op het Kleine-Gartmanplantsoen en liep ongemakkelijk De Balie binnen. Inderdaad, ik kende er niemand — en als ik al iemand herkende, dan was het omdat het gezicht toebehoorde aan de Minister van Binnenlandse zaken — Hans Dijkstal — of andere politici, zoals Anne Lize van der Stoel of mensen uit de Gemeenteraad. Ik zocht een onopvallende plek en speurde tussen de mensen naar een bekend gezicht. Iemand van de Digitale Burgerbeweging misschien. Van Wegener Internet, van Planet, of mijn klasgenootje Hendrik Rood, in de rol van columnist of telecomexpert. Ik dacht aan de discussies over Meldpunten die we gevoerd hadden. Werden ze niet opgericht om de hete aardappel te kunnen doorschuiven, onder het mom van "Wij zijn zijn als provider slechts postbode, geen politieagent, met klachten kunt u terecht bij..."? "Welkom! Ben jij Jolie? Van XS4ALL?" Twee vriendelijke ogen achter een dikke bril en een uitgestoken hand. "Ik ben Ronald. Eissens. Wij hebben vreselijk gelachen om die Unox-worstenfabriek-post van je op DB.NL laatst..." Hij pinkte met een vinger in zijn ooghoek, alsof hij nog een lachtraan vanachter zijn bril wegveegde. "Suzette en ik— Dat is Suzette," hij wees naar een meisje met een punk-kapsel dat schaterlachend achter een tafel met computerapparatuur verdween, "wij lezen DB.NL wel, maar het is één grote flame-war, zinloos om er op te reageren." Al snel waren we verwikkeld in een diep gesprek, over strafbaar materiaal dat weldegelijk op de Nederlandse usenet-servers stond en waar providers hun handen niet aan wilden branden. Over discussies, die ook binnen de providers zèlf gevoerd werden — en waarin zelfs medewerkers die ronduit strafbare foto's, denk aan kledingloze kinderen in misbruiksituaties, wilden verwijderen tegen het argument van de 'common carrier' opliepen. "Zijn jullie niet bang dat jullie dan, eh, zeg maar, gebruikt worden door de providers: dat jullie de rotzooi kunnen oplossen — en jullie straks die hele shitload aan discussie over je heenkrijgen?" "Nee, ik ben nergens bang voor, wij hebben kennis op dit gebied. De wet is in principe duidelijk wat wel en niet mag." "Ja ja: 'in principe,' ik zeg altijd: 'in principe' betekent gewoon 'niet.'" "Haha! Je moet Suzette leren kennen... Suzette!" Het meisje in het zwart zwaaide even en verdween weer tussen de mensen. We praatten nog tijdje door, al vertellend bleek Ronald een stuk jonger dan ik hem had ingeschat, slechts twee jaar ouder dan ik. Was het zijn lange cv, Rietveld, studie Biochemie, Groen Amsterdam, internet provider Vuurwerk? Of was het het pak, het postuur en de baard die hem op het eerste gezicht ouder had doen lijken? Uit zijn verhalen over de Balistraat en de Zilverberg, bleek hij te hebben samengewoond met een van mijn dierbare vrienden, en een rol te hebben gespeeld in diens legendarische verhalen, over het "meegenomen melkkarretje" en de droeve verslaafde op de Zilverberg, die Ronald als beheerder van de flat had moeten vinden, toen Mahmoed al maanden dood op zijn bed lag. Door niemand opgemerkt. Door niemand gemist. Ik vroeg naar het halskettinkje, dat Ronald onwillekeurig tussen zijn vingers had gehouden, tijdens zijn verhaal over de tragische Mahmoed. "Welke letters zijn het?" wees ik naar het hangertje. "Ah, dat zijn Chet en Jot. Samen het woord Chai, dat betekent Leven. Het leven dat we vieren, respecteren en herdenken. Net als we zeggen 'Le Chaim!' als we proosten." Aan het einde van de middag was ik overtuigd dat dit Meldpunt was opgezet door een hoogst integer, ingetogen, vriendelijk en capabel mens. Suzette had ik niet gesproken, maar bij een man als Ronald kon alleen een vrouw van zijn kaliber passen. Er was maar één ding waar ik me al die jaren wel eens zorgen over maakte: hoe zwaar lag deze taak op de schouders van Ronald en Suzette? Ook zij die onvermoeibaar nuchter op elk bericht van haat en elke overtreding van de strafrechtelijke discriminatiebepalingen in actie komen, hebben hun fysieke grenzen. Waar de overtredingen in de jaren negentig nog het formaat van vissersbootjes hadden, werden het na de millenniumwisseling steeds meer mammoettankers. Een kleine 24 jaar na die ontmoeting in maart 1997, véél vroeger dan ooit denkbaar, namen we op Zorgvliet afscheid van Ronald. En nu, 8 maanden later, binnenkort ook van Suzette. Ronald en Suzette laten ons niet alleen de taak na ons te blijven inzetten tegen haatspraak en ongelijkheid, maar ook hun motto: het leven vieren, respecteren en herdenken. INACH.net: very sad news... In Memoriam Suzette Bronkhorst Radar.nl: In Memoriam Suzette Bronkhorst Suzette Bronkhorst talks about her work (1 minute) (YouTube) Suzette Bronkhorst - Tackling Cyber Hate (10 minutes) (YouTube) Cadat.nl: In Memoriam Ronald Eissens Radar.nl: In Memoriam Ronald Eissens Cidi.nl: In Memoriam Ronald Eissens De illustraties zijn details uit de In Memoriam & History-site

[reacties]

Lieve Mensen, zeg maar gewoon gecondoleerd, en niet: Wat Goed!

25 september 2021 23:36

Ja, het is waar. Mijn vader, Piet van der Klis, is woensdag 22 september om 15u20 overleden.

Ik stel dit bericht al een tijdje uit.

De dood van mijn vader betekent voor de nabestaanden dat zij, wij, ik, een vader, partner, opa of broer missen.

Zij, wij, ik beseffen allemaal dat hem nu leed, jarenlang leed, bespaard is.
We hebben allemaal gezien hoe zijn energie, motoriek en bij momenten ook spraak of geheugen het liet afweten. Van welke bezigheden hij daardoor allemaal afscheid moest nemen. Bezigheden waaruit hij door zijn Asperger hoop en troost putte: lezingen, muziek, glasbrandschilderen, wandelen met Hilda. Hoe hij aan de telefoon soms in paniek kon zijn, wanneer hij zorg zich, hoogstwaarschijnlijk realistisch, voorstelde als vastgebonden zitten in een rolstoel, of wanneer hij woorden van anderen, de huisarts of andere medici, erg letterlijk nam. Hoe hij 's nachts nachtmerries en hallucinaties had, (En Edwin en ik hebben dat al meegemaakt eind 2000, nog lang voordat Parkinson's ontdekt was.)

We hebben allemaal gezien hoe hij zijn best deed, hoe hij zèlf zijn hele huishouden deed, totaan deze zomer toe. Trappen liep met geliefde spulletjes, eind augustus nog, om ze vooral een goede bestemming te geven. Hoe hij prachtig en gedetailleerd bleef vertellen, tot afgelopen weekend en tot op de ochtend van zijn dood.

En ja, over dat laatste mag je gerust zeggen: Wat goed! Wat dapper! Respect!

Maar alsjeblieft, bespaar me de woorden "Wat goed dat hij hiervoor gekozen heeft." (Ik vraag dit alleen omdat ik ze al heb gehoord :'-|)

Mijn vaders dood was namelijk geen natuurlijke dood — hij vroeg me dit voor zijn dood niet te delen — hij heeft gekozen voor euthanasie.

Om één of andere reden denken mensen dan, dat je er dan méér vrede mee hebt: want Zelfgekozen dood.

Ja mensen, ik snap de redenering. Maar er ontbreekt iets in.

1) Of de ander er nu voor kiest of niet: hij is en blijft dood en dus de vader, partner, opa die gemist wordt. Al gun je hem geen lijden, behalve zijn lijden is hij er zèlf, met zijn goede momenten, ook niet meer. Niet voor mij, niet voor Hilda zijn partner, of voor wie dan ook van zijn nabestaanden.

2) Is de zorg, in Nederland of de provincie Zeeland, optimaal? Gezien het landelijk tekort aan zorg- en thuiszorgpersoneel en ook in Zeeland aan verpleeghuisplekken, kun je moeilijk zeggen: optimaal. Zowel SP als ChristenUnie stellen: gebrek aan goede zorg draagt bij aan een situatie waarin mensen de zin in het leven verliezen.

3) Is de zorg in Nederland afgestemd op mensen met autisme? Misschien voor mensen met zwakbegaafd autisme wèl, maar voor mensen met normale tot bevengemiddelde intelligentie? Nee. Nog lang niet. Aandacht voor voorspelbaarheid, routine of (eigen) rituelen, afgestemde hoeveelheid prikkels, uitleg en diagnoses waarmee bij letterlijk-nemen de verbeelding niet op hol slaat?
Het bestaat niet, mensen.

Angst was mijn vaders raadgever.
De gedachte dat hij zou worden vastgebonden in een stoel, in een luier en hele dagen moest wachten op korte momenten van onvoorspelbare hulp.

Angst, dat hij in zijn nachtelijke hallucinaties gekke dingen zou doen. Dingen die hem daarna met schaamte of afschuw zouden vervullen of waarmee hij anderen tot last zou zijn.

Was die angst onschadelijk te maken?
Ik weet het niet.
Mij is het niet gelukt.
Met de Depakine, die hij tegen de hallucinaties voorgeschreven kreeg, was ik nog naar mijn eigen apotheek gegaan. Bleek Parkinson's versterkend. Maar (daar luisterde hij niet naar want ik was geen arts, pas toen de neuroloog het zei was het waar) ik zat te ver weg om te kunnen komen poetsen (bovendien mocht niemand dat) en kon onmogelijk een autisme-vriendelijk verpleeghuis uit de grond stampen. Bovendien, hij had toch alleen maar angst en somberheid, nee, gewoon Parkinson? Zijn huis zag er toch nog pico bello perfect schoon en goedgeorganiseerd uit?

En de huisarts?
De huisarts heeft hem aanvankelijk volop gesteund in zijn euthanasie-verzoek en het daarna afgewezen. Volledig autisme-proof. Chapeau.

Dus: Ja, volmondig ja: mijn vader leed ondraaglijk.

Maar zijn lijden was breder vervlochten en raakte tenslotte ook vervlochten in de horror van het euthanasie-traject. Vol onzekerheden, doorgeschoven dossiers en verschoven agenda's.

Natuurlijk is het goed dat er een einde is gekomen aan zijn leed en alle beperkingen die hij ervoer, voorzag en vreesde.

Maar in welk gat van leegte zal Hilda vallen? Natuurlijk we mogen niet klagen, hij is oud geworden, 82 — ook die heb ik al gehoord.

Laten we het goedpraten achterwege laten. Dit was traumatisch. Maak het alsjeblieft niet erger met andere woorden dan gecondoleerd :'-}

Dag lieve Papa

zielloos zal de zomer zijn
nooit meer spreken
over druiven snoeien
rozen stekken regenwater
vloeien bijen in de brem
stil valt jouw stem
mijn spiegel en mijn
eerste laatste ik

clausuleloze link
in liefde voor mijn
zoekgeraakte zusje
jij vader weduwvaar
winnaar in verduren
mijn weerga in wachten
bij zwijgende lijnen
verglijdende uren

zengend zal de zomer zijn
jouw zee van rust
eenzaam woestijn

[reacties]

De vroome friesche fijmelaar

25 september 2021 23:34

De vroome friesche fijmelaar (doctoor des doots)

Zich coene wanend ende fier
Zichzelven in den spieghel gadeslaen
Weynich schenkt hem meer plaisier
't ghewete hem ghevloden
dan het smadelyke doden
eener grijsaert lydend in zyn breyn

Met welgevulden kalendier
den macht te doen verscheyden
venijn ter dagelyks vertier
den dorren gheest des tydes aen zyn zyde
heeft hubris hem gevoerd den Hades binnen
alwaer hy zich dra t zicht hem daegt
het duyster sal besinnen


© Jolie van der Klis

[reacties]

BackUp van mijn vaders site

15 september 2021 00:39

Mijn vaders omvangrijke site is aan het verhuizen. Ik heb alle pagina's en foto's, 7.093 bestanden in totaal, overgezet naar Pietvanderklis.nl.

Mijn vader schreef in 22 jaar honderden pagina's of stukjes, over Walcheren in WOII, leuke weetjes over bioluminescentie of het gevaar van muien, kunst van Jugendstil tot E.A. Jansen, over Natuur of Vaartochten in Zeeland, de Aardrijkskundige geschiedenis van Walcheren, tot herinneringen aan studietijd en familie. En dan noem ik maar een paar onderwerpen.

U begrijpt, zo'n backup, een eigen domein op de server in de kelder, daar zit een verhaal achter :'-} Dat te maken heeft met mijn vaders ongenode gast, dhr. Parkinson.

Mijn vaders werk zal op deze manier in elk geval bewaard blijven.

[reacties]

Vleermuis gered (10 augustus 2020..)

15 september 2021 00:12

Je zou in deze tijd bijna vergeten dat er ook nog àndere gevaarlijke virussen bestaan — tenminste, wij hadden deze zomer (dit stukje stond al een paar maanden ruim een jaar te wachten tot alle crashes opgelost waren ;-)) even niet gedacht aan het bestaan van rabiës, alias hondsdolheid.

Rosalie (naam en foto's met toestemming :-)) zat laat op de avond op haar balkonnetje te lezen en hoorde dat één van de katten iets te pakken had — dat hem kennelijk had gebeten of gepikt.

Snel greep ze de kat in zijn nekvel en pakte het beestje —muis? vogel?— uit de bek van de kat. Als dank beet het meteen in haar vinger, logisch, maar toen het fladderende beest een vleermuis bleek, zijn we tòch even gaan zoeken 'of een vleermuizenbeet kwaad kon'.

Nu blijken vleermuizen in Nederland maar zelden hondsdolheid te hebben. En àls ze het al hebben, is het een andere variant dan (bijvoorbeeld) geïmporteerde huisdieren bij zich kunnen dragen. Toch is het advies om na zo'n beet altijd contact op te nemen met de GGD en je zo snel mogelijk te laten vaccineren.

De vleermuis deden we op verzoek in een kooitje op het balkon, zodat hij onderzocht kon worden of hij ziek was. Gelukkig was zijn gezondheid kennelijk zó goed dat hij 's nachts wist te ontsnappen.

Zo kreeg Rosalie de volgende dag bij de GGD —alle lof voor de vriendelijkheid en efficientie in Bussum— antistoffen rond het bijwondje ingespoten en een rabiës-vaccinatie. In de weken er na volgden herhalingsvaccinaties. Ook kater Buddy kreeg —flink tegen zijn zin— bij de dierenarts vaccinaties.

Inmiddels is het lang genoeg geleden om te kunnen zeggen dat Rosalie en Buddy er niets aan hebben overgehouden. Hoe Louis Pasteur in 1885 een vaccin tegen hondsdolheid ontwikkelde

[reacties]

Test1024

14 september 2021 22:47

Test, of hier een foutmelding verschijnt...
Of de Gekmakende Weblog Crash, waardoor dit blog terugspringt naar 2010.... :-(

[reacties]

Fijne kleinkringige Feestdagen!

24 december 2020 15:22

Iedereen, ondanks alle beperkende maatregelen, een Goede en Feestelijke Kerst gewenst!

(De afbeelding hierboven is een iets meer uitgezoomd beeld van de Kerstkaarten voor het blad Poppen en Teddyeer van deze maand :-))

[reacties]

Printbare kalender 2021

18 december 2020 19:21

De downloadbare A4-kalender die ik elk jaar teken is klaar! De complete PDF met alle maanden van 2021 (33MB) kunt u downloaden.

Deze weblog is nog niet weer hersteld van alle crashes: reageren is op het moment helaas niet weer mogelijk :-D.

Hier zijn ook alle maanden van 2021< als losse pagina's:

januari als PDF, februari als PDF, maart als PDF, april als PDF, mei als PDF, juni als PDF, juli als PDF, augustus als PDF, september als PDF, oktober als PDF, november als PDF, december als PDF.

Ook als kleinere JPG (± 450 KB per A4-vel) zijn alle maanden te downloaden: januari als Jpeg, februari als Jpeg, maart als Jpeg, april als Jpeg, mei als Jpeg, juni als Jpeg, juli als Jpeg, augustus als Jpeg, september als Jpeg, oktober als Jpeg, november als Jpeg en december als Jpeg.

Alvast een heel mooi 2021 gewenst!

[reacties]

Hello World

18 december 2020 19:09

Dit is een TEST.

P.S: de TEST werkt, maar de COMMENTS nog niet...... 8-/ *snik* ;-] en Reageren kan ook weer :-)

Wie hier afgelopen maanden heeft geprobeerd iets te lezen, heeft het gemerkt: we hebben hier een hele serie crashes gehad.
Allereerst was één van de webserver-disken stuk. Twee harddisken verder, met twee keer een complete herinstallatie die niet meteen goed ging, waardoor mijn weblog eindigde in.... 2010 en een hoop ontoegankelijke van alles en nog wat leek de webserver in orde. (Het bleek later schijn, maar dat terzijde ;-))

En toen.... overleed mijn Grote Mac.

GELUKKIG herinnerde ik me dat mijn oud-collega Rob van Vroenhoven een Mac-Support-bedrijf heeft. En gelukkig wist Rob als Mac-expert het probleem snel te vinden, èn op te lossen, met o.a. twee nieuwe CPU's en het vastzetten van de losgeraakte moederbordventilator.

Ik hoop dat inmiddels ook het weblog-CMS weer helemaal werkt, en ik dit stukje kan plaatsen... Dan zal ik ook de post die ik schreef over 'de vleermuisbeet' van 10 augustus plaatsen ;-) En daarna.... De Kalender voor 2021! :-)

PS: Helaas... bij de eerste nieuwe weblog-POST-poging kreeg ik dit... ;-) EN een weblogstukje uit 2010 ;-} PPS: En dat is inmiddels weer ruim een week geleden..... ;-) PPPS: Poging 128....

PPPPS: .......

KORTOM....: .de comments werken niet... ;-] weer! :D

[reacties]

Alleen die benauwde hitte

16 augustus 2020 17:02

Sorry voor de blog-verwaarlozing lieve mensen!

Ik heb dan wel gordijnen bekleed met radiatorfolie, strak tegen het raam, maar helpen tegen de hitte...? Het wordt hier desondanks gemakkelijk 32 graden.

De meeste activiteiten was heb ik maar gestopt, het was (is) niet uit te houden :-/

Eigenlijk kan ik aan het werk voor een tweede druk (!!!) van Vast in Venezuela (hier te bestellen...), want de dozen beginnen leeg te raken :-) De reacties van de lezers zijn ....laaiend enthousiast. Ja, echt, ik kan er zelfs met een berg bescheidenheid niets anders van maken ;-)

Ik besef natuurlijk wèl dat we niet bij een ‘grote uitgeverij’ zitten — die hebben immers op hun sites staan dat ze ‘geen ongevraagde manuscriptinzendingen behandelen.’ Kans op recensies in bladen of kranten is zodoende minimaal: kranten schrijven immers zelden over boeken van kleinere uitgevers.

Goed, het is niet anders.
Klagen heeft geen zin.

Mag ik de lezers van Vast in Venezuela daarom vragen de feedback niet alleen naar ons te sturen, al zijn we daar reuze REUZE BLIJ mee :-) maar ook op Bol.com of Amazon.com te zetten?

Ook de deadline voor de herfsteditie van Poppen & Teddybeer viel samen met de hitte. Gelukkig kwam het af, net als de Engelse vertaling die ik ervan wilde maken, voor de schrijfster Debbie Behan Garret. Ik had via Debbie's blog gevraagd of ik een van haar foto's mocht opnemen. En, ontzettend leuk, dat mocht. Dan is een vertaling toch wel het minste wat ik kan doen :-)

Kortom, alles goed, alleen die vijfde hittegolf in drie jaar en dat breken van hittegolf-lengte-records... Fijn dat er in elk geval 1 ding vaststaat, dat de dagen weer korter worden :-)

[reacties]

Wordt het een egel-familie?

12 juli 2020 17:47

Even dacht ik dat er een kat in de struiken zat te niesen. Het bleek een egel-paartje! In het filmpje hierboven kun je ze om elkaar heen zien lopen, terwijl er luide snufgeluidjes klinken.

Nu hebben we in onze voortuin (5 x 15 meter?) een aardige takkenhoop onder een coniferenbosje liggen. Maar ik vraag me elke winter af of het genoeg is, om een egel een veilige overwinterplek te bieden.

Vandaar dat ik van een stevige mand en hout met de juiste maten een egelhuisje in elkaar gezet heb. Volgens de aanwijzigen van de egelwerkgroep staat ie dicht bij de schutting, tussen de dichte begroeiing waar de egels ook telkens te vinden zijn. Bovendien heb ik er 140 liter snoeihout en blad van de laurierkers overheen gelegd: je ziet het hele huisje niet meer terug. Geen zorgen, de ingang is vrij :-)

Meer kan ik niet doen, dan hopen dat ze zoveel mogelijk binnen de tuin blijven — en dat ze er gebruik van zullen maken.

[reacties]

Steeds zeldzamer, de egel

6 juli 2020 10:24

Bij het kortknippen van wat woekerend Maagdenpalm stond ik plotseling oog in oog met de Egel.

Snel vulde ik het voerschoteltje, dat we al voor hem in de tuin hadden staan. We zien hem (of haar, of een van zijn familieleden) wel vaker in de tuin scharrelen. Gelukkig herkende hij de kattenbrokjes al snel. Het voordeel van de kattenbrokjes is dat er ook veel slakken op afkomen: dat levert de Egel een maal en scheelt mij slakkenvraat :-)

Ik heb de Maagdenpalm (Vinca Major) maar gelaten voor wat het was: woekerend door rozenstruiken. Als de Egel daar een fijne schuilplaats aan heeft, naast de takkenstapel die we speciaal voor hem onder een Coniferenbosje hebben liggen, dan noem ik het voortaan niet meer 'woekeren' maar 'egelvriendelijk' :-)

[reacties]

Hoe Miko een antiek orgeltje van de sloop wist te redden

13 juni 2020 16:53

Ergens in januari trof Miko dit Lindholm orgeltje bij een Kringloopwinkel. Het was compleet vervallen. De ornamenten waren afgebroken, de helft van de toetsen werkte niet en de balg was lek. Het antieke harmonium zou naar de stort vertrekken als niemand het meenam.

Miko en zijn vader namen het mee naar huis. En mensen, ik heb daar met mijn vader over gesproken: daar is moed voor nodig. Miko en zijn vader werkten drie maanden aan de restauratie. Met respect voor de leeftijd en geschiedenis van het instrument en waar mogelijk behoud van originele onderdelen.

Omdat de tekst van de registerknoppen afgesleten was, zocht Miko naar foto's van dit type orgel. Hij kwam terecht op een weblogstukje dat ik 10 jaar geleden schreef, van een moment dat ook mij zo'n prachtige Lindholm was opgevallen :-) Gelukkig kon ik de foto's terugvinden, vergroten en naar Miko sturen, zodat hij de details van de knoppen kon naschilderen.

Het resultaat wil ik graag delen — met toestemming van Miko, uiteraard. Hoe geslaagd en knap dit is, weet ik dankzij mijn vader, die ik vroeger ook aan orgels heb zien werken. Het harmonium zou wel eens het àllereerste live muziek-instrument kunnen zijn dat ik in mijn leven gehoord heb ;-)

Het is Miko en zijn vader gelukt om het harmonium weer bespeelbaar te maken. Hoe het klinkt, vrolijk en helder, kun je horen in deze opname:

Kortom: Petje af voor deze prestatie, wat een resultaat!

[reacties]

Vast in Venezuela: sneak preview in geluid en beeld

9 juni 2020 19:04

En hij riep Corazón... Corazón moest op zijn knieën gaan zitten... Die zat hier op zijn knieën, en Moncho had zó'n groot mes bij zich... vertelt Peter in dit interview uit 2015. Mij hoor je "Oh, nee...!" roepen.. ;)

De 20 seconden beeldmateriaal, van de daadwerkelijke gevangenis waar Peter zat, komen uit het verhaal van Donald en Denis, dat op YouTube te vinden is. Donald en Denis komen beide trouwens ook in het boek voor, onder hun eigen namen.

Het boek zelf is vandaag naar Roel Koedijker gestuurd, een tip waar ik Ximaar nog steeds dankbaar voor ben :-) Alle lieve vrienden van Peter ten spijt (die zich zeker ook hebben ingespannen om het boek gedrukt-en-wel te krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: terugbellen bleek lang te gaan duren. Wie een goede mop over een "drukke drukker" kan bedenken, mag hem inkoppen ;-))

Maar kijk vooral bovenstaand videootje! Het is maar 22 seconden! Wie alvast meer wil zien, kan het verhaal van Donald en Denis bekijken op YouTube.

[reacties]

Getalenteerde leerling en collega

31 mei 2020 12:07

We kregen van het weekend een Gooi- en Eemlander. Gift of vergissing: we lezen eigenlijk de Volkskrant. Mijn adem stokte bij het lezen van de naam in de Weesper vermissingszaak die me afgelopen dagen ontgaan was: Pieter Houtekamer.

Pieter was in 1990 één van de leerlingen van Havo4, die me opviel als enorm getalenteerd en sympatiek. Zo'n leerling waartegen je zegt: kunstacademies zijn lastige opleidingen, maar jij kan het. Tien jaar later gaven we allebei les aan het Grafisch Media Instituut. Later, niet heel lang geleden, feliciteerde ik hem nog met zijn master Psychologie. Zijn kunst en illustraties waren te bewonderen en te koop.

Inmiddels is zijn lichaam gevonden, wat een vreselijke tragedie voor zijn vrouw en familie. Wat hem fataal geworden is weet ik niet, wel was bekend dat hij aan epilepsie leed.

In Nederland overlijden jaarlijks bijna 300 mensen aan epilepsie. Exact zijn die getallen niet: iets kan een ongeluk lijken, maar veroorzaakt zijn door een aanval. Komende week is 1 t/m 6 juni collecteweek Epilepsiefonds, waar ik graag op wil wijzen.

Bovenal wens ik zijn vrouw en familie heel veel sterkte met dit vreselijke verlies.

[reacties]

Oplicht- en afpersbluf blijft gevaar voor smart-apparaat

31 mei 2020 12:06

Steeds meer banken, bedrijven en semi-overheids-instanties vereisen tablet- of smartphone-gebruik. Nu wil ik niet onterecht roepen dat alle smartphone-techniek ‘onveilig’ zou zijn. Dat is gewoon niet zo.

Er is alleen een belangrijke valkuil: e-mail. Op een smartphone, en met name op de iPhone/iPad is het onmogelijk om de volledige afzender ("full header") van een mail te bekijken. Op een Android-apparaat zal het een forensische expert misschien lukken, maar een gewone gebruiker? Wie het weet mag het me uitleggen :-)

Daardoor kan het gebeuren dat u —net als ik— mails op uw telefoon ontvangt, waarvan u niet weet wie de werkelijke afzender is. Deze mail bijvoorbeeld, die oogt op any telefoon precies als een 'mail van Facebook.' Of u maar even uw inloggegevens wilt invullen.

Gelukkig kan ik op een computer zien dat zo'n mail nep is. Hier online laten analyseren is ook een optie.

Maar je zou dat maar een keer niet doorhebben en je gegevens invullen. Dan zijn de oplichtmogelijkheden groot, afhankelijk van de gegevens die de oplichters te pakken hebben.

Zelfs met onbenullige, verouderde informatie proberen ze mensen de stuipen op het lijf te jagen. Deze mail bevat bijvoorbeeld een oud LinkedIn-wachtwoord, dat bij een hack ooit in een misbruik-database terechtgekomen is. De nep-boodschap is hier: wij weten alles van uw bezoek aan pornosites, want wij hebben uw wachtwoord. Túúrlijk. Opgelicht.avrotros.nl schrijft hier meer over en ontvangers kunnen zulke bluf-dreigmails doorsturen naar fraudehelpdesk.nl.

Onderste regel, ook wel bottomline genoemd: ;)
Reageer via een telefoon alleen op mailtjes van 'natuurlijke personen', en klik nooit op links die om ID, wachtwoorden, bitcoins, betaling etc. vragen.

[reacties]