|
|
|
[ reacties ] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
mei 2005 Rosalie, 21 mei 2005, 06u53, 49 cm, 3060 gr [ eerste foto's ] [ gastenboekje ] to do-list03 May 2005 23:47:Nu Leora wat is opknapt, gaan we gewoon weer verder aan de items op de to-do-list. U kent de (non-)renovatie-geschiedenis van ons huis wel, dus... ziet het al voor zich: bij bezoek schaam ik me altijd wezenloos over de niet te verhullen verouderde delen. Zo is een kastje opendoen bij ons absoluut verboden...  ...voor je het weet valt de inhoud met plank en al eruit ;-} Nu brengt zo'n bevalling van alles met zich mee, kraamzorg over de vloer, kraambezoek. Iets waar ik ...eigenlijk, hoe ik mezelf ook keer of wend, het karakter niet voor heb: al die vreemden die maar in je kastjes graaien naar waspoeder of afwasmiddel... Zodoende moet er nog een en ander vreemde-bestendig gemaakt worden. Morgen meer daarover. Tenminste, daar hoop ik aan toe te komen ;-) Verboden de kastjes te openen... leeftijd slaat toe04 May 2005 07:23:Gisterenavond zaten we achteloos TV te zappen. Bij een discussie over wethouder Huffnagel en zijn belastingaffaire legde Edwin de afstandsbediening weer even neer. Plotseling zie ik een schoolmeesterbebrild grijs mannetje in beeld verschijnen, en besef me binnen dezelfde fractie van een seconde, dat dat oude heertje de stem van mijn ex draagt. Zoef... de camera is alweer van het mannetje afgewend. Mijn hoofd moet zich verbijsterd bijstellen. Ik sta zelfs even op om in de spiegel te kijken. Kan ouderdom zo plotseling toeslaan? ‘Zag je dat..?’ vraag ik aan Edwin. Zéker, dat kon niet missen, M. ten voeten uit, meent Edwin. ‘Maar dat kan toch niet..?’ Veertig berekenen we allebei. Ok, dit jaar eenenveertig. Maar dat is toch geen reden om er zo oud uit te zien? Natuurlijk, ik ben nog geen heel jaar jonger dan mijn ex, en ook ik moet mijn spiegelbeeld niet vergelijken met oude foto's. Beelden moeten langzaam kunnen meegroeien. Nu stelde ik het beeld van de ex nog een paar jaar regelmatig bij tegenover het oude beeld, maar daar kwam de klad in toen zijn nieuwe relatie besloot dat ik een afschuwelijk mens ben. (Ben ik ook hoor, het is maar dat u het weet ;-)) En zodra je iemand niet meer tegenkomt, ontwikkelt je beeld zich niet mee met de realiteit. Maar al zou je dagelijks je beeld bijstellen, als een ander op een dag besluit dat een huiskamergeleerden-bril veel hipper dan lenzen is (duhh) en de kapper gemeden moet worden omdat je daar grijze haren van krijgt, dan blijft de kijker zich wild schrikken. Toch. Niet dan? Om maar te zwijgen over ouderdom die plotseling optreedt als gevolg van een zeer ongezonde leefstijl. Nee, dan ben ik maar wat blij dat ik die discussies niet hoef te beginnen. Al zal ik vandaag elke keer dat ik langs de spiegel loop mijn kritische blik loslaten op mijn eigen leeftijds-verschijnselen. [ Foto in het voorgaande stukje is van vlak voor oktober 2003 en ik zie er sindsdien jàren ouder uit. ] Voor zover dat zin heeft natuurlijk... ;-) herdenking05 May 2005 19:11:Gisterenavond hebben we in het kader van het herdenken nog naar de film The Grey Zone gekeken. De recensie van STIWOT noemt de film ‘een film die zich onderscheid(t) van vele andere Holocaustfilms door het gebrek aan hoop en positivisme in de film’ en dat ...zou kijkers afschrikken omdat ‘uit de film blijkt dat (...) de dood overheerste in de vernietigingskampen.’ Een wild idee, want een film over de holocaust lijkt me per definitie ‘geen film die garant staat voor een gezellig avondje film kijken’ zoals hij dat noemt, en voor de meesten van de miljoenen slachtoffers was er helemaal geen ‘hoop en overleving’ zoals de recensent graag meer in de film had willen zien. Sterker nog, ik kan me wel eens ergeren aan films die er zo'n soort feel-good-verhaal van proberen te maken, zoals een gekke amerikaanse film over een klein jongetje dat tot het happy end wist vol te houden dat hij sheriff was met zijn ster, die ik ooit (20 jaar geleden?) op de tv zag. Nee, dan zie ik liever een film als The Grey Zone, hoe gruwelijk ook, waarin iedereen iedereen chanteert, omkoopt, bedriegt, vermoordt en elke reddingsactie, zoals het meisje dat het gas overleeft, uiteindelijk zinloos is. Anders dan de recensent vond ik ook de eindscene weldegelijk hoopvol: met de Simsons-aanslag van het Sonderkommando redden deze mensen dan wel niet hun eigen leven, maar ze vernietigen wel zo'n aanzienlijk deel van de crematoriumcapaciteit dat ze daarmee een aantal andere moorden voorkomen. En uiteindelijk moet ik Edwin ook gelijk geven, hij had spijt naar de film gekeken te hebben: Gruwelijk... Hoe kan iemand als jij die het journaal al nauwelijks kan aanzien zo'n film met droge ogen aanschouwen? Omdat zo'n film een oproep is, een oproep om je in te zetten tegen rassenhaat, terwijl elk journaal een oefening in machteloosheid is: anders stemmen heeft geen zin, politici vertegenwoordigen alleen zichzelf, overheidsinstanties falen hoeveel geld ze ook verslinden, en ondertussen kunnen onschuldigen in de hele wereld, ook in Nederland, rekenen op onheuse bejegening, diefstal en moord. Wat dat betreft valt er meer te doen dan herdenken. Maarja, ‘wat Kùn je Doen..’ to do-list [2]06 May 2005 11:55:Het ligt niet alleen aan de te-doen-lijst dat ik geen kans heb om hier stukjes als voorgaande van gisteren te uploaden. Leora heeft zelf pbs kids ontdekt, een verantwoorde maar wel engels-/spaanstalige kleuterwebsite, waar ze het liefst de hele dag muziek- en letterspelletjes wil doen. Ze snapt het nauwelijks, en dat amerikaans-spaans —‘ HHorhhé alias Jorge’—is vreselijk om aan te horen, maar ze vindt de animaties zó leuk. En dat levert grote gil- en driftbuien als ik mijn Mac terugvraag. Ja, Dr. Phil zou daar een hoop over te zeggen hebben ;-)  Zo loop ik ondertussen de items op het lijstje af. Zoals ons niet-reinigbare WCraam. Dat raam was weggetimmerd toen we dit huis accepteerden, achter een plaat plastic eiken-fineer. Tegen de andere zijde van het glas zitten ook schrootjes, en niet alleen dat: ook een dik pak vuil en spinnewebben. Wijs geworden uit de ervaring wat er achter andere schrootwandjes tevoorschijnkwam, hadden we díe schrootjes maar laten zitten. Met als gevolg: uitzicht op vieze vette webben, onbereikbaar, achter glas. Je ziet zo'n kraamverzorgster al denken: ‘Als ze dat al zo smerig laten, kan ik de rest van het huis ook wel in die stijl ‘schoon’houden.’ Wegschilderen dus. En ja, of ik het nu wit-schilder of er een paar luchtverfrissertaferelen aan toevoeg, geen extra moeite. Natuurlijk, we kunnen vandaag ook aan Fortuyn en Volkert denken, maar dan moet er wel iets zijn om naar te verwijzen, anders kun je dat evengoed in de grijze stilte van het regenweer doen. En had ik gisteren niet al geroepen dat elk journaal een oefening in machteloosheid is ;-}? Tja, en zolang gaan WCramen voor. Toch. Niet dan? ;-) Weggeschilderd WCraam ‘mooie auto’08 May 2005 14:12: Op de parkeerplaats van het Buikslotermeerplein stond gisteren een blauwe BMW Z3 Coupe. Zo'n lage driedeurssportwagen, met twee zitplaatsen. Naast Edwins auto. Leora liep de laatste voorbij —meestal is het spelletje Papa's Auto Gevonden! goed voor minutenlang lol— liet haar blik aandachtig langs bumpers en motorkap glijden, ging op haar tenen staan om in de auto te kijken, en concludeerde ‘mooie auto.’ Ik vond het zo jammer dat we geen fototoestel bij ons hadden. Nu begrijp ik wel dat een lage auto voor Leora al veel interessanter is dan een gewone, want daar kan ze niet in-kijken. Maar ze stond 'm zo aandachtig te bekijken, en dan uitgerekend zo'n prijzig model. Erg grappig. Leora heeft het niet helemaal van vreemden hoor: tijdens een autorit praten Edwin en ik graag over vormgeving, en anders dan de meeste vrouwen (naar het schijnt..) beschouw ik auto's ook als vormgegeven objecten. En de laatste tijd hebben we veel hardop gekeken naar het nieuwe model van Edwins vader, en naar het type auto dat onze zwager zocht, een gebruikte Volvo. En hoe mooi de KIA of V40 ook, er blijft er toch een aanzienlijk verschil met een BMW Z3 ;-) oud etiket10 May 2005 10:25: Bij het schoonmaken kwam ik er achter dat één van onze beide spiritusflessen geen kinderveilige sluiting heeft. Nu heeft het kastje dat wel, maar toch. Een nadere blik op het etiket leerde dat de produktiedatum van de fles ergens tussen 1990 en 1992 moest liggen — kennelijk waren kinderveilige sluitingen in die tijd nog niet verplicht. Wat typografie en tekst betreft vond ik het jammer om beide flessen samen te voegen onder de veiligste dop: de oude was verreweg het leukste met z'n handschriftletter [dit font is het niet hoor, maar het lijkt er op, wie weet wat het wel kan zijn mag het zeggen ;-)] en z'n uitgebreide tips: “Gebruiksmogelijkheden: [..] Verdelgen van ongedierte op planten en rozenstruiken. Het aanbevolen recept van de Landbouwhogeschool te Wageningen is: 100 g groene zeep en 1 dl spiritus op 10 liter water. Verspuiten met een plantenspuit of pulverisator.” En dat is er dan nog maar één uit de reeks glas reinigen, tegels reinigen, vettige onderdelen reinigen, barbecue, rechaud, oliehaarden. Maargoed, fraaie typografie, tips of niet: een kinderveilige sluiting is de eerste vereiste de jarige13 May 2005 19:20:Jaaah! Eindelijk een paar minuten tussendoor ‘vrij’ om even een fotootje online te plaatsen van....  ...de Jarige! Daar is bezoek dus... ik ben weer weg.. (ook voor bellen en mailen erg weinig tijd, sorry..) Leora met haar feestmuts alias ‘de koninginnetje-mus’ de jarige [2]14 May 2005 11:05:Nagekomen foto's van gisteren:
Leora pakt cadeautjes uit verdacht14 May 2005 10:37:Hm, tragisch bericht in Het Parool. Mijn verreweg vriendelijkste werkgever verdacht van fraude. Ik heb er uiteraard geen enkele kijk op, daarvoor is mijn contact met deze school te onregelmatig geworden. Als het waar is, is het natuurlijk ronduit fout. Het enige wat mij opvalt, is dat ik de genoemde man niet ken als directeur van het GMI, alias de ‘avondschool’. Genoemde naam is die van de directeur van het GLA, de ‘dagschool.’ Dat kan natuurlijk een dubbele, overkoepelende functie zijn. (If so, ontvangen mensen voor dubbele functies dan geen groter salaris? vraag ik me ongetwijfeld naïef af. Afijn..) De aantijging —‘salaris niet overeenkomstig de onderwijs-cao’— heeft ook wel een ironische klank: deze school ken ik juist als zeldzame school die docenten betaalt overeenkomstig lesbevoegdheid en onderwijs-cao. Alle andere scholen die ik ooit van binnen heb gezien, kondigden bij de sollicitatie al aan dat ze voldoende mazen in de wet kenden om daar een ander bedrag van te maken. Als ik het ministerie was, zou ik me dáár eens druk om maken... Maar nee, zoveel rechtvaardigheid zou de minister geld kosten, want de meeste (zgn. jongere) leraren ontvangen een salaris ònder hun bevoegdheids- en opleidingsniveau. Wat dat betreft kan er nog een hoop verbeteren in de onderwijswereld. Meer ‘commerciele poten’ zoals het bericht deze grafische vakschool noemt, zouden volgens mij juist een gunstig effect kunnen hebben op de onderwijscultuur. Gewoon inkrimpen zodra het wat minder gaat, precies zoals ik het GMI kende. Grafisch Lyceum verdacht van fraude verlof14 May 2005 10:36:ik post dit stukje nog een keer opnieuw, want het verdwijnt vandaag van deze pagina, terwijl de verhouding energie t.o.v. de tedoen-lijst in en om huis nog steeds een beperking heeft die hier iets tikken (en emailen en bellen) nauwelijks toelaat... ;-}  12 Apr 2005 12:20: Komende 16 weken ben ik met zwangerschapsverlof. Misschien heb ik wat minder vaak energie om een stukje te uploaden of te reageren op logs die ik probeer te lezen. Aan anecdotes of foto's hier geen gebrek... Zo zie je op deze foto Leora die gisterenavond verloskundigje ging spelen: daar ligt Mama toch ook altijd op een keukenrol? Wel heb ik de foto-uitsnede maar een beetje aangepast, geen bloot buikje in beeld. Want helaas weet ik door mijn (voormalige) werk hoeveel pedo's er over het web struinen: je weet nooit wat ze er weer eens in zien. En het antwoord op de eventueel àndere vraag is: heel veel anti-wallen make-up.. ;-} Leora heeft zelf bedacht hoe je 'verloskundigje' kunt spelen: een keukenrol uitgerold, en dan moet Mama naar de buik luisteren nn-spam15 May 2005 09:14:Ook zo'n last van ne-eo-naa-azispam (even anti-Google gespeld) gehad vannacht? Een lijst duitstalige nn-spam stond er vanochtend in mijn inbox. Ik begrijp natuurlijk best waar die opleving van donkere-hemden-verering vandaankomt, net als ik de haat van de noordafrikaanse 2e generatie-jeugd ‘begrijp.’ Alleen blijft de output zwaar vallen (eufemisme) of je de frustratie waaruit 'ie voortkomt nu begrijpt of niet :-| Zo vraagt de spam aandacht voor een breed scala aan ranzige artikelen. Deze bijvoorbeeld, de nieuwe kleuren van Europa. Deze is ook bijna slapstick van ellende, zeker als je bedenkt dat anti-globalisten gewoonlijk links zijn. Maarnee, déze zijn rechts en fans van Ernst Z. Ook de spam van de duitse actieve vrouwen fractie leidde naar een site met een bizarre combinatie van gegevens. WOII-foto's, -biografieën, ranzige arische-oproepen en last but not least een verhandeling over borderline-stoornissen. Zelfinzicht? Ik ben wel overtuigd dat ‘Europa’ iets moet met zoveel angst. En weet tegelijkertijd zeker dat niets of niemand, laat staan politicus, er iets mee zal doen. Uitgezonderd de populisten dan. Precies zoals de Volkskrant gisteren berichtte hoe justitie al meer dan een jaar niets doet met de Terwijl links-rechts, wit-zwart, multiculti-monoculti en noem alle tegenstellingen die je kunt verzinnen, juist bij niets-doen in rap tempo polariseren. Misschien hebben we het in .NL vooralsnog goed getroffen met klein rechts... [Naschrift: Edwin vindt dat laatste zin ten onrechte klinkt alsof ik MichielS-stemmer zou zijn, maareuh, ik bedoel: dààr krijgen we niet zulke revisionistische haatoproep-spam van ;-) Terwijl ik polariseren en escaleren in .NL weldegelijk als een reëel gevaar zie.] Wat als ook uw adres als afzender misbruikt wordt in dergelijke Sober.G worm spam pannenkoeken16 May 2005 18:23: Gisteren hadden wij pinksterpannenkoeken willen eten, maar helaas, de Waterspeeltuin die we in gedachten hadden bleek dicht. Leora heeft er nog wel even een glijbaan beklommen, maar omdat we er al een aardige tocht hadden opzitten, zijn we weer naar huis gegaan. Zo hebben we vandaag ons uitstapje herhaald, een indruk geeft deze cycle tour - Around the Netherlands in Eight Days — al toerden wij dan niet per fiets. En bij Pannenkoekenhuis De Witte Swaen in Broek in Waterland hebben we alsnog pannenkoeken kunnen bestellen. Een echte aanrader voor iedereen die van dungebakken, fijne, niet vette (èn grote) pannenkoeken houdt. Pannenkoekenhuis De Witte Swaen, Broek in Waterland OS war16 May 2005 14:35:Op een mailinglijst die ik al een jaartje of negen —lees is een groot woord— volg als subscribent (en die ik vast met meer aandacht zou lezen als ik tòch eens pc wilde worden ;-)) heerst een platform-oorlog naar aanleiding van een Brits artikel in The Observer. Samengevat: scholen kunnen veel geld besparen als ze Microsoft de school uitgooien. Leuk artikel. John Naughton, The Observer: Drive past any secondary school in the UK and you'll see an institution that is struggling... opgezegd17 May 2005 12:12:Eigenlijk zou ik er niet over moeten schrijven. Want als je praktisch uitgerekend bent kun je beter schrijven over zakelijke onderwerpen. Voor mij zijn ontspannende onderwerpen toch eerder politieke puzzelstukjes of maatschappelijke misstanden. Technische thema's. Het hoeft niet zo privee-persoonlijk voor mij. Niet als weblog. Dat is geen kritiek op anderen hoor, integendeel, veel eerder zelfkennis ;-)  Maargoed, laat ik het tòch eens over een persoonlijke ergernis hebben. De Ouders Van Nu. Heet een van mijn ergernissen. Elke maand wéér die stapel desinformatie, hoe mensen (vrouwen nota bene) het bijelkaar geschreven krijgen. Onbegrijpelijk. Mijn bevalling verliep zonder complicaties, ik heb alleen mijn stuitje gebroken. Lezen we dan in zo'n blad. Achja, stuitje gebroken, gewoon een stukje van je ruggengraat, daar merk je niets van. Toch? Niet dan? Niet dat ik me over gebroken stuitjes zorgen maak hoor, ik ken nog wel veel ergere complicaties, waarover Ouders Van Nu nooit 1 letter zou durven schrijven. Het gaat me om het toontje. Het leugenachtige toontje van ach, ik had dan wel een totaalruptuur met een kolossale onsteking en een stoma, een tweede kind is uitgesloten, maar het valt al-le-maal in het niet bij onze Ties of Sanne. Broehaa... Brullend van de lach zou je zulke leuterkoek eigenlijk moeten lezen. En ze weten het nog te herhalen ook, maandelijks weer. Regelmatig doorspekt met pertinente onwaarheden. Zo zijn er bijv. wetenschappelijke onderzoeken die vaststellen dat epidurale pijnstilling een bevalling niet negatief beïnvloedt (bijv. snellere keizersnee, langere ontsluitingsperiode) integendeel, in bepaalde situaties. Maar Ouders Van Nu blijft natúúrlijk beweren dat dit anders ligt: “Gevaar voor het kind.” Nee hoor, hooguit voor de moeder en ronduit een kwestie van geldbesparing: geen anesthesist in de zaal buiten negen tot vijf. Geen enkele man zou accoord gaan met zulk leugenachtig gedoe rond zoiets ingrijpends. Dan heb ik het nog niet eens over de knulligheid van de OvN-stukjes die wel informatief proberen te zijn. Rubrieken als Tien vragen over... In de antwoorden ontbreken waslijsten aan relevante details die ik zó kan opdreunen, maar kennelijk acht de redactie van OvN de gemiddelde nederlandse vrouw een paar kilometer dommer dan ik ons acht. En anders.... als vrouwen ondanks ons aan mannen vergelijkbare IQ dergelijke leugenachtige lulkoekstukjes tòch waarderen, dan ehh, bezitten ze een soort mutsen-gen dat ik mis ;-} Ik roep het in elk geval regelmatig: “Ik ben geen echte vrouw! Ik mis een gen! Ik ben al-ler-gisch voor dat gemuts van die dozen!” Ik hoop dat u mij wilt verexcuseren. Ik heb de Ouders van Nu eindelijk opgezegd, het zal nooit aan mij besteed raken :-/ Voortaan schrijf ik weer liever over procmailrc's, mooie schilderijen uit Iran of trollende rokers. En ja, vast ook wel eens over discriminatie, welke kleur bevolkingsgroep daartoe ook het initiatief neemt. Ligt me beter. En-eh, is er nu echt helemaal geen partij die markt ziet in een nieuw ‘maar’ wetenschappelijker georiënteerd vrouwenblad? vocabulaire18 May 2005 17:16:Na het stukje van gisteren, realiseerde ik me ineens dat zo'n driekwart van de lezers waarschijnlijk niet alle betekenissen van het woord doos in zijn (haar) vocabulaire heeft...: namelijk mijn familieleden! :-) Niet-Amsterdammers komen dergelijke betekenissen pas voor het eerst tegen in Zwagermans ‘Gimmick!’ (ik althans wel en vroeg me destijds even af waar de karakters het in vredesnaam over hadden..) Ook herinner ik me nog goed hoe mijn zus schaterend vertelde wat ze nu aan vreemde communicatie had meegemaakt op een van haar allereerste stages, bij een huisarts, in Haarlem, meen ik. [Fien..? Kan dat?] Dat klonk ongeveer zo. Petra: "Zat ik vandaag naast dat bureau van die huisarts, komt er een vrouw binnen, gaat zitten, ik stel me voor, leg uit dat haar arts er zo zou zijn. Ze negeert m'n uitleg, en zegt: 'Dokter, ik heb jeuk an me doos.' Vandaar... dat zo'n zwangerschaps-attentie met zo'n gekke naam smeekt om een grap van een Lenette van Dongen, zoals Marina hier gisteren al opmerkte... ;-) Afijn. dingen19 May 2005 19:12:
Hoe dichter zo'n uitgerekende datum nadert, hoe meer je dagelijks nog even iets doet dat er de komende weken niet snel van zal komen. Zo heeft Miesje nog even een nieuw broekpak gekregen — want met een babietje in huis zullen de poppen van de oudste toch ècht op de laatste plaats komen — en is het matje in Leora's nek na dit langharige ‘tubbietoast’-ontbijt weer bijgeknipt. Voordeel: de krullen komen dan ook mooier terug en het scheelt knopen bij het harenkammen. En vandaag heeft Leora een heleboel zachte dropjes gekregen, die ze zèlf mocht pakken, omdat ze bijna niet gehuild had bij het harenknippen! En natuurlijk zijn Leora en ik er tijdens het memory-spelen en puzzels-leggen nog vaak op teruggekomen, hoe knap dat was! ;-) namen...20 May 2005 08:42:De laatste hindernis heet... “DE naam.” We wilden geen top-20-naam, waarbij de juf ‘Noah!’ roept en er vijf meisjes èn vijf jongetjes opstaan. Daarbij ook... dat hele jongens- en meisjesnamen uitwisselen... Hoe komen mensen op het idee om hun dochter naar een bebaarde profeet te vernoemen. Vraag ik me af als ik iemand op straat Zefanja! hoor roepen naar z'n blondgestaarte peuter. Fantasie-namen vallen ook af. Tik je <naam> + genealogie in bij Google, dan moet die naam toch heus voorkomen vanaf 1750. Dat zal bij Dashahn of Chardonnay niet het geval zijn. En als je al een hit krijgt is het een gebergte of een druivesoort. Zo'n naam kan dan verschrikkelijk origineel zijn, voor een kind is het niet leuk om bij elke introductie zijn naam te moeten spellen. Ik kon ook al JeeOoEllieEe zeggen op de kleuterschool, en heb zodoende bij elke verhuizing gedacht een variant op mijn tweede naam aan te nemen: Elizabeth. Want een ander nadeel van zo'n ‘bijzondere naam’ is dat niemand hem kan uitspreken. Ik ben bekend als JJoolie, Jollie, Sjollie, Djoolie, Sjoowlie, Djolien, maar ook als Joke (regelmatig voorkomende lees- en inschrijvingsfout bij scholen, HBO e.d.) De ‘echte’ uitspraak is gewoon gelijk het Franse woord: zJôlíé. Kortom, ik had een hoop overgehad voor een andere naam, in plaats van deze opgave. Terwijl mijn ouders nog wel dachten zo'n originele samenstelling uit de namen van mijn beide grootmoeders te hebben gemaakt — voor de goede orde: ik neem het ze niet kwalijk, maar ik zou het zelf nóóit doen. Ook pseudo-antieke ‘Europese’ namen, van Knut tot Krukke, en noem alle Grachtengordel- tot Almere-varianten, vallen af. Al was het maar omdat ze niet passen bij de van oorsprong Spaanse achternaam van Edwin. En eigenlijk vind ik dat geflirt met al die Wicky de Viking-namen gewoon Sturmführerwanklanken die ik niet op straat wil hoeven roepen ;-] Vanzelfsprekend vallen ook nog alle namen af die in combinatie met de achternaam een zekere connotatie met bepaalde producten hebben. Daar is Edwin nog strenger in dan ik, moet ik toegeven ;-) Tenslotte moet de eerste naam in het bevolkingsregister gelijk zijn aan de roepnaam, maar dat is een kwestie van correct opgeven. Het is immers niet leuk om bij een diploma-uitreiking ineens Wouter J. of Johanna E. te heten, in plaats van de naam waaronder iedereen je kent. Zo hielden we na heel, heel lang zoeken en wegstrepen een paar namen over die voldeden aan alle criteria. Geschreven zoals je het uitspreekt. Al voorkomend in 1750. Geen top 20-naam maar ook geen ultrazeldzame Chardonnay uit Almere. Enzovoort. Maar over die namen heeft vooral Edwin nog twijfels. En heb ik zodoende weer twijfels omdat Edwin twijfels heeft.... Dus wat het uiteindelijk zal worden weet ik niet. We kunnen mijns inziens nog altijd terugvallen op onze eigen tweede namen. Want die voldoen óók aan alle criteria. We wilden alleen.. onszelf niet vernoemen.. ;-) De verreweg leukste site over kindernamen, met helaas nogal amateuristisch navigatie-script, waardoor verwijzen, bookmarken en een passage terugvinden erg moeilijk tot onmogelijk is baby Rosalie22 May 2005 07:48:
Misschien later meer.. baby Rosalie [2]23 May 2005 09:06:Heel hartelijk dank voor *al* jullie gelukwensen...! Edwin had me de reacties in het ziekenhuis, op de ochtend van de 21ste, al op zijn mobiel laten lezen; Leve de digitale revolutie! Eigenlijk was het proces al beginnen op de 19e om 17uur. Maar niet zó dat je meteen de verloskundige kunt bellen. Geen punt, dat kan, ruim een dag meer latente weeën ‘negeren’ kan volgens mij een koud kunstje zijn. Maar op de (inmiddels) 21ste om 5 uur 's ochtends vond de verloskundige de ontsluiting na een uur of 9 à 11 [*] effectieve weeën tòch wat te weinig gevorderd. En dan bestaat er kans dat een baby het moeilijk krijgt. Al was daar geen teken van hoor, het was schematisch, van ‘na x uur x ontsluiting ondanks.. Gaan we...’ Gelukkig had ik de verloskundige goed kunnen uitleggen dat ik slechte ervaringen heb met bevallings-ingrepen, en dat ik het effect daarvan gewoon niet kan uitvlakken. Dat staat niet in Leora's positief gehouden babysite, trouwens ;-) Afijn, in het ziekenhuis is Rosalie (eh: vooral) voor de omstanders èrg snel geboren. Ze waren al bezig met voorbereidingen van de gehate ontsluitingsweebevorderende infusen en dergelijke :-| Leuk om hier te lezen van een verloskamerprofessional, Gerda 'van Jaco', dat de meeste vrouwen hun man uitschelden... Dàt heb ik in elk geval niet gedaan :-) Nee, ik heb juist gevraagd 'Kun je het wel aanzien?' ná elke wee en gezegd.. 'Sorry voor het knijpen' en gevraagd of Marlous kon komen omdat ik het zo naar vond voor Edwin. En Marlous heeft het net allemaal zelf meegemaakt, dus ik dacht... Maargoed, het ging véél sneller dan de omstanders me deden geloven. Gelukkig was ik deze keer wèl in staat om mensen die iets volslagen belachelijks zeiden (verpleegster: "Er even bijblijven mevrouw!" 'Mevrouw..' dodelijk...) te beantwoorden door tijdens een wee nog te te roepen 'ik bèn erbij' — het bitch bleef nog net voor mijn tanden steken, Gelukkig. Net als ik geweigerd heb dat dezelfde verpleegster aan mijn benen ging staan rukken (hoe verzint iemand het, in ons Nederlandse 'BevalWalhalla!') En wat meer van dat soort handelingen die ik bij de vorige bevalling tot intens leed moest doorstaan wegens gebrek aan spreekvermogen :-| Je voelt namelijk zelf dàt en hoe snel een kind geboren wordt, waarom bij voorbaat al dat plukken en trekken... Afijn, heerlijk, de verbazing om me heen.. toen ik als eerste door had dat Rosalie daadwerkelijk geboren werd. Bevallen is nu eenmaal nooit leuk, babies zijn leuk..!! (Er wordt hier hard gehuild, ik kan niet blijven typen om hier een mooier stukje van te maken ;-) Nog wat meer foto's op Edwin's site race en klok25 May 2005 22:35:
Op Edwins schouder wordt hier alweer hard gehuild door het kleinste wezentje in huis.. verwend26 May 2005 06:32:
Heel, heel hartelijk bedankt Valeska! het lukte nog niet om een rustig moment te vinden om dat via de phone te zeggen (en-eh, op dit tijdstip bellen.. ;-) vandaar vast hier.. blijven28 May 2005 18:45:We hebben vandaag een kort bezoek aan Edwins ouders gebracht. Bij vertrek stortte Leora zich snikkend op de bank: Ze wilde daar blijven..... Begrijpelijk, van Opa en Oma krijgt ze volop aandacht, en thuis is ineens dat wezentje dat een hoop aandacht opeist. Snik, denk je dan als moeder.. :-} Niet dat thuis aan Leora zoveel te merken is van eventueel aandachtstekort, maar het is uiteraard een omschakeling voor Leora. Drie jaar lang het prinsesje in huis geweest, en nu ineens moet ze haar koninkrijkje delen. Zo wilde ze ook al niet op de foto met de twee jongste kleinkinderen:
[ Naschrift: ] thuis stond Leora alweer snel uit eigen beweging een van haar liedjes te zingen "Hosa - Hosa - Hosa - Hosa - Hosa Lie!" Dat doet ze nl. de laatste maanden: zelf liedjes verzinnen. Het refrein is meestal "Doenga Doenga Doenga Dinge!" Alleen dat laatste woord is thuis te brengen, dat kan "Zingen" betekenen in het Leoraiaans. Ze houdt er nog steeds een geheel eigen uitspraak op na, al neemt de complexiteit van haar grammatica toe. We hebben al eens "Leora zingt een boek" gefilmd, want binnenkort groeit ze vast over haar schattige eigen taaltje heen. foto's28 May 2005 06:55:
Het oogt heel idyllisch, het zijn wel tropenuren, zeker als er ('s nachts bijv.) twee kinderen huilen en Edwin met een fles op de rand van Leora's bed zit, en ik met Rosalie op een stapel kussens op de rand van ons bed. 's Middags slaap proberen in te halen is een must. pijn28 May 2005 06:34:Wat bezielt mensen, vraag ik me af. Om eerst bij een uitvaart iemands toespraak af te breken. Om vervolgens nooit een excuus te maken. Terwijl zo'n daad een geweldige klap is die je iemand toebrengt. Een diepe wond. Om nog maar te zwijgen over de afspraken met de overledene, die dan nooit meer nagekomen kunnen worden. En dan tòch weer van die juichende felicitaties sturen. Alsof je niet degene bent die de laatste afspraak tussen mij en mij zuster kapot gemaakt heeft. Ik snap dat niet. En kwaad-worden. Moet ik nog kwaadworden bij de zoveelste volslagen botte daad? Zulk gedrag, toch weer een juichende kaart sturen alsof je neus bloedt, alsof je nooit iets voorgoed kapot gemaakt hebt, doet wel heel erg pijn. karakter29 May 2005 11:32:Vroeger, ik bedoel zo'n twintig jaar geleden, bezocht ik voor snaren en kleine vioolreparaties een vaste vioolbouwer. Ik noem bewust zijn naam en zelfs zijn initialen, niet. Volgens mij herkent iedereen die hem kent, hem al uit elke kleine anecdote — en voor mensen die hem niet kennen zou zijn naam noemen slechts roddel zijn.  De man was (is) namelijk een heilige. Elke keer dat ik zijn bouwerij bezocht stond ik weer versteld van zijn karakter. Om een afspraak te maken, om een viool of stok te halen of te brengen, kon hij in gedachten zijn agenda voor ogen halen en aarzelend zeggen, “Nou... ik moet van mijn vrouw het plafond witten... Dus die dag kan eigenlijk niet...” Met dezelfde bedachtzaamheid en aarzeling kon hij ook allerlei wijze uitspraken doen —die ik alleen in gepaste situaties zou citeren. Of hij gaf me een viool mee, onverzekerd, en ...zonder mijn meest recente adres te hebben genoteerd. Dan was mijn vioolleraar in alle staten: Dat doet hij toch niet bij iedereen hè! Dat gaat hem nog eens een kapitaal kosten! Commercie leek niet het eerste op zijn prioriteitenlijst. Tenminste, de laatste viool die ik van hem kocht schatte mijn leraar bijna drie keer zoveel waard als de verkoopsprijs die de bouwer vroeg. Toen ik dat de bouwer voorlegde, zei hij: “Maar de mensen voor wie ik hem verkoop willen er dàt bedrag voor hebben...” en omdat ik met een mond vol tanden bij dat antwoord stond te knikken, “Zodoende dacht ik, dan is dat een mooie viool voor jou, gezien jouw kleine armlengte.” Kortom: een heilige. Een laatste der Mohikanen. In deze tijd kan ik niet altijd aan de indruk ontsnappen dat het mode is om dergelijke karakters weg te therapeutiseren. Zo'n man moet natuurlijk een assertiviteitstraining om “Nee” tegen zijn vrouw te leren zeggen als er plafonds gewit moeten worden. Of anders wel een pilletje dat je iets makkelijker de strepen doet herkennen waar je op moet gaan en blijven staan. En natuurlijk een cursus commerciële vaardigheden, een cursus gehaaid onderhandelen en wat er zoal op de markt is —waar handige jongens goed geld aan verdienen. Niet dat ik tegenstander ben van zelfkritisch onderzoek. Of inspanning om je beste karaktertrekken voorop te zetten. Zo was ik al voor mijn twintigste begonnen aan assertiviteitstrainingstoneelstukjes, hypnoblaatontspanningscursussen, en you name it. Het heeft weinig uitgehaald, geloof ik ;-) Nog afgezien van de vraag of de oorsprong van karakter, nu genen, hersen-aanleg, ervaringen, aangeleerd gedrag of een combinatie daarvan is. We kunnen niet allemaal Citroënverkopers of Relatie-koninginnetjes met hofhouding zijn: de wereld is vast beter af als we elkaar (en onszelf ;-)) accepteren zoals we zijn. Ik maak in gedachten nog maar eens een diepe buiging voor de vioolbouwer. komt30 May 2005 15:38:‘ik mis een gen’ riep ik eerder al. Of een poot van een x-chromosoom, zou me ook niet verbazen ;-) Ik kan aan bepaald vrouwelijk taalgebruik namelijk niet wennen, geef ik maar eerlijk toe. Uitdrukkingen die je zodra er tantes over de kraamvloer komen zonder blikken of blozen moet kunnen aanhoren. Zoals vragen ‘hoe vaak de baby komt per nacht.’ Voor de luierlozen onder u —indien nog niet gillend afgehaakt— dames bedoelen daarmee: hoe vaak geeft de baby aan dat hij wil drinken. De laatste formulering lijkt me heel wat duidelijker dan de eerste. Waarbij ik ook nog eens de neiging heb om te antwoorden: Komt? Nou, we voeren geen Viagra bij hoor... :-) Ik zal wel te weinig damesbladen lezen. Dan wen je niet aan dat taaltje. Terwijl er, als je even doordenkt, nog iets heel onnatuurlijks in die vraag ook zit. Hoezo maakt het uit hoevaak een baby aangeeft te willen drinken 's nachts? Dat maakt uit wanneer je je bed moet uitstappen, naar een ander kamertje moet, een kind moet optillen, op een stoel moet gaan zitten.. enz enz enz.  Als ik zo'n parcours doorneem, heb ik voor het einde al honderd keer bedacht: Onlogisch. Zo zouden ze dat in de Steentijd nooit aangepakt hebben. Want ziet u het echtpaar Grovar-Blum uit de IJstijd hun babies Knut en Krukke al in een apart grotje neerleggen? Tegen de tijd dat Blum tegen Grovar opmerkt Knut is de hele nacht nog niet gekomen is de Hongerige Holenbeer al drie keer langsgeweest om beide babies met berenvellen en al op te vreten. Dus nee, die sliepen gewoon op een berenvelletje naast Moe, en Moe had het veel te druk met slapen in plaats van voedingen tellen. Gelukkig is de luxe van het aparte babykamertje ons bespaard :-) De afstand die ik naar de huilende baby moet afleggen is te klein om een heel telschema in mijn hoofd bij te houden, — zodat ik eventuele tantes straks het antwoord op die gekke vraag schuldig zal blijven. Een heel forum over zon en tuin30 May 2005 13:07:Ondanks de hele rol beschuit met muisjes die we hebben weggepeuzeld (—meestal vergeten we die dommig, om na het bezoek ‘sh*t, we zijn de beschuit vergeten’ te roepen—) zijn we gisteren vergeten foto's bij het kraambezoek te maken. Gelukkig had Bart zelf een paar heel leuke foto's geschoten. Al betekent dat wel dat hij (en Edwin) zelf alleen weerspiegeld in de ruit te zien zijn.
rust31 May 2005 16:41:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 
 © Jolie, 2002, 2006 |
