|
|
|
[ reacties ] | |||||||||||||||
|
 |
tekening31 Okt 2003 16:14: Leora maakt een tekening, bij de Zip-en-Leora-brief. De rest van de tekening staat op de vloer! Die past niet in de envelop... Hoe Leora door de spijlen typt en de magnetron kan nadoen censuur [tig]31 Okt 2003 10:10:De censuur is een groot succes.
En gaat u vooral verder met vergeten. Het past bij de leeftijd, nietwaar. Martine Delfos30 Okt 2003 09:59:Iemand vertelde me een aantal dagen geleden over een lezing van dr. Martine F. Delfos, waarin het thema rouwverwerking bij kinderen ter sprake kwam. De lezing ondestreepte haar persoonlijke ervaring. Wij zullen haar boeken lezen om deze bizarre situatie beter te begrijpen. Misschien zijn er tussen haar therapeutische kinderboeken ook aanraders voor andere kinderen. Dood is niet gewoon - Over de dood van een ouder 9e30 Okt 2003 09:33:Mag ik mijn familie wijzen op nummer 9? Mag ik mijn familie er verder op wijzen dat zulks ook buiten kerkelijke verbanden strafbaar is? Nummer 9 etsplaat29 Okt 2003 16:29:Een etsplaat weerkaatst licht, waardoor scannen gekke effecten geeft. Zeker als ook nog eens een deel van de etsplaat is aangetast door roest of zuur. Petra heeft een tijdje onbeweeglijk gezeten voor deze rechstreeks in de deklaag getekende ets. Op de achtergrond is een telefoon te zien, een gitaar, in het interieur van de Insulindeweg.  Etsplaat, portret Petra 1986 krantenknipsel28 Okt 2003 14:40:In een oud krantenknipsel vond ik vandaag een foto van de Hemel. Met dank aan Harry Mulisch voor de ontdekking daarvan.  Knipsel bevattingsvermogen27 Okt 2003 19:06:Ja, ik verkeerde in de overtuiging, dat ik de grenzen van het gekte-gen in onze familie kende. Wat ik de laatste weken gezien heb, tart nog steeds mijn bevattingsvermogen. Elke keer dat zekere beelden in mijn hoofd opduiken, voel ik mijn maag krimpen, mijn polsen slap worden. Een paar kleine doosjes met papier heb ik doorgenomen. Die sterken me in de overtuiging, dat ik de laatste jaren geenszins geleden heb aan een overdosis fantasie of gebrek aan realiteitszin. Hooguit dan, waar het de vriendschappelijke band met mijn familieleden betreft. Ik heb die band overschat, en dat is een eufemisme. Stelt u zich de geheel fictieve situatie voor, van twee broers. De ene broer zegt geregeld tegen de andere broer: ik eet mijn hoed op. De andere broer antwoordt, zou je dat nou wel doen? En de ene broer antwoordt steevast dat hij de hoed kookt, de andere dag frituurt, bakt of braadt. Omdat het allemaal best realistisch klinkt, besluit de andere broer toch eens wat familieleden in te lichten over de culinaire gewoonten van zijn broer. De familie is furieus. Hoe haal je het in je hoofd. Nou, ik maak me alleen maar zorgen. En eerlijk gezegd, maak ik me best ernstige zorgen. Het antwoord van een van de ouders van de broers, is dat die er zelfs met anderen over spreekt. En dat is heel wat, in deze kring van grote zwijgzaamheid. Mijn ene zoon doet schandelijke praatjes over mijn andere zoon! Wie eet er nou een hoed! Het zou je broer maar zijn! En de familieleden antwoordden: het zal je kind maar zijn! Wat naar voor je! Na jaren, na heel wat jaren, verslikt de ene broer zich in ..een hoed. Iedereen is verbijsterd. Dit kan niet waar zijn. Hier moet iets anders gebeurd zijn. Het enige dat bij diepgaand onderzoek is aangetroffen is de hoed. Dan -blink!- meent de familie ineens te begrijpen hoe het allemaal zit.. Het lag aan de andere broer! Die heeft namelijk zijn zorgen geuit over de culinaire gewoonten van zijn broer! Niemand die zegt: wat naar voor je, dat jij dat al die jaren zo vreesde, en dat wij zo stom waren om je zorgen te negeren. Integendeel, de toenmalige boodschapper van het bezorgde nieuws, wordt vandaag de dag door niemand gecondoleerd. Althans, niet door die helft van de familie. Terwijl de boodschapper van het bezorgde nieuws, ik hoef het u vast niet uit te leggen, jaren heeft geleden onder z'n zorgen, onder de afwijzing van zijn zorgen, en nu niet alleen lijdt onder het verlies van zijn broer, maar ook nog eens onder mensen die hem niet condoleren, hem het zwijgen opleggen. Terwijl hij nooit en nergens van plan was om te zeggen "Heb ik er niet...." Ik wil de zin niet eens afmaken. Deze onmenselijke reactie gaat mijn bevattingsvermogen te boven. strand27 Okt 2003 00:19:
waar26 Okt 2003 11:34:Vroeger wist ik precies waar het gelijk lag. In welke hoek de zwakte school. En uithaalde. Wie valse beschuldiging uitte. Dagelijks koos ik zuchtend voor de zwakste kant. Zielig voor die ander, maar ik verwachtte dat die het wel begreep. Die had immers het gelijk zelf al aan zijn zijde. Vandaag -id est: gisterenavond om 23:42- doe ik uit kinderlijke gewenning nogmaals hetzelfde. Waakt u ervoor niet zelf hetgeen te doen waarvan u anderen poogt te beschuldigen hoe nu verder26 Okt 2003 09:19:Ontkenning en woede schijnen stadia van rouw te zijn. Moeilijk als je zelf verdriet hebt. En men je tot object van woede maakt om ontkenning te kunnen handhaven. Richten ik me maar op de boeken wis25 Okt 2003 23:42:De gebeurtenissen rond het sterven van mijn zusje zijn uit familie-omstandigheden gewist. ledenraadpleging24 Okt 2003 16:19:Niet vergeten te posten:  De FNV-ledenraadpleging-kaart nomos en themis24 Okt 2003 13:58:Gelezen herinnering, maart 1984. Tweede epeisodion vers 465 - 470 wandelen23 Okt 2003 23:24: Vandaag zijn we onder andere naar de brievenbus gewandeld, om de Zip-en-Leora-brief te posten. Alleen deze keer getypt, omdat er niemand meer is om mijn handschrift te ontcijferen. Hoe Zip deze keer op het idee komt in de kast te plassen schelpengordijn22 Okt 2003 15:05:Laatst belde je op. Je had een schelpengordijn gekocht. Het maakte hetzelfde klingelende geluid, zei je, zoals de kleine schelpengordijntjes die we van Tante Ruth hadden gekregen. Zo vertrouwd. Tante Ruth heeft ons mooie herinneringen gegeven, zei je. Ik durfde niet te antwoorden dat we Leora om die reden ook naar Tante Ruth hebben vernoemd. Zo'n antwoord, zo'n bevestiging van je verdriet, kon je hoofdpijn geven, epilepsie, of erger. Je vroeg of ik het schelpengordijntje nog had, ik antwoordde bevestigend, en dat het stuk was en ik het in de woonkamer had klaarliggen ter reparatie. Je vroeg hoe het stuk gegaan was, en ik vertelde van de kat van de buren, die door mijn slaapkamerraam geklommen was, en aan een schelpenstreng was blijven haken. Je moest er om lachen. "Hebben wij eigenlijk wel goede herinneringen." zei je toen ik kon horen dat je lach was verdwenen. "Maar natuurlijk." zei ik. Miesje, Liesje, buurvrouwtje. Brood eten uit je broodtrommeltje in de nacht. Zandskieën en laarzen vol water in Zuidhorn. Boomhutten in Oma's tuin. Onrijpe appels proeven en aardappels poffen in 'Het Bos.' Het zwembad. Geintjes maken tegen voorbijgangers vanuit de eend van Oom Louis. Varen met het polyester bootje naar Wilnis. "Ik dacht dat jij alleen in mijn ergste nachtmerries voorkwam." verzuchtte je. "Hoe krijg jij het toch voor elkaar om goede dingen te herinneren. Mama doet dat ook altijd maar.." klonk je, bijna verwijtend, alsof het een onbegrijpelijke psychische ziekte betrof. "Maar lieverd," zei ik, "een mens zou toch geen leven hebben als 'ie elke dag stilstond bij de naarste dingen in plaats van de leukste dingen in z'n leven?" "Nou," zei je, "Jij was anders maar wat blij toen je naar de kleuterschool mocht, en ik niet meemocht." Ik vertelde je naar waarheid dat de werkelijkheid heel anders was. Dat ik elke dag met tegenzin naar de kleuterschool ging, omdat thuis met mijn Artep spelen veel leuker was. Dat ik volgens Randstedelijke mode kort haar en een lange broek had, en ik me, aangezien voor jongen, de WC's moest invechten op deze gereformeerde kleuterschool vol witte vlechten en rokjes. Dat je al heel klein prachtig kon tekenen, en ik je tekeningen meenam, liet zien aan de juf, en zei: "Het is niet eerlijk dat mijn zusje niet meemag, zij hoeft geen vier te zijn, want ze kan al heel goed tekenen." Dat ik me nog kon herinneren dat er kinderen in de klas waren die nog niet eens een poppetje konden tekenen, en ik het zo oneerlijk vond. Je was even stil. Je verhaalde van een collega van Papa, die gezegd zou hebben dat onze ouders ons -we waren vijf en zeven- uit elkaar moesten halen, omdat we teveel aan elkaar gehecht zouden zijn. Ik zei dat je dat soort jaren zeventig bullshit-psychologie moest vergeten. Dat er nauwelijks één theorie uit die dagen te vinden is, die vandaag nog staat. Dat wij samen alleen maar beroerd behandeld zijn door alle gekte van die dagen. We bespraken nog meer, de beelden uit het fotoalbum. Ik zal het niet citeren, het is tussen jou en mij. Het is liefde tussen jou en mij. We spraken af dat we het vaker over vroeger zouden hebben, over die dingen als de boomhutten en de gepofte aardappels. Hoe lang was dat geleden? Drie, vier weken? Nu zal het er nooit van komen.  speelpleintje22 Okt 2003 11:09: Leora op het speelpleintje Jurgens, VK21 Okt 2003 21:22:In september 2003 zou ik hier vandaag geschreven hebben over het pleidooi van senator Jurgens in de Volkskrant van vandaag, voor een geannoteerde heruitgave van Mein Kampf. Hoewel ik geen voorstander ben van het drukken van racistische teksten, zou ik het pleidooi toch onderstreept hebben met het gegeven dat verschillende andere racistische en tot groot sterven leidende teksten gewoon en ongeannoteerd gedrukt mogen worden. Zelfs in goedkope ramsj-versies verkocht mogen worden. Maarja, waarom zou ik me nog inspannen op blinde vlekken te wijzen. Laten we ervanuit gaan dat Spaink deze contradictie vroeg of laat ook ontdekt.  Leora ziet de vis in de viskom, op de SE 68000 tekeningen20 Okt 2003 17:51:Bij de geboorte van Petra heb ik indertijd tekeningen gemaakt van mijn babyzusje. In het handschrift van mijn moeder leest u het door mij indertijd gesproken bijschrift.
Petra in de wieg, 1967 oorverdovend zwijgen20 Okt 2003 09:31:reacties19 Okt 2003 22:49:Als onze lieve prinses bij de kachel in het badje gaat...  ... moeten we beveiliging voor haar "nieuwe" 16 jaar oude computertje zoeken.  Want met 17 maanden kun je het ineens in je hoofd krijgen: even hup-uit-het-badje en met het gietertje een spelletje Type! spelen. Zo heb ik de box maar weer even in elkaar gezet. Niet voor Leora zelf, want die heeft deze dagen juist extra aandacht nodig. Iedereen, familie, hartsvrienden èn onbekenden wil ik alvast heel hartelijk bedanken voor alle steun en medeleven in allerlei vormen. respect18 Okt 2003 12:41:drietand vergroeide pruik die altijd en eeuwig als een bureaucratisch breiwerk van uitverplozen analyse in recht en averechtse dwangbevelen voor mijn ogen hangt slijmerige slierten religieus zeewier mis verstand en ongegrond zijn zinloos gravend delvend naar ontkenning en onderspit - Jolie, oktober 1986 dankbaar17 Okt 2003 15:27:[...] Ja, ook hier was de censuur druk aan het werk. [r], [l] kelder [2]16 Okt 2003 17:38: Gedichtje dat Petra schreef op 18 augustus 1980, en dat ik overschreef uit de prullenbak. perceptie16 Okt 2003 12:52: deur15 Okt 2003 21:18:Net heb ik een burenruzie gesust. Het relativeringsvermogen dat je overvalt op een dag als deze, heeft bijna iets bizars. Buurtkinderen hadden onze voordeur en die van onze buren aan elkaar gebonden met een fiets-remkabel, zo, dat beide deuren onmogelijk open konden. Wij kwamen na donker thuis en hoorden geklop achter de deur van de buren. Ik zag dat de deurknoppen zo strak aan elkaar gebonden waren, dat alleen na een tijdje ingespannen ontknopen de kabel loskwam. Je kunt je afvragen wat er gebeurd zou zijn bij brand. Een geluk bij een ongeluk: wij kwamen pas na deze "grap" thuis. Begrijpelijk: onze buurvrouw en de vader van een vermeend dadertje kregen ruzie. Die liep zo hoog op, dat mijn zintuigen hun stemgeluid niet konden verdragen. Nu hebben wij een alleraardigste buurvrouw, en deze vader bleek een geschikte kerel bij wie je zo zou kunnen aanbellen als er weer eens buurtsores zijn. Gelukkig was henzelf dat ook vrij snel duidelijk. zwijgen15 Okt 2003 16:58:[datum bekend] Jarenlang heeft zij gewacht haar gang vertraagd geen recht kunnen bekennen nu zij gehuld in zilverdraad en tandeloos geen teken van een toekomst ziet zwijg jij haar weg jij verdraagt enkel uitersten I.M. Petra, op mijn vaders site, met Petra's gebedje, tekening, glasinloodraam Leora doet haar mamma na12 Okt 2003 18:53:`v b0m , ,mnnnnnnnnn //.mhfx y jj ... betrapte ik Leora op mijn stoel achter de pumpjoetah :-) meer tijd voor Leora dus12 Okt 2003 19:14:Leora wil zelf eten ..  .. maar wel lekker lang ontspannen eten.. zij aan het nieuws, Leora nog met een stukje vlees  .. en dan tekeningen uitknippen, op de kaft plakken, en daar weer overheen kleuren..  wis07 Okt 2003 23:42:De gebeurtenissen rond het sterven van mijn zusje zijn uit familie-omstandigheden gewist. zuurstof08 Okt 2003 16:18:blind en berooid bevecht ik mijn zoutwatervallende woede jij hebt geen wimper bewogen filmpje07 Okt 2003 20:38:Vandaag een filmpje van onze kleine grote ster:  vloertekening06 Okt 2003 15:49:Tekenen, daar kun je niet jong genoeg mee beginnen! Maar waar houdt dat papier nu op?  Leora maakt een vloertekening interne code05 Oct 2003 10:26:Gisterenavond, na een rijk diner, waarbij we onze eetlust vooraf bedwongen hadden door de bezigheden van Kusters, Uyldert en Rulof te bespreken, werd het tijd voor lichtere stof. Jaap's running gag. Of was het nu running gag Jaap. Enfin. Jaap had weer een journalistiek werkje aangeboden aan HP-De Tijd (26/09/03), als ingezonden brief. Nu waren wij de enigen in het gezelschap die HP-De Tijd lezen, dus het eerste klusje was zo letterlijk mogelijk citeren wat Jaap schreef: "‘Er is een interne code in de dag- en weekbladen niet over de bloeddiamanten en hun handlangers te reppen,’ stelt Zuidelijk-Afrika-activist Rik Min in een ingezonden brief (HP/De Tijd, 19 september). Deze code moet wel heel erg intern zijn, want ik ben zelf journalist en ik heb er nog nooit van gehoord." Nu kent Jaap wel meer codes niet, dus dit kan ook wat over Jaap's journalistieke kwaliteiten zeggen. Dààr hebben we het helemaal niet over gehad. "Gelukkig," vervolgde Jaap, " kent HP/De Tijd deze geheime richtlijnen ook niet, want het arsenaal waarmee politieke activisten proberen om journalisten de mond te snoeren is al groot genoeg: laster, intimidaties, zwarte lijsten, en -wanneer niets meer helpt- moord." Zo hebben we ons onder het genot van heerlijke abrikozen bavarois het hoofd gebroken over de vraag welke journalisten er in Nederland belasterd, geïntimideed laat staan vermoord zijn, en in hoeverre dit, indien voorgevallen, te maken heeft met bloeddiamanten en het ontbreken van code's bij HP/De Tijd (of juist niet.) Tot S. zich luid afvroeg: "Waar gáát dit over, dat vraag ik me altijd af wanneer jullie het over die Jaap hebben." Nou, inderdaad, nergens over. En Jaap de Wreede valt vast wel mee, het komt alleen allemaal altijd zo plankmisslaand, zonder enig bewijs of voorbeeld, zijn toetsenbord uit. 'Komplottheorieen doen het goed in politiek benarde tijden' - Hoe zelfs Groenen-lijsttrekker Van Meeteren tot een heftige avance richting toverkol Uyldert kwam kloten kwijt03 Oct 2003 21:56:Filopalestijnisme is de politiek correcte variant van antisemitisme, citeerde Aukje Holtrop in De Ochtenden. Een prikkelende uitspraak, iets dat ik van de VPRO niet meer gewend ben. Niet dat Hellema helemaal gelijk heeft, laat ik hier nu 'vind ik' bij zeggen ;-) De vergelijking is van de zelfde orde als "Alle muzikanten zijn alcoholist. Dan zijn dus alle alcoholisten muzikant." Zelfs al zouden alle palestijnen antisemieten zijn, dan ook hebben 'het jodendom' en 'de onderdrukkingspolitiek van de staat Israel' evenveel met elkaar te maken als het nederlands elftal met winterwortel. Wel fijn dat de VPRO Back in Business is. Het werd natuurlijk ook wel heel erg alledaags: Catherine Keijl volgt Constant Kusters, compleet met TROS-camera, over een uur op NL2. Groen-Links discussieerde 'Bijna broederlijk' met aanhangers van de ultrarechtse NVU in het Apeldoornse Stadhuis. Gretta die als heldin van het 'grootste studentenblad van Nederland' uitlegt waarom De Palestijnse Zaak logische opvolger van Koerden, Tibetanen en de Vietnam-oorlog is. Omdat Palestijnen hun vrouwen niet besnijden. Nee, daar zullen de webggrrrrls zich wel voor inzetten. Die weten de usenet-uitdrukking *grote knip* weer een heel nieuwe betekenis te geven in haar vraag "in hoeverre heb je respect voor religies en culturen als je dit niet 'tolereerd'" (Sic.) Ik bedoel maar. Links is compleet z'n kloten kwijt. Antisemitisme is politiek correct geworden. Want ik wed dat Oudkerk geen poot aan de grond krijgt met zijn (late) pleidooi om op te treden tegen jongeren die de les verstoren zodra de leraar de holocaust behandelt. Ik hoop dat de VPRO In Business blijft. slagspreuke en nuwighede02 Oct 2003 23:58:Die egte nastreef van vooruitgang mag stellig nog vandag behels dat jy jou juis nie met blindelingse geesdrif moet skaar agter allerlei slagspreuke en nuwighede wat mekaar al vinniger opvolg nie, maar eerder tydsaam moet wag op die insig van rype besinning, sake meerkantig moet beskou, en nie al te maklik tot ’n slotsom moet kom nie. Nee, geen advies aan Wouter Bos ofzoiets, maar een Vlaamse Professor vertaald in het Zuidafrikaans. Waar Google je al niet brengt :-) Herman De Dijn deur Willie van der Merwe International Auschwitz Committee01 Oct 2003 02:09:Zeven pagina's in vier talen, een colofon en een expositie. Ze zijn allemaal online. Ik heb ze gemaakt en gehuild om de research. De levend gecremeerde babies. De bergen mensen, lichamen, huisraad. Drie pagina's was de afspraak -voor de deadline van vandaag. De rest zou later komen. Een beetje vreemd om een compleet werk op te leveren en te merken dat blijheid ook werkelijk uitblijft. Het is niet anders. Zo diep zijn de wonden. Juist daarom. International Auschwitz Committee | |||||||||||||
| 
 © Jolie, 2002, 2006 |
![[r]](images/18okt03rechterarm.jpg){kind=link}
![[l]](images/18okt03linkerbovenarm.jpg){kind=link}