|
|
|
[ reacties ] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
oktober 2005ballon01 Okt 2005 23:40:Edwin kreeg een ballon voor Leora bij de kassa gisteren..
stoel01 Okt 2005 10:34:Er kwamen nogal wat ongelukjes voor op mijn stoel... Zo'n computer blijft natuurlijk razend interessant, daar hou je het even voor op, met een ‘Nee’ tegen Mama die vraagt of... Na een half jaar had ik genoeg van de liters febrèze en ajax om alle luierachtige geur :-} uit de stoel te krijgen. Steeds vaker begon ik tegen Edwin over een bureaustoel zonder stof.... Hout of zo. IKEA, dachten we. En wat zagen Leora en ik vandeweek in de Karwei-folder?
vuilnisbak02 Okt 2005 23:34:Gisteren had ik bij het Kruidvat een pakje Ibuprofen gekocht, mijn kaak blijft langer pijn doen dan ik had verwacht. Haastig had ik het tasje uitgepakt, ik kon me vandaag nog herinneren dat ik de wattenstaafjes en vitaminenpillen opruimde. En dat ik een Ibuprofen wegslikte. Maar wat had ik daarna met het doosje gedaan? Haastig opruimen is funest voor je geheugen, ik weet het, maar de combinatie peuter, baby en klein huis leidt tot de hele dag haastig opruimen. Op de plek waar het doosje hoort lag niets. Op de plek waar het in mijn vorige huis gelegen zou hebben, lag het ook niet. Uiteindelijk kwam Edwin op het idee om de vuilniszak te doorzoeken (die truuk werkte immers ook toen zijn SIM-kaart eens was verdwenen met de verpakking van een Chinese maaltijd ;-)) En ja hoor, compleet tegen mijn verwachting viste hij het doosje Ibuprofen uit de zak. Geen idee hoe het daar terecht is gekomen, is het aangezien voor het lege doosje? Uit de gammele kast gevallen? Pure verstrooidheid kan ook. Ik heb gewoon nauwelijks tijd om iets rustig te ondernemen. Soms ben ik blij dat Edwin nu even iets vaker thuis werkt, niet zozeer om in de vuilnisbak te kijken ;-) Nee, omdat hij dan met eigen ogen kan zien dat je de hele dag tijd tekort komt als je van voeding naar kast naar kind rent ;-} Kon ik dat maar bij het Kruidvat kopen, een pakje tijd. paardje met rolschaatsen04 Okt 2005 14:07:Van Jos en Iris kreeg Leora een heel leuk spel met duplo-blokken. Inmiddels heeft Leora ook zelf dieren bedacht die je ermee kunt maken. Zo zien we hier het ‘paardje met rolschaatsen’ :-)  51 liter schelpen05 Okt 2005 21:58:Toen we vorige week voor bloemen en onderhoud de Nieuwe Ooster bezochten, bleken alle 14 rozestruikjes hun blad alweer kwijt en vond ik het graf van mijn zus er kaal bijliggen. Mijn vader vond dat kennelijk ook, want Daar kochten we dus 51 liter schelpen. En een grote ronde kei, een aqua-nogwat (mijn vader zou weten of het ècht groengeaderd natuursteen is en hoe het heet) een reuze stuk glas en losse schelpen. Dat wilde ik, want Petra hield van de zee en van schelpen. Het verlaten stukje grond ziet er in iedergeval meer onderhouden uit met de dikke laag schelpen. De bloempotjes (ook de mijne) en de vaas met de poppetjes (van wie weet ik niet) staan nu weer aan de hartsteen-kant. Voor de familieleden maakte Edwin nog een overzichtsfoto. Soms vraag ik me af of ik de inmiddels halfvergane knuffels en grote kunstbloemen niet ook beter zou kunnen weghalen, maar het lijkt me vreselijk als ik iemand daarmee voor het hoofd zou stoten. Vandaar dat ik die maar zo laat. Al weet ik dat mijn moeder dat weer naar vindt :-( De rode bloemen zijn hoogstwaarschijnlijk van W. Tragisch detail van W.'s leven is dat hij zeer kortgeleden zijn even oude zoon op dezelfde manier verloor. Jammergenoeg waren we de laatste bezoeken vlak voor sluitingstijd pas klaar en konden we het graf van W.'s zoon niet meer bezoeken. De volgende keer wil ik dat wel doen..
HP/Bij de Tijd07 Okt 2005 22:39: HP/De Tijd heeft een interessante cover deze week. Hoe het persoonlijke publiek werd. Daar bladerde ik dus meteen naartoe, nieuwsgierig. Terugdenkend aan het moment dat ik hier de eerste stukjes verzon. Ik voelde me onhandig: mensen als Missgien of Marie-José waren nog origineel. Zij schreven al een ‘blog’ toen de eerste internet-vakbladen het fenomeen signaleerden. Wat voor nerdische weetjes vroeg ik me af, had ik nog toe te voegen aan het exploderende aantal weblogs? Het leek soms wel of iedereen hetzelfde bericht van elkaar overschreef: Mega DDOS-attack, bron..... Veel weblogs ontwikkelden zich, van IT-weetjes en politiek naar een persoonlijker invalshoek, naar een eigen thema. Zo vertelt Fien naast persoonlijke dingen over haar werk als verpleeghuisarts, en schrijft AnnetteD (ik ken haar niet hoor) behalve over haar studentenleven over theater. Zulke logs leveren heel interessante discussiethema's, gebaseerd op waargebeurde situaties. En daarin zie ik meteen antwoord op de vraag die de HP/De Tijd-cover stelt: Hoe werd het persoonlijke publiek? HP/De Tijd beantwoordt die vraag trouwens helemaal niet, heeft alleen een trend gespot. En vervolgt dan met een verhaal over een granieten pyramide waar je je weblog in kunt opslaan voor de toekomst. Zo oninteressant dat ik niet eens zin heb om het na te zoeken via Google. Weblogs schrijf je niet voor een toekomst in granieten pyramides maar voor het heden. En daarbij zijn volgens mij de betere weblogs (even neutraal een voorbeeld van buiten mijn link-lijstje ;-)) goed georchestreerd: een weblog lijkt een dagboek, maar is in werkelijkheid een overdachte keuze.. Afijn, hier valt nu even weinig te kiezen, ik ren weer naar een babyhuiltje ;-) -11 Okt 2005 00:12:Ik laat de fotobijschriften weg. foto's10 Okt 2005 00:44:Nog even een paar foto's, zonder tijd voor een bijschrift.
P.S.: Wèl rekening gehouden met de onzekerheid of iedereen wel zomaar frontaal op het web wil staan ;-] speeltje11 Okt 2005 21:31:Edwin kreeg ooit een speeltje bij een Javaconferentie. Een flexibel object van gebogen stukken plastic, zo zou ik het omschrijven. Inmiddels is dat rode object het favoriete speeltje van Rosalie. Morgen is er wéér zo'n conferentie. Wieweet hebben ze nog nieuw en even veilig babyspeelgoed uitgevonden ;-)
‘anxiety disorders, a simple blood test’11 Okt 2005 14:52:Opvallend nieuws over de detectie van acetylcholine en acetylcholinesterase. Hadden ze daar nu niet een paar jaar geleden mee kunnen komen, al was het maar voor het juichende plezier dat sommige mensen aan dit soort nieuwsjes beleefden. smijtegelt11 Okt 2005 01:11:Bij de naam Smijtegelt zie ik het gezicht van mijn Opa voor me, die met twinkelende blik, schalkse lachrimpels in de wangen, over één van mijn acht betovergrootvaders vertelt. “Die man was zo verschrrrikkelijk eigenwijs,” zoiets zei hij dan, “geen en-ke-le kerk was goed genoeg. Dan las 'ie thuis maar een preek van Smijtegelt.” Smijtegelt en ds. Pauwe, hoe spel je 's mans naam eigenlijk. Of Opa's grapjes tegen mensen met een bijna-gelijke achternaam “Toch geen familie van....?”  Ik ben die grappen eigenlijk pas goed gaan begrijpen sinds ik het boek “Knielen op een bed violen” van Siebelink gelezen heb. Een schitterend boek. Boeken die afrekenen met een bepaalde opvoeding hebben niet meteen mijn voorkeur. Tenminste, Maarten 't Hart vond ik leuk toen ik veertien was, en daarna had ik het eigenlijk wel ‘uit’. Siebelink had ik een tijdje in die zelfde hoek geduwd, en dat kwam vast door een leraar Nederlands die lyrisch over beide was. Het enige andere boek van Siebelink dat tot nu toe in mijn boekenkast stond noemde ik in gedachten ‘een beetje hoogdravend.’ En dat mogen wij gewone stervelingen in het alledaagse leven ook niet zijn. Toch. Niet dan. Dit boek is van een andere orde. Zonder oordelen —zowel niet-gelovigen als orthodoxim zullen ervan kunnen genieten— een haarscherp beeld van het inwerken op iemands gemoed, dat deze bekeringsdriftigen gebruiken om iemand binnen hun groep te krijgen en te houden. Het verschijnsel dat deze sombere geloofsstaat tegen wil en dank weer overgaat op de volgende generatie, die zich eigenlijk nadrukkelijk wil losmaken, toont het boek ook in alle tinten zwart. Knap, knap, superknap. Mijn vader is vast de eerste die dit wil lenen. omrollen12 Okt 2005 21:53:Terwijl Leora Rosalie beschijnt met een weggeeflampje van Edwin's Javaconferentie, typ ik met een half oog op dat spel, even snel dat Rosalie zich vandaag voor het eerst 100% zelf kon omrollen. Dat is, als ik het me goed herinner, ietsje later dan Leora. Maar Leora kon ook gemakkelijk op een groot kleed oefenen. Zonder zusje met optil-neigingen. En Rosa kan dan ietsje later zijn met omrollen, ze maakt al ingewikkelde brabbelgeluiden. Ze zingt hele verhalen aan elkaar. Klinkt prachtig! Leora komt nu weer bij m'n bureau vragen of we weer naar Oma B. gaan. Oma B[..] noemt ze de dame van 83, die om de hoek woont. Ze woont helemaal op zichzelf, geen enkele hulp (nodig), maar krijgt wel weinig bezoek. We zijn vandaag op de koffie geweest, dat doen wij eigenlijk ook te weinig. Leora vond het zó leuk, dat ze er al de hele dag over praat. Zelfs terwijl ik dit typ hoor ik nog: “Ben je bij Oma B. geweest Rosa?” [ Disclaimer ;-)) ] Natuurlijk kan er niemand op tegen Oma Loes en Oma Lelly, als die om de hoek woonden zou Leora waarschijnlijk zelf de deur uit glippen ;-) zonder Morriën13 Okt 2005 15:00: Ik zat eens in Tisfris te wachten op M. en zijn broer - de kalenderdatum van die middag zal dus al snel meer dan tien jaar terug liggen. Een oude man, rond de tachtig schatte ik hem, kwam het café binnen en ging ook aan de bar zitten, een kruk verder. Hij oogde wat artistiek, met de spierwitte pony die hij over zijn voorhoofd gekamd had, tot vlak boven zijn opvallende wenkbrauwen. Hij kwam me bekend voor, maar ik kon me niet herinneren waarvan. ‘Ohjee,’ dacht ik, ‘als het maar niet zo'n oud mannetje is dat teert op een beroemd verleden van zestig jaar terug, zo'n meneertje dat iets te ontremd aandacht trekt en spuugspatten spetterend hele verhalen begint..’ Een kwartier later waren M. en zijn broer nog niet gearriveerd en ik bestudeerde nog steeds het tegelmozaïek boven de bar van Tisfris. Vanuit mijn ooghoek zag ik de oude artistiekeling af en toe notities maken, op een klein kladblokje. Ongelinieerd. Hij leek in zijn geschrijf verzonken, niets wees op opdringerige spuugspatjes. Mijn blik viel op het handschrift, precies zo'n handschrift als Jos, als Willem de Kooning, als de broer van M. en mijn leraren op de academie, kortom, zoals ik zelf ook schrijf met alles behalve een balpen ;-) ‘Volgens mij bent u een schilder,’ merkte ik met vragende intonatie tegen de man op. Hij was zichtbaar verbaasd. Hij schilderde niet, maar hij schreef, ja, aarzelend, ook wel eens een dichtbundel en wieweet is zoiets ook beeldend — op die toon sprak hij, maar dan nog bescheidener dan ik nu weergeef. Tot M. en zijn broer later het café inliepen, bleef het gesprek met de oude man in alles bescheiden, beschouwelijk. Vandaag las ik dat er een biografie van de dichter, Adriaan Morriën, is verschenen, die de indruk zou wekken dat de man een onbeschaamd rokkenjager was. Was, want zelf tegenspreken kan hij niet meer. Ik kan natuurlijk niet voor al zijn middagen in de kroeg spreken, maar op mij heeft hij niet die indruk gemaakt. Of je moet zijn geschrijf op briefjes vol hanepoten als een sublieme methode beschouwen om aandacht van een negenentwintigjarige te trekken ;-) wat kost die ijskast?14 Okt 2005 18:03:Leora is geen kind dat je de oren het het hoofd kletst, al had dat van mij best gemogen. Stil is ze ook niet, maar dan met haar eigen type spelletjes. Zo spelen we nu al weken ‘wat kost die ijskast / wasmachine / shampoo?’ Elk reclame-drukwerkje leest ze hardop voor: de wasmachine kost ... vijf... negen... negen... Het spel is helemáál leuk als mama meeleest en een voorwerp opnoemt dat ze eerst moet zien te vinden: Hoeveel is de shampoo... rechtsboven..? Aan al dat folder-voorlezen hebben we inmiddels een stoel overgehouden en wieweet wat voor aanbiedingen ons nog te wachten staan ;-)
ijzertijd14 Okt 2005 17:23: Mijn vader vond deze week een potscherf uit de IJzertijd. Hoe hij dat precies voor elkaar krijgt ‘gewoon tijdens een strandwandeling op Walcheren,’ het is mij duister ;-) Mijn hele leven loop ik al naar mijn voeten te speuren, maar elk vuursteentje dat ik opraap is altijd gewoon een vuursteentje. Nooit een speerpunt of een schrapertje. Het zal zijn vak wel zijn — toon een fysisch geograaf een grondlaag en hij vertelt je welke IJstijden, mammoetsvoeten en dinoklauwen er doorheen gebanjerd hebben ;-) planner's blight15 Okt 2005 11:28:Wat zijn wij genept, door dat knotsgekke amsterdamse woonbeleid. Jarenlang gezocht: u verdient te weinig of u verdient te veel voor deze woning ..of u bent nummer 349 van de mensen die ook teveel en / of te weinig verdienen voor een andere woning. Eindelijk een huis gevonden dat niemand wilde, dat 10 maanden lang opgeknapt op de dingen na die de Corporatie ‘zèlf zou doen...’ — ohwell, het is bekend. De Corporatie wil het huis verkleinen. Zolang die plannen plannen zijn, zakken wij langzaam door de vloeren, bij uitblijvend onderhoud. Als het nu ons eigen huis was, konden we het ècht opknappen (zonder dat dat kapitaal binnenkort ook vernietigd wordt door de Corporatie.) Geeft niet hoor, dan niet, wij gaan vrolijk verder. De score van gisterenavond:
something completely different17 Okt 2005 01:47:
Van onze veelreizende vrienden kregen we deze foto's, gemaakt in Wenen. Etalages die we hier niet kennen — en die wij 'Ollanders niet eens zouden kunnen maken denk ik. Geen schande, wij zijn groot in Dutch Design. En een mens moet ook redenen houden om te reizen ;-) 17 oktober17 Okt 2005 01:26: Ik moet nog altijd bijna overgeven bij de herinnering eraan. Voor een ander zou het pure slapstick zijn. S.W. die weigerde te bidden voor mijn vader en mij. De hele uitvaartdienst door, bij èlk gebed. Waarom een man die zijn dochter begraaft zó hard op het hart trappen? Mijn vader is PCOB-voorzitter nota bene. Ik ken méér mensen die dat erg behoudend zouden vinden, dan die dat onkerkelijk noemen. Maar uitgerekend deze jurk achtte mijn vader te vrijzinnig. Ooms, tantes, èlk zoveelstegraads familielid met naam en toenaam in elk gebed noemen, maar niet mijn vader en mij. Ziet u het voor zich? S.W. wist wie er waren, ik had me zelfs nog voorgesteld. Mijn overgrootvader, toch geen vrijzinnig dominee, riep nog in zijn preken -in mijn bezit- op om te bidden voor àlle ongelovigen in de stad. S.W. bidt niet eens voor de eerstegraads nabestaanden als die lid zijn van een ‘lichtere kerk.’ Nee, zodra ik deze datum zie, dan draait mijn maag zich om. Letterlijk. En dan heb ik het nog niet eens over het akkefietje met de toespraak. Eerst iemand uitnodigen en dan —vingerknip— laten verwijderen. Erger: van alle dingen die mijn zus mij gevráágd heeft uit te spreken bij haar dood, zijn zelfs de meest verdekte woorden nog onderbroken. Afgekapt. Weggesleept. Heere Heere! Godsdienst is voor sommige mensen niet meer dan een excuus voor schofterig gedrag en buitensluiting. Het is tijd dat we religie die privileges ontnemen. En natuurlijk, ik weet het, ik had deze toga allang vergeten moeten zijn :-| Maar voor mij leeft het voort als gedaan onrecht waarin alleen uitzonderlijke betrokkenen een excuus maakten. En mijn vader? Hij leeft nog dagelijks gebukt onder het verdriet. Daar kunnen àlle lieve en hartelijke brieven die mijn zus hem tot kort voor haar dood stuurde, geen greintje aan afdoen. S.W. had er een greintje van af kunnen doen. Maar hij, en ieder die daartoe in staat was, liet het na. tunnelhuis19 Okt 2005 22:17:Wij parkeerden vanmiddag in een parkeergarage, roept Leora: “We zijn in een tunnelhuis!” Zo'n prachtig driejarigenwoord willen we even vastleggen ;-) nichtjes19 Okt 2005 01:19:Vandaag (de 18e) kwamen mijn nichtjes (ja die) langs, op weg naar Schiphol om mijn neef en schoonnichtje op te halen. De foto's zijn wel vaag en bewogen, maar ook vrolijk en tonen wel aardig hoe onze beide dametjes kunnen doen ;-)
speeltuin19 Okt 2005 00:29:Gisteren (de 17e) was het zulk stralend weer, dat ik het fototoestelletje meenam naar de speeltuin. Die was praktisch uitgestorven. Na een half uurtje kwam er nog een bezoekster, een Marokkaanse Amsterdamse met twee dochtertjes. Zo iemand waarvan je denkt: leuk mens, kwam die maar vaker hier. Ze bleek metro-chauffeuse. Jammer dat je bij zo'n beroep in deze tijd meteen ook aan risico's denkt en vraagt: ‘Wat leuk... Maar vind je dat dan niet eng, gezien Londen?’ Ze zei het wel en niet eng te vinden: zoiets kon overal gebeuren. En wat gebeurt, gebeurt. Het zijn zaken waarover ik niet teveel wil nadenken, omdat ik er geen directe invloed op heb. Als burger heb ik geen middelen om te bepalen hoe dreigingen worden aangepakt (behalve een stem, maar het effect daarvan zie ik zeer beperkt. Iedereen die roept "je kunt toch stemmen!" houdt zich vast aan een klinkende illusie.) Ik kan nog besluiten om niet te vaak per metro te reizen, maar als het je vak is... Deze Amsterdamse stapt elke dag met haar hoofddoek de metro in. En de al of niet denkbeeldige aanslagplanners hebben er schijt aan wie ze is, net zoals ze schijt aan jou en mij hebben. Afijn, tijd voor een kopje thee — na al het speeltuinen in de zon.
taart met kaarsjes20 Okt 2005 14:47: voor Fien! vriendinnetje21 Okt 2005 20:37:Het dochtertje van Peter en Angela is alweer 23 maanden. Ze heeft nu zelfs een zusje twee maanden ouder dan Rosalie. En Leora heeft de hele ochtend staan springen dat Conchita (‘Hoe heet de Mama van Conchita?’ “Angela!”) vandaag weer zou komen spelen:
de steile top 7521 Okt 2005 02:07: Ingezonden brieven voorspellen kan een aardige sport zijn. Nu ik weinig tijd heb voor de krant —het formaat is ook zo onhandig met een borstbaby— leent HP|deTijd zich prima voor dit vermaak. Het HPdT-omslagartikel ‘de Gereformeerde Greep’ moet deze week goed zijn voor een paar dozijn boze brieven, schat ik zo. De lead luidt: ‘Nooit zijn ze meer geweest dan een kleine minderheid. Toch geven (ex-)gereformeerden in Nederland de toon aan — in de politiek, het bedrijfsleven, de media, de literatuur en de wetenschap. Wat is het geheim van hun succes?’ En dan volgt een kort artikel, met een lijst van 75 geslaagde nederlanders van gereformeerde afkomst. Ik kan me zo voorstellen dat de oorspronkelijke lezers van De Tijd meteen papier in de typemachine draaien: ‘75 toppers aanwijzen uit een groep van anderhalf miljoen mensen? Wij Katholieken hebben ook 75 toppers hoor!’ En terecht. Net als er gemakkelijk 75 toppers onder Atheïsten en andere -isten -ogen en -aten te vinden zullen zijn. De Ga Zo Door! Ontmasker Ze!-brieven van de complotdenkers à la Trollende Roker, ontvangt HP|deTijd vast wekelijks, dus die tellen even niet mee. Brieven van Boze Gereformeerden (die niet boos klinken want boosworden is uit den boze) komen vast ook: ‘Antigreformitisme. Vervang al dat Gereformeerde in het artikel door Jood (‘Van het Televisiescherm zijn ze al evenmin weg te slaan’) en een hijgerig en hetzerig stukje resteert!’ Ook wel terecht, wat wil HPdT hiermee. Die loftrompet voor soberheid, ijver en zelftucht kan ook met betere argumenten. Afijn, zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, Boze Bevindelijken die niet met Harry Kuitert in één lijst willen staan, chronisch depressieven die melden dat die 75 gewoon geslaagd zijn ondanks hun opvoeding, enz enz enz. We zullen zien, volgende week in de brieven-rubriek ;-) blokkade van Missgien's blog?23 Okt 2005 14:51:Mag je providers slaan? Je zou willen van wel. Gisterenavond dacht ik nog dat het server- of verbindingsproblemen waren. Op de site van Missgien stond namelijk een vreemde melding:
De hoofdpagina van haar hosting-provider toonde ook slechts een blauw scherm. Omdat de Web-log.nl-weblogs ook al nauwelijks bereikbaar waren de laatste dagen, dacht ik: business as usual. Het blauwe scherm bleek vanochtend slechts een gevalletje van brakke code. Gewoon niet getest of het werkt, en in bepaalde browsers werkt het nooit. A9 heeft waarschijnlijk klanten genoeg. Daarom ..hebben ze Missgien ook maar even afgesloten. Denken we, want voor alle andere zaken —van traffic-limietoverschrijding tot hitlermopjes van flauwe bezoekers— geef je een klant eerst een waarschuwing. Zodat 'ie zelf afsluiting kan voorkomen. En àls je een klant z'n site dan tenslotte afsluit, doe je dat niet op zaterdagavond. Zodat 'ie tot maandag kan wachten tot eventuele bijbetalingen verwerkt zijn. Tenminste, ‘vroeger’ was dat zo. Ik zeg het maar even hardop: A9 zuigt, en wel megabytes door een rietje. Missgien verplaatst haar log terug naar XS4ALL en iedereen die iets van scripting en databases weet, weet hoeveel werk dat is... :-( A9 bedankt! [ Naschrift: ] Missgiens log staat tijdelijk op http://www.missgien.net/weblog/. Daar zijn nu drie komische emails van de provider te lezen. Ik ben een beetje geneigd om er inhoudelijk op in te gaan: de handelwijze hoort niet, noch de data-limiet overschrijding zonder onmiddelijke melding, noch het afsluiten zonder melding. Maar je moet die brieven niet lezen voor de inhoud, de spelfouten, díe maken ze leuk... ;-) Ik krijg zelfs medelijden met deze provider als ik die mailtjes lees... ;-} hap24 Okt 2005 23:38: Leora vond het de giller van de dag. Als je met Rosalie ‘daar komt een muisje aangelopen’ speelt, grijpt ze het ‘muisje’ zodra het binnen haar handbereik is en trekt het naar haar mondje om met haar tandeloze kaakjes in je vinger te bijten. Het rijmpje werd zo al snel ‘daar komt een versje aangelopen ...zo door Rosalie opgegeten!’ regen25 Okt 2005 13:48:
Het regent. Dat betekent lekkage in onze keuken, via het dak van de buren. Is bekend bij de Corporatie hoor, daar ligt het niet aan. Ze komen het om de week repareren, waarschijnlijk kunnen ze door dat ene lek iemand een half maandsalaris garanderen. Ach... ik zal waarschijnlijk nooit een echte Amsterdammer worden, is de gedachte die zich in mijn hoofd gevestigd heeft, bij het aanzien van de woningproblemen die ik hier sinds 1982 heb zien voltrekken. Mijn vader zou ontploffen bij zoveel stupiditeit — van één gesprek met ons oudste bewonerscommissie-lid zou hij een nekblessure van het hoofdschudden oplopen. Zoals bij veel dingen, er is niets aan te doen. Dus ik doe precies wat ik elke dag doe: moedwillig oogkleppen op en zo optimistisch en enthousiast mogelijk door het huis struinen... Ben ik nu echt de enige die snapt dat dat laatste soms heel vermoeiend kan zijn? valide26 Okt 2005 14:04: Zo. Ik heb de HTML-code van deze pagina weer eens ontbugd. De validator van W3C.org keurt hem weer goed. Mijn grootste zonde betrof de kopjes in mijn linklijstje, hiernaast. Zoals ik ze had gedefinieerd mocht het eigenlijk niet. Met een extra css-je is dat verholpen:
Niet dat ik een grote fan ben van W3C.org. Tim Berners-Lee kan dan uitvinder van het World Wide Web zijn en ‘ Toegankelijk Web voor Iedereen’ als doel hebben, de W3C-site is een informatiebombardement. Het kost ons gewone stervelingen veel tijd (211 links!) om te voldoen aan de standaarden. Wel vind ik dat bedrijven, naast Browsermakers ook de Webbedrijven als Web-log.nl, zich íets meer zouden moeten inlezen in de minimale standaarden. De bedrijven bedienen zich nog vaak van fabels als excuus voor code die niet werkt. Zo had Web-log.nl een fantastisch plan toen ze besloten alle code, voor alle klanten, centraal te regelen. Met een goede basis, betekent dat voor elke klant een goede, leesbare website. Helaas hapert die centrale code. De FAQ-pagina van Web-log.nl verdwijnt bij mij zelfs op de volle 19" schermbreedte buiten het venster. Net als hun Hoofdpagina. Omdat de code centraal geregeld is, zijn de meeste Web-log.nl-logs die ik lees, onleesbaar breed, zelfs op de volle schermbreedte. Om te tonen dat dit niet alleen voor Mack geldt, ook die van Marina — enz enz enz ;-} De Web-log.nl-logs zullen dus wel erg leuk zijn dat we ze ondanks dat eindeloze gescroll en gewacht lezen ;-) Het ergste is dat je er als klant van Web-log.nl zelf niets aan kunt doen. De Web-log.nl-ontwerper had het moeten corrigeren, door zijn zogenaamde xhtml 1.0 strict code even door de validator te halen. Als bedrijf of professional heb je geen excuus. Een troost: Web-log.nl is maar een voorbeeld... de voor de lezer meest bekende site met toegangsproblemen. Iedereen kan wel andere sites noemen met vergelijkbare klantonvriendelijkheden.. ;-} vorkje27 Okt 2005 11:02: Meestal eet ons dametje met haar Jip & Janneke- of Disney-vorkje. Maar bij tijd en wijle is alleen het sjiekste in huis goed genoeg: dan moet*) het zilveren sterrebeeld-vorkje en -lepeltje uit de kast komen dat Leora bij haar geboorte van Jos en Iris kreeg. *)Leest u bij moet: gillen brullen stampen, compleet met uithalen als ‘Waar is mij vôhkje!? ...Abiesbies!?’ Abiesbies, Alsjeblieft, voegt ze er aantoe zodra ze zich bedenkt dat je zo niet ergens om mag vragen.. ;-) Het ligt nu in Leora's eigen kastje, zodat ze het zèlf op tafel kan leggen. Na de afwas brengt ze het bestek-setje ook weer zelf terug naar het doosje. Heel behulpzaam, en een wonder van voorzichtigheid dat het doosje nog steeds niet stuk is! programmeurs onder elkaar28 Okt 2005 01:10:Edwin was vanavond eten met een opdrachtgever. Ongezellig hoor, voor mij dan ;-) Gelukkig kon hij foto's mailen met zijn mobieltje.
mooie dag29 Okt 2005 22:54:Als er een leuke dag voorbij is, ben ik altijd een beetje droevig... Terwijl je natuurlijk ook *blij* kunt zijn dat het zo'n leuke dag was! Op de foto's hieronder zie je de kinderen van mijn neef en schoonnichtje, die vandaag bij ons op bezoek kwamen..
tweede hapje30 Okt 2005 19:10:Mijn moeder kreeg in de jaren zestig nog te horen dat je een baby van twee maanden het bananen-liga-prakje moest voorzetten. Anders zou een baby niet alles leren lusten... Inmiddels zijn de meningen over het eerste hapje verschoven. Op informatieve sites over babyvoeding vind je het eerste hapje niet eens meer terug. Dat heeft geloof ik ook iets met babyvoedings-reclame-verboden te maken. Echte informatie vinden we weer op babycentre.co.uk. In the UK hoeft het eerste hapje niet meer vóór zes maanden, maar het màg wel als spelletje zodra de baby bijv. naar je bord grijpt. Rosalie is daar blij mee. Het eerste geprakte banaantje vond ze drie keer niks, letterlijk. Inmiddels kijkt ze het eten wel uit mijn mond. Tijd voor wat oefenen met de lepel.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Hoofdpagina weblog
Recent Archief
Archief Overzicht (t/m 04/2006)
Borrelpraat stemadvies
De Makelizer, Eerste Hulp bij Makelaars-jargon
scripting & tekst © Jolie 2002-2005
