|
|
|
[ reacties ] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
 |
september 2005verrassingen09 Sep 2005 22:19:Komen wij thuis van een gezellige vakantie, kan ik meteen weer aan het werk. Ons kattenoppasje, het buurmeisje van puberleeftijd, had haar taak nogal ruim opgevat. Het gevolg, verdwenen haarverf, koekkruimels in de bedden, lege heineken naast de computer met verbouwde monitorsettings, babybedje verplaatst (?), ingestort keukenkastje, gebruikte make-up, afijn: alles wat we over tien jaar met Leora kunnen verwachten ;-} Terwijl ik het hele huis aan het dweilen en stofzuigen was, ontdekte Edwin dat al zijn playstation-spellen weg waren. Vijf doosjes, alle vijf: leeg. Nu is Edwin niet iemand die zo'n spel achteloos aanschaft. Nee, dat gaat met veel denken, en vaak pas na opmerkingen van mij als je werkt er hard voor, dan mag je toch best eens iets leuks kopen? Natuurlijk, voor de wet is iedereen (gelukkig) gelijk, maar ik vind het toch iets valser om iets te stelen van iemand die zich niet vaak enige luxe gunt, dan van iemand die omkomt in de verstoffende welvaart. Bij navraag bleken de diskjes namelijk niet even geleend, maar bleek het meisje allerlei leeftijdsgenootjes meegenomen te hebben, en een van hen moet al Edwins spel-diskjes hebben weggepakt. Edwins mening: “Gelukkig waren het maar spellen en geen foto's, want die kun je niet opnieuw maken.” de nasleep van zelfmoord12 Sep 2005 23:56:De nasleep van zelfmoord is ontluisterend. Wij lopen sindsdien op eieren. Ik put me uit in Begrip. Elk familielid van mijn zus heeft zijn eigen rouwgebruiksaanwijzing. De één wijst naar een opperwezen, voor de ander verloor alles zijn waarde. De één zweert bij zelfreflectie en de ander wijst naar De Anderen. Of tart elk rouwproces. Vat ik het even gepolijst samen. In mijn optimisme durf ik wel eens te denken dat we allemaal iets gemeenschappelijk hebben. Namelijk, wij verloren een geliefde die zich wreed uit de wereld rukte. Mis! Hakken vol modderkluiten staan meteen weer te trappelen op de voordeurmat. Iets gemeenschappelijks, hoe haal ik het in mijn hoofd! Me uitputten in Begrip, dat moet ik! Begrip voor al die Arme Nabestaanden. Ik kan niet al te expliciet zijn, want dan vergroot ik het drama alleen, maar de lezer kan het zich wel voorstellen. Zelfreflectie, Opperwezens, De Anderen of rouwproces-tarten bijt elkaar. Spullen van Petra die voor de één betekenis hebben als, ik noem maar wat, herinneringen aan wandelingen met je kind, zijn voor de ander een sta-in-de-weg. Objecten die voor de één een traumatische lading hebben, wil de ander dolgaag bewaren. Of weggooien, natuurlijk. Kon ik maar expliciete voorbeelden noemen: het zou tot slapstick neigen als het niet zo triest was. Ik zie mijn ouders krimpen tot schimmen van wie ze eens waren. Vroeger ontvingen ze cadeautjes, brieven, foto's van hun kleinkinderen. Natuurlijk, zij deelden als weinig anderen in haar suicidale proces. Van afstoten, aantrekken en destructieve, allesvernietigende buien. Maar nu gaat die telefoon niet meer. En als 'ie gaat ben ik het met mijn eigengereide maar gelijkmatige babbel. Ik zie hun Onmogelijke Wachten, op iets dat niet meer komt.... Ik geloof wel, dat ik de enige ben die het ziet. Verder sta ik machteloos. Want ik kan dan Petra keer op keer beloofd hebben voor haar kinderen te zorgen na haar dood, zien doe ik ze zelden. Elk vriendelijk gebaar en streven ten spijt. Stel, geheel hypothetisch, dat Edwin ooit uit een vliegtuig springt. Hypothetisch hoor ;-) Ik zou dan de rest van mijn leven zo veel mogelijk contact nastreven met Edwins ouders en zus. Mijn kinderen dragen de helft van zijn genen, en zij dragen weer een helft van Edwins genen. Zij kennen zijn geschiedenis, van klein kind af aan. Dat heeft waarde voor mijn kinderen — ook als Edwin niet uit een vliegtuig springt natuurlijk ;-) Voor anderen is zoiets vreemd genoeg geheel niet vanzelfsprekend. Ik ben niet bij machte daar iets van te zeggen. Wèl kan ik zeggen: Petra jij enige die mijn herinneringen en DNA deelde, de belofte die ik keer op keer heb gedaan, het laatst nog op 29 juni 2003, kan ik on-mo-gelijk nakomen... Twee jaar creatieve oplossingen zoeken tegen kwetsuren en tegen het schofferen van mijn verdriet, ten spijt. Vergeef me :-| Het komt nooit meer goed. Niets hierin. De nasleep van zelfmoord is ontluisterend, en vernietigt hele families. duiken en rennen13 Sep 2005 22:14:
wethouder hekking13 Sep 2005 00:16:
dubbel15 Sep 2005 19:07: Zou dit theepotje nu hetzelfde groen zijn als Geertrude bij haar Gouds Montmartre zocht? If so, ik zou hem met liefde afstaan, belangeloos; dagelijks vraag ik me af waarom we alles in vredesnaam dubbel hebben. We wonen in een te klein huis om zelfs maar alle verhuisdozen uit te pakken. Dus wat moeten we met twéé theepotjes? Eigenlijk zou ik eens een oproep moeten formuleren: zoekt u iets? wie weet hebben wij het..! En dan bedoel ik niet haarverf, postzegels en Edwin's spellen en MP3speler ;-{ maar vooral alledaagse spulletjes als een douchegordijn, ovenschaal en een theepot. En en en en en en en... Leora's foto's15 Sep 2005 01:07:Op bezoek bij Opa en Oma maakte Leora vanavond 39 foto's:
loketje16 Sep 2005 21:55:Vanmiddag gingen Leora en ik op weg om twee pakjes te posten en een rol postzegels te kopen. We waren de straat nog niet uit of het begon te stortregenen. Gelukkig is rijden door de plassen met de buggy een bijzondere attractie van “buiten” voor Leora :-) Kwamen we eindelijk bij het postagentschap aan —het dichterbij gelegen postkantoor is nl. al opgeheven— bleek de service “wegens omstandigheden” tot nader orde gesloten. Ik ben wel erg benieuwd naar de ‘omstandigheden,’ en natuurlijk, wanneer en of het loketje ooit weer opengaat. Zou iedereen hier voortaan met bus of auto naar een ver-weg postkantoor moeten? Want dat is wat we uiteindelijk gedaan hebben om alle post (incl. de grootste stapel kaarten) op tijd de deur uit te krijgen. Wat zouden eigenlijk de normen zijn om tot EU-achterstandsgebied verklaard te worden? ;-} Leora's foto's [2]16 Sep 2005 09:08:Op bezoek bij Marlous en Mark maakte Leora gisterenavond 7 foto's, nadat ze thuis ook nog wat snapshots genomen had:
broedplaats17 Sep 2005 19:46:Vanmiddag volgde ik de heropening van het IJsbrand-gebouw. De voormalige brandweerkazerne is nu broedplaats geworden. In de tijd dat ik mijn (kunst)opleiding afrondde, bestond zulke gesubsidieerde werkruimte nog niet en even moest ik wat lichte jaloezie wegslikken. Nu ben ik ook opgevoed met bescheidenheid en met het idee dat je nooit van subsidie moet hoeven leven. Kunst die van subsidie afhankelijk is.... Dus al zou het bestaan hebben, dan zou ik me er waarschijnlijk toch niet voor gemeld hebben ;-) Afijn.
kies18 Sep 2005 01:05:Na de gebroken kies en twee antibioticakuren, volgt morgen de apex-resectie :-| Ik heb er al eens een ondergaan, dus ik weet wat me te wachten staat [grafische foto's.] Al was dat toen op een moeilijkere plek, wat de behandeling erg lang deed duren. Toch zie ik er reuzegroots tegen op. Ook het feit dat de behandeling critici kent, maakt me er niet vrolijker over. De critici menen dat een dood element per definitie ongezond is, en eigenlijk niet in de kaak thuishoort, en dat een apex-resectie eigenlijk de vitale reactie van het lichaam ('hup die dooie kies eruit') weghaalt. Maar gelukkig hebben kaakchirurgen in opleiding geoefend op varkenskaken, een hele geruststelling ;-} Hoopgevend (ahum) is ook dit weblogstukje, van een verstandig iemand die de tandarts niet uitstelde tot na haar zwangerschap. Goed.. Laat ik er nu maar over ophouden... achter de rug19 Sep 2005 19:32:Wat een helse ingreep. Lig je onder zo'n groen laken door het gat rond je mond te kijken naar alle gereedschap en slangetjes die langskomen, oh en dan de geluiden.. *griezel.* Hartelijke mensen, dat wèl, daar op de kaakchirurgie van het OLVG; dat was het grootste verschil met dit weblogstukje. Vooraf heb ik maar vertrouwd op de werking (al of niet placebowerking) van valeriaanwortel, en... op ieders beste wensen natuurlijk! Extra verdoving tijdens de behandeling was ook niet nodig. Nu ben ik benieuwd hoe het vanavond zal gaan, zonder naproxen. Want dat zou ik eigenlijk de komende dagen moeten nemen, maar gaat niet samen met borstvoeding. Mwach, we hebben nog paracetamol, roep ik stoer ;-)
vaccinatie20 Sep 2005 18:17: Rosalie heeft net haar 3e vaccinatie gehad. Met haar ruim 57 cm en 6290 gram was ze helemaal goedgekeurd tot gezonde baby. De kenner ziet het meteen aan die twee getallen: Rosa is net als Leora was, een klein, mollig (en supergeweldig lief) babietje ;-) Wij zijn zelf ook niet zo lang, dus het is volkomen normaal. Mijn kaak heeft vandaag nog meer Picasso-kleur en assymetrie dan gisteren ;-} De pijn valt mee, alleen bij inspanning heb ik paracetamol nodig. Al met al moeten andere teksten vandaag maar (weer ;-}) in de pen blijven. Af en toe is dat erg moeilijk: rondlopen met ideeën en ze niet (niet niet niet) kunnen uitwerken, zelfs niet kunnen noteren. Ik denk wel eens dat een mens er baat bij heeft om anderhalf uur per dag voor zichzelf te reserveren... Dan doe je nl. al het andere ook weer met meer plezier. Evenwicht tussen inspanning en ontspanning, tussen opeisen en opofferen, het klinkt gemakkelijk, voordehandliggend, maar voor je het rond hebt... het bodoni-mysterie21 Sep 2005 22:19:Sinds een bepaalde update, zie ik de meeste websites in het lettertype Bodoni. Kijk ik in de broncode van die sites, zie ik een Tahoma als voorkeurfont van de eigenaar. En een heleboel aternatieven, maar geen Bodoni. Micheline heeft (  flink ingezoomd Prachtig sjiek lettertype, niets mis mee :-) Maar ik kan niet uitvinden waaròm ik hem zie. Ik heb de Bodoni nergens ingesteld als voorkeur-font, en de makers van deze weblogs ook niet. Jammergenoeg heb ik geen tijd om uit te vinden waar mijn computer dit vandaan haalt -wieweet een lichtcorrupt Mac-fontbestand. Of misschien vindt mijn Mac dat alle weblogs een soort Vogue-achtige alure moeten krijgen. Dat lukt dan aardig met dit lettertype ;-) plat22 Sep 2005 15:16:Oh dat domme gedoe, daar moet je niet eens over nadenken, dat is gewoon genetisch, vond Edwin ervan, toen we vandeweek het consultatiebureau verlieten. De medewerkster had namelijk geopperd dat Rosalie een plat achterhoofdje kreeg door het (vermeende...) vele op haar rug liggen. Nu ligt Rosa zelden op haar rug, om de eenvoudige reden dat ik haar het grootste deel van dráág in een draagdoek ;-) Maar ik was niet ad rem genoeg om dat te vertellen.  In plaats daarvan, merkte ik op dat het vàst genetisch was. Omdat mijn vader, oma, mijn ene neef, één van de kinderen van mijn zus en ikzelf het ook hebben: een ietwat vlak achterhoofd of hoge kruin. En wij hebben echt geen langere uren in ons bedje gelegen dan onze broertjes of zusjes. Net zomin als heel Azië waar deze hoofdvorm ook vaker voorkomt. Jammergenoeg hebben de racistische schedelmeters uit de vorige eeuw grof misbruik gemaakt van de biologische componenten van etniciteit. Er is maar weinig leuks over hoofdvormen te vinden. Niet dat dat de medewerkster van het consultatiebureau had kunnen overtuigen hoor ;-) city politics22 Sep 2005 01:05: En toen zag ik zomaar mijn nichtje Sophie —onze moeders zijn zussen— bij The Ten Most Beautiful People in City Politics. En daar ben ik best trots op :-) Afijn, tijd voor een paracetamolletje tegen m'n steeds blauwere picasso-kaak en slapen. strand23 Sep 2005 23:06:
laten huilen (of niet)26 Sep 2005 21:15:De trend is de laatste tijd weer laten huilen — als ik de uhm, genuanceerde onzin op de EO-site voor trend mag houden dan ;-) Toch geloof ik niet zo in het nut van een baby kwartieren achterelkaar laten huilen. Bij huilen produceer je het stresshormoon cortisol, en bij liefdevolle aanraking maakt het brein meer anti-stressstoffen aan. Het effect daarvan op de hersenontwikkeling kan toch niet uitblijven, zou ik zeggen. Natuurlijk heb ik alle begrip voor de wanhoop die ouders kan overvallen als hun kind maar blijft huilen. Rosalie huilt nu ook behoorlijk veel: ze is al weken snipverkouden. Dat levert drink- en slaapproblemen, en zo weer veel huilen. Ondanks dat is ze goedgroeiend, mollig en meestal blij — maar dat vereist wel extra inspanning. En die loont :-) Nu maar hopen dat die verkoudheid eens overgaat. Ondertussen hou ik me aan de ingeslagen weg: niet laten huilen. spelen26 Sep 2005 00:04: Leora maakt van kussens bedjes naast het ligstoeltje van Rosalie: een bedje voor haarzelf en eentje voor de Aap. En Rosalie kreeg de 'Poes' in haar handjes gedrukt. Die was even heel interessant, maar al snel werd Leora weer leuker om naar te kijken. Het is heel leuk om te zien hoe een babietje langzaam meer kindje en zusje wordt en welke liefdevolle bijdrage Leora daaraan levert. dylan27 Sep 2005 00:14: Mooi en zeer de moeite waard, de documentaire van Scorsese over Dylan. Morgen (de 27ste) zal BBC2 het tweede deel van de film uitzenden. Gelukkig kun je via teletext de BBC-ondertiteling inschakelen, Rosalie huilde af en toe zo hard tegen mijn schouder, dat ik niets kon verstaan. Leora's conclusie bij het eerste gitaar/mondharmonica-optreden van de jonge Bob was: "Dat is de IJsjesman." Inderdaad, een lichte gelijkenis met Jonathan Richman en diens muziek valt niet te ontkennen ;-) Lichte gelijkenis zei ik hoor, lichte ;-) dylan [2]28 Sep 2005 00:10:Nooit geweten dat Dylan zoveel moeite had om zijn ontwikkeling van akoestisch naar electrisch geluid te verkopen aan zijn fans, zoals bleek uit deel twee van de Dylan-documentaire van Scorsese. Nu is Dylan van de leeftijd van mijn ouders, en bracht Dylan ook zijn eerste rock 'n roll versterkte LP's uit voor mijn geboorte ;-) Maar als eigenaar van meer Dylan-vinyl dan zich op twee handen laat tellen, had ik best mogen weten dat de fans boe&Judas-roepend de zaal verlieten bij songs van één van mijn favoriete LP's: blonde on blonde. Verrassend. Afijn, ik hoop de documentaire nog eens als één film te zien - en ga er vanuit dat de commercie hem vast binnenkort in de etalages legt. En anders zendt de vpro 'm nog wel 'ns uit op een onmogelijk tijdstip na een onmogelijke skandinavische film ;-) foto's28 Sep 2005 18:08:
schiet niet op28 Sep 2005 17:36:Hmm, ik had gedacht dat zo'n apex-resectie sneller zou genezen. Al is zoiets natuurljk *niets* vergeleken bij chronische kwalen waaraan anderen dagelijks energie kwijt zijn. Dit trekt vast vanzelf weg, al duurt het weken.
grunge bejaarde29 Sep 2005 22:19:Wat is het toch een droef programma, dat LookingGood. De meeste mensen zijn na deelname aan zo'n show minder leuk dan ze daarvoor waren, haren afgeknipt en kleding die niet bij hun leeftijd past. De stijl die ze elke kandidaat aanmeten neigt meestal meer tot goedkoop en ordi, of dat nu bij die kandidaat past of niet. Vanavond was er bijv. een man van vijftig met half lang haar en een ziekenfondsbril, op classy bruinleren schoenen in een levi's. Type babyboomer met gezond wantrouwen tegen modeterreur. Eerlijke man die geen dag jonger dan zijn kalenderleeftijd hoefde te lijken. Natúúrlijk werd hij omgeknipt tot een zielige grunge-bejaarde met een punky wave-coupe ;-} Zucht.  En waarom zo'n Hulscher daar toch aan blijft meewerken, ik zou zeggen dat ze makkelijk serieuzere onderwerpen aankan? En anders heeft ze zelf toch ook ogen, ze ziet toch ook dat iedereen zo'n show uitkomt als eenheidsworst. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 
 © Jolie, 2002, 2006 |
