een tiende en een kwart viooltje
zaterdag 20 november 2010 om 01:40
Lezen we nèt in de Volkskrant dat ouders véél teveel vragen van hun kinderen, krijgen mijn kinderen de viooltjes waarvoor ze bloedig hebben gespaard. Gespaard met glazen stenen voor goede daden en goed gedrag, nota bene.
Ik ben er ook nog steeds niet uit of het verstandig is dat ik ze allereerst zelf ga lesgeven. Voor verkeerde techniek aanleren ben ik niet eens zo bang (al is het risico niet denkbeeldig omdat ik alleen privéles heb gehad en geen muziekopleiding zoals conservatorium.)
Het meest bang ben ik voor het leren oefenen. Maar dat zou ik ook zijn als ik ze naar muziekles bracht. Onze oudste heeft heel snel, sneller dan andere kinderen, het idee dat ze iets zo matig doet dat ze het beter kan opgeven. Haar naar een les brengen, om het even welke, of hoe lang ze er ook om heeft gevraagd, zoals paardrijles, levert voor de les al snel taferelen met veel tranen.
Nu kan ze tenminste nog op mij schelden dat ik te makkelijke dingen voor haar heb uitgezocht. Dat leek me beter dan een wens subiet weer opzij willen zetten zodra het even moeilijk is.
Natuurlijk gaan ze op een gegeven moment, als ze het tenminste echt leuk vinden, naar een echte leraar. Maar nu mogen ze nog even spelend leren.
Rosalie doet dat door veel te luisteren naar het CDtje bij het lesboek, en af en toe een paar noten mee te spelen. En dan, tijdens het kleuren in een kleurboek, mee te zingen met het CDtje. L. maakt er meer een theatershow van. Een optreden met dromen dat ze al kerstliedjes kan spelen. En ach, u begreep het al, ik vind het zelf allemaal ook nog 'ns leuk ;-)
Hoe onpedagogisch, of wat zal het zijn ook, voorlopig kies ik even voor deze methode :-) Met alle excuses aan vaste lezers die heimelijk muziekdocent zijn ;-) ;-)
Bij het kopen van de viooltjes was ik ontzettend blij met het advies van Gabriëlle Butler. Meneer De Froe, vast adres in Amstelveen, bleek —wat moet dat toch, zo jong als iedereen deze aardbol maar verlaat— overleden :-| Vind dan maar 'ns iemand die daar aan kan tippen ;-/ Maar zoals Gabriëlle beide dametjes de juiste maat (mini-)viool gaf en ze allebei zonder enige angst of gêne een paar nootjes liet krassen, ik kan het iedereen die voor z'n jonge kind een studieviool zoekt aanraden. Het is jammer dat ze niet op fietsafstand hier vandaan werkt :-) want ik zou veel minder zorgen hebben over L.'s faalangst als ik haar bij Gabriëlle voor lessen kon aanmelden.
Enfin. Voorlopig hoop ik dat ze vooral plezier hebben en het uiteindelijk leuk genoeg zullen vinden om meer te leren.
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
©