|
maart 2016
donderdag 24 maart 2016 om 23:53
‘We gaan dus naar de hei!’ besloot Rosalie haar verslag van de school-paas-mand-opdracht.
Zo gezegd, zo gedaan: Naar de hei om dingen te verzamelen die mensen in de steentijd in hun paasmandje verwerkt zouden hebben. Een geinig idee van de school. Ik had nog wel een beetje last van de overal heersende keelgriep, maar de voorbereidingen maken elk feest vaak het leukst, dus, die wilde ik niet missen!
In de fotobijschriften is te lezen wat Rosalie allemaal vond.
maandag 14 maart 2016 om 18:40
Zestig violen. Het klinkt als een driedubbel symfonie-orkest, maar in een perkje zie je het aantal er niet zo aan af ;-}
Nu maar hopen dat viooltjes wèl echt goed bestand zijn tegen vraatzuchtige slakken ;-)
maandag 14 maart 2016 om 14:14
Daar was 'ie weer: de Disruption Is Gross!-reclame op BNR-radio.
Gross! Daar kun je het nauwelijks mee oneens zijn.
Maar enig googlen leerde dat dit een cursus, pardon, Bisnis Progrem voorstelt, voor ‘Board Level, Senior Executives en Change Leaders’, die zich willen verdiepen in ‘Mobile First, Artificial Intelligence, Virtual Reality, Robotics, Big Data, Value Creation, Omnichannel, Local-Global*) en Game-Learning’ om te kiezen voor ofwel ‘aanpassen aan de nieuwe tijd,’ ofwel ‘failliet gaan.’
Achja. Ik vind alles best.
Al heb ik wat twijfels bij de doemdenkerij achter deze jargon-spraak.
Maar als je zoveel Engels nodig hebt, en zelfs ‘Financieele’ nog steeds met dubbel e schrijft, probeer growth dan ook als growth of 'ɡɹəʊθ' uit te spreken ;-}
*) Niet te verwarren met variabelen in een programmeertaal, uiteraard ;-)
donderdag 10 maart 2016 om 23:39
Deflatiegevaar... Had u ooit gedacht dat u dat woord in een serieuze zin zou tegenkomen? Hoe erg zijn dalende prijzen? Hoe erg is meer sparen en minder schulden maken? Retorische vragen hoor, die ik me alleen maar stel als ik me besef dat ik Rosalie het journaal ("hoezo geven ze gratis geld..?") niet kan uitleggen.
En dat is dan nog maar een klein deel van het niet-uitlegbare nieuws. Hoe leg je uit dat hele gezinnen in de modder bivakkeren, of aanspoelen op een strand, of dat je het land van vertrek (niet van aankomst) miljarden geeft om vluchtenden terug te nemen. En dan hebben we het nog niet eens over geconfiskeerde kranten in een 'toekomstig EU-land' of hoofd op de stoep.
Tja. Wat kun je daarover zeggen. Achja, onthoofding en censuur, in de jaren 30 heel normaal in Europa. Gaat vanzelf weer voorbij. Zoiets.
Tuurlijk, je kunt al het nieuws ook negeren, zoals sommigen bepleiten. Maar dan verandert de wereld in een soort kiekeboe-experiment: zolang we niet in de doos kijken, kan Schrödingers kat nog best in leven zijn. En dat is even simplistisch als je hoofd in het zand steken.
Maar ik vraag me wel oprecht af wanneer het predicaat “nieuw dieptepunt” de bodem bereikt zal hebben ;-/ (Misschien wel als we onze kop in het zand steken ;-})
donderdag 3 maart 2016 om 12:13
Ja, ik hoor u denken.. Wat een stilte... Nou, dat zit zo: ik probeer al wekenlang mijn (lees: ons) huis opgeruimd en schoon te krijgen.
In ons huishouden is dat een ernstig geval van "Gebrek aan Super Nanny Jo Frost" ;-} Het mag gerust een wonder heten dat er ooit in een héél ver verleden Havo-4-leerlingen zijn die naar me geluisterd hebben.
Ik kan alles 100.000 keer uitleggen: rommel ondermijnt je rust; zoeken naar spullen die kwijt zijn, maakt mensen ongelukkig; als je alles terugzet op de plaats waar het hoort, hoef je nooit iets op te ruimen en ben je nooit iets kwijt; als je vuile kopjes naar de keuken brengt, beschimmelen ze niet en scheelt het werk: we hebben geen vaatwasmachine, weetjenogwel? En ondertussen denkt iedereen gewoon 'mama kletst maar wat. Als zij er last van heeft, ruimt ze het zelf maar op.'
Elke afspraak die ik erover maak, loopt spaak.
-Mag ik koekjes bakken?
-Ja, àls je zelf de bakplaat schoonmaakt.
Optimistisch denk ik: deze keer zal het goed gaan. We hebben het toch duidelijk afgesproken.
Maar nee. Bakplaat blijft weken vies in de keuken staan.
Vervolg:
-Niet in de oven zetten, die vieze bakplaat, dat zal enorm aanbranden. X moet die zelf schoonmaken, dat heb ik afgesproken.
Vieze bakplaat wordt, tegen mijn opdracht in, tòch in de oven gezet. En brand dus vre-se-lijk aan.
-Je weet dat ik 's nachts slapende handen heb, omdat er telkens een zenuw in mijn pols klem zit: ik kan dat dus niet schoonmaken. Bovendien was dat gewoon niet de afspraak. Maak het dus zelf schoon. — Ja ja, sorry, ik dacht dat het wel kon, maar ik beloof het: ik maak het schoon.
Vervolg:
Vieze, nu ook nog zwart-aangebrande bakplaat, staat weken in de keuken. Als ik mensen wil uitnodigen, zal ik het zèlf moeten schoonmaken, of voor gek moeten staan met een huis vol verslonsde objecten, sinaasappelschillen, bordjes, kopjes, kledingstukken en andere spullen die wachten tot de rechtmatige eigena(a)r(es) zich uiteindelijk aan de opvoed-instructies houdt ;-}
De aangebrande bakplaat is inmiddels schoongekrabd, door moi.
Maar als mensen vragen: wat wil je op je verjaardag, de 4e maart? ;-} Dan zeg ik: huisgenootjes die zèlf hebben geleerd om mee te werken aan een leefbaar huis. Meer niet.
Helaas is het geheel en al mijn eigen schuld. Ik kan niet tegen gehuil en geschreeuw: mijn opvoedmethoden hebben gefaald ;-}
|
©