Homepage Jolie
In Memoriam Petra, mijn zusje
portretje jolie
                  		webcam in de kelder

                  Jolies weblog

                    maart 2013

                      Eugène, de beste en meest onconventionele soapist van Veronica Blad

                        zaterdag 23 maart 2013 om 13:28

                        I N G E Z O N D E N  H E R I N N E R I N G

                        door Klaas  2013

                        Het was op een vrijdagmiddag. Iets na 5. Het weekend was net begonnen.

                        Bij het verlaten van het pand van de uitgeverij heerste er bij de receptie, overigens in die periode DE wijn- en biertapperij van Hilversum, een mineurstemming. Ons Eugène was net ontslagen.

                        Waarom, waardoor wist men niet. Had zo m'n vermoedens. Eus was nog op z'n werkplek. Om zijn persoonlijke spullen te pakken.

                        Achter het bureau zat een hulpeloos restje ellende zonder toekomst dat enige ondersteuning kon gebruiken.
                        Na een onsamenhangend en verwarrend verhaal het restant gevraagd of het nog bereid was. Of hij het nog kan en wil opbrengen. Wat het ineengezakte figuur beaamde. Waarop Eus bevolen werd om de deur van de kamer gesloten te houden en vooral op z'n stoel te blijven zitten.

                        De directeur aangegeven dat ik vanuit persoonlijke motieven en niet als OR-lid over Eugène kwam praten. Toegegeven, Eus hield nog wel eens onregelmatige werktijden aan, met een gemiddelde werkweek van meer dan de overeengekomen 36 uur. Wat in een creatieve omgeving zoals de redactie en RTV-sectie als normaal werd ervaren. Zijn werk had daar nooit onder te lijden gehad, deadlines waren en werden altijd door hem gehaald. Sterker, binnen de print had hij in Nederland als soapist behoorlijk naam gemaakt. De schrijver van het meest gelezen deel van het Veronica Blad dient niet met zoveel gemak de concurrentie beschikbaar gesteld te worden. Een functioneringsgesprek, een herkansing met eventueel inzet van begeleiding en een herhaling van afspraken zou een juist hulpmiddel kunnen zijn. Gaf de directeur aan om in deze kwestie als katalysator op te willen treden. Dat het voor alles en iedereen goed was om direct handelend op te treden.

                        Het was opvallend stil in het pand toen Eus gehaald werd.
                        Ongeloof en hoop straalden uit z'n ogen. Nadat hij uitgenodigd was om mee te komen.
                        Zeker in het begin was het een wat onwennig gesprek. Beide partijen wensten in de herkansing te gaan. Zij schudden ter bevestiging en afsluiting elkaar de hand. En bleven samen nog even in de directiekamer napraten.
                        "En?" klonk het vanuit de zwijgende en drinkende plakkers bij de receptie. Gaf ze een glimlach en een vette knipoog. Aan Eus en de directie de eer om met het resultaat om te gaan.

                        's Maandagsmorgens iets voor half 9 kwam Eus op de zijn karakteristieke wijze op het werk aan. Alsof er dat weekend niets aan de hand was geweest.
                        Helaas heeft het niet lang mogen duren. Kwam het moment dat onze wegen als collega's elkaar scheidden. Met niet lang daarna het definitieve afscheid. Maar dan in gedachte. Want Eus was niet meer.

                        Klaas' echte naam is bij de webredactie bekend, de tekst staat ook hier.

                        Eugènes broer Paul reeg deze week vrijwel tegelijk twee berichten over zijn broer (*23 maart 1965 – † 18 september 1997.) Oude Jeugdfoto's van een wederzijdes vriend, en bovengeciteerde tekst, die ik had ontvangen van een Bekende van Eugène, vandaag hier geplaatst omdat Eugène vandaag, 23 maart, zijn 48ste verjaardag gevierd zou hebben.

                        Met Eugène was het leuk filosoferen geweest over de aard van zulk Toeval. Al durf ik het woord Kwamtumverstrengeling bijna niet meer in de mond te nemen. Want ik kreeg ooit, in die tijd van de heerlijke discussies met Eugène en de andere huisgenootjes over het thema, een hele zware, dikke, Onvoldoende toen ik bij Cultuurgeschiedenis, gevraagd om de toekomst van Wetenschap en Filosofie te schetsen, als antwoord had geschreven dat in de komende eeuwen de filosofische consequenties van de Kwantummechanica een einde zouden maken aan de Filosofie en de Natuurkunde zoals we die nu kennen. Maud, zo heette de docente, zette er dikke rode ballpointkrassen doorheen: het allerdomste dat ze ooit gehoord had. Ze heeft me nadien nooit meer gemogen, want zoiets doms kon alleen iemand beweren die in ufo's, het gelul van Jung of Schrödingers kat geloofde. (Schrödingers kat, een treurig experiment waarbij alleen de observator de uitkomst van het experiment niet kent, en dus helemaal niets bewijst.)

                        Enfin. Eugène dus. Verdwenen, dood, al bijna 16jaar, maar onlosmakelijk verstrengeld met de pulsen in onze ingevingen. Jammer dat hij met zijn onconventionele Talent en haarscherpe analyses niet méér heeft kunnen doen en langer van het leven heeft kunnen genieten. Jammer dat ik hem niet nog één keer kan horen schaterlachen om mensen als Maud. Jammer, dat we hem niet gelukkig hebben kunnen zien met de Ware Liefde die hij ooit heus wel gevonden zou hebben.

                        Tenslotte wil ik één rake tekst van Eugène zelf citeren:

                        “Er zit een fout in die anti-alcohol-slogan. Als je zegt 'Geniet, MAAR drink met mate,' suggereer je dat er een tegenstelling zit tussen genieten en mate. SIRE zou dus beter kunnen zeggen: 'Geniet, DUS drink met mate.'”

                        Eugène Buitenhuis, zomer 1989

                        Jammer dat juist die tegenstelling, dat gebrek aan mate, Eugène-zelf uiteindelijk fataal geworden is. Alcohol is een ziekte, een veel te laat onderkende ziekte :-/

                        Boven de vouw

                        woensdag 13 maart 2013 om 18:39

                        ;-)
                        Wat een sympathiek artikel, van Henk Runhaar in de Gooi en Eemlander vandaag.

                        Ik hoop dat degene die onze apparatuur terugbracht, in elk geval de kop ervan gezien heeft, al was het maar in de Supermarkt of bij een wenskaartenwinkel als Toko Roko.

                        Tien Jaar Later - Oproep voor 6 oktober 2013 a.s.

                        maandag 11 maart 2013 om 23:58

                        Vandaag op 12 maart zou mijn zusje Petra 46 jaar geworden zijn. Ze werd maar 36. Omdat er sindsdien 10 jaar verstreken is, ben ik al op 1 januari gaan denken over 6 oktober aanstaande ;-}

                        Graag wil ik iedereen oproepen mee te denken over een invulling voor die dag. Wil je erbij zijn..? Wil je misschien zelfs iets vertellen over de rol van Petra in je leven..? Was ze een vriendin, een klasgenootje, een leerling die net leerde lezen? Een nichtje, een (onbekende) tante? Of.. is het gewoon nog altijd te moeilijk om erbij te zijn? Dat is ook goed. Het is maar een uitnodiging, geen must.

                        Reacties kun je hier plaatsen, per privémail sturen, of via Facebook sturen. Stuur de uitnodiging ook gerust naar andere familieleden of mensen die belangrijk voor Petra waren: we hebben in 2005 gemerkt dat haar adreslijst al best verouderd was, veel per post verstuurde kaarten kwamen terug: we kunnen helaas onmogelijk iedereen bereiken.

                        Voor Petra's verjaardag een nummer dat ze bijzonder mooi vond en vaak opzette als ze bij mij was, 'Sad Song' van Ten Years After.

                        Vandaag een deel van de spullen teruggekregen

                        zondag 10 maart 2013 om 20:57

                        Sinds vandaag weten we dat de Politie ook op zondag werkt. Ja, natuurlijk, hoor ik de lezer denken, op zondag zitten inbrekers, wegmisbruikers, alcoholisten-achter-het-stuur e.d. ook niet stil, dus: vanzelfsprekend. Maar ook het werk waarvan niemand vreemd zou opkijken als men het uitstelt naar kantoortijden, gaat soms door op zondag: we hebben vandaag een flink deel van de gestolen spullen teruggekregen! :-)

                        En dat is bijzonder prettig, want zonder laptop kan Edwin niet werken! Je zou bijna denken dat mijn woorden, dat het voor Edwin extra lullig was, omdat hij zonder zijn laptop als kleine zelfstandige niet aan het werk kan, en dat hij als zelfstandige niet in een lease-auto rijdt, maar in zijn zelfgespaarde Honda, dubbel serieus genomen zijn, door de Schikgodinnen en of de agenten bij onze voordeur aan wie ik het vertelde :-)

                        Ook de persoon die, naar verluidt, de gestolen spullen heeft aangegeven bij de politie verdient alle lof. Dat was degene die de laptop en andere electronica had aangetroffen, en die daar na de aanhouding een nare smaak bij had gekregen.

                        De vermoedelijke inbreker zelf ontkent alles. Het zou volgens mij dus ook best goed kunen zijn als de Buurman die meent de man in onze auto gezien te hebben voor Slagerij Jos Trommel, dat zou melden bij de Politie: —wieweet kan die Buurman een signalement geven, mòcht hij een gezicht gezien hebben in het donker, wat weer behulpzaam zou kunnen zijn....?

                        Bijzonder goed politiewerk

                        donderdag 7 maart 2013 om 19:29

                        Precies twaalf uur later ging opnieuw de bel: onze alerte Buren hebben.... Edwins' auto gevonden op...... 112-actueel.nl: Wilde achtervolging in Hilversum.

                        Bijzonder goed politiewerk, agenten herkenden het kenteken op de kruising Minckelersstraat/Van der Heijdenstraat, de politiehelikopter is bij de achtervolging ingezet. (Routekaartje daarvan ;-)) Hoeveel schade de Honda heeft weten we nog niet.

                        In deze foto is het kenteken goed te lezen, -ik heb een uitsnede van de Honda hierboven geplaatst. Op Regio14.nl is het kenteken nòg duidelijker te lezen! Enorm blij: dit betekent dat de auto in elk geval TERUG is/komt! Meer nieuws volgt!

                        Vandaag (vrijdag 8 maart) heeft de politie een keer of 5 gebeld, over spullen die ze in de auto aantroffen, of die van ons waren ("Nou nee, wij blowen of roken niet... Zwarte handschoenen.. Nee.. Edwins handschoenen liggen — even kijken— hier op de kapstok... Nee, omgevouwen klerenhanger, hebben we ook niet..")

                        Het zal wel even (weken? (Zeg maar gerust:) maanden?) duren voor alles afgehandeld is.

                        Inbraak, dag auto, dag laptop, dag ipad, dag telefoon, dag mylittleponies

                        donderdag 7 maart 2013 om 07:48

                        “Politie! Uw voordeur staat open!” hoorden we tegen zessen beneden in de gang.

                        Twee, drie politiewagens voor de deur, zes man/vrouw politie binnen, en ja, de kop van dit stukje zegt (voorlopig even) alles.

                        Het kenteken, van Edwins in programmeurs-werk zelfverdiende donkergijze Honda Civic, 5deurs, (die nu vast al ergens voorbij Oekraine rijdt) 54-HPK-9.

                        Ik zeg ook nog even niets over Rosa's enorme Bouwwerk op de ("oude") iPad in Minecraft. De schok is al groot genoeg, laat ze er nog maar even niet over nadenken dat de spelletjes inclusief bouwwerken waar zelfs de grote neefjes als Jonathan, David en Bob met respect naar keken, ook weg zijn. (L.'s bouwwerk staat op haar computer, boven, en boven zijn ze niet geweest.)


                          RSS  php-icon © mailto: Jolie, 2002, 2015