Zeeuws Licht, de laatste lezing van mijn vader
donderdag 11 mei 2017 om 13:04
Jarenlang, al in 2001 herinner ik me, had mijn vader een Heimelijke Gast. Die wist zich aardig te vermommen: de Huisarts gaf mijn vader nu eens dit en dan weer dat middel. Het laatste middel werkte averechts, en Gast werd gesnapt. Parkinson's, bleek hij te heten.
Hij dwingt mijn vader veel van zijn liefhebberijen op te geven. Orgelspelen, glas-in-lood-zetten, glasbrandschilderen, draaiorgelboekenmaken, bezigheden die één voor één gesneuveld zijn.
Vorige week nam mijn vader afscheid van zijn lezingen. Mooie lezingen waarin mijn vader na zijn pensioen zijn vak als leraar fysische geografie combineerde met thema's uit kunstgeschiedenis, cultuur en religie.
Ook Papa's laatste lezing was een prachtige lezing.
Parkinson's is een gemene ziekte: op wat stemhaperingen na, ziet de leek weinig bijzonders. De toehoorder had gemakkelijk kunnen denken dat mijn vader deze lezingen nog jaren had kunnen houden. Alleen de mevouw vlak voor mij in de zaal, die toevallig Parkinson's-verpleegster was, kon de symptomen aanwijzen en fluisterde ze me toe.
Ik zit al zes dagen te piekeren over de juiste woorden voor dit stukje ;-} Dus laat ik besluiten met de woorden van Peter Berkvens, de organisator van Papa's laatste lezing:
Piet van der Klis is een fenomeen, oftewel een bijzonder iemand.
Iedereen die voordrachten van Piet heeft bijgewoond zal dit beamen.
Met de laatste lezing voor KBO Middelburg – Veere heeft deze begenadigd spreker afscheid genomen van zijn presentaties. Voor onze afdeling heeft hij vanaf 2013 achttien lezingen verzorgt. En telkens waren de aanwezigen onder de indruk van zijn uitgebreide kennis over de verschillende onderwerpen van de lezingen. En vooral onder de indruk van de wijze waarop Piet uitleg gaf bij de beelden.
In begrijpelijke heldere taal en met liefde voor het detail. Zoals vanmiddag bij de lezing over ‘Het Zeeuws licht en de Domburgse schilders’. Ook weer een lezing die de aanwezigen met andere ogen laat kijken naar bepaalde natuurverschijnselen. En zo was elke lezing meer dan een verhaal.
Piet gaf met zijn talent, passie en kennis je iets mee om thuis nog eens op internet of in boeken te zoeken naar meer informatie over het onderwerp van zijn lezing. Het was een voorrecht om aanwezig te kunnen zijn bij zijn voordrachten. Heel bijzonder was de aanwezigheid vanmiddag van de dochter en kleindochter van Piet, die speciaal voor deze laatste lezing uit Hilversum naar Middelburg waren gekomen.
Graag eindig ik dit kort verslag met een tekst die Hilda, vriendin van Piet, mij stuurde: ‘afscheid nemen is met zachte vingers, wat voorbij is, dichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering’.
Peter Berkvens
(Foto’s van deze middag, Hilda Venema)
Gelukkig vond Rosalie de reis naar Opa ‘geweldig! kunnen we nog langer blijven?!’, houdt mijn vader zijn Zeeuwse Nieuwsflits telkens up-to-date, en is hij voor alle kleinkinderen, familie en vrienden bereikbaar via pcvdklis@xs4all.nl. Bellen valt hem zwaarder dan mailen, waarin hij op zijn eigen tempo kan antwoorden.
Lieve Papa, het was een prachtige lezing. We hopen natuurlijk op een wondermiddel — en hopen dat je in elk geval je prachtige vertellingen nog wel af en toe één-op-één kunt doen...
©