|
maart 2011
donderdag 31 maart 2011 om 18:59
Terwijl ik net achter mijn computer zat, de foto's van de Efteling te selecteren, zat Rosalie achter me in haar speelhoek met haar DS. Geluidjes af te spelen die ze had opgenomen.
In een van de geluidsbestandjes had ze de woorden ingesproken die we altijd tegen de poezen roepen als ze eten krijgen: "Eten voor poesje!" Ze zat de opnames een beetje te vervormen met de pitch-controll, waar ik geen aandacht aan besteedde dan "Ja knap hoor.. Mama is nu even bezig met de foto's van de Efteling..." ;-}
Beneden bleek ze een PLAN met de geluidsbestandjes te hebben. Als we dit nu afspelen in de keuken, zouden Zip en Miesje dan snappen dat we eten voor ze gaan maken? Een verrassend wetenschappelijke gedachte voor een 5-jarige, vond ik. Een astroloog zou ongetwijfeld roepen: wat wil je: een tweeling met een tweelingascendant —Rosalie heeft nl. dezelfde ascendant (kans 1 op 360 vermoed ik) als Edwin, Marcel èn mijn zusje Petra, —wat de gek ervoor geeft ;-) Maar het streven naar een zuiver wetenschappelijke benadering komt me bekend voor.
We weten nu in elk geval dat Zipje naar een DS lijkt te luisteren, en Miesje niet ;-)
Naschrift: Ho! Onze andere wetenschapster-in-de-dop claimt dit experiment! Het idee om alles wat je op een dag zegt op te nemen en af te spelen via je DS ‘Rosalie niet doen’, ‘Stoute Miesje’, ‘Zipje eten’ heeft L. bedacht. Rosalies bijdrage is, aldus een betraande L., alléén de vraag of Katten het ook snappen als je het geluid vervormt.
;-)
donderdag 31 maart 2011 om 18:52
Afgelopen dinsdag was er studiedag op de school van L. en Rosalie. Dat betekent voor schoolkinderen: een vrije dag. En voor ouders: een oplossing zoeken ;-} Buitenschoolse opvang, een vrije dag opnemen: ieder mag het zelf bedenken.
Zo'n dag kun je goed benutten door naar de Efteling te gaan. Op normale vrije dagen is de Efteling overvol en sta je voor elke attractie in de rij —je af te vragen waarom een dagje Efteling eigenlijk leuk zou zijn.
We hadden dinsdag dubbel mazzel: het werd een prachtige, zonnige dag. (Wat trouwens niet kon voorkomen dat ik nu binnenzit met iets tussen een zware verkoudheid en keelontsteking, geen zorgen hoor: zoiets duurt bij mij nooit lang.) Maar vandaar dat ik me even niet waag aan de verhandeling: Wanneer komt Anton Pieck in de Kunstgeschiedenisboeken? - ik ben nl. overtuigd dat het ooit (ooit) zal gebeuren, - al vermoed ik de komende tweehonderd jaar nog niet. Ach, stof voor een blogje in de toekomst ;-)
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
vrijdag 25 maart 2011 om 11:12
Heel af en toe kijk ik tussen de vacatures in het onderwijs, maar de schaarste in het baanaanbod in de Beeldende of Grafische Vakken is groot. Zelfs het beleid is tegenstrijdig. Aan de ene kant is er luide (soms ook wat gaapverwekkende) roep om "masters" - eerste graads leraren (zoals ik.) Aan de andere kant starten er overal projecten om "Kunstenaars voor de klas" te halen. Lees: werkloze kunstenaars die uit de bijstand moeten.
Prima, prachtig, maar het aanbod was al zo schaars, de salarissen zelden eerstegraads en de reistijden lang: met hoooguit 2 vacatures in het hele land, is een vacature op fietsafstand teveel gevraagd. Zo'n ingeving schuif ik dan ook alweer snel opzij: in grafisch werk achter mijn eigen computer, is het aanbod veel groter.
Kortom, een kans op lesgeven zonder rompslomp, is meewerken aan een les op de school van L. en Rosalie ;-) Zoals deze les (downloadbare PDF voor meelezende vakgenoten) van 3 kwartier aan Groep 4 van de basisschool. De resultaten waren allerschattigst. En oh, wat waren ze stil bij het verhaal dat "iedereen, zelfs een aap" instinctief aan een kindergezichtje kan zien dat het een ongevaarlijk kindergezichtje is ;-)
maandag 7 maart 2011 om 21:48
Het was vrijdag in één woord een Superverjaardag. Allerliefst bezoek, een supergezellig feest, ontelbare felicitaties, per telefoon, post, Facebook, Twitter, Hyves, en zèlfs via PetParty, van L. en van mijn lieve nichtjes Henriëtte en Marianne, de kinderen van neef Henk-Jan en ook nog eens schandalig verwend met cadeautjes en prachtige bloemen.
Even dreigden de voorbereidingen voor het feestje in de soep te lopen: de as van de bakfiets brak. Het toeval wilde dat Rosalie voor de verandering op weg naar huis achterop durfde bij onze overbuurjongen, en niet in de bakfiets zat toen hij onbestuurbaar raakte. Een geluk bij het tweede grote mankement aan deze fiets. Eerder is ook het frame van de bakfiets al gebroken geweest — zoals nu bekend een probleem dat meer voorkomt bij dit type fiets. De site van de leverancier, die in koeieletters “boxbike.nl” op het frame staat, is al uit de lucht. Veelzeggend. Maarja, in de tijd dat ik 'm kocht waren er nog geen vergelijkende onderzoeken —waar deze bakfiets later dan ook als slechtste uit zou komen.
Enfin. Gelukkig kon Edwin een snipperdag nemen, zodat we samen zònder bakfiets feestboodschappen konden doen. Inmiddels heeft onze inventieve fietsenmaker Meneer Wortel (hij doet zijn naam eer aan ;-)) de as tijdelijk kunnen vervangen, en is een betere as in bestelling.
Mijn feestjesfotograaf, L., had het op de avond te druk met spelen met de kinderen van vrienden, dus ik heb maar twee foto's van het feestje zelf: van de eerste drie bezoekers ;-) De mooie, professionele taart is van Petra Philips-Couprie. Oh en natuurlijk blijft iedereen die ik gemist heb welkom op een ander moment :-) Op zich niet eens zo heel erg: na een feestje lig ik meestal nog uren wakker, herinner me elk gesprek —dat vaak maar drie minuten duurde, om me te realiseren dat het Te Kort was...
|
© 
