|
juli 2011
vrijdag 29 juli 2011 om 17:03
Vandaag een stukje over taal..:-)
Deutsch und Niederländisch haben viel Worten die phonetisch ganz ähnlich sind, aber unterschiedliche Bedeutungen haben. Bemerkte ich gestern beim übersetzen: Wortgleichung oder: 'Cognaten' in het Nederlands.
Wie einfach es ist komisch Louis-van-Gaal-Deutsch zu reden, sieht man hier, im Kleine Geschichte über dem “Zaunmann” ;-) ;-)
Niederländisches ‘Deutsch’:
"Was ein Schwule Tag," züchtete der Zaunmann. "Kein Wehr um zu werken. Was habe ich ein fressliche Bahn.""
Der Zaunman packte sein Schopf. Und stickte den in den Grund. Schnell kam er dar achter dass es zwar Werk war: er sassen viele Rotzen im Grund. Als er die hohle Zaun umgespitzt hat, holte er sein Bäcker mit Wasser aus seine Tasse. Derweil er da stund zu trinken, bellte jemand nach sein Mobilchen.
"Kom unmittlich nach Hause!" rief seine Frau, "Ein Tief hat heimelig versucht den Kachel aus unsere Winkel zu stehlen."
"OK, ich komme dar an," sagte der Zaunmann, "aber, wer hat mit diesem Wehr ein Kachel nötig..?"
Gemeint war/Bedoeld was (Nederlands):
"Wat een zwoele dag," zuchte de Tuinman. "Geen weer om te werken. Wat heb ik een vreselijke baan."
De Tuinman pakte zijn schop. En stak hem in de grond. Snel kwam hij erachter dat het zwaar werk was: er zaten veel rotsen in de grond. Zodra hij de hele tuin omgespit had, nam hij zijn beker met water uit zijn tas.
Terwijl hij daar stond te drinken, belde iemand naar zijn mobieltje.
"Kom onmiddelijk naar huis!" riep zijn vrouw, "een dief heeft heimelijk geprobeerd de kachel uit onze winkel te stelen."
"OK, ik kom er aan, " zei de tuinman, " maar wie heeft met dit weer een kachel nodig..?"
Gemeint war (Duits):
"So ein drückende Tag," ächzte der Gärtner. "Kein gutes Wetter für die Arbeit. Wie ein unangenehme Job habe ich."
Der Gärtner nam seinen Spaten auf. Und steckte den im Boden. Schnell hat er rausgefunden dass es schwierige Arbeit war: es gab viele Steinen im Boden. So bald er die ganze Garten umgepflügt hat, nam er sein Trinkbecher mit Wasser aus seine Tasche.
Während er da stand und trank, rief jemand seinem Handy an.
"Kom sofort nach Hause!" rief seine Frau, "Ein Dieb hat heimlich versucht den Ofen aus unsere Laden zu stehlen."
"OK, ich komme sofort," sagte der Gärtner, "Aber wer braucht ein Ofen mit diesem Wetter..?"
Nederlandse vertaling van wat er eigenlijk staat:
"Wat een homodag," kweekte de hekman. "Geen stuwdam om te installaties. Wat heb ik een vreetlijke weg."
De hekman greep zijn kuif. En borduurde hem in de oorzaak. Snel kwam hij daar achtste dat het inderdaad werkzaamheden was: hij zaten veel snot in de reden. Wanneer hij het schrale hek omgewezen had, haalde hij zijn bakker met water uit zijn kopje.
Ondertussen hij daar uur te drinken, blafte iemand na zijn beweegje.
"Kom ongecentreerd naar huis!" riep zijn vrouw, "een diep heeft knus geprobeerd de tegel uit onze hoek te stelen."
"Ok, ik kom daar bezig," zei de hekman, "maar, wie heeft met deze stuwdam een tegel noodzakelijk..?"
donderdag 28 juli 2011 om 14:10
Übersetzung
Ja, ik hoor u, lezer, denken: Mack is op vakantie, dus Jolie maakt schaamteloos van de gelegenheid gebruik om De Blogwet te overtreden... ;-)
Maar nee, helaas, niets daarvan ;-) —ik was, ben aan het zoeken naar woorden. Hoe schrijf je temidden van het eh, ‘alledaagse’ nieuws, Noorwegen, arme Amy Winehouse, Noodweer in Korea, —Bieroorlog in Nederland, Kat in Wasmachine, Condoom in Tomatensauce — nog een stukje over een netwerkmeeting voor een jaar oude catastrofe?
Ook had ik op de meeting zelf vanalles gehoord, gezien en meegemaakt dat ik in een soort van stilstandstoestand wilde overdenken. Wist u bijvoorbeeld dat er in Duitsland gewoon maasloze wetten zijn, die de veiligheid van het publiek bij openbare evenementen garandeert? Ja hoor, die wetten zijn er, maar men had voor de Duisburgse Loveparade iets met Sonder- bedacht.
En met zo'n Sondergenehmigung kan kennelijk ineens alles. Nog even, en we importeren bananen uit Duitsland.
Ik hoor u denken: ‘Jolie, wind je er toch niet over op.’ Denk aan Noorwegen, Korea, de Bieroorlog. Maar geen mens kan met elk nieuws in de krant meeleven. We zouden gek worden, achtervolgd door verdriet en gezichten vol pijn. Zoals ik me nu al vaak afvraag hoe het vandaag is met de oude Politieman, die zo onbevangen begon aan zijn feestdag in juli 2010 en aan het eind van de dag vertwijfeld moest bellen waar hulp bleef, gebogen over de blauwe gezichten van de doden. We zouden onszelf en onze vrienden vergeten, verliezen in al het leed van alle edities van elke dag.
Terwijl ik hier, in Duisburg, volkomen onverwacht vrienden heb ontmoet, al was de aanleiding er een die nooit had mogen gebeuren.
Übersetzung, mit hilfe von Interglott
Duisburg: Netzwerktreffen
Ja, ich höre Sie, lieber Leser, denken: Urlaub.... ;-)
Aber nein, nichts davon ;-) Letzte Tage suchte ich nach Worten. Wie kann man (ich) beim alltägliche Nachrichten —Norwegen, arme Amy Winehouse, Hurricane in Korea, und auch Bier-krieg in den Niederlanden, Katze in Waschmaschine, Condom in Tomatensauce..... — noch etwas sinvolles schreiben über ein Netzwerktreffen für ein Jahr alte Katastrophe?
Auch hatte ich am Netzwerktreffen viel gehört, gesehen und erlebt, daß ich in eine Art von stationären Zustand des Geistes überlegen wollte. Wußten Sie zum Beispiel, daß Deutschland loch-freie Gesetze hat, die die Sicherheit der Bevölkerung bei öffentlichen Veranstaltungen garantieren? Ja, diese Gesetze gibt es einfach. Aber man hat zum Duisburger Love Parade etwas mit dem Wort Sonder– darin ausgeklügelt.
Und mit so einer ‘Sondergenehmigung’ kann scheinbar plötzlich alles. Bald, und wir importieren Bananen aus Deutschland ;-/
Ich höre Sie denken: "Jolie, sei nicht entsetzt." Denk an Norwegen, Korea, dem Bier-krieg ;-} Aber kein Mensch kann mitfühlen mit jeder Nachricht. Wir würden krank werden, verfolgt von Visionen des Schmerzes und Trauer. Oft frage ich mich, wie es heute dem alte Schupo geht, der so unbefangen seine Feiertag begann im Juli 2010, und der am Ende des Tages verzweifelt telefonierte wo bleibt die Hilfe, oben den blauen Gesichter der Toten. Aber sich einleben in jeder Nachricht, das geht leider nicht: Wir würden uns selber und unsere Freunde vergessen, verlieren im krankheit aller tieftrauriger Nachrichten der Welt.
Indessen habe ich in Duisburg unerwartet Freunde getroffen, obwohl der Anlaß dafür eine war, die nie geschehen hätte dürfen.
zondag 17 juli 2011 om 12:39
Rosalie's verjaardagsfeestje hadden we een tijdje uitgesteld. Rond haar verjaardag zelf was er Avondvierdaagse, waren er korte vakanties, woensdagmiddagen-met-rapportgesprekken, kortom: weinig vrije middagen voor een feestje.
L. en Rosalie hadden samen een 'Levend Ganzenbord' geschetst, om buiten in de speeltuin in onze straat spelen. Dat ik ook een "Plan B" maakte voor als het zou regenen, had ik wel verteld, maar Rosalie was op het moment dat we voor Plan B moesten kiezen even hevig teleurgesteld. Gelukkig maakte het langste spel van Plan B —schatzoeken met verstopte pre-euro-muntjes en die inwisselen voor cadeautjes— een hoop goed. We hadden zelfs nog een waslijst met spelletjes over op het moment dat Rosalie's vriend(innet)jes weer werden opgehaald. Net als snoepjes en poffertjes —goed voor wekenlang stevig tandenpoetsen— maar beter teveel dan te weinig ;-)
Alle foto's — aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift — zijn gemaakt door L., de verjaardagsfeestjeshulp van de dag.
zondag 17 juli 2011 om 12:32
Een mooie tekening van Rosalie, waarin één van de Juffen heeft geschreven wat er te zien is.
Het viel me in deze tekening op dat in de kapsels die Rosalie tekent, nog overeenkomst te zien is met 42 maanden geleden toen ze twee-en-een-half was, zoals te zien is op deze schattige tekening uit oktober 2007 :-)
vrijdag 15 juli 2011 om 00:26
Op 24 juli is het een jaar geleden dat 21 mensen hun leven verloren en 500 mensen gewond raakten op een dag die een feest had moeten zijn: de Loveparade van Duisburg.
Het drama had achtergronden met klassieke proporties: de dag kòn eigenlijk niet goed gaan. De locatie van het feest was slecht gekozen, vluchtwegen ontbraken, onderhoud van het terrein was zo slecht dat struikelen onvermijdelijk was, communicatiemiddelen faalden en zicht of invloed op de bezoekersaantallen ontbrak, zowel vooraf, als ter plekke. De vooraf waarschuwende en hoogste politie-chef werd ontslagen: de dag móest doorgaan.
Welk aspect je ook bekijkt: dat de Duisburgse Loveparade zou falen leek onvermijdelijk :-|
Desondanks hielpen zowel bezoekers als haastig ingeschakelde hulpverleners overal waar ze konden helpen. Soms —te vaak— tevergeefs en tegen beter weten in. Bleek te zien in de filmpjes die de mensen, de slachtoffers zelf, maakten die middenin de chaos klemgeraakt waren.
Honderden ooggetuigen plaatsen hun video's op Youtube. En als je die bekijkt, is er geen ontkennen aan. Al om half vijf had het duidelijk kunnen zijn dat de toegang tot het feest fataal ontspoorde.
Maarja, het is een jaar later, en ondertussen heeft niemand verantwoordelijkheid genomen. Ja, de Duisburgse burgemeester Adolf Sauerland nam onlangs, bijna een jaar later, een beetje morele verantwoordelijkheid.
Woorden zijn al snel te groot of te klein. Zeker bij deze beelden. Die mij —ooit festival-liefhebber en zodoende bekend met grote groepen muziekliefhebbers— vorig jaar juli zo aangrepen dat ik dacht: mijn kennis is klein, maar net groot genoeg om deze beelden aan elkaar te monteren tot een sprekende overzichtsfilm. En nu, bijna een jaar later, is hier die http://www.youtube.com/watch?v=up95bUU3L0M-overzichtsfilm.
Translation (of this page) to German:
de_Zapruder-tapes_van_de_Duisburgse_Loveparade.html
donderdag 14 juli 2011 om 14:48
Zojuist was ik op school. Afscheid van de Overblijfmoeders. Heerlijk: eindelijk een rustgevend continuerooster. Maar dat terzijde.
Op het podium, tussen alle medemoeders, keek ik het zaaltje in. Alle klassen keurig op een rij. L. bij groep 5. Groep 2, met de juf van groep 2. Maar hé, geen Rosalie. Kijk ik echt niet verkeerd? Ze is klein. Misschien staat ze bij groep 5. Wat heeft ze aan. Paars jurkje. Ik check alle gezichtjes, alle jurkjes, één voor één. Geen Rosalie.
Zeker nog aan het opruimen. Of even naar de WC. Plausibele verklaringen. Korte introductie van het gebeuren wordt uitgesproken. Nog een paar laatkomers schuiven tussen de kinderen. Ik blik schuin het lokaal in. Geen Rosalie. Nahja, misschien bij de kast, met een puzzeltje. Kan gebeuren.
Het Zingen begint. Ik blik opzij in de WCruimte. Ze moet nu toch horen dat het afscheidsfeestje begonnen is, zo'n klein schooltje...
Nog steeds geen Rosalie.
Meester Th. houdt een mooie speech. Vertelt van de Overblijf, het continuerooster, van dingen waar een mens blij van wordt.. Waarvan? Cadeautjes! roept iemand. En waarvan nog meer? Bloemen.
Er zit een olifant op mijn borst, ben ik een hartinfarct nabij? Waar is Rosalie nou? Meester Th., denk ik, mag ik u even onderbreken, mijn kind is weg. Maar ik zeg niets, fluister tegen mijn beide buurvrouwen. Ook zij turen het kleine zaaltje rond. Geen Rosalie.
Een zoen van Juf R. en een prachtige bos bloemen. Ik zie beelden van Jesse Dingemans en Benno L. Waarom komt Rosalie nu nog steeds niet uit de WC of uit een lokaal?
Nu is het mijn beurt om een speech te houden. Dat lukt, ondanks het prehistorische zwaargewicht dat mijn hart omknelt en dat mijn knieën het bijna doen begeven.
Op het podium blijven! roept meester Th. nog, maar ik schud nee en ren naar de Juf van groep 2: waar is Rosalie?
‘Oh, die heeft straf, die zit in het lokaal van Juf E.’
Laat ik het zo besluiten (ik moet nu snel weer naar school de dames ophalen) niet alleen de spreekwoordelijke klomp kan breken. Ook vertrouwen is breekbaar.
(ik heb mijn onvrede geuit, PG, mijn ex-de-bassist zou zeggen: je ogen zeiden genoeg ;-) Maar dit kan niet mensen. En als het wèl kan, dan heb ik even wat lijm nodig.)
zondag 3 juli 2011 om 15:38
Terwijl ik gisteren aan het werk was op de Nieuwe Ooster, heeft Edwin nog even een ommetje gemaakt, langs de graven van opvallende Amsterdammers op de Nieuwe Ooster, niet ver van Petra vandaan.
zondag 3 juli 2011 om 15:14
Tegen weer, wind en de bladblazer is maar weinig bestand. Telkens laten we het graf van mijn zusje verzorgd achter —iets wat ik niet als plicht ervaar, eerder als een meditatieve bezigheid— maar steevast als ik weerkeer is er wel iets kapot, verroest, verwaaid of verdwenen. De broche van Fien, de zwarte steen waar een ons onbekende met gouden letters For My Angel op schreef, ik heb ze ook deze keer niet kunnen terugvinden.
Goed, het is niet erg, het enige dat telt is het gebaar, de herinnering, de blijvende betekenis die een geliefde voor ons heeft.
Gisteren hebben we bij Tuincentrum Puik zo'n 130 à 140 kilo stenen gekocht. Allereerst 75 kilo fraai split: wat grotere stenen, ik geloof dat het polar arctic blue heette: pastelblauw/groen/roze/wit met zilverachtige glinstertjes erin. Daarnaast nog 25 kilo fijn wit grint, om randen en ruimte rond planten te vullen, zo'n 15 à 20 kilo grote maaskeien, en tenslotte nog glasbrokken en halfedelsteen: groene aventurijn, blauwe, witte en roze kwarts en rode agaat.
In het fotoverslag hierboven — aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift — is het resultaat te zien. En in deze foto heb ik genoteerd wat er precies te zien is.
vrijdag 1 juli 2011 om 19:23
Inderdaad, het is zinloos om je op te winden over de hoeveelheid Engels in het alledaagse Nederlands.
Wel blijft het me opvallen. Zo heeft Kruidvat haar vitamine-lijn een nieuwe vormgeving gegeven, en daarin het woord "kind" maar meteen vervangen door "kids."
Zo'n potje oogt dan meteen een stuk goedkoper.
En misschien was dat de bedoeling ;-)
|
© 
