de spreekwoordelijke klomp (krak)
donderdag 14 juli 2011 om 14:48
Zojuist was ik op school. Afscheid van de Overblijfmoeders. Heerlijk: eindelijk een rustgevend continuerooster. Maar dat terzijde.
Op het podium, tussen alle medemoeders, keek ik het zaaltje in. Alle klassen keurig op een rij. L. bij groep 5. Groep 2, met de juf van groep 2. Maar hé, geen Rosalie. Kijk ik echt niet verkeerd? Ze is klein. Misschien staat ze bij groep 5. Wat heeft ze aan. Paars jurkje. Ik check alle gezichtjes, alle jurkjes, één voor één. Geen Rosalie.
Zeker nog aan het opruimen. Of even naar de WC. Plausibele verklaringen. Korte introductie van het gebeuren wordt uitgesproken. Nog een paar laatkomers schuiven tussen de kinderen. Ik blik schuin het lokaal in. Geen Rosalie. Nahja, misschien bij de kast, met een puzzeltje. Kan gebeuren.
Het Zingen begint. Ik blik opzij in de WCruimte. Ze moet nu toch horen dat het afscheidsfeestje begonnen is, zo'n klein schooltje...
Nog steeds geen Rosalie.
Meester Th. houdt een mooie speech. Vertelt van de Overblijf, het continuerooster, van dingen waar een mens blij van wordt.. Waarvan? Cadeautjes! roept iemand. En waarvan nog meer? Bloemen.
Er zit een olifant op mijn borst, ben ik een hartinfarct nabij? Waar is Rosalie nou? Meester Th., denk ik, mag ik u even onderbreken, mijn kind is weg. Maar ik zeg niets, fluister tegen mijn beide buurvrouwen. Ook zij turen het kleine zaaltje rond. Geen Rosalie.
Een zoen van Juf R. en een prachtige bos bloemen. Ik zie beelden van Jesse Dingemans en Benno L. Waarom komt Rosalie nu nog steeds niet uit de WC of uit een lokaal?
Nu is het mijn beurt om een speech te houden. Dat lukt, ondanks het prehistorische zwaargewicht dat mijn hart omknelt en dat mijn knieën het bijna doen begeven.
Op het podium blijven! roept meester Th. nog, maar ik schud nee en ren naar de Juf van groep 2: waar is Rosalie?
‘Oh, die heeft straf, die zit in het lokaal van Juf E.’
Laat ik het zo besluiten (ik moet nu snel weer naar school de dames ophalen) niet alleen de spreekwoordelijke klomp kan breken. Ook vertrouwen is breekbaar.
(ik heb mijn onvrede geuit, PG, mijn ex-de-bassist zou zeggen: je ogen zeiden genoeg ;-) Maar dit kan niet mensen. En als het wèl kan, dan heb ik even wat lijm nodig.)
©