P.S: de TEST werkt, maar de COMMENTS nog niet...... 8-/ *snik* ;-] en Reageren kan ook weer :-)
Wie hier afgelopen maanden heeft geprobeerd iets te lezen, heeft het gemerkt: we hebben hier een hele serie crashes gehad.
Allereerst was één van de webserver-disken stuk. Twee harddisken verder, met twee keer een complete herinstallatie die niet meteen goed ging, waardoor mijn weblog eindigde in.... 2010 en een hoop ontoegankelijke van alles en nog wat leek de webserver in orde. (Het bleek later schijn, maar dat terzijde ;-))
En toen.... overleed mijn Grote Mac.
GELUKKIG herinnerde ik me dat mijn oud-collega Rob van Vroenhoven een Mac-Support-bedrijf heeft. En gelukkig wist Rob als Mac-expert het probleem snel te vinden, èn op te lossen, met o.a. twee nieuwe CPU's en het vastzetten van de losgeraakte moederbordventilator.
Ik hoop dat inmiddels ook het weblog-CMS weer helemaal werkt, en ik dit stukje kan plaatsen... Dan zal ik ook de post die ik schreef over 'de vleermuisbeet' van 10 augustus plaatsen ;-) En daarna.... De Kalender voor 2021! :-)
PS: Helaas... bij de eerste nieuwe weblog-POST-poging kreeg ik dit... ;-) EN een weblogstukje uit 2010 ;-} PPS: En dat is inmiddels weer ruim een week geleden..... ;-) PPPS: Poging 128....
Ik heb dan wel gordijnen bekleed met radiatorfolie, strak tegen het raam, maar helpen tegen de hitte...? Het wordt hier desondanks gemakkelijk 32 graden.
De meeste activiteiten heb ik maar gestopt, het was (is) niet uit te houden :-/
Eigenlijk kan ik aan het werk voor een tweede druk (!!!) van Vast in Venezuela (hier te bestellen...), want de dozen beginnen leeg te raken :-) De reacties van de lezers zijn ....laaiend enthousiast. Ja, echt, ik kan er zelfs met een berg bescheidenheid niets anders van maken ;-)
Ik besef natuurlijk wèl dat we niet bij een ‘grote uitgeverij’ zitten — die hebben immers op hun sites staan dat ze ‘geen ongevraagde manuscriptinzendingen behandelen.’ Kans op recensies in bladen of kranten is zodoende minimaal: kranten schrijven immers zelden over boeken van kleinere uitgevers.
Mag ik de lezers van Vast in Venezuela daarom vragen de feedback niet alleen naar ons te sturen, al zijn we daar reuze REUZE BLIJ mee :-) maar ook op Bol.com of Amazon.com te zetten?
Ook de deadline voor de herfsteditie van Poppen & Teddybeer viel samen met de hitte. Gelukkig kwam het af, net als de Engelse vertaling die ik ervan wilde maken, voor de schrijfster Debbie Behan Garret. Ik had via Debbie's blog gevraagd of ik een van haar foto's mocht opnemen. En, ontzettend leuk, dat mocht. Dan is een vertaling toch wel het minste wat ik kan doen :-)
Kortom, alles goed, alleen die vijfde hittegolf in drie jaar en dat breken van hittegolf-lengte-records... Fijn dat er in elk geval 1 ding vaststaat, dat de dagen weer korter worden :-)
Even dacht ik dat er een kat in de struiken zat te niesen. Het bleek een egel-paartje! In het filmpje hierboven kun je ze om elkaar heen zien lopen, terwijl er luide snufgeluidjes klinken.
Nu hebben we in onze voortuin (5 x 15 meter?) een aardige takkenhoop onder een coniferenbosje liggen. Maar ik vraag me elke winter af of het genoeg is, om een egel een veilige overwinterplek te bieden.
Vandaar dat ik van een stevige mand en hout met de juiste maten een egelhuisje in elkaar gezet heb. Volgens de aanwijzigen van de egelwerkgroep staat ie dicht bij de schutting, tussen de dichte begroeiing waar de egels ook telkens te vinden zijn. Bovendien heb ik er 140 liter snoeihout en blad van de laurierkers overheen gelegd: je ziet het hele huisje niet meer terug. Geen zorgen, de ingang is vrij :-)
Meer kan ik niet doen, dan hopen dat ze zoveel mogelijk binnen de tuin blijven — en dat ze er gebruik van zullen maken.
Bij het kortknippen van wat woekerend Maagdenpalm stond ik plotseling oog in oog met de Egel.
Snel vulde ik het voerschoteltje, dat we al voor hem in de tuin hadden staan. We zien hem (of haar, of een van zijn familieleden) wel vaker in de tuin scharrelen. Gelukkig herkende hij de kattenbrokjes al snel. Het voordeel van de kattenbrokjes is dat er ook veel slakken op afkomen: dat levert de Egel een maal en scheelt mij slakkenvraat :-)
Ik heb de Maagdenpalm (Vinca Major) maar gelaten voor wat het was: woekerend door rozenstruiken. Als de Egel daar een fijne schuilplaats aan heeft, naast de takkenstapel die we speciaal voor hem onder een Coniferenbosje hebben liggen, dan noem ik het voortaan niet meer 'woekeren' maar 'egelvriendelijk' :-)
Ergens in januari trof Miko dit Lindholm orgeltje bij een Kringloopwinkel. Het was compleet vervallen. De ornamenten waren afgebroken, de helft van de toetsen werkte niet en de balg was lek. Het antieke harmonium zou naar de stort vertrekken als niemand het meenam.
Miko en zijn vader namen het mee naar huis. En mensen, ik heb daar met mijn vader over gesproken: daar is moed voor nodig. Miko en zijn vader werkten drie maanden aan de restauratie. Met respect voor de leeftijd en geschiedenis van het instrument en waar mogelijk behoud van originele onderdelen.
Omdat de tekst van de registerknoppen afgesleten was, zocht Miko naar foto's van dit type orgel. Hij kwam terecht op een weblogstukje dat ik 10 jaar geleden schreef, van een moment dat ook mij zo'n prachtige Lindholm was opgevallen :-) Gelukkig kon ik de foto's terugvinden, vergroten en naar Miko sturen, zodat hij de details van de knoppen kon naschilderen.
Het resultaat wil ik graag delen — met toestemming van Miko, uiteraard. Hoe geslaagd en knap dit is, weet ik dankzij mijn vader, die ik vroeger ook aan orgels heb zien werken. Het harmonium zou wel eens het àllereerste live muziek-instrument kunnen zijn dat ik in mijn leven gehoord heb ;-)
Het is Miko en zijn vader gelukt om het harmonium weer bespeelbaar te maken. Hoe het klinkt, vrolijk en helder, kun je horen in deze opname:
Kortom: Petje af voor deze prestatie, wat een resultaat!
En hij riep Corazón... Corazón moest op zijn knieën gaan zitten... Die zat hier op zijn knieën, en Moncho had zó'n groot mes bij zich... vertelt Peter in dit interview uit 2015. Mij hoor je "Oh, nee...!" roepen.. ;)
De 20 seconden beeldmateriaal, van de daadwerkelijke gevangenis waar Peter zat, komen uit het verhaal van Donald en Denis, dat op YouTube te vinden is. Donald en Denis komen beide trouwens ook in het boek voor, onder hun eigen namen.
Het boek zelf is vandaag naar Roel Koedijker gestuurd, een tip waar ik Ximaar nog steeds dankbaar voor ben :-) Alle lieve vrienden van Peter ten spijt (die zich zeker ook hebben ingespannen om het boek gedrukt-en-wel te krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: terugbellen bleek lang te gaan duren. Wie een goede mop over een "drukke drukker" kan bedenken, mag hem inkoppen ;-))
Maar kijk vooral bovenstaand videootje! Het is maar 22 seconden! Wie alvast meer wil zien, kan het verhaal van Donald en Denis bekijken op YouTube.
We kregen van het weekend een Gooi- en Eemlander. Gift of vergissing: we lezen eigenlijk de Volkskrant. Mijn adem stokte bij het lezen van de naam in de Weesper vermissingszaak die me afgelopen dagen ontgaan was: Pieter Houtekamer.
Inmiddels is zijn lichaam gevonden, wat een vreselijke tragedie voor zijn vrouw en familie. Wat hem fataal geworden is weet ik niet, wel was bekend dat hij aan epilepsie leed.
In Nederland overlijden jaarlijks bijna 300 mensen aan epilepsie. Exact zijn die getallen niet: iets kan een ongeluk lijken, maar veroorzaakt zijn door een aanval. Komende week is 1 t/m 6 juni collecteweek Epilepsiefonds, waar ik graag op wil wijzen.
Bovenal wens ik zijn vrouw, dochter en familie heel veel sterkte met dit vreselijke verlies.
Steeds meer banken, bedrijven en semi-overheids-instanties vereisen tablet- of smartphone-gebruik. Nu wil ik niet onterecht roepen dat alle smartphone-techniek ‘onveilig’ zou zijn. Dat is gewoon niet zo.
Er is alleen een belangrijke valkuil: e-mail. Op een smartphone, en met name op de iPhone/iPad is het onmogelijk om de volledige afzender ("full header") van een mail te bekijken. Op een Android-apparaat zal het een forensische expert misschien lukken, maar een gewone gebruiker? Wie het weet mag het me uitleggen :-)
Daardoor kan het gebeuren dat u —net als ik— mails op uw telefoon ontvangt, waarvan u niet weet wie de werkelijke afzender is. Deze mail bijvoorbeeld, die oogt op any telefoon precies als een 'mail van Facebook.' Of u maar even uw inloggegevens wilt invullen.
Maar je zou dat maar een keer niet doorhebben en je gegevens invullen. Dan zijn de oplichtmogelijkheden groot, afhankelijk van de gegevens die de oplichters te pakken hebben.
Onderste regel, ook wel bottomline genoemd: ;)
Reageer via een telefoon alleen op mailtjes van 'natuurlijke personen', en klik nooit op links die om ID, wachtwoorden, bitcoins, betaling etc. vragen.
Volkomen begrijpelijk: noem mij niet in je weblog. Vandaag maak ik toch een bescheiden en zo-anoniem-mogelijke uitzondering op die regel. Van harte gefeliciteerd met deze bijzondere verjaardag, en vooral: gefeliciteerd met JEZELF en alles dat je bent, kunt, doet, bereikt hebt — en dat in een tijdsgewricht met inmiddels de tweede wereldwijde crisis, die ook jongeren niet in hun koude kleren is gaan zitten.
‘Kijken of het kan’ — zo zou ik mijn tuinwerk beschrijven. Dus toen de buurvrouw vroeg of onze roos de kamperfoelie-heg tussen onze tuinen kon bereiken, dacht ik: misschien kan ik hem stekken?
Of het heeft geholpen weet ik niet, maar ik heb de
biologische Maria Thun's zaaikalender gebruikt om een goed stekmoment uit te kiezen. Het is hoedanook leuk om te zien dat tuinierwerk iets oplevert :-)
Ze heeft een wat apart karakter, dat er niet beter op werd met de emmers water die een vroegere buurvrouw over haar heen gooide. Ze heeft wel iets gehouden van de nieuwsgierige kitten-die-achter-de-TV-kijkt-waar-de-bal-is-gebleven, maar waag het niet om haar rug aan te raken.
Toch is ze aanhankelijker dan je bij de eerste je-gooit-toch-geen-water-over-me-sis denkt. Zo heeft ze na de verhuizing van het bedrijfspand tegenover ons, nog weken bij het raam ‘waarachter haar vrienden werkten’ gezeten. We konden haar niet uitleggen dat Independer verhuisd was ;-}
Wat kun je tijdens een steeds zomerser lockdown beter lezen dan een spannend boek over een 36-jarige jongen in een Venezolaanse gevangenis-bendeoorlog?
Bijna 5 jaar werkten Peter Gumbmann en ik eraan. Aan het waargebeurde verhaal van Peter's gevangenistijd: Agua Verde — Vast in Venezuela.
De allervroegste lezers hier, herinneren zich misschien nog het blog over Peter dat hier, in 2000-2002, draaide. Gelukkig keerde Peter heelhuids terug, en haalde ik zijn brieven offline.
Nu hoop ik dat we voor dit boek een uitgever kunnen vinden. Een echte, geen vanity. Natuurlijk, POD kan altijd nog. Als alleen wijzelf en naaste vrienden laaiend enthousiast zijn ;-)
Afgelopen dagen (weken) heb ik keihard gewerkt om het project af te ronden. Ruim 1340 alinea's opnieuw herschreven of gewist. Het manuscript teruggeknipt van 118.000 woorden naar 113.000 woorden. Pagina's opmaken, omslag-suggesties en de info-site maken. Hieronder –nu– alleen nog de inhoudsopgave. Tijd voor wat rust! :-)
Er heeft een kat gepoept in de tuin van een alfaman.
U kent hem wel, De Alfaman. Woorden als Voorzitter, Medebeheerder en, ik citeer letterlijk inclusief kapitalisatie en woordspatie: ‘Toezichthouder bij Programma beleid bepalend Orgaan’ pronken op z'n profielen. Iedereen kent hem van berichten als Bingo! Klaverjassen! Frituurolie! Wat zou een buurtweb zijn zonder een spil als de alfaman.
Maar nu heeft hij zijn tuin volgelegd met siergrind. Een dikke laag fijn, grijs grit, waar niets meer in groeit. En waar katten uit de wijde omgeving een kattenbak in herkennen.
Verschrikkelijk natuurlijk, die stinkende poep. Zoiets leidt meteen tot een flame-war tussen katten-haters en katten-liefhebbers.
Aan mij is weinig ‘alfa’ — op een gymnasium-alfa-diploma na, maar dà t doet een mens niet stijgen op de apenrots.
Toch kon ik het niet laten om de alfaman te wijzen op iets dat in de eerste 86 reacties ontbrak: Katten herkennen hier een kattenbak in.
Het zal me niet in dank worden afgenomen. Uiteindelijk blijven we primaten. Ook in web-discussies. Wie hoog op de ladder staat krijgt bijval als hij roept dat hij ‘zich genoodzaakt ziet om maatregelen te nemen.’
En dan mag de lezer bedenken wèlke ‘maatregelen’ de alfaman voor ogen heeft.
Maar ik blijf erbij. Om het in Ed's eigen woorden te zeggen: ‘..is het een kattenbak geworden.’ I rest my case.
Helaas. Inmiddels zijn er studies die vraagtekens plaatsen bij de gedachte dat iedereen na een covid-infectie immuun is voor het virus. Marion Koopmans hierover in EosWetenschap: ‘We moeten niet het signaal afgeven dat mensen die al geïnfecteerd zijn geweest, de social distancing maatregelen niet meer hoeven na te leven.’
Jammer. OK, gelukkig ontdekt de wetenschap dit vóór we met z'n allen met een test —hoe betrouwbaar zijn die eigenlijk?— en een vrolijk plastic kaartje weer de deur uit gaan. Maar het is voorlopig een tegenvaller.
En ik ga nu even niet Voorrekenen of Uitleggen waarom.
Wie last heeft van paniek om 'de economie,' kan IEXprofs lezen. Daar zijn al beleggingsstrategen die een sterk en duurzaam herstel verwachten in 2021. Wie daarvan niet verwacht mee te profiteren, moet nu toch ECHT 'ns op een andere partij stemmen. Zodat 'de economie' voortaan niet meer iets is waarvan een beperkt aantal mensen barstensrijk wordt over de rug van de rest.
Zo. En dan hebben we het nu weer over het feit dat er alleen al in NL, al meer mensen aan covid-19 zijn doodgegaan dan er bij de watersnood van 1953 zijn verdronken.