|
mei 2010
vrijdag 28 mei 2010 om 13:26
In de zoveelste nabeschouwing na het zoveelste debat, bij RTL zelden meer dan schuiven met onnozele details en hameren op onbewijsbaar ongelijk, constateert Frits Wester —u kent hem wel, ooit oprichter van de CDA-jongeren en bedenker van de Brinkman-Shuffle die het CDA voor jaren de oppositie instuurde— dat Cohen alweer door het ijs gezakt zou zijn.
Andere RTL-gasten, doorsnee rechts en uitgedost in potsierlijk brede krijtstreep, beamen dat gretig. Jaha, Cohen zei eh. Gaap. En waar zakte Cohen door het ijs? In de bewering dat de hypotheekrenteaftrek voor mensen in grote villa's de staat meer kost dan een hele uitkering voor een bijstandsmoeder? In de suggestie dat de hypotheekrenteaftrek aanzet tot verkeerd gedrag: niet aflossen, teveel schulden maken? Om maar wat te noemen: want er valt zoveel inhoudelijks te citeren. Maar dat telt niet. Debatten waarin de inhoud voorop stond vergeet RTL voor het gemak. Het enige dat telt zijn de haperingen: hoe zelfverzekerd kwam x of y uit zijn woorden.
Alsof Femke Halsema leuk uit haar woorden komt met dat verbetene en die ingehouden woede, alsof ze het sissen en blazen nog maar net kan beheersen. Of het Mona Toetje van de SP: ingestudeerde oneliners die niet bij de vraag passen, nee, dáár word je blij van.
Gisterenavond zette ik om 22u30 de TV weer aan, optimistisch: nu zal RTL's Wat Kiest NL toch echt wel over het debat in Groningen gaan. Nee hoor! Niets daarvan! Mark Rutte mocht schijnheilig kwaad leugentjes komen vertellen over de doorberekeningen die Alex Klein maakte op basis van het VVD-verkiezingsprogramma.
RTL, ik ben jullie geRuTteknuffeL spuugzat.
Ik weet niet wat de VVD jullie betaalt —in ieder geval een hoop voor die VVD-spotjesbrei die jullie in de reclamebreak uitzenden. Maar de maatschappelijke prijs die alle min-of-meer-modale Nederlanders straks dankzij jullie rottige RuTteknuffeL zullen betalen is te hoog.
Wat wil je hiermee bereiken RTL? Meer kandidaten voor jullie tranentrekkers als Dubbeltje op z'n kant, Effe geen cent te makken of Uitstel van executie?
Leuk idee. Nog even zo doorgaan, en er is geen avond meer iets anders op de televisie dan failliete huishoudens. Bedankt!
gerelateerde artikelen:
• de beste bierlui staan aan de borreltafel
• het orakel van Hilversum
• hoe hoger, hoe belangrijker?
• stemwijzer parodie
• cartoonrel
donderdag 27 mei 2010 om 22:55
De Pinksterdagen waren zo zonnig, dat weer vroeg om een tochtje naar het strand. Het èchte strand, bij IJmuiden, niet het blauwalg-strandje bij Huizen ;-)
Een prachtige dag, —al is dat in de foto's slecht te zien, omdat het toestelletje nog op 1600 ISO stond ingesteld. Een instelling voor binnen, die niet past bij zoveel zonlicht ;-)
Alleen de terugweg hè. Zachte ouders maken stinkende wonden ;-] “Nee, je moet ècht je schoenen aan. Echt. Nu. Aantrekken. Waarom? Nou, als je het niet doet, kun je in glas trappen. Jaha. Heus. Trek ze nu maar aan. Hup. Aan - Trekken... Luister. Als je het niet doet....â€
100 meter verder. Een vreselijke schreeuw van Rosalie. Hele voet onder het bloed. Gelukkig had Edwin al snel de verbanddoos, en ik het ontsmettingsdoekje uit mijn rugzak paraat. Er bleek een glassplinter in Rosalie's voetzool, in de hiel. Het was nog even zoeken waar het precies zat.
Het gekke was, ik viel echt bijna flauw. Normaal kan ik best tegen het zien van wat bloed, maar dit bleef maar op de grond druipen. En dat dan in combinatie met hitte en toch weinig drinken op zo'n middag. Ik moest echt even op m'n hurken gaan zitten tot de vlekken voor m'n ogen verdwenen waren.
Maargoed, het èchte slachtoffer was natuurlijk Rosalie en die werd al snel weer haar stoere zelf. Thuis na even aarzelen met de hele voet in een bad met soda. En de volgende dag showen met het hoogstinteressante verband om haar voet.
Inmiddels is Rosalies voet alweer helemaal genezen. Gelukkig. Nu ben ik benieuwd of ze de volgende keer weer per se op blote voeten naar de auto wil lopen. Ik vrees een beetje van wel ;-} Vanmiddag wilde ze alweer op sokken de tuin in ;-)
dinsdag 25 mei 2010 om 18:05
Even wat achterstallige foto's uploaden. Foto's van Rosalie's verjaardagsfeestje op vrijdagmiddag 21 mei. Nu was ik zelf vaak te druk met dingetjes regelen, sturen en uitdelen, dus deze snapshots zijn ook van L. en Edwin.
Vooral het maken van de flesjes met gekleurd zand, pakte erg leuk uit. Nu had Rosalie ook alleen kinderen van 5+ uitgekozen voor haar feestje (onder het mom van “[naam en naam en naam - van 4jarigen] doen zo vies met snotterbellen” ;-) Ja, nee, dàt zie ik hier nóóit gebeuren *ahum* ;-)) Anders dan L., die destijds naast 6+ers ook jongere klasgenootjes wilde vragen, gewend als ze is aan spelen met een klein zusje.
Enfin, wat ik wilde zeggen: zo'n gelijke 5+leeftijdsgroep heeft wel als voordeel dat alle kinderen konden meedoen aan het zandgieten, verven en zelfs een beetje rekenen met het levend ganzenbord.
Het was een leuk en vrolijk feestje!
vrijdag 21 mei 2010 om 09:33
Waarom zou Rosalie nu hetzelfde cadeautje hebben gekregen als L. vorige week op haar verjaardag? Zou het nu echt zo zijn dat al dat wikken en wegen (wel een DS, geen DS, één DS, allebei een DS, zelf sparen voor een DS, andere kinderen hebben ook (g)een DS, moet dat nou, al die dure rotspelletjes en maar stilzitten op de bank) werd ingegeven door onze wens om niet een kind -ongewild- achter te stellen bij het andere?
Of... —zie foto's hierboven— wilde Edwin gewoon zelf graag zo'n cool minispelcomputertje? ;-) Rosalie is immers toch gewend aan meekijken met L. ;-)? Ohnee, Edwin laat even de mogelijkheden zien... ;-)
En eh, de lezer mag mij vanmiddag een rustiger kinderfeestje wensen dan afgelopen woensdag, tenminste: een feestje met minder gekibbel. Ter relativering: de grootste tranen- en ruziemaaksters van woensdag, zaten gisteren in de klas aan één tafel. (En ik denk niet dat meester GJ ze daar uit een of andere therapeutische overweging toe gedwongen heeft ;-))
donderdag 20 mei 2010 om 00:58
Op de keper beschouwd was het vandaag een enig feestje. Het gezelschap 7- en 8-jarigen heeft parfumpjes gemaakt (recept volgt, beloof ik bij deze.) Maskers geschilderd, een zelfgemaakt levend ganzenbord gespeeld in de speeltuin, en tussendoor Edwin goocheltruuks geprobeerd te ontrafelen. Zou ik bijna de stoelendans vergeten, net als andere spelletjes die het gezelschap tussendoor zelf bedacht.
Toch... zal L. hier waarschijnlijk morgen zeggen: ik vond het niet zo'n leuk feestje. Ja, inderdaad, L. is een eerlijk kind, dat daarnaast niet zoveel opheeft met leugentjes-omwille-van-de-beleefdheid —wat ik wel 'ns moeilijk kan vinden ;-] Rosalie is soms weer wat handiger in kijken naar dat éne positieve aspect, en dat benoemen. Enfin, al die eigenschappen —goudeerlijk zijn of juist het verdoezelen van minpunten— hebben hun voor- èn nadelen.
Als ik eerlijk ben, moet ik L. gelijk geven. Af en toe waren er, vanmiddag op het feestje, inderdaad momenten waarop ik dacht: Dames, 8-jarigen, moeten jullie nu ècht zo kibbelen? Moet er nu echt geroepen worden "anders ben ik nooit meer je vriendin"?
Het was ronduit vreemd om te zien hoe kinderen die ik elk afzonderlijk ken als schattig, lief meisje, in een groep te zien veranderen tot niet-meedoeners of anderen-buitensluiters. Met alle grote tranen tot gevolg.
Hoe ik dat volgend jaar kan voorkomen weet ik nu nog niet. Maar ik denk dat ik komend jaar moet proberen L. voorzichtig uit te leggen dat zèlf goed met iemand kunnen opschieten geen garantie is dat die persoon ook automatisch met al je àndere vriendinnen kan opschieten.
Lastig, heel lastig. Maar ik kan ook moeilijk aan de meester gaan vragen welke kinderen door één deur kunnen. Als de goede man al tijd heeft om het bij te houden.
Of zou het er gewoon bijhoren, en hebben 8-jarigen gewoon moeite met het gladstrijken van egoplooitjes in groepspellen?
donderdag 13 mei 2010 om 21:27
Het was een mooie, gezellige dag! Vriendinnetje Joy logeerde op L.'s kamer, er kwamen 7 kinderen cake-jes maken en opeten, en er waren 10 volwassenen op de koffie, taart en hapjes. Er was zelfs een cadeau bij de post..!
donderdag 13 mei 2010 om 00:39
Aanvankelijk was L. in tranen, bij de gedachte dat haar verjaardag in de vakantie zou vallen. Dan komt er niemand! was haar overtuiging. En ze wist een keer te noemen dat er meer mensen op Rosalies verjaardag geweest waren dan op haar verjaardag. Ja, maar dat was juist omdat jouw verjaardag toen op een schóóldag viel, herinnerde ik me gelukkig. ‘Nu kun je het twee keer vieren, thuis èn met je schoolvriendinnetjes.’
Ik zeg het nog maar even: u bent welkom ;-)
donderdag 13 mei 2010 om 00:37
Ooooh Chocolademelk! riep Rosalie bij het zien van de inhoud van de emmer.
Nee, daar heeft Mama de keuken mee gedweild, vertelde Edwin.
Oh? Heeft Mama de keuken gedweild met Chocoládemelk...?? vroeg Rosalie..
;-)
(Sorry, ik moest even iets anders vertellen, na het vreselijke nieuws van Leibele's broer Mannie. Voor ik zomaar kon vertellen dat L. vandaag haar achtste verjaardag viert. Rouw en feest op één pagina. Het kan eigenlijk niet.)
donderdag 13 mei 2010 om 00:12
Voor Leibele, die plotseling zijn broer Mannie verloor..... brand ik deze kaars in deze speciale lantaarn, wierook in de Tibetaanse brander, bijgestaan door deze blauwe engel :-|
Lieve Leibele en mevrouw Leibele, wat een vreselijk verlies.
(En wat sympathiek dat je je ondanks je eigen verlies nog inleeft in jouw en Mannies lezers, en me een persoonlijke mail hebt gestuurd met dit bericht, om te voorkomen dat ik het zomaar uit een weblog zou vernemen.)
Lieve Lezers, hier *click* kunt u Leibele condoleren...
maandag 10 mei 2010 om 13:21
Nou ja zeg, wat een ráár bericht op NOS.nl? citaat: "Dijkstal nog nix mee doen!!!!!!!!" Zie screencapture hierboven, zoiets geks zal natuurlijk zometeen wel gecorrigeerd zijn... (Als het waar is dat Dijkstal is overleden, is het natuurlijk wel erg slecht nieuws: waren er betere VVDers dan Dijkstal? :-/)
zondag 9 mei 2010 om 15:53
Donderdag, op weg naar Mack en @Adnil, stopten we in Rheden bij Pannekoekenhuis Strijland. Na de heerlijke pannekoeken, sprongen we weer in de auto, zonder te merken dat L. haar telefoontje in het restaurant had laten liggen. Het mobieltje dat ze vooral gebruikt om elk paard langs de weg te fotograferen. En, die middag: het feestmasker dat ze had gekregen bij haar Strijland Kinderpannekoek.
De volgende ochtend, bij het schoonmaken van het huisje dat we voor 10u30 moesten verlaten, zochten we overal naar het roze mobieltje. Het nummer van het mobieltje gebeld: het bleef onvindbaar.
Eenmaal in de auto herinnerde ik me hoe L. het toestelletje had gebruikt als spiegel, om in het Pannekoekenhuis haar feestmasker met eigen ogen te zien. Gelukkig bleek Edwin de rekening nog te hebben, waar het telefoonnummer van Strijland op stond. Even leek het mobieltje niet gevonden te zijn, maar al snel belde de vriendelijke restauranteigenaar terug: iemand had het mobieltje tòch aangetroffen.
We waren inmiddels meer dan een uur rijden van Rheden. We vroegen daarom of de eigenaar het toestelletje wilde opsturen, op onze kosten.
Nog geen dag later ...lag het toestelletje in een envelop op de mat. Wat een service! Want als je ziet hoe goedbezocht het Pannekoekenhuis is, dan is het verbazingwekkend dat ze er vrije minuten voor hebben kunnen vinden. En dan heb ik het nog niet eens over de gedachte dat het mobieltje ook heel gemakkelijk had kunnen zijn "verdwenen."
Ik weet niet of Radar een warme douche uitreikt aan zulke eerlijke vinders, maar als je het mij vraagt heeft Pannekoekenhuis Strijland 'm verdiend!
zaterdag 8 mei 2010 om 15:08
Soms lukt het: koffers pakken, en alle demonen thuis laten. Vorig jaar in Spa bijvoorbeeld. Prachtvakantie.
Afgelopen week op de Veluwe —leuke camping, mooi zwembad dat alle regen weer goed maakte— beet ik op een steentje. 't Voelde alsof ik op een priem beet, terwijl de tand nu net volledig genezen had geleken. Ibuprofen gekocht, dat hielp redelijk. Alleen stonden in 1 klap alle demonen weer op de stoep: de herinneringen aan traumatische tandartservaringen, gesprekken als "Wat? Heeft u pijn? Maar dat kàn niet mevrouw.." En dan ga je vervolgens naar huis met een hevige pulpitis.
Enfin, zomaar een voorbeeld. Meer wil ik er ook ècht niet noemen, want dat rakelt teveel op. Gesprekken die me flinke angst voor contact met tandartsen gegeven hebben.
Inmiddels zijn vrijwel alle problemen opgelost door een allervriendelijkste, deskundige tandarts. Met geduld en gevoel voor humor.
Maarja, wat ga ik tegen de goede man zeggen volgende week— spookte het elke vakantiedag door mijn hoofd. Het ging zó goed, ik waande de tand volledig genezen, alleen, toen beet ik op iets hards in het eten... En gek genoeg zeurt ie nu weer dagelijks? Ik had zó graag goed nieuws gebracht..... :-( Ontkennen of bagatelliseren werkt niet. Maar wat doet de goede man als ik toch weer moet bekennen dat er afgelopen week kennelijk iets is misgegaan? Gaat hij gillen? (Nee Jolie, daar is hij gelukkig te professioneel en zakelijk voor.) Ik hóóp dat hij zegt dat het hoogstwaarschijnlijk met rust vanzelf weer overgaat. Dat zeg ik ook de hele dag tegen mezelf ;-}
Toch had deze vakantie ondanks dit Gevecht Met De Demonen nog een héél feestelijk staartje ;-) Wiens woonplaats stond op de tas van onze Veluwse Snackbar?? Die van Adnil en Mack! We waren dus in de buurt! Juich!
En jahoor, ze bestaan *echt!* Mack is géén verzinsel van zijn toetsenbord. Ook L., H. en T. zijn In Real Life minstens zo leuk, hartelijk, humoristisch als ik ze al jaren ken uit geestige comments en tweets.
U begrijpt dat dus de trànen in mijn ogen sprongen toen ik na al die jaren digitaal meeleven bij de familie H. over de drempel stapte ;-) WAT een leuke mensen! Het web mag dan uit z'n voegen barsten van de spam, nonsense-tweets, flamewars, twitterblocks en commerciele meuk: Mack en Adnil bestaan!!!
P.S.: foto van moi met erafgesnikte en weggepinkte make-up naast Elvis op de site van Mack ;-)
|
©