Homepage Jolie
In Memoriam Petra, mijn zusje
portretje jolie
                  webcam in de kelder

                  Jolies weblog

                    maart 2015

                      Vullesbaak - en aander Gooisch Taolgebruik

                        maandag 30 maart 2015 om 14:45

                        “Waauw je je Vullesbààk nie leeig hibbe?” ging de bel vanochtend. Voor onze deur, in de tuin, stond een oranje vuilnisman, met twee vuilnisdames, te trekken aan onze kliko's. Die niet bij de weg gezet waren.
                        "Oh sorry!" riep ik.
                        “Die bààk is ook veuls te zwaor... dààt ken vortaon wel wat leeiger..! En dààt" opende de man de klep van de kliko "mààg d'r hillemoal nie in!" Triomfantelijk trok het trio een 'bààksteen' en een 'illèktriesetijdssnoer' uit de kliko — EN een zak kààttebààkkorrels, maar die mocht gelukkig (net als de overige 13 zakjes kattenbak-korrels) weer terug.

                        Ik heb de behulpzame Gooise Gemeentereinigers vriendelijk bedankt. Oh en dat accent, dat is dus het ECHTE Gooise accent. De 'Gooise R' bestaat niet. Niet onder de echte Erfgooiers tenminste. Die spreken Hilversums dialect dat lijkt op Vinkeveens.

                        Die gehemelte 'R', die men ten onrechte voor een Gooise R aanziet, is een koorballerige, Leidse correctie van de rollende tongpunt-R. Men is die Leidse R in Amsterdam-Zuid (en onder aldaar woonachtige TV-presentatrices) gaan zeggen om niet als Amsterdamse Jordanees te klinken ;-)

                        Onze Vullesmaan heb daor in ellek gevààl hillemoal geen moeite mee ;-) Die klinkt gewoon oftie an het werrek is in een Utteregse Woutenkit in plaots vààn een Tillevisiestudio ;-)

                        potsierlijk

                        vrijdag 27 maart 2015 om 17:45

                        “He will probably go down as one of the worst mass murderers in German history,” zou het Duitse Bild geschreven hebben, aldus The Telegraph.co.uk.

                        Tja.
                        Behoeft zo'n uitspraak nog commentaar?

                        Nou, een linkje dan. Naar een knipseltje uit The Telegraph van 25 juni 1942. We hoeven Bild niet dagelijks te herinneren aan de vorige eeuw, maar een verwarde piloot 'een van de grootste massa-moordenaars uit de Duitse geschiedenis' noemen, vraagt er om :-/

                        Ik heb sowieso een gemengd gevoel bij de berichtgeving. Als je bedenkt dat werkloze Europese Piloten moeten betálen (!) om vlieguren te mogen maken, dat 40% (!) van de Europese piloten tussen 20 en 30 jaar géén vast dienstverband heeft, piloten moeten uitwijken naar verre buitenlanden om een baan te kunnen vinden, enorme studieschulden hebben die ze niet kunnen aflossen, dan groeit je begrip voor een jongen die een ziekte verzwijgt.

                        Je zou in deze tijd maar een piloot zijn met een depressie-verleden. Of een prozac-gebruikende piloot (dat is bijv. in de VS toegestaan.) Dan sta je na deze berichtenstorm in de beklaagdenbank. Nog meer reden om zo'n aandoening in de toekomst te verzwijgen...

                        Kortom. Deze vliegramp is natuurlijk een grote tragedie, maar wat Bild ervan maakt...

                        Sara Toscano - HANDS against discrimination

                          zondag 22 maart 2015 om 12:53

                          In Hilversum was het stil vandaag gisteren, (probleempje met ftp naar de webserver, plaatsen lukte gisteren niet ;-}) Elders was het International Day against Racism. Een thema dat helaas actueel is gebleven.

                          De Portugese oriental-dance-artist Sara Toscano maakte in dit kader de prachtige video "HANDS against discrimination". Handen die in kleine of grote gebaren kunnen kiezen voor afwijzing of toenadering. Afhankelijk van de keuzes die wij maken in ons handelen.

                          Met passende muziek van de griekse componist Manos (what's-in-a-name;)) Athanasiadis, tekst van dichter Thomas Tsalapatis en zangeres Katerina Kozadinou.

                          gelezen boeken

                          donderdag 19 maart 2015 om 19:26

                          Weinig blogstukjes getikt afgelopen maand... :-} maar wèl veel gelezen :-) Een opsomming... J. Bernlef 'Sneeuw' (in de herhaling van beelden, flarden, (en soms:) letterlijke zinnen schuilt een zekere poëzie, beklemmend — al kwam de incestueuze ontknoping mij niet zo realistisch voor.) | S. Noort 'Terug naar de kust' (Dankzij het gezeur van mevrouw Palmen gelezen; ach, de karakters zijn wat voorspelbaar ('typische makelaar met een net, leeg, grijs huis', 'zangeresje', 'zwarte zanger') maar het sympathieke verhaal leest snel, mij even snel als De Wetten van Palmen, en ook daarin valt wat af te dingen op de onafgestofte karakters en het hoofdpersoontje met haar onappetijtelijke minaars.) | Jan Wolkers 'Gesponnen Suiker' (Prachtig! Het bizarre en alledaagse in de lyriek van de Tale Kanaans... ik heb nooit begrepen waarom Reve, en niet Wolkers tot 'De Grote Drie' van de NL-literatuur hoorde.) | Bert Muns 'Spoedgeval' (100% Amsterdams, alsof je erbij bent geweest, of Barlag zelf aan het woord hoort; wanneer schrijft Bert Muns weer een boek?) | Gustaaf Peek 'Godin, held' (een triest boek, prachtig, zinnelijk, toch loert de dood, het verlies, het afscheid, het falen op elke pagina. Wel was er iets dat ± bleef wringen: mij kwam het voor alsof er een groot leeftijdsverschil tussen de twee hoofdpersonen bestond. Waar dat nu aan lag....? 'Officieel' zijn het klasgenoten, maar de mannelijke hoofdpersoon wil maar niet boven de dertig uitkomen, voor mijn gevoel. Leeftijdsgenoten gaan m.i. toch nèt iets anders met elkaar om; en dat wringt tijdens het lezen. Net als de perspectiefwisselingen, die wat geconstrueerd aandoen, meer dan bijv. in 'Ik was Amerika'. Maargoed, dat zal aan mij liggen.) | Harry Mulisch 'Het zwarte licht' (Wat had Mulisch geslikt of gerookt om deze hallucinante ondergang van een jarige beiaardier te kunnen vertellen? Niets waarschijnlijk. Het verhaal is orgie van symboliek, dat me af en toe, in alle bizarre wendingen, ook een beetje aan Annie M.G. Schmidt deed denken (Sorry Harry, je blijft de grootste schrijver hoor ;-)) | Esther Gerritsen 'Roxy' (Een nachtmerrie van een plotwending, en een hoofdpersoon die daar op een volslagen onvoorspelbare manier op reageert. Heel knap en toch licht. Aanrader.) | Twaalf Vlaamse dichters van na 1950 Turkooizen scheepje van verschil (Vlaamse poëzie, taalverrijking (en die kan ik moeilijk uitleggen ;-)) | Harry Mulisch 'De zaak 40/61' (Het ontbreekt me aan superlatieven: wat een tijdloze reportage over onbeantwoordbare vragen rond een van de grootste dieptepunten van de menselijke geschiedenis: de rol van mensen als Eichmann in de Shoah. Schitterend geschreven, rijk aan gedachten, kennis, waarnemingen, menselijk inzicht.) | Walther Hofer 'Der Nationalsozialismus. Dokumente 1933–1945' (Na het boek van Mulisch vroeg ik me af: waarom wil de mensheid leiders als Hitler? Wat beweegt honderdduizenden (?) om als Eichmann met ijver en precisie mee te werken? En ik bedacht me dat ik ook dit boek ooit geërfd had. Het bevat passages uit Mein Kampf, originele wetteksten uit het derde rijk, getuigenverklaringen, brieven, doodsvonnissen, alles in perfecte Duitse volzinnen opgesteld, quasi-wetenschappelijk, quasi-juridisch. Ik geloof niet dat deze moordlust, dit uitzinnige bijgeloof en dat slaafse meelopen is voorbehouden aan Duitsers. (Was het maar waar, dat maakte de wereld een stuk overzichtelijker ;-}) Samenvattend: hoe meer je over '33-'45 weet, hoe moeilijker die tijd te bevatten raakt.) W.F. Hermans 'Au Pair' (Dacht ik even een lichte roman over Parijs te lezen, ging het TOCH weer over WOII... Op zich is het een mooie roman, een soort 'literaire thiller avant la lettre', toch.... blijft de hoofdpersoon, een meisje van negentien, geboren in 1965, nogal van karton. Ik ken geen meisje van mijn generatie dat ooit zo dacht of deed. De jaren tachtig en de kinderen van die tijd, waren anders dan Hermans beschrijft. Ook de overige personages, hoe vlot ze ook neergezet zijn, blijven clichéematig. De mislukte dichter, de mislukte muzikant, de whisky-echtgenote, de gefortuneerde generaal. Sorry Hermans: karton met doordraaf-dialogen. Als Connie Palmen Saskia Noort nog 's wat te verwijten heeft, moet ze Hermans weer 'ns uit de kast pakken. Enfin.)

                          En nog een ander mooi bloemlees-bundeltje, maar ik ben te lui de titel op te zoeken ;-) kZal er ook geen gewoonte van maken om alles te bespreken dat ik lees, beloofd ;-}

                          Gooische sucadelapjes

                          maandag 16 maart 2015 om 15:20

                          Jos Trommel op de Geuzenweg 75, hoek Huygensstraat, verkoopt vlees met een beter leven Keurmerk. Vlees dat je prima kunt invriezen, trouwens.

                          Ja, ik maak even schaamteloos reclame voor de zaak: het echtpaar Trommel is een van de laatste slagerijen die niet is weggeconcurreerd door Geel-Zwarte Keten uit Brabant. Een winkel waar ik ook de jongste gerust naartoe stuur, met een portemoneetje en een briefje wat ze mag kopen. En dit alles ook een beetje in het kader van Ximaar's Regio-Blogs Update ;-)

                          Enfin. Deze keer zijn de sucadelappen als volgt bereid:
                          Verhit een bodem bak- en braadproduct, de (vier) sucadelappen daarin rondom aanbraden; vervolgens bedekken met: vijf grofgesneden uien; twee in stukken gesneden appels; vijf fijngesneden bolletjes gember; twee groentenlepels fruit-compote (dit was bij ons druivencompote uit eigen tuin), laurierblaadje(s); anderhalve deciliter rode wijn (die al een week in de ijskast stond); een bouillonblokje.
                          Mocht dit niet genoeg (groente-/fruit-)vocht opleveren om het vlees te doen onderstaan tijdens het sudderen, voeg dan nog enkele lepels water toe; bij ons was dat niet nodig.

                          Laat het geheel een uur of drie sudderen op een laag pitje. Wat ons betreft past het vlees ook bij minder oud-Hollandse maaltijden, bijvoorbeeld bij rijstgerechten :-)


                            RSS  php-icon © mailto: Jolie, 2002, 2015