gelezen boeken
donderdag 19 maart 2015 om 19:26
Weinig blogstukjes getikt afgelopen maand... :-} maar wèl veel gelezen :-) Een opsomming... J. Bernlef 'Sneeuw' (in de herhaling van beelden, flarden, (en soms:) letterlijke zinnen schuilt een zekere poëzie, beklemmend — al kwam de incestueuze ontknoping mij niet zo realistisch voor.) | S. Noort 'Terug naar de kust' (Dankzij het gezeur van mevrouw Palmen gelezen; ach, de karakters zijn wat voorspelbaar ('typische makelaar met een net, leeg, grijs huis', 'zangeresje', 'zwarte zanger') maar het sympathieke verhaal leest snel, mij even snel als De Wetten van Palmen, en ook daarin valt wat af te dingen op de onafgestofte karakters en het hoofdpersoontje met haar onappetijtelijke minaars.) | Jan Wolkers 'Gesponnen Suiker' (Prachtig! Het bizarre en alledaagse in de lyriek van de Tale Kanaans... ik heb nooit begrepen waarom Reve, en niet Wolkers tot 'De Grote Drie' van de NL-literatuur hoorde.) | Bert Muns 'Spoedgeval' (100% Amsterdams, alsof je erbij bent geweest, of Barlag zelf aan het woord hoort; wanneer schrijft Bert Muns weer een boek?) | Gustaaf Peek 'Godin, held' (een triest boek, prachtig, zinnelijk, toch loert de dood, het verlies, het afscheid, het falen op elke pagina. Wel was er iets dat ± bleef wringen: mij kwam het voor alsof er een groot leeftijdsverschil tussen de twee hoofdpersonen bestond. Waar dat nu aan lag....? 'Officieel' zijn het klasgenoten, maar de mannelijke hoofdpersoon wil maar niet boven de dertig uitkomen, voor mijn gevoel. Leeftijdsgenoten gaan m.i. toch nèt iets anders met elkaar om; en dat wringt tijdens het lezen. Net als de perspectiefwisselingen, die wat geconstrueerd aandoen, meer dan bijv. in 'Ik was Amerika'. Maargoed, dat zal aan mij liggen.) | Harry Mulisch 'Het zwarte licht' (Wat had Mulisch geslikt of gerookt om deze hallucinante ondergang van een jarige beiaardier te kunnen vertellen? Niets waarschijnlijk. Het verhaal is orgie van symboliek, dat me af en toe, in alle bizarre wendingen, ook een beetje aan Annie M.G. Schmidt deed denken (Sorry Harry, je blijft de grootste schrijver hoor ;-)) | Esther Gerritsen 'Roxy' (Een nachtmerrie van een plotwending, en een hoofdpersoon die daar op een volslagen onvoorspelbare manier op reageert. Heel knap en toch licht. Aanrader.) | Twaalf Vlaamse dichters van na 1950 Turkooizen scheepje van verschil (Vlaamse poëzie, taalverrijking (en die kan ik moeilijk uitleggen ;-)) | Harry Mulisch 'De zaak 40/61' (Het ontbreekt me aan superlatieven: wat een tijdloze reportage over onbeantwoordbare vragen rond een van de grootste dieptepunten van de menselijke geschiedenis: de rol van mensen als Eichmann in de Shoah. Schitterend geschreven, rijk aan gedachten, kennis, waarnemingen, menselijk inzicht.) | Walther Hofer 'Der Nationalsozialismus. Dokumente 1933–1945' (Na het boek van Mulisch vroeg ik me af: waarom wil de mensheid leiders als Hitler? Wat beweegt honderdduizenden (?) om als Eichmann met ijver en precisie mee te werken? En ik bedacht me dat ik ook dit boek ooit geërfd had. Het bevat passages uit Mein Kampf, originele wetteksten uit het derde rijk, getuigenverklaringen, brieven, doodsvonnissen, alles in perfecte Duitse volzinnen opgesteld, quasi-wetenschappelijk, quasi-juridisch. Ik geloof niet dat deze moordlust, dit uitzinnige bijgeloof en dat slaafse meelopen is voorbehouden aan Duitsers. (Was het maar waar, dat maakte de wereld een stuk overzichtelijker ;-}) Samenvattend: hoe meer je over '33-'45 weet, hoe moeilijker die tijd te bevatten raakt.) W.F. Hermans 'Au Pair' (Dacht ik even een lichte roman over Parijs te lezen, ging het TOCH weer over WOII... Op zich is het een mooie roman, een soort 'literaire thiller avant la lettre', toch.... blijft de hoofdpersoon, een meisje van negentien, geboren in 1965, nogal van karton. Ik ken geen meisje van mijn generatie dat ooit zo dacht of deed. De jaren tachtig en de kinderen van die tijd, waren anders dan Hermans beschrijft. Ook de overige personages, hoe vlot ze ook neergezet zijn, blijven clichéematig. De mislukte dichter, de mislukte muzikant, de whisky-echtgenote, de gefortuneerde generaal. Sorry Hermans: karton met doordraaf-dialogen. Als Connie Palmen Saskia Noort nog 's wat te verwijten heeft, moet ze Hermans weer 'ns uit de kast pakken. Enfin.)
En nog een ander mooi bloemlees-bundeltje, maar ik ben te lui de titel op te zoeken ;-) kZal er ook geen gewoonte van maken om alles te bespreken dat ik lees, beloofd ;-}
©