|
november 2011
dinsdag 29 november 2011 om 13:55
En toen was de Surprise-leeftijd alweer aangebroken. Tenminste, voor de negenjarige, want de zesjarige tuurt nog regelmatig in het schoorsteengat — op de rug liggend voor de openhaard, want alleen zo kun je het zien — om zich af te vragen hoe klein en dun het Pietje moet zijn dat dáár doorheen past... :-)
De uitleg bij de Surprise, dat iedereen van Sinterklaas leert om cadeautjes te geven: als je klein bent krijg je ze van de Sint, en na groep 5 (L. zit in groep 6) leer je om zèlf een cadeautje te kopen en het héél bijzonder in te pakken en aan een vriendje te geven, vindt ze gelukkig prima acceptabel.
zaterdag 26 november 2011 om 21:45
Wie de discussie onder de gekleurde Robot-foto's gevolgd heeft, of de weblog van Mack las, heeft het zien gebeuren: een paar grappen, één over een oudgeworden fotomodel en één over de goddelijke status van Cruijff, leidden tot het einde van een jarenlange vriendschap.
De discussie wees al snel op fundamentele verschillen in cognitieve stijlen.
Zelfspot die voor sommigen duidelijk is (‘ik ben niet oud en lelijk geworden want ik probeer mezelf èlke dag wijs te maken dat dat niet zo is’) kan op mensen die zuiver analytisch, formeel en letterlijk lezen overkomen als mateloos arrogant — omdat het slapstick-element tussen de regels alléén zichtbaar is voor lezers die zo'n stukje associatief lezen, in de context van een paar duizend andere stukjes vol zelfspot over kaalheid, vetrollen, vergangelijkheid en ouderdom.
En tegelijk kunnen reacties van mensen die iemand zuiver analytisch afrekenen op letterlijke woorden ook aanmatigend overkomen. Beschuldigingen over en weer waarvan niemand wijzer werd :-/
Maargoed, eigenlijk ....wilde ik dit voorbeeld alleen noemen als introductie bij de vráág die in deze discussie bij me opkwam:
Hoe hoog scoort u op de Aspergertest?
Ik scoor 23 van de 50. Nu begrijp ik als leek niet helemaal waarom het eens zijn met de stelling "Als ik mij iets probeer voor te stellen vind ik het erg makkelijk om mij een beeld voor de geest te halen" mij een Asperger-punt oplevert. Het zou evengoed kunnen wijzen op een fantasierijke geest, toch? Net als ik het goed kunnen onthouden van verjaardagen eerder sociaal zou noemen, dan een kenmerk van autisme. Maar dat terzijde.
Het 'live' bijwonen van de botsing tussen mensen die gericht zijn op systematiseren en mensen die gericht zijn op empathiseren ken ik van mijn verjaardagen —met ITers in vrienden- en werkkring (en misschien zelfs wel familiekring al mag ik dat van mijn moeder nooit beweren ;-)) kunnen er heel interessante discussies ontstaan ;-) Binnen XS4ALL heeft bijvoorbeeld ooit felle discussie geheerst over het al of niet filteren van strafbare content — dat was vóór er nieuwe wetten in werking traden op gebieden als kinderpornografie. Een klassieke botsing tussen mensen die een probleem analytisch en formeel benaderen en mensen die een probleem bekijken vanuit de rol van de slachtoffers.
Uiteindelijk zie ik, na al die jaren herhaald nadenken over het thema Asperger, MENSEN. De ene mens heeft meer oog voor details, de ander voor grote lijn. De ene mens heeft behoefte aan letterlijke, duidelijke woorden, de ander gaat meer af op non-verbale communicatie. De ene mens is meer solistisch, en de ander heeft grote behoefte aan een groep om bij te horen.
Als we onszelf en de ander accepteren met zijn of haar eigen invalshoeken en talenten, raken ergernis en onbegrip op de achtergrond. Dan zien we misschien weer de overeenkomsten die er wèl zijn.
Maarja. ik zal wel weer veel te optimistisch zijn ;-)
woensdag 16 november 2011 om 16:14
De Drukkerij heeft het Security-boek bij Arnoud op kantoor laten bezorgen.
Het resultaat ziet er goed uit.
Gelukkig, want er zaten allerlei vreemde “Quark versus Adobe”-dingetjes in het PDF-document, om er op het laatste moment nog uit te halen. Je weet wel, duistere witte, leeggevallen bladzijden. Waarschijnlijk een vreemd onzichtbaar tekentje, meegekomen uit OpenOffice en verstopt in de tekst. Maarja: inderdaad: onzichtbaar... Oók met ‘toon onzichtbare tekens.’ Dus hup, lappen tekst eruit, en tekst er stukje voor stukje opnieuw inzetten. Tot er geen pagina meer wegviel.
En... het hele document opgemaakt in 100% zwart en vanuit Quark-Xpress (waarmee ik toch al 18 jaar werk, tijd vliegt, grrrr ;-/) weggeschreven als Grijsschaal-PDF. Grijswaarden. Dus zwart-wit. Dan heb je maar 1 drukplaat. Maar wat zegt Adobe Acrobat? Dit is een kleuren-document. Hoezo 1 drukgang? ik maak er lekker 4 van. Nana-na-na-naa.
Waarschijnlijk, vermoed ik, omdat Adobe aanraadt om zwart-wit-foto's met Adjustment --> Black and White in Photoshop zwart-wit te maken, en niet meer met Mode --> Greyscale. OF.. omdat Photoshop Jpegs naar sRGB vertaalt, of alle Jpegs altijd RGB zijn —en daardoor ongeschikt voor grijsschaal-bestanden —en als dat onzin is weet ik het ook niet: spoken ofzo ;-)
Enfin, het belangrijkste is: dit boek is klaar en zal snel bij de voorintekenaars bezorgd worden!
zaterdag 12 november 2011 om 18:12
Met maar liefst twee Sinten in één weekend begint dit jaar het (kinder-)feestseizoen :-)
|
© 