|
november 2010
dinsdag 23 november 2010 om 23:59
Laatst hoorde ik hier een vreemd kinderruzietje: "Geef hier dat Engelfrietje! Nee, het Engelfrietje mèt voeten was van mij...! Nietus! van mij!"
*Puzzled* liep ik naar de woonkamer, waar DAT nu over kon gaan...
Het bleek over de Webbies (zie foto) te gaan, daar zit ook een 'blauw engeltje' bij: het hele woord Engeltje bleek omgedoopt tot Engelfrietje ;)
De dametjes horen mij en Edwin regelmatig praten over (de weblog van) Arnoud of Richard, en zo is kennelijk het woord Engel vervaagd of vervoegd tot Engelfriet ;-)
Over kleine Engelfrietjes gesproken, in elk geval wil ik de Familie Engelfriet van harte feliciteren met het nieuwe (echte) ‘Engelfrietje,’ hun eerste dochter, nichtje en kleinkind, dat eind vorige week geboren werd. Van harte! Volgens mij heeft ze geluk met zo'n bijzondere, creatieve, wijze familie! :-)
zaterdag 20 november 2010 om 01:40
Lezen we nèt in de Volkskrant dat ouders véél teveel vragen van hun kinderen, krijgen mijn kinderen de viooltjes waarvoor ze bloedig hebben gespaard. Gespaard met glazen stenen voor goede daden en goed gedrag, nota bene.
Ik ben er ook nog steeds niet uit of het verstandig is dat ik ze allereerst zelf ga lesgeven. Voor verkeerde techniek aanleren ben ik niet eens zo bang (al is het risico niet denkbeeldig omdat ik alleen privéles heb gehad en geen muziekopleiding zoals conservatorium.)
Het meest bang ben ik voor het leren oefenen. Maar dat zou ik ook zijn als ik ze naar muziekles bracht. Onze oudste heeft heel snel, sneller dan andere kinderen, het idee dat ze iets zo matig doet dat ze het beter kan opgeven. Haar naar een les brengen, om het even welke, of hoe lang ze er ook om heeft gevraagd, zoals paardrijles, levert voor de les al snel taferelen met veel tranen.
Nu kan ze tenminste nog op mij schelden dat ik te makkelijke dingen voor haar heb uitgezocht. Dat leek me beter dan een wens subiet weer opzij willen zetten zodra het even moeilijk is.
Natuurlijk gaan ze op een gegeven moment, als ze het tenminste echt leuk vinden, naar een echte leraar. Maar nu mogen ze nog even spelend leren.
Rosalie doet dat door veel te luisteren naar het CDtje bij het lesboek, en af en toe een paar noten mee te spelen. En dan, tijdens het kleuren in een kleurboek, mee te zingen met het CDtje. L. maakt er meer een theatershow van. Een optreden met dromen dat ze al kerstliedjes kan spelen. En ach, u begreep het al, ik vind het zelf allemaal ook nog 'ns leuk ;-)
Hoe onpedagogisch, of wat zal het zijn ook, voorlopig kies ik even voor deze methode :-) Met alle excuses aan vaste lezers die heimelijk muziekdocent zijn ;-) ;-)
Bij het kopen van de viooltjes was ik ontzettend blij met het advies van Gabriëlle Butler. Meneer De Froe, vast adres in Amstelveen, bleek —wat moet dat toch, zo jong als iedereen deze aardbol maar verlaat— overleden :-| Vind dan maar 'ns iemand die daar aan kan tippen ;-/ Maar zoals Gabriëlle beide dametjes de juiste maat (mini-)viool gaf en ze allebei zonder enige angst of gêne een paar nootjes liet krassen, ik kan het iedereen die voor z'n jonge kind een studieviool zoekt aanraden. Het is jammer dat ze niet op fietsafstand hier vandaan werkt :-) want ik zou veel minder zorgen hebben over L.'s faalangst als ik haar bij Gabriëlle voor lessen kon aanmelden.
Enfin. Voorlopig hoop ik dat ze vooral plezier hebben en het uiteindelijk leuk genoeg zullen vinden om meer te leren.
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
zondag 14 november 2010 om 17:12
Sint Maarten had dit jaar veel last van regen en storm.
Zelfs onze regenbestendige lampionnen bleven niet heel: ze waren dan wel van stof, maar beide lampjes waaiden gewoon van hun stroomdraadjes in de wind. Gelukkig had ik nog fietslichtjes op zak —en is de kinderachtige snoeproof hier nog geen traditie.
De tocht was dit jaar dan wel korter, de berg snoep niet kleiner ;-] We hebben immers nog een hele mand snoep over omdat we hadden gerekend op veel meer zingende kinderen aan de deur ;-)
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
maandag 1 november 2010 om 22:08
Morgen is de officiële presentatie van het nieuwste boek voor bourgondische levensgenieters van Hans Melissen: Het Festijn van Vlees en Wijn.
De website bij het boek maken, was heel wat (leuk) werk, en de site is precies op tijd online. Inclusief recepten en filmpjes, waarin te zien is hoe het boek tot stand gekomen is: Alle recepten zijn op locatie, in de Restaurants zelf, in aanwezigheid van de Chefs, gefotografeerd.
Een verrukkelijk boek, dat je iedereen op Decemberdagen cadeau kunt doen. Sterker nog, ik zou het in mijn kerstpakket verkiezen boven een fles wijn: die kun je de ontvanger van zo'n cadeautje beter zelf laten uitzoeken. Er zijn immers ook mensen die bijvoorbeeld om gezondheidsredenen van wijnconsumptie af zien, maar het wèl érg leuk vinden om een recept voor feestelijke Kalfsoester met peterseliecrème, bosui en zwarte olijven of een zowaar haute cuisine recept voor Sucadelappen, of een uiterst eenvoudig recept voor Rib-eye —ik noem maar een paar van de recepten uit het boek— te ontvangen.
Kortom: een aanrader! :-)
Iedereen Rijk! verschijnt in juli 2019
[Update] Hans Melissen heeft intussen veel nieuwe boeken uitgebracht. In juli 2019 verschijnt Iedereen Rijk! Het mysterie van een mega jackpot, een spannend en verrassend boek, dat leest als een film...
Ik heb met ontzettend veel plezier gewerkt aan de website bij dit boek!
|
© 