|
juli 2010
zaterdag 31 juli 2010 om 23:59
Beloofde foto's, en... speciaal voor Marlous, het Zip-de-Kater-wordt-Pleegpapa-van-Kleuter-Kitten filmpje...
Als ik het goed begrijp, is het best bijzonder voor Katers, vriendelijk en verzorgend tegen een kitten doen. Nu is Miesje natuurlijk geen pasgeboren kitten, maar ze is nog steeds half zo lang en half zo hoog als Zip. Als Zip wil, kan hij een hoop kwaad doen. Maar dat doet hij niet. Integendeel. Al krijgt ze nog altijd regelmatig een mep, vaak nagelloos dat wel, als ze niet van ophouden weet met een of ander staart- of om-z'n-nek-hang-spelletje :-)
De foto's zijn aanklikbaar, voor inzoomen en onderschrift.
woensdag 28 juli 2010 om 13:13
Hoe zou een tragedie als Loveparade Duisburg verslagen zijn door Knevel en Van de Brink? Door Pauw en Witteman? Vragen van de orde "hoe ziet Fikkie eruit nu ie een half jaar onder de Gouden Regen ligt." Vragen die je jezelf beter niet kunt stellen.
De naakte feiten, nieuwsbulletins met beelden van ritmisch reanimeren, een wijzende arm: "Hier liegt der Tote", maken veel diepere indruk dan de analyses in dezelfde nieuwsbulletins. Welke foto's kranten ook tonen —lege infuuszakken, huilende hulpverleners, lakens (al of niet met asgrauwe ledematen eronderuitstekend) of foto's met ontelbaar veel benauwde gezichten en reikende armen tonen, —elk beeld roept nieuwe vragen op.
Waarom bléven mensen de tunnel inlopen terwijl de hulpdiensten met sirenes kwamen aanrijden? (In sommige amateurbeelden ook: op de groene wagens van de hulpdiensten klimmen.) Bleven nooduitgangen dicht? Waarom heeft de burgemeester de vergunningen voor het feest (pas) zaterdagochtend gegeven? Waarom heeft hij ze ueberhaupt gegeven? Als zoveel deskundigen vandaag verklaren dat het wel mis moest gaan, waarom wist niemand dat dan al vrijdagochtend— toen de organisatie dit blije 'Noch 1 Mal schlafen'-filmpje online plaatste.
Amateurbeelden zullen behulpzaam zijn om het drama te analyseren. Al tonen ze onbedoeld details die je niet van je netvlies krijgt. Niet alleen de idioten die nog snel even hun mobieltje opdiepen, het boven een dode of zwaargewonde houden en nog snel even een kiekje afdrukken. Souvenier voor thuis. Nee, ik bedoel het echte verdriet, de mensen waarvan je wil horen dat je het verkeerd gezien hebt. Zo zie je in het ene filmpje een man met een omgeknoopt hemd omhoogklimmen en van de trap vallen. In een volgend filmpje (vertoond in veel nieuwsbulletins) zie je een flard van hetzelfde (? - niet hetzelfde, bleek later uit een andere video) omgeknoopte hemd, op de grond, en is er niemand die hem probeert te reanimeren.
Beelden waarbij je denkt: Hup, reanimeren die jongen, net als die jongen even verderop met dat gestreepte hemd, doe iets! Maar kennelijk weten de omstanders dat reanimeren te laat is.
Terugkerende kledingstukken vertellen de verhalen: een paarsblauw t-shirt en een zwarte broek, een oranje brandweerman stapt over deze roerloze hoop, een ander, als laatste een vrouw in een felroze partyjurk, neemt de reanimatie over, —en dat alles duidelijk buiten de focus van de filmer, die telkens inzoomt op de verdrukte, reikende massa, waardoor dat ene paarsblauwe T-shirt telkens het beeld verlaat. Zo toont elk filmpje onbevattelijke parallelle tijdlijnen.
Tegelijk is er te zien dat er weldegelijk politie tussen de mensen staat. Mensen die wijzen naar de richtingen waar meer ruimte is. Soms lijkt die ruimte op maar enkele meters afstand. Al is enkele meters erg ver weg, met 10 mensen op 1 vierkante meter. Zomaar een greep, ik kan nog bergen onbegrijpelijke details opsommen, na al dat beschrijvend kijken wat we vroeger op school geleerd hebben.
Hadden we daar niet allemaal zelf kunnen staan. Vrienden, familie, wie gaat er niet naar festivals of sportevenementen.
Zelf herinner ik me met name van één PinkPopfestival hoe bij aanvang van het optreden van The Cure het publiek griezelig sterk naar voren begon te dringen. Gezien mijn 1meter60 (en een half ;)) ben ik toen zijwaards van het veld af gegaan, naar een talud waar ik een prima uitzicht had. Op de terugreis na een ander concert (Joe Jackson?) viel een vriendin, nòg kleiner dan ik, flauw in een overvolle trein. Zomaar, van het ene moment op het andere. Te weinig ademruimte kun je zomaar hebben.
Hopelijk levert de beloofde analyse van alle beelden en de gesprekken met alle medewerkers nog enkele antwoorden op. Al zal voor de families geen enkel antwoord troost zijn.
Tot die tijd de schamele tip: neem kanariepietjes — kleinere mensjes (max. 1m.60) mee naar festivals: zodra die zich ongemakkelijk beginnen te voelen, moet je wegwezen uit de massa ;-]
maandag 26 juli 2010 om 00:16
Filmpjes van kitten Miesje (Kater Zip Snapt Eindelijk Dat Het Een Spel Is, Waarom Het Kattenluikje Op Slot Zit, Het Hengeltje, enz enz) heb ik vanavond op mn YouTube-account gezet. Kattenliefhebbers, have fun! :-)
maandag 26 juli 2010 om 00:10
Zo, kilo's kleding voor de kringloopwinkel verzameld, wat overbleef gesorteerd, gevouwen en teruggelegd. Even een kiekje, zodat ik over een paar dagen nog kan genieten hoe het was ;-] (Jaja, als je alles snaarstrak® strijkt, kan het netter dan dit, ik geef het meteen toe ;-))
donderdag 22 juli 2010 om 14:24
Best vreemd om bij toeval tegen je eigen geboortehuis aan te lopen. Mijn ouders waren in de jaren zestig de eerste eigenaars van deze woning aan de Telemannstraat. Ik zie mijn vader nog op de ladder staan, om de planken onder mijn raam (1e verdieping, boven de woonkamer) te lakken. Er zaten toen overigens nog verticale latten in, net als die in het buurhuis op de foto. In de foto's (screencapture voor het geval de Funda-pagina veroudert) kan ik zien dat binnen de functionele indeling nauwelijks veranderd is. De wastafel en douche zijn op dezelfde plek. Net als het fornuis en de gootsteen. Alleen de kolenkachel (!) die wij daar destijds hadden is vervangen door een CVketel.
donderdag 22 juli 2010 om 14:23
Rien de rien, Non Je ne Regrette Rien, is niet mijn motto. Integendeel. Als ik mijn leven over zou kunnen doen, zou ik een hoop anders doen. Ik zou me allereerst nèrgens over opwinden. Geloven zou ik pas doen bij onomstotelijke bewijzen en elke enquête zou ik invullen met "Over 100 jaar kunnen we die vraag vast beter beantwoorden."
Gelukkig dus maar dat we ons leven niet over kùnnen doen ;-} Want zou de wereld beter af zijn met mensen die zich nergens over opwinden?
Eén ding staat vast: als ik me beheers, geouwehoer laat voor wat het is, dan lees ik na een paar weken wel een glashelder betoog van een ander, dat beter onderbouwd de vinger op de zere plek legt.
Zoals in de polemiek over de relatie tussen depressie en (sterven aan) kanker, onlangs in de Volkskrant. Een zekere hoogleraar Adriaan Honig stelde daar dat de kans op sterfte bij kanker en hartkwalen groter was, naarmate de patient meer leed aan depressie. Het artikel hing van drogredenen en categoriefouten aan elkaar, en ik moest mezelf beheersen er geen oud studieboek filosofie bij te pakken om ze allemaal te gaan zitten aanstrepen.
Neem bijvoorbeeld de veronderstelling dat "vechters een aantoonbaar beter immuunssysteem hebben dan depressieven." Ha ha. Kip? Ei? Samenhang? Definitie van "vechter"? Van "depressief"? Het enige meetbare in deze zin is: het immuunsysteem. En dan heb ik het nog niet eens over onverenigbare tegenstrijdigheden: " Op de spoedeisende hulp komen regelmatig hartpatiënten [..] bij wie niets te vinden is. Heel vaak blijkt dat een depressie met een paniekstoornis." Zes alinea's verder: "Chronisch psychiatrische patiënten hebben twee tot drie keer méér kans om te overlijden aan een hartinfarct. [..] Maar daar wordt onvoldoende naar gekeken." Meneer Honig, u doet goed werk, blijft u dat vooral doen, maar op voorbarige conclusies zit niemand te wachten.
Uit de praktijk ken ik alleen het tegenovergestelde van de beweringen van Honig. Blijmoedige, positief ingestelde mensen als mijn schoonvader, als Buurvrouw R., als vechtlustige kunstenaar E.J.H., de positiefsten onder mijn leraren, collega's, mannen als de goedgeluimde vaders van mijn beide jarenlange relaties (lees: exschoonvaders,) al die rasoptimisten stierven aan kanker. In mijn familie, waar depressie vaak voorkomt, zijn de overlevingscijfers van kanker juist veel béter dan die van alle vrolijke vechters die ik gekend heb. Ik wil hiermee echt niet beweren dat de relatie die Honig suggereert omgekeerd zou liggen. Nee, waar ik eerder bang voor ben, zijn de vooroordelen die voortkomen uit ongefundeerde veronderstellingen. Met een beetje fantasie kun je de gekste scenario's bedenken.Terwijl kanker- en hartpatienten gewoon het beste gebaat zijn bij een nuchtere behandeling.
Ach, zoals ik al zei: ik had mezelf deze woorden kunnen besparen. Kanker is immuun voor verkrampt positivisme schreef Sanne Bloemink inmiddels in de Volkskrant. En: Patiënten kiezen er niet voor om depressief te zijn betoogde Jacqueline Keuning: "Als je veertig jaar gerookt hebt, red je het waarschijnlijk niet met een blij gemoed."
Korter en beter kan ik het gewoon niet zeggen :-)
zondag 18 juli 2010 om 13:33
Sorry Yall! Als ik denk aan mijn reactiegebrek, hier en op andermans/vrouws blogs, dan voel ik een steen op m'n maag.
Zoals de recensie van Arnouds boek al zegt: men wacht met smart op een literatuurlijst. De volgende versie van Arnouds boek zal die in elk geval niet meer missen, ik tel nu zo al 369 voetnoten. Razend interessant en een dijk van een klus om dat allemaal op de komma nauwkeurig vorm te geven :) Vandaar mijn tijdgebrek voor andere dingen..
zondag 11 juli 2010 om 11:34
Dit is L.'s Wezentje. Het Wezentje heet Shako. Shako heeft ook andere vriendjes, ik krijg die wel (denk ik :-)) Als je het ook wil kopen moet je wezentjes opzoeken met de naam test tube aliens. Hij zit eerst in een kolkon, dan moet je er water bij doen. Rood lampje: hij heeft genoeg. Groen lampje: hij verdrinkt, doe er wat water uit. Oranje lampje: hij heeft honger geef hem meer water of voedsel. Dit was het bericht. P.S. mama is aan het werken voor Arnoud Engelfriet een boek voor hem geven (vormgeven) en dan mag ik even een wezentje (shako) op mama's weblog zetten
maandag 5 juli 2010 om 18:14
‘Wees er maar trots op: SBS6, WakkerNederland, Powned, allemaal 'jonge mediabedrijven' die zich niet in Hilversum, maar in Amsterdam vestigen. Ja vestigen hè, dus niks ware exodus uit Hilversum,’ beweerde ik vannacht aan een fictieve keukentafel, in droombijzijn van oude discussievrienden zoals Daniël E.
Kennelijk hebben de berichten vanuit allerlei kranten en radiostations, die beweren dat de TVindustrie Hilversum aan het verlaten zou zijn, genoeg indruk gemaakt om terug te keren in mijn dromen. Komkommertijd als je het mij vraagt ;-)
Omgekeerd zie ik wèl een exodus de andere kant uit: ik ken zo al zes, zeven creatieven die de hoofdstad verruild hebben voor Hilversum of Bussum. Trek ik de cirkel door naar Hoorn, dan is het aantal nog groter. Voor middeninkomens met een onzekerheidsmarge, zoals creatieven vaak hebben, is de woningmarkt van Amsterdam vrijwel ontoegankelijk. Terwijl woonruimte in deze omgeving nog niet de helft kost van wat je betaalt voor een krappe bovenetage in de hoofdstad.
Misschien is het wel een goed idee. De Tros, AVRO, RTL4, EO ook prima, verhuizen naar Amsterdam. Genoeg woonzoekende creatieven in Amsterdam die wel in een studio op het Mediapark willen wonen ;-)
maandag 5 juli 2010 om 18:09
Een kleine anderhalve kilo zwarte bessen, is de opbrengst uit ons minituintje. Samen geplukt, gewassen en jam van gemaakt.
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
maandag 5 juli 2010 om 18:05
De Biezem is een erg mooi zwembad, zeker vergeleken bij de beperkte zwemmogelijkheden in Hilversum.
Wel verbaas ik me er telkens weer over de Larinese logica ;-) Dat ze het sportbad gedempt hebben ten behoeve van een tennisbaan en het pierebadje hebben weggedrukt in een klein hoekje van het binnenbad, kan ik nog enigzins begrijpen, van Laren als één van de meest vergrijsde gemeenten van Nederland.
Maar dat die Larinezen ie-der-een die het zwembad in wil het héle zwembad doorleiden, —langs de kluisjes, door de kleedhokjes, door de douches, tussen de binnenbaden door, langs het bubbelbad, de glijbaan, het restaurant en —Ah was u de wegkwijt?— dáár is het buitenbad en de zonneweide— daar blijf ik me over verbazen ;-) Het zal wel ergens goed voor zijn. Dat je op regenachtige dagen ook weet wat het zwembad nog méér te bieden heeft ofzo ;-) Enfin.
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
maandag 5 juli 2010 om 17:59
Leora is in haar ponylessen het stadium van de verplichte privélessen voorbij: ze mocht vorige week voor het eerst meedoen met de groepslessen! Gelukkig was er nog nèt plaats in het woensdagmiddagklasje van haar vriendin D. :-)
De foto's zijn aanklikbaar voor inzoomen en bijschrift.
maandag 5 juli 2010 om 17:52
Rosalie is samen met Jesse (9) naar het Buurthuis geweest. Papa had haar gehaald en gebracht, maar in de tijd daartussen waren er geen andere bekenden dan straat-/schoolgenootje Jesse. En een hoop aardige knutseljuffen.
Of in Rosalie's eigen woorden: "We waren bij de ballenbak, gingen we knutselen, een vlieger maken en een pet maken, en toen gingen we weer op het ‘springtètje’ (sic) en toen zei Jesse: je Papa komt al. En toen gingen we op het springkussen nog even en toen moesten we naar huis."
(Mama mag de foto's online zetten met Er wonen twee motten van Dorus erbij ;-))
vrijdag 2 juli 2010 om 00:53
Wanneer je meerdere kranten leest, levert dat soms breinbrekers. Een kop die je 's ochtends in Krant A ziet staan, kan het tegenovergestelde beweren van een kop die je 's avonds in Krant B leest.
Beide artikelen in de foto hierboven —deels afgedekt om Cozzmozziaans geseyck te voorkomen— gaan over hetzelfde kamerdebat met Hirsch Ballin. De inhoud van het debat, undercoveragenten met keppel alias ‘lokjoden’ inzetten om racisme te bestrijden, laat ik even voor wat het is: het gaat me puur om de verschillen in verslaggeving. Want de interpretatie van de Volkskrant lijkt haaks te staan op die van Het Parool.
In het Volkskrantverslag toont Hirsch Ballin zich welwillend tegenover het idee bekeppelde agenten, al blijkt de minister duidelijk de ernst van het toenemend antisemitisme te ontkennen.
In Het Parool zien we in veel minder woorden een nurkse, dwarsige minister die eigenlijk niet van plan is ooit een agent met een keppel de straat op te sturen. Contraproductief. De rechter zal justitie terugfluiten. Het huidige instrumentarium faalt helemaal niet. OK, een vergelijkbare bewering als die laatste had De Volkskrant ook opgetekend.
Als je 's avonds zo Het Parool leest, voel je je een beetje bekocht met de interpretatie van zo'n kamerdebat in de Volkskrant. Of vergis ik me, en is Het Parool kort door de bocht? Waarschijnlijk niet.
Gelukkig had in dit geval de Volkskrant nog cijfers opgevraagd, die het ongelijk van Hirsch Ballin (‘de cijfers wijzen niet op een toename van antisemitisme‘) aantoonden. Anders was de meerwaarde wel wat mager geworden :-)
donderdag 1 juli 2010 om 16:05
Eigenlijk had ik het op de dag zelf hier willen schrijven: Papa, van harte! En : Een boek over je geboortestad, dat opent met "[...] 'dat ik in geen geval in een stad zou willen wonen die niét aan zee of aan een rivier lag' dat lijkt welhaast voor jou geschreven!
Het boek kwam aan, de verjaardagskaarten ook. Alleen hier, de site, dat lukte niet: dinsdag raakte plotseling mijn hele e-mail-bestand ‘corrupt’ en dat kostte me veel tijd om te herstellen. (Nouja, herstellen lukte dus juist niet: Time Machine van Mac OS 10.6.4 was genadig met backups terugplaatsen en de dag gemiste mail kon ik nog terughalen. Enfin.)
Zo plaats ik nu, als mosterd na de maaltijd nog dat kiekje van het boek: Rivier de IJssel, Alfred Birney. (Gelukkig heeft mijn vader naast mail ook telefoon, dus felicitéren kon wèl op de dag zelf ;-))
|
© 
