|
december 2012
maandag 31 december 2012 om 15:55
En dan is hier de downloadbare+printbare kalender voor januari 13 (pdf, 5,7 MB), ook in klein PNG-formaat (slechts 336 KB).
Ik had ze allemaal willen uploaden vandaag: alle maandkalenders van 2013, maar dat bleek een iets te ambitieus plan ;-) Mijn plan was nl. voor elke maand alle plaatjes zelf te tekenen, eigen Sneeuwklokjes, een Gouden Koetsje bij Prinsjesdag, een Mozesje-met-twee-tafelen bij Pinksteren, enz enz enz. En dan nog wat aardige poezieplaatjes tracen, droogbloemen overtrekken. Eigen Illustrator-borders maken. Kortom, een heidens karwei.
Alle dagen staan inmiddels op de juiste plek in de kalenders ;-) maar sommige feestdagen, als Sint Maarten enzo, ontbreken nog. Gelukkig zitten er nog ruim tien maanden tussen nu en de lokale Lampjesoptocht, dus ik heb nog even om die af te tekenen ;-)
Iedereen een hele fijne jaarwisseling gewenst, en allegoeds voor het nieuwe jaar!
Naschrift: en daar is ook downloadbare+printbare kalender voor februari 13 (pdf, 1,8 MB) :-)
vrijdag 28 december 2012 om 23:27
Later zal ik deze tijden vast de gelukkigste tijd van mijn leven noemen. Mijn beide ouders voor hun leeftijd in redelijk goede gezondheid — dus ook altijd iemand die je om raad kunt vragen — kinderen nog (nèt ;-)) geen pubers — men beweert immers altijd: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen, terwijl je zou denken dat het omgekeerd evenredig zou zijn ;-} en het mag dan wel crisis zijn, maar tijd en middelen voor hobbies (restauratie Limoges Lanternier en restauratie Heubach Köppelsdorf) —èn voor feestdagen— hebben we ook nog altijd. Kortom, wat een LUXE.
Van die dingen die je eigenlijk niet te vaak moet denken, want je wordt er alleen maar somber en bang voor de toekomst, in plaats van dankbaar en noem maar op van, maar de lezer kent mij inmiddels: ik denk ze onwillekeurig wel ;-}
Dus vóór ik in allerlei kersttoespraken ga verzanden, beperk ik me tot een ....recept voor Polvorones, een traditioneel Kerstkoekje in Spanje. In het Zuidspaanse AndalucÃe, de geboortestreek van Opa Agustin, schijnt men jaarlijks wel 120.000 kilo Polvorones te produceren. Die naam, Polvorones, ‘verpulverends’ ontleent het gebak aan het feit dat het hoort te verkruimelen in de hand of in de mond.
Dit kruimelige bereik je door de verhouding vet-meel: hoe minder vet of boter, des te kruimeliger de koek— maar elk recept dat je leest, heeft weer andere verhoudingen. We lazen ruim twee keer zoveel meel als reuzel*), maar ook drie keer zoveel meel als reuzel. Experimenteert u dus gerust met deze verhoudingen, mocht u de koekjes kruimeliger, of juist minder kruimelig willen maken.
*) reuzel, varkensvet, het traditionele vet in deze koekjes: we kozen voor ongezouten roomboter, Hollands als we zijn ;-)
Ons recept:
♥ 500 gram zelfrijzend bakmeel
♥ 250 gram roomboter
♥ 150 à 200 gram bruine basterdsuiker
♥ 100 gram gram gepelde en versgemalen ongezouten amandelen
♥ 1 zakje vanille-suiker
♥ 2 theelepels kaneel
♥ een mespunt koekkruiden
♥ een snufje zout
♥ poedersuiker ter versiering
Maal de amandelen fijn in een keukenmachine; smelt de boter een minuut in de magnetron; meng boter, basterdsuiker, vanillesuiker, kaneel, koekkruiden, zout en amandelen, en voeg er tenslotte het meel aan toe.
Kneed dit geheel tot een stevig deeg dat niet meer plakt: voeg kleine beetjes water toe totdat het deeg niet meer te kruimelig is. Maak een dikke plak deeg van minstens anderhalve centimeter dik, en snijd daar de koekjes uit met Kerstvormpjes: sterretjes, maantjes, kerstboompjes e.d. Voeg telkens de restjes weer samen tot een deegplak, om koekjes uit te snijden tot al het deeg op is. Leg de koekjes op bakpapier op een bakplaat.
Bak de koekjes op 200 graden (electrische oven, voorverwarmd) in 20 Ã 30 minuten gaar. De laatste minuten af en toe kijken of de koekjes al gaar zijn om te voorkomen dat ze te donker worden. Bestrooi de koekjes tenslotte met poedersuiker.
Wens ik iedereen alvast het Allerbeste, Geluk en Gezondheid voor het nieuwe jaar en een heel gezellige Jaarwisseling!!
Lieve groetjes,
Jolie
maandag 10 december 2012 om 13:45
Vandaag in de Volkskrant, pagina 4, verslaggever Pieter Smit laat het einde van zijn artikel over de doodgeschopte voetbalvader over aan onze fantasie: In een gesprek met één van de werklieden bij het Almeerse Clubhuis van de Buitenboys tekent hij op: "Wat ik vind, kan niet in de krant, en dan weet jij genoeg," zegt hij met een knipoog.
Eerlijk gezegd heb ik géén idee, wat de man gevonden zou kunnen hebben. Wilde hij even een portie onbeschoft vloeken? Wilde hij Wilderiaanse voorstellen doen: Stuur gewelddadige jongetjes een jaartje naar hun strenge Tante in Marokko? Wilde hij pleiten voor het herinvoeren van de doodstraf, ook voor jonge kinderen die nog geen impulscontrole hebben?
Wat is er zo gek dat het niet in de krant kan? Dan is het dus a) onbeschoft (en niet vermeldenswaardig) of b) suggereert het dat er een taboe bestaat in Nederland. Verras me Pieter Smit, welk taboe meent deze man dat er bestaat?
Een antwoord vinden we in een tweede artikel in de Volkskrant van vandaag, Haye van de Heyden schrijft daarin over zijn ontslag bij de VARA, omdat hij het in 2011 openlijk heeft opgenomen voor de Geert Wilders-stemmers.
In zijn artikel stipt Van der Heyden een aantal taboes aan waarover ik me ook regelmatig opwind, in mijn eentje, genegeerd door mijn huisgenootjes ;-] Waarover zal de verbazing gaan waarmee men over honderd jaar naar deze tijd kijkt? (Letterlijk, Haye! Mijn woorden!) Over het feit dat Volkert van der G. een dikke tien jaar na zijn gruweldaad alweer vrij komt? (Letterlijk! Mijn woorden!) Dat ons land zich van stemming onthoudt bij het verzoek tot acceptatie van de Palestijnse staat? (Opnieuw, letterlijk!)
Dit soort onbespreekbaarheden zijn slecht voor onze vrijheid en democratie. Het zijn juist deze onbespreekbaarheden die Wilders in het zadel geholpen hebben.
Ook ik herinner me maar al te goed hoe ik op verjaardagen in de jaren negentig, toen ik nog in de Indische Buurt in Amsterdam woonde, naar sprakeloos openvallende monden keek als ik vertelde hoe je in de Indische Buurt nauwelijks Nederlands hoorde op weg naar de Supermarkt, op dat ene nageschreeuwde woordje "Hoer! Hoer!" na dan. Terwijl ik, juist om dat te voorkomen, al was overgegaan op het dragen van een zwarte sjaal om mijn hoofd. Met zwarte sjaal, lange jas en al, heb ik wel eens een steen, een flinke stoeptegelpunt, tegen me aan gehad, toen ik Stadsgenootjes van toevallig Marokaanse afkomst aansprak op het molesteren van een Bushokje. Met de woorden hoer en jood werd ik nageroepen, toen ik na de steen in mijn maag weigerde om weg te rennen maar doodkalm verderliep. Ik heb destijds aangifte gedaan van dit 'Bushokjes-incident,' maar geen politie die zich daar verder in verdiept. En dan op feestjes, bijeenkomsten met linksdenkende mensen, vervolgens de glasharde ontkenning zodra je vertelt over je negatieve ervaringen met zulke slechtopgevoede Amsterdammertjes: veel mensen zijn naar Wilders gejaagd.
Ik geloof niet dat ik hoef uit te leggen dat ik geen fan van Wilders ben, noch voorstander van gemakkelijke kritiek op Wilders. Ook zullen de meeste lezers zich herinneren dat ik niet een paar jongetjes mijn beeld van een hele bevolkingsgroep laat verpesten. Integendeel.
De VARA, de achterban van de VARA —die, oh ironie, vandaag voor een groot deel juist PVV zal stemmen— en ook alle welwillende Nederlanders van wèlke afkomst dan ook, zoals de aangeslagen ouders van Yassin D., zijn niet gebaat bij taboes, maar gebaat bij mensen die kritische kanttekeningen durven zetten.
Kritiek moet je niet overlaten aan Wilders.
Dus verslaggevers als Pieter Smit: kom maar op met die woorden: wat hadden de werklui in Almere te zeggen? En welke linkse omroep neemt Haye van der Heyden in dienst? Of hoopt men de kritiek te smoren in dat amateuristische gebabbel van WNL en PowNed?
zaterdag 8 december 2012 om 10:07
Een lezer van Edwin's site, Jose Diaz, maakte Edwin er op attent dat zijn Game-Of-Life-code, waar Edwin sinds de vroege dagen van het internet een webpagina en een webversie bij heeft geschreven, wordt geciteerd in de Stephen Hawkings documentaire 'The grand design, the meaning of life'.
Allereerst natuurlijk bijzonder knap van JL Diaz om Edwin's code te herkennen. Maar ook voor Edwin is het toch wel eer van je werk, lijkt me. En omdat Edwin een te bescheiden programmeur is om erover op te scheppen, noem ik het hier maar even ;-)
Enfin. Een fijn eerste-sneeuw-weekend allemaal!
|
© 