|
juni 2013
zaterdag 29 juni 2013 om 17:24
Mijn vader wordt vandaag ...74 jaar! Ook vanaf mijn weblog wil ik hem een heel fijne verjaardag wensen.
Mijn vader heeft vaak een erg volle agenda, lezingen, zijn website met Zeeuwse Nieuwsjes bijhouden, zijn hele huishouden doen en huis schoonhouden, ik ben blij dat hij onlangs is gestopt met het webmasterschap voor externe sites. Een béétje van je pensioen genieten, wandelen, orgelspelen, hobbies en uitstapjes, moet ook mogen :-)
Lieve Papa, veel geluk, gezondheid en gezelligheid gewenst in je nieuwe jaar!
zondag 23 juni 2013 om 21:27
Bij ons komen ze wekelijks, soms zelfs een paar keer per week aan de deur: de Deurverkopers. Ze leuren met glasvezelabonnementen, mobiele telefonie, kunststof kozijnen, dakgootreiniging, schoorsteenvegerij, ontstoppingsfondsen, goede-doel-contracten, energie-maatschappijen, je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een arme jongere zo gek te krijgen dat 'ie ermee langs de deur gaat. Waarschijnlijk het gevolg van het Bel-Me-Niet-Register.
Vroeger vond ik het altijd een beetje vreemd en eenkennig staan, zo'n bordje "aan de deur wordt niet gekocht." Als kind kende ik niemand met zo'n bordje, en als ik met een collectebus (van KWF tot allerlei organisaties die vanuit de kerken gesteund werden) langs de deur ging, wist ik nooit goed of ik dan wel mocht aanbellen.
De huidige generatie colporteurs wordt vast getraind om dat soort gedachten niet te hebben. Misschien zelfs wel om allerlei stickers en bordjes te negeren (al beweren de bedrijven schijnheilig van niet.)
We zullen zien welk effect dit A5-postertje heeft. De meeste ikoontjes zijn standaard uit Illustrator, het is in een vlaag van ergernis inelkaar gedraaid. U kunt 'm downloaden en uitprinten (PDF met snijtekens 14,9 x 21 cm of PDF zonder snijtekens), mocht u ook last hebben van eindeloos aanbellende verkopers. Maar ik hoop dat het niet nodig is :-)
donderdag 20 juni 2013 om 21:16
Het eerste popje dat een ankertje van BP kreeg is een feit :-) Het werd alleen geen kopanker, maar een heupkop-prothese, oftewel, beenanker ;-) Zie Restauratie van een K.W.G. 1382-popje.
donderdag 20 juni 2013 om 21:09
In 1989 volgde ik mijn vader op in zijn beroep als leraar, en toen ik in 1996 webmaster werd, volgde mijn vader mij op in de functie van webmaster :-) Grappig hè? (Oh, en ondertussen, waren zijn vader èn zijn grootvader beide typograaf en boekzetter ;-) Ja, it runs in the family ;-)) Enfin. Deze tekst verscheen bij het afscheid van mijn vader als webmaster van de norfolkterrierclub.co.uk:
In 1997 at our AGM in the Welland Valley Hall, someone suggested that we should appoint a webmaster, and everyone in the audience fell about laughing. What was a webmaster, something to do with spiders?
How things have changed. It was decided in 2003 that the Norfolk Terrier Club of GB needed to have a website. Sally Willbie and Cherry Howard volunteered at a committee meeting that they could produce photographs and relevant material. Frauke Hinsch from Germany suggested that Professor Piet van der Klis, the man who created her website might be able to help as webmaster as he was just about to retire from his job as a lecturer in the Netherlands.
Right from the start he has guided us, although he warned that he was not a professional, everything he has done has been of the highest calibre. He designed the whole website and added many tips and hints of his own, and wonderful animations.
We have sent him photographs, articles, lists and countless amendments at all times of day and night, which he has meticulously updated every time. He has been so patient with our lack of web site expertise and in all these ten years has worked just for his expenses.
We are deeply grateful to him.
There is a vast amount of information now available about the breed, and past years can be looked up in Archives.
Our threesome was rewarded by winning the Terrier Group in the Dog World Website competition in 2012.
dinsdag 11 juni 2013 om 23:43
De zelfcensuur. Je hebt van die mensen die zeggen dat ik er helemaal niet aan doe. Alles klakkeloos online plemp, zonder in te zien dat ik er hele bosjes mensen mee kwets. Nee, geen bosjesmensen. Hele volksstammen. Eh, nee die ook niet ;-) U weet wel, naasten, familieleden, overledenen, nabestaanden. Die tak van sport. Wat is dat toch een nare uitdrukking: die tak van sport. Bah.
Enfin. Daarom blijft “N I E T  G E P L A A T S T  S T U K J E†staan in mijn HTML-bestand, onder het kopje N I E T  G E P L A A T S T  S T U K J E. Over niet-geschreven stukjes kun je het niet hebben tenslotte ;-) terwijl ook die er zijn. Tot zover de zelfcensuur.
Vandaar een stukje in de reeks (Don't) Try This At Home: hoe repareer ik mijn stemschroeven.
Van een van de mini-studie-viooltjes in huis was de stemschroef van de D-snaar gebarsten. Studieviooltjes hebben vaak stemschroeven van goedkoop hout, niet van ebbenhout, zoals het eigenlijk hoort. En die houten stemschroefjes draai je gemakkelijk stuk.
Tot mijn verrassing bleken op ebay stemschroefjes voor kwart-viooltjes te koop. En voor die £6.49 leek het me het proberen waard. Zouden mijn vader en BP zoiets niet ook zelf proberen? :-)
Nu wil ik niemand afraden om naar een vioolbouwer te gaan, zeker niet met een mooie, dure viool. Maar met zo'n klein, relatief goedkoop viooltje? Het stemschroefje vervangen bleek kinderlijk eenvoudig.
Eerst schuur je het pinnetje op maat: je rolt er een schuurpapiertje omheen, en schuurt net zo lang tot het goed in de opening op de hals past. Bij het schuren wel zorgen dat de dikte helemaal gelijkmatig blijft, en dat de konische vorm van het pinnetje behouden blijft. Als je er teveel zou afschuren klemt het niet meer. Maar dat spreekt voor zich.
Met het allerdunste handboortje boor je een gaatje in het pinnetje. Ik heb dit gedaan terwijl het pinnetje op zijn plaats in de hals geklemd was. Met een bankschroef maak je zo'n kwetsbaar dingetje veel te gemakkelijk stuk. Vervolgens even kijken of de snaar er doorheen past.
Daarna had ik het eigenlijk opnieuw moeten zwart schilderen, maar ik had de kleurstof die erop zat, die een wat teerachtig geurtje had niet. En dacht: Ohwell, dan kun je tenminste ook nog zien welke stemschroef vervangen is.
Om te voorkomen dat het opnieuw stroef zou lopen en zou barsten, wilde ik het schroefje insmeren met iets als was. Lanoline bleek te dun, daarmee bleef het schroefje piepen.
Uiteindelijk heb ik een waxinelichtje gesmolten, en heb ik de vloeibare was daarvan op het pinnetje gesmeerd. Bleek prima te draaien. Dat laatste heb ik herhaald met de G-snaar, het stemschroefje daarvan liep ook erg stroef.
En voilà , het viooltje was weer te stemmen!
|
©