Jolies weblog

ontstemd

11 juni 2013 23:43

De zelfcensuur. Je hebt van die mensen die zeggen dat ik er helemaal niet aan doe. Alles klakkeloos online plemp, zonder in te zien dat ik er hele bosjes mensen mee kwets. Nee, geen bosjesmensen. Hele volksstammen. Eh, nee die ook niet ;-) U weet wel, naasten, familieleden, overledenen, nabestaanden. Die tak van sport. Wat is dat toch een nare uitdrukking: die tak van sport. Bah.

Enfin. Daarom blijft “N I E T  G E P L A A T S T  S T U K J E” staan in mijn HTML-bestand, onder het kopje N I E T  G E P L A A T S T  S T U K J E. Over niet-geschreven stukjes kun je het niet hebben tenslotte ;-) terwijl ook die er zijn. Tot zover de zelfcensuur.

Vandaar een stukje in de reeks (Don't) Try This At Home: hoe repareer ik mijn stemschroeven.

Van een van de mini-studie-viooltjes in huis was de stemschroef van de D-snaar gebarsten. Studieviooltjes hebben vaak stemschroeven van goedkoop hout, niet van ebbenhout, zoals het eigenlijk hoort. En die houten stemschroefjes draai je gemakkelijk stuk.

Tot mijn verrassing bleken op ebay stemschroefjes voor kwart-viooltjes te koop. En voor die £6.49 leek het me het proberen waard. Zouden mijn vader en BP zoiets niet ook zelf proberen? :-)

Nu wil ik niemand afraden om naar een vioolbouwer te gaan, zeker niet met een mooie, dure viool. Maar met zo'n klein, relatief goedkoop viooltje? Het stemschroefje vervangen bleek kinderlijk eenvoudig.

Eerst schuur je het pinnetje op maat: je rolt er een schuurpapiertje omheen, en schuurt net zo lang tot het goed in de opening op de hals past. Bij het schuren wel zorgen dat de dikte helemaal gelijkmatig blijft, en dat de konische vorm van het pinnetje behouden blijft. Als je er teveel zou afschuren klemt het niet meer. Maar dat spreekt voor zich.

Met het allerdunste handboortje boor je een gaatje in het pinnetje. Ik heb dit gedaan terwijl het pinnetje op zijn plaats in de hals geklemd was. Met een bankschroef maak je zo'n kwetsbaar dingetje veel te gemakkelijk stuk. Vervolgens even kijken of de snaar er doorheen past.

Daarna had ik het eigenlijk opnieuw moeten zwart schilderen, maar ik had de kleurstof die erop zat, die een wat teerachtig geurtje had niet. En dacht: Ohwell, dan kun je tenminste ook nog zien welke stemschroef vervangen is.

Om te voorkomen dat het opnieuw stroef zou lopen en zou barsten, wilde ik het schroefje insmeren met iets als was. Lanoline bleek te dun, daarmee bleef het schroefje piepen.

Uiteindelijk heb ik een waxinelichtje gesmolten, en heb ik de vloeibare was daarvan op het pinnetje gesmeerd. Bleek prima te draaien. Dat laatste heb ik herhaald met de G-snaar, het stemschroefje daarvan liep ook erg stroef.

En voilà, het viooltje was weer te stemmen!