|
oktober 2015
donderdag 29 oktober 2015 om 21:51
Vanavond wilde ik een account aanmaken op de website van IKEA.
Ik vulde mijn email-adres in, het adres dat ik al meer dan 20 jaar heb, en kreeg als reactie "Dit e-mailadres staat al bij ons geregistreerd."
Het verbaasde me, maar ik dacht: Dan zal ik ooit wel vergeten zijn te noteren dat ik op de IKEA-site al een account heb aangemaakt, en vulde het "Geef mij een nieuw wachtwoord"-formulier in.
Met het nieuwe wachtwoord logde ik in, en......... kreeg pagina's vol informatie, adres, leeftijd, telefoonnummers van..... iemand anders.
Na even flink getwijfeld te hebben, zal ik alles wissen? Zal ik de IKEA-klantenservice bellen? Zal ik de eigenaresse van het account bellen? koos ik voor het laatste.
Zo'n klantenservice zegt natuurlijk "Tja, DIT is het adres dat deze klant heeft ingevuld, daar kunnen wij ook niets aan doen." (Jawel: bij aanmelding altijd om bevestiging per mail vragen.) Of iets als "Uw mail-adres is ooit vast van die mevrouw geweest." (Iets waarvan ik zeker ben dat dat onmogelijk is, omdat ik het adres al had vóór ik in de jaren negentig bij XS4ALL werkte, en het noch daarvoor, noch daarna ooit van iemand anders is geweest: ik ben de allereerste en enige registrant van dit email-adres.)
Dus ik belde de eigenaresse van het account, en legde haar (echt supervriendelijk) het verhaal uit. En vroeg haar wat zij wilde: het account houden of wissen.
Ik geloof niet dat ze blij was met die vraag :-/ Zou gauw mogelijk wissen en het gesprek verbreken, bijna alsof ik een phishing-beller was. Natuurlijk, een phisher belt vanaf zijn eigen vaste 035-nummer.
Bottomline: IKEA kan het beste nog 'ns kijken waar hun account-/inlog-procedure foutloopt.
Als de IKEA-server bij het aanmaken van het account ALTIJD per mail een activeringscode toestuurt, kan een klant onmogelijk een verkeerd (iemand anders!) email-adres invullen. Mocht die procedure er al zo uitzien, dan is het probleem nog groter. Dan is het kennelijk mogelijk om klantgegevens van een ander ongevraagd in beeld te krijgen.
Ik neem het die mevrouw maar niet kwalijk dat ze mij voor 'enge beller' aanhoort :-/ Met een betere account-techniek was dit niet voorgekomen.
maandag 19 oktober 2015 om 14:53
Niet alleen de eikels en de beukenootjes laten zich rijk oogsten dit jaar, ook de druiven en rozenbottels hangen in de hele buurt in grote trossen aan de ranken.
We hebben jam, sap en gelei gemaakt, ponden druiven gegeten en uitgedeeld, en nog steeds hangen er een tros of twintig. Net als bij alle buren.
Van eikels en beukenootjes noemt men zo'n grote oogst, de grootste in 25 jaar, wel eens een voorbode van een strenge winter. Maar helaas, vóór u net als ik Jippie! Elfstedentocht! juicht....: ook de weerman van RTV-oost legt alvast uit dat deze volkswijsheid nergens op gebaseerd is. Jammer!
Vermoedelijk heeft deze grote oogst eerder te maken met de klimaatverandering. Die verandert de wijnbouw. Nu zijn overrijpe druiven overkomelijk. Als het in Frankrijk te heet en te droog wordt, komen de wijnboeren maar in onze polders wijngaarden aanleggen ;-)
Erger is de afname van het fytoplankton en dreigende ineenstorting van de voedselketen in de oceanen. Ook het oorspronkelijke bericht van de University of Adelaide biedt geen vrolijke achterdeur. Het onderzoek bevestigt eerder andere sombere publicaties, zoals die van de Britse Royal Society & Amerikaanse National Academy of Science en klimaatexpert Clive Hamilton.
Misschien kunnen de Fransen nog wijn gaan verbouwen als brandstof. Al zal ook dat de afname van broeikasgassen niet helpen. Enfin, als wetenschappers het niet meer weten... dan weet ik het al helemaal niet ;-/
P.S: Ohjee...: Begin ik met een Grote Druiven-Oogst, en eindigt het toch weer als een Jolie Fraanje-preek ;-} (Met de geleende achternaam van mijn Oma Jo, dochter van de Zeeuwse donderprekende Jozias ;-})
dinsdag 13 oktober 2015 om 09:41
Saluut Felipe
Felipe Rodriquez Svensson * 6 februari 1969 – † 6 oktober 2015
Op een besloten Mailinglist vroeg een participant uit New York herinneringen aan Felipe Rodriquez te beschrijven, because ‘...Publicly noting the death of people like Felipe provides a sort of a breadcrumb trail for people too late or too young to remember ’ and ‘ ...Felipe's death can also remind a wider audience of all the good he did.’
'Courage to face controversial issues', in English, schreef ik als bijdrage voor de lijst.
Naschrift, links:
In memory of Felipe Rodriquez, by Michiel Frackers
Quotenet.nl: Felipe Rodriguez, oprichter XS4All (1969-2015): internetmiljonair met ijzeren ballen
VrijNederland: De eerste vijf jaar van XS4ALL: van freakende hackers tot onderneming
Blog.xs4all.nl: Het internet in Nederland heeft één van zijn grondleggers verloren.
Volkskrant: XS4ALL-oprichter Felipe Rodriquez overleden
Bright.nl I.M. internetpionier en XS4ALL-oprichter Felipe Rodriquez
netkwesties.nl: Mooi mens Felipe Rodriquez is gestorven
De 17 van DWDD (8, Felipe) 21 oktober 2011, @ Blog Mack
Saluut Felipe [1]
donderdag 8 oktober 2015 om 10:13
En vandaag zijn de katertjes van L. en Rosalie, Buddy en Flits, één jaar oud.
Bij verjaardag hoort visite ;-) En wel alleen: gewenste visite, zoals Boef-van-de-Buren. Die precies op Buddy lijkt.
Ongewenste visite, een grote grijze raskater, vechtersbaas, is zojuist luidkeels onze tuin uit, èn de tuin-van-Boef uitgejaagd, door Buddy ;-)
woensdag 7 oktober 2015 om 13:23
Geheel onverwacht was het niet.
Felipe Rodriquez Svensson * 6 februari 1969 – † 6 oktober 2015
Meer links, zie Wikipedia, twitter of Volkskrant.
Zie ook: interview met Felipe in de Volkskrant, 8 mei 2004.
dinsdag 6 oktober 2015 om 17:41
Wie ergens middenin zit, denkt dat het altijd, voorgoed, zo zal blijven.
Stemming, maar ook tijdsgeest: het voelt vaak als voor eeuwig.
Bewijs hoe onjuist deze gedachte is, zie ik dagelijks in kranten en tijdschriften. Illustraties in de stijl die 30 jaar geleden aan de Academie voor Beeldende Vorming goed waren voor een dikke vette 4, omdat ze te figuratief, te gekleurd of te leesbaar waren, prijken nu dagelijks in alle denkbare media.
Als ik dat geweten had, was mijn studietijd (en dat van die jaargenoot die erover schreef in zijn afscheidsbrief, die op zijn uitvaart werd voorgelezen) véél lichter geweest.
Voorbeelden van de bederfelijkheid van de tijdsgeest zijn er in overvloed. Oudere Journaaluitzendingen, reclames, kindertelevisie, zelfs literatuur: alles dat je door de ogen van vandaag bekijkt toont zich genadeloos gedateerd.
Eigenlijk is het gek dat we zoveel moeite hebben om vandaag door de ogen van morgen te bekijken.
Die vraag keert terug als ik denk aan mijn zusje, later Antonie Kamerling en de Vlaamse dichter Jotie 't Hooft, die vandaag op de dag af respectievelijk 12 jaar, 5 jaar en 38 jaar geleden hun leven beeindigden. Wat blokkeerde hun blik zodanig dat ze de vergankelijkheid van zelfs verdriet en wanhoop niet meer konden zien?
Het antwoord op die vraag zullen we nooit weten. Maar als ik naar de tijd van nu kijk, en probeer de bril van vandaag af te zetten, dan vermoed ik dat men in de toekomst op de huidige tijdsgeest zal terugkijken als de tijd van de doodsverachting.
De lijst van dingen waarin de doodsverachting tot uitdrukking komt, kunt u vast zelf ook opnoemen: allereerst het zelfmoordterrorisme, en ons gebrek aan antwoord daarop. 'Ons' (nouja, niet uw en mijn) antwoord aan vluchtelingen. Het gemak waarmee we economische belangen zwaarder laten wegen dan veiligheidsbelangen, met voorbeelden als de MH17 tot het klimaat, kernenergie en kerwapens. In welke staat van doodsverachting verkeren we dat we gokken met elkaars leven?
Onze eigen euthanasiewet weet ook wel raad met doodsverachting. Is uw leven voltooid? Heeft u lang genoeg geleden aan depressies? Wij helpen u uw graf in. Dat klinkt gechargeerd, maar feitelijk is de boodschap die onze wet en praktijk uitdraagt: zelfmoord, beste depressieve medemens, is een oplossing voor uw lijden. Niet: samen kijken naar alles wat iemand nog wèl kan en wel kan betekenen. Rogi Wieg mocht dan zichzelf met goedkeuring van onze euthanasiewet afgeschreven hebben, zijn ingezonden brieven waren nog steeds bijsturende pareltjes.
Ik weet niet hoe de bril van de toekomst eruit zal zien. Stel dat de wereldbevolking onverwacht krimpt door onbestrijdbare kwalen, onvruchtbaarheid of oorlog, een vulkaanuitbarsting die wereldwijd het zonlicht langdurig dimt — willekeurige scenario's die een nieuwe kijk zouden afdwingen. Dan zou het zomaar kunnen zijn dat we ineens op deze tijd terugkijken als... "Goh... wat leden we toen, rond de 2e millenniumwisseling, aan een doodsverachting..."
Of we het zullen meemaken weet ik niet, evenmin of we moeten hopen dat we het meemaken.
Ik weet alleen zeker dat de tunnelzichtige tijdsgeest, de cultuur van korte-termijn-winst-denken, alles dat we van elkaar eisen en elkaar aandoen, teveel slachtoffers maakt. De mensen die niet kunnen meekomen, die net even ànders zijn, zich eenzaam voelen, niet èlke dag weer opnieuw topprestaties kunnen neerzetten: noem maar op. Nog afgezien van aanleg, er zijn zóveel redenen om depressief te zijn: wie de TV aanzet en een willekeurig journaal met open blik bekijkt, ziet genoeg om niets meer met deze wereld te maken te willen hebben.
Maar is dat niet juist een aardige reden om luis in de verstikkende bontmantel van de tijdsgeest te zijn?
En.... met deze preek lieve Broeders en Zusters, wilde Jolie Fraanje (ik leen voor de gelegenheid even de achternaam van mijn Oma Jo dochter van Jozias ;-)) deze zesde oktober vormgeven ;-]
|
©