Jolies weblog

nooit geweten dat onze kater zo bang kon zijn

17 augustus 2010 01:12

Hoe groot het effect van angst op een dier is, had ik tot vandaag nog niet gezien. Zip de Kater ging vandaag namelijk compleet onderuit, letterlijk en figuurlijk. Van een bezoekje aan de dierenarts.

Dat hij bang is, wist ik. Hij heeft ooit een heupje gebroken, om een lang verhaal kort te maken. Fan van reizen was hij al niet, maar sinds het gebroken heupje laat hij zich nauwelijks meer in een vervoerskooi dwingen. Enge mensen, röntgenfoto's, injecties, narcose en pijn. Of zoiets, lijkt hij te denken — met al z'n poten gestrekt om niet in de vervoerskooi te passen. Zo had Zip al een jaar of 8 geen vaccinaties meer gehad.

Miesje wel vaccinaties, en Zip niet, het leek me een beetje oneerlijk. Hup, weg met de aanstellerij. Zachte heelmeesters.. enz enz. Dus Zip maar weer eens proberen mee te nemen. Nou, ik weet nu weer waarom hij 8 jaar thuisbleef.

Zip zakte letterlijk door z'n poten, toen we thuis het vervoersdeurtje opendeden om hem weer vrij te laten. Liet alles lopen, urine, ontlasting, kwijl, hij moest overgeven — het was zo'n zielig gezicht. Hijgend als een hond, tong uit de mond, sleepte hij zich op doorgezakte poten naar een hoekje naast de bank. (Rosalie: "Oh Mama, hij is in de war! Door de hond in de wachtkamer! Hij denkt dat hij een hond is geworden!" En L. was bang dat hij doodging.)

Medisch gezien is er geen verklaring voor, Zip is een kerngezonde kater van bijna 11, op een beetje tandsteen na mankeerde hij niets. Het kan alleen angst zijn geweest. (Ik heb nl. nog even gebeld met de dierenarts, wat het kon zijn.)

Hij is inmiddels alweer flink opgeknapt. Heeft samen met Miesje —luid spinnend— zoutloos (zelf-)gebraden gehakt gegeten. En daarna lang op L.'s bed gelegen.

Nu is hij naar buiten. Z'n vaste route lopen. Ik hoop dat ik snel het kattenluikje weer hoor.