eva's groot vertelboek
woensdag 6 april 2011 om 19:08
In alles wat ik schrijf op het web, houd ik rekening met gevoeligheden, met de nabestaanden van mijn zusje. Volgens sommigen —mijn moeder, geen lezer hier— véél te weinig, is elk woord een kwetsende, schaamteloze overtreding van de privacy van mijn zusje en haar (onze) familie. Volgens anderen haalt verbale voorzichtigheid en nuancering de lijn uit elk verhaal. Het is lastig schipperen tussen die twee onverenigbare tegenstellingen. Er zijn momenten dat ik een hekel aan mijn eigen weblog heb: het balkon dat ik alleen met een boerka kan betreden — en dan nog roepen de moeftis dat ik naaktloop.
Tot zover dit zijpad.
Mijn zusje had een sprookjesboek. We waren allebei erg dol op dat boek. Uren kon je kijken naar de tekeningen in het boek, proberen ze na te tekenen, of je afvragen of het wáár was, dat alle kennis van een aardrijkskundeboek in je hoofd kwam als je het onder je kussen legde zoals Kleine Tuk, of je ècht beter werd van het lied van de nachtegaal, of je Grootmoeder je kwam ophalen op weg naar de hemel.
Ook als volwassene fotokopieerde mijn zusje nog uit het boek, bijvoorbeeld om zelf briefpapier te maken met de tekeningen van Janet en Anne Grahame Johnstone.
Waar Petra's boek is weet ik niet; het is een vraag die ik niet kan stellen. Als het tussen kinderboeken in de kast staat, vestigt het aandacht op iets dat belangrijk voor haar was: aandacht die al vaak gebleken is pijnlijk te zijn. Als het is weggegooid, kan de vraag de weggooier in verlegenheid brengen. En als het door Petra zelf is weggegooid, ook dat sluit ik niet uit, vestigt het pijnlijk aandacht op haar destructieve kant.
Zo ben ik zelf op zoek gegaan naar het boek. Zonder de titel, zonder de naam van de illustratoren, liep ik vast in de antiquarische databases. De blauwe kaft met de kaartspelfiguurtjes kwam met geen enkele zoekterm tevoorschijn. Pas na het doorploegen van 10duizenden Google-images herkende ik de sprookjesillustraties in het portfolio van een illustratrice. Eindelijk had ik een titel — die ik kon intikken op Marktplaats. En een paar dagen later ontvingen we een liefdevol ingepakt boek.
Als ik eens de geest heb om het sprookje dat mijn zusje zèlf bedacht en tekende te scannen en op haar pagina te plaatsen, (Mag dat, Arnoud?) zal haar verwantschap met de tekeningen in dit boek te zien zijn :-)
©