Verhuizen en het oerverlies
maandag 1 december 2014 om 02:05
Wieweet schrijf ik in mijn weblog wel altijd weer hetzelfde stukje. Telkens weer met andere woorden.
Zo zou ik bijvoorbeeld over 'verhuizen' niets hoeven schrijven, maar gewoon een linkje kunnen maken naar dit oude stukje, over één en zestien andere, bij verhuizingen verloren vriend(innet)jes ;-}
Laat ik hetzelfde verhaal deze keer 'ns vertellen met een foto. U kent 'm wel, die hangt hing in de gang, en laat ik mezelf nu niet teveel afkraken door het een sentimenteel oud kiekje te noemen ;-)
Die foto vat alle verhuizingen samen. Het buurjongetje, rechts op de schommel, was een paar dagen na mij geboren, onze moeders volgden samen zwangerschapsgymnastiek, en onze eerste 5 jaar trokken we dagelijks samen op, als een soort Jip en Janneke.
Tot mijn ouders in 1970 besloten te gaan verhuizen.
"Nou, neem afscheid..." zei mijn moeder, die klaar stond om te vertrekken naar mijn Grootouders.
"Gaven jullie elkaar nou een kus?" zei ze, toen we elkaar loslieten. Hè nee, bah, Mamma, de gedachte alleen al: “Als je allebei tegelijk je gezicht schuin draait, de één naar de ene kant, en de ander naar de andere kant, dan zie je ogen die op en neer gaan, heel grappig.”
En dat was verlies nummer 1, het oer-verlies, zeg maar ;-}
Natuurlijk, ik weet het: we verhuizen naar een prachtig, veel aangenamer huis, slechts twee straten hier vandaan, —'verhuizen' kun je het nauwelijks noemen— maar zodra ik over een doos struikel die ik op die plek niet verwacht, misgrijp naar lepeltjes die niet meer in de la liggen, dan wil in mijn brein dat beeld van die grappig-verspringende-grijze-ogen nog wel 'ns verschijnen: Ohja, verhuizen, niks dan sores en trammelant.
Ik moet er ook niet al te negatief en sentimenteel over doen: er komen altijd goede dingen uit zo'n verhuizing voort.
Zelfs toen, in 1970.
Ik heb er tenslotte al vroeg door leren schrijven, en het buurjongetje ook, want hey, je kunt dan wel op de kleuterschool zitten, maar je moet zo'n verloren vriend toch brieven schrijven.
Ze moeten nog ergens zijn, met wat mazzel kom ik die doos-met-kinderbrieven bij deze verhuizing wel weer tegen ;-)
© 