Jolies weblog

precies zo'n keuken als ik me wenste - op mijn 7e

15 december 2014 18:44

Wie het knappe filmpje van L. gezien heeft, zou kunnen denken dat we een keuken hebben die tot het plafond vol dozen staat en waar niets eetbaars te vinden is. Gelukkig valt dat reuze mee, ik heb L. ooit het principe "Show, don't tell, en dramatiseren om de kijker te boeien" uitgelegd, en daarmee kan L. erg goed uit de voeten :-)

In werkelijkheid hebben we precies zo'n keuken als Normale Mensen - tenminste: naar het normbesef dat langzaam begon te dagen op mijn 7e ;-)

Iedereen had in 1972 namelijk zo'n keuken. Met blank hout, oranje-bruine muren, een paarse ijskast en citroengeraniums. Alleen wij niet. OK, Oma ook niet, maar Oma had een keuken die zo astronomisch hip was, —met een vlammend rood aanrecht, indigoblauwe tegels, kastjes van geëmailleerd staal en een vloer van zwart mozaïek met hier en daar een gekleurd steentje— dat 'ie vandaag nog steeds hip geweest was.

Maargoed, wij hadden dus geen Oma-keuken, en ook geen keuken ‘zoals Normale Mensen.’ Wij hadden een keuken waar het Reinheitsgebot moest zijn uitgevonden. En niet alleen gold voor bier maar voor alles dat de keuken inkwam of uitging. Overigens was dat geen bier, want mijn ouders drinken niet.

Wanneer ik bij andere mensen at, bij Ilse, Han, Jeremien, Renée of Marijke thuis, zag ik gezellige eetkeukens waar andere regels en andere sferen heersten. En als ik me naar die andere regels voegde, en de ouders van mijn kameraadjes vertelden over de gezellige lunch, kon ik steevast rekenen op een reprimande thuis.
"Wat? Heb jij bij Ilse thuis over maagvliesontsteking verteld..?" Maagvliesontsteking was een ingrijpende ziekte die ik tot mijn tiende 3 keer heb gehad. "Maar je weet toch dat je niet over ziektes mag praten en AL HELEMAAL NIET tijdens het ETEN!"

"Wat heb ik gehoord? Heb jij GEZONGEN aan tafel? Nana Mouskouri?? Maar Jô-lie! Dat hoort toch niet TIJDENS HET ETEN?" Ja, Nana Mouskouri - L'Oiselet. Ik had een liefde-haat-relatie met het liedje. Elke klank kende ik en kon ik nazingen, maar ik wist ook al jong dat het een slecht teken was als het door het huis klonk. Dan was er een depressie op komst. En ik bedoel geen meteorologische ;-} Enfin, gezien het feit dat de ene helft van mijn ouders me in alle toonaarden verbiedt om daarover te schrijven, zal ik dáárover niet uitwijden.

Na 42 jaar is dit type keuken wel een beetje gedateerd ;-) Dus we moeten 'm nog vervangen. Maar voorlopig niet, want ik heb —naast een tennisarm zonder ooit getennist te hebben— meer dan genoeg werk aan de overige ruimten in het huis en de heropvoeding ("Nee, zelf opruimen!") van de huisgenootjes ;-)

Wie de 'originele seventies keuken' in detail wil zien kan hier de hoge resolutie van het snel-aanelkaar-gephotoshopte beeld (8056x5280 pixels) bekijken.

Oh, en wie tips heeft hoe ik de vloer schoonkrijg zonder beitel en plamuurmes, kan hier zien in welke staat de tegels zijn.