Zwagerman
woensdag 9 september 2015 om 16:07
Af en toe schrijf ik nog wel 'n postje, maar aarzel ik of ik 't plaats. Denk ik, het internet staat al zo bol van de teksten en kreten. Wat kan ik er nog aan toevoegen. Weinig nieuws. Zo ook bij onderstaand.
Zal ik er nog woorden aan vuil maken? Terwijl twitter, facebook, google+, nouja, alle media, ontploffen in berichten van "verslagenheid" tot "diep getroffen", de schok uitgemeten in geretweete superlatieven?
Nou. Een paar woorden dan.
Joost, je bent gedegradeerd.
Van relatieve held, boekenkast-meubelstuk, van wie ik dacht 'zijn beste boek komt nog', tot stakker.
Want ja, al schok ik de lezer, ik vind je een stakker. En ja, ik was woest gisterenavond, toen ik ("haha, wie schrijft dat? Powned?") erachter kwam dat het geen hoax was.
Je hebt een einde gemaakt aan je briljante analyses, je kinderen opgezadeld met de averij, het geestelijke brandmerk dat je zelf zo trefzeker beschreef.
Je wist, besmet met de tijdsziekte, bewonderenswaardig genuanceerd te schrijven over zelfmoord.
Maar Jezus man, wat theatraal: muziekstukken uitkiezen die allemaal betrekking op de dood hebben, vervolgens niet komen opdagen in het betreffende radioprogramma, want vlak voor het verschijnen van je boekje over 'het verlangen er niet te zijn' een eind aan je leven gemaakt te hebben.
Tja.
Ik ga dat boekje niet lezen Joost.
Natuuuurlijk, we putten ons uit in woorden als Respect, Eigen Keuze, Niemand Is Verplicht Te Leven, bla bla bla. Maar van sommigen verwacht je inzicht dat leven en levenslicht zoeken, hoe onverteerbaar afmattend het ook zijn kan, vele malen interessanter is dan de dood als gimmick.
Tabé, Zwagerman. Het klinkt bijna te wrang om je familie hiermee sterkte te moeten wensen.
P.S. het linkje nog maar een keer, boeken voor nabestaanden.
©