de economie en de mensen
donderdag 26 maart 2020 om 22:06
In kranten, ingezonden brieven, radioberichten en blogs klinkt de vraag ‘of overheden de situatie nu niet erger maken dan zij al is.’ Ook de economische recessie, als gevolg van de quarantaine-maatregelen, kan levensjaren kosten.
Nu zijn sommige criticasters een LP met een barst: Kees de Kort heeft afgelopen 10 jaar vaker 'Leiderschapscrisis!' geroepen. Ook Ira Helsloot draait graag in de groef: Crises zijn perceptie. Een ‘crisis’ bestaat slechts in de gedachten van betrokkenen. Ja. Denk ik dan. Vertel dat aan... Ohnee, ik beheers me.
Niet èlke crisis kun je met een breinconstructie wegredeneren.
Vaak zijn we gedwongen dat wel te doen. Als individu nemen we onrecht waar, oorlog, ziekmakende toxines en pesticiden, tropische cyclonen, uitstervende diersoorten of ontbossing, roofbouw en overbevolking. Toch hebben we dan zelden een New Age/Mindfulness of CrisismanagementsProfessor nodig om weer als sprinkhanen mee te vliegen met onze eigen zwerm. De mijn-kanaries onder ons uitgezonderd, en die geven we een herhaalrecept prozac of mindfulnesstraining.
Natuurlijk kun je vragen hebben bij het overheidsbeleid. Ook als je geen Kees de Kort heet:
– Had de overheid niet al in januari maatregelen kunnen nemen? Reizigers uit ziektegebieden weren? Testkits ontwikkelen? U kunt vast meer bedenken.
– Luistert de overheid naar wetenschappers, of gaat altijd de korte-termijn-economie voor?
– Waarom doen we ondanks de SARS-uitbraak in 2002 nog steeds zaken met landen die zieke wildlife markets in stand houden?
– Waarom komt alles, tot en met medicijnen en mondkapjes, uit China?
– Is het steunpakket niet te fraudegevoelig?
– Wie krijgen er hulp? Het MKB? ZZP'ers? Of ook multinationals? (En zo ja: waarom?)
– Enzovoort.
Maar bij de vraag of de overheid te zwaar inzet op quarantaine-maatregelen, krijg ik een ongemakkelijk gevoel.
Kees de Kort kan roepen dat er ‘alleen wat oude mensen een duwtje krijgen’ en zeggen dat hij ‘gggggghhhekhhhh’ wordt van alle maatregelen die de economie kapot maken. ‘Het enige Thomas, wat blijkt nou Thomas, de enige die d'r dood gaan Thomas, dat zijn 65plussers die al problemen hadden Thomas en door het cornonavirus een duwtje krijgen Thomas. Zelfs de dooowdencijfers lijken nog niet op een fatsoenlijke griepgolf, Thomas.... Thomas...’
BNR blijft het gesprek met Kees tweeten, herhalen en promoten, terwijl de cijfers van Kees achterhaald zijn. Ook in de leeftijdscategorie van Kees (63) zelf, 50-64, waren op 24 maart al 11 doden gevallen. Ook lagen er op 24 maart al 209 mensen jonger dan 50 in het ziekenhuis.
En Kees vergeet nog iets anders.
Ik hou het even bij cijfers en geld, Kees z'n passie: alle mensen die straks geen IC-bed meer kunnen krijgen, hebben wèl altijd ziektekostenverzekering betaald. Vijftigplussers een jaar of dertig lang, een sloot geld, waar ze dan zelf geen baat bij zouden hebben.
In de Zorgverzekeringswet (art. 33), hebben we vastgelegd dat er voor Zorgverzekeraars een vereveningsbijdrage is, overheidscompensatie van schade, bij zaken als een pandemie. Wettelijk gezien, hebben de zieken dus recht op een overheid die bijspringt als de middelen niet toereikend zijn.
Ook heeft Nederland mensenrechtenverdragen ondertekend, geratificeerd en in de grondwet opgenomen. In de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, Artikel 25 staat: "Een ieder heeft recht op [...] geneeskundige verzorging."
Kees kan dus wel vinden dat we ‘collectief de economie opblazen’ met al die thuisblijvers. Kees kan daar technisch gezien zelfs gelijk in hebben. Toch heeft de overheid wettelijk gezien geen andere keus.
Iedereen buitenshuis laten doorwerken, de economie draaiend houden, theaters en evenementen open houden, de pandemie zich ongehinderd laten verspreiden en een groeiend aantal werkenden dat zich ziek moet melden, zal de economie óok schade toebrengen.
Bedenk je dat niemand weerstand had tegen het virus en zodoende 60% van de bevolking ziek kan worden. Dat is ruim 10 miljoen mensen. Als 20% daarvan —2 miljoen mensen— niet een beetje grieperig maar serieus ziek wordt, dan lijdt niet alleen de economie schade, maar dan ontzeg je —middels capaciteitsgebrek— ook 2 miljoen mensen hun wettelijke rechten op geneeskundige verzorging.
En dan heb ik het niet eens over de ethische vraag of het moreel verantwoord is om duizenden mensen een plek op een IC te ontzeggen, puur omdat we het draaiend houden van de economie belangrijker vinden dan mensen in leven houden.
Bedenk je, dat ook met de huidige maatregelen driekwart van de coronadoden nooit op een IC lag. Dus geen ‘wekenlang een plek innam van een jongere met een hogere levensverwachting.’
De paniek valt mijns inziens mee. (Of is dat projectie...?) We blijven nuchtere Nederlanders.
Zelfs al lijden we volgens Kees aan —quote— ‘totaal en volkomen en duizend procent fout leiderschap.’
De Stuurman en de Wal?
© 
