Homepage Jolie
In Memoriam Petra, mijn zusje
portretje jolie
                  webcam in de kelder

                  weblog september

                  Lieve Mensen, zeg maar gewoon gecondoleerd, en niet: Wat Goed!

                  25 september 2021 23:36


                  Dag lieve PapaEdwin Papa Hilda

                  Ja, het is waar. Mijn vader, Piet van der Klis, is woensdag 22 september om 15u20 overleden.

                  Ik stel dit bericht al een tijdje uit.

                  De dood van mijn vader betekent voor de nabestaanden dat zij, wij, ik, een vader, partner, opa of broer missen.

                  Zij, wij, ik beseffen allemaal dat hem nu leed, jarenlang leed, bespaard is.
                  We hebben allemaal gezien hoe zijn energie, motoriek en bij momenten ook spraak of geheugen het liet afweten. Van welke bezigheden hij daardoor allemaal afscheid moest nemen. Bezigheden waaruit hij door zijn Asperger hoop en troost putte: lezingen, muziek, glasbrandschilderen, wandelen met Hilda. Hoe hij aan de telefoon soms in paniek kon zijn, wanneer hij zorg zich, hoogstwaarschijnlijk realistisch, voorstelde als vastgebonden zitten in een rolstoel, of wanneer hij woorden van anderen, de huisarts of andere medici, erg letterlijk nam. Hoe hij 's nachts nachtmerries en hallucinaties had, (En Edwin en ik hebben dat al meegemaakt eind 2000, nog lang voordat Parkinson's ontdekt was.)

                  We hebben allemaal gezien hoe hij zijn best deed, hoe hij zèlf zijn hele huishouden deed, totaan deze zomer toe. Trappen liep met geliefde spulletjes, eind augustus nog, om ze vooral een goede bestemming te geven. Hoe hij prachtig en gedetailleerd bleef vertellen, tot afgelopen weekend en tot op de ochtend van zijn dood.

                  En ja, over dat laatste mag je gerust zeggen: Wat goed! Wat dapper! Respect!

                  Maar alsjeblieft, bespaar me de woorden "Wat goed dat hij hiervoor gekozen heeft." (Ik vraag dit alleen omdat ik ze al heb gehoord :'-|)

                  Mijn vaders dood was namelijk geen natuurlijke dood — hij vroeg me dit voor zijn dood niet te delen — hij heeft gekozen voor euthanasie.

                  Om één of andere reden denken mensen dan, dat je er dan méér vrede mee hebt: want Zelfgekozen dood.

                  Ja mensen, ik snap de redenering. Maar er ontbreekt iets in.

                  1) Of de ander er nu voor kiest of niet: hij is en blijft dood en dus de vader, partner, opa die gemist wordt. Al gun je hem geen lijden, behalve zijn lijden is hij er zèlf, met zijn goede momenten, ook niet meer. Niet voor mij, niet voor Hilda zijn partner, of voor wie dan ook van zijn nabestaanden.

                  2) Is de zorg, in Nederland of de provincie Zeeland, optimaal? Gezien het landelijk tekort aan zorg- en thuiszorgpersoneel en ook in Zeeland aan verpleeghuisplekken, kun je moeilijk zeggen: optimaal. Zowel SP als ChristenUnie stellen: gebrek aan goede zorg draagt bij aan een situatie waarin mensen de zin in het leven verliezen.

                  3) Is de zorg in Nederland afgestemd op mensen met autisme? Misschien voor mensen met zwakbegaafd autisme wèl, maar voor mensen met normale tot bevengemiddelde intelligentie? Nee. Nog lang niet. Aandacht voor voorspelbaarheid, routine of (eigen) rituelen, afgestemde hoeveelheid prikkels, uitleg en diagnoses waarmee bij letterlijk-nemen de verbeelding niet op hol slaat?
                  Het bestaat niet, mensen.

                  Angst was mijn vaders raadgever.
                  De gedachte dat hij zou worden vastgebonden in een stoel, in een luier en hele dagen moest wachten op korte momenten van onvoorspelbare hulp.

                  Angst, dat hij in zijn nachtelijke hallucinaties gekke dingen zou doen. Dingen die hem daarna met schaamte of afschuw zouden vervullen of waarmee hij anderen tot last zou zijn.

                  Was die angst onschadelijk te maken?
                  Ik weet het niet.
                  Mij is het niet gelukt.
                  Met de Depakine, die hij tegen de hallucinaties voorgeschreven kreeg, was ik nog naar mijn eigen apotheek gegaan. Bleek Parkinson's versterkend. Maar (daar luisterde hij niet naar want ik was geen arts, pas toen de neuroloog het zei was het waar) ik zat te ver weg om te kunnen komen poetsen (bovendien mocht niemand dat) en kon onmogelijk een autisme-vriendelijk verpleeghuis uit de grond stampen. Bovendien, hij had toch alleen maar angst en somberheid, nee, gewoon Parkinson? Zijn huis zag er toch nog pico bello perfect schoon en goedgeorganiseerd uit?

                  En de huisarts?
                  De huisarts heeft hem aanvankelijk volop gesteund in zijn euthanasie-verzoek en het daarna afgewezen. Volledig autisme-proof. Chapeau.

                  Dus: Ja, volmondig ja: mijn vader leed ondraaglijk.

                  Maar zijn lijden was breder vervlochten en raakte tenslotte ook vervlochten in de horror van het euthanasie-traject. Vol onzekerheden, doorgeschoven dossiers en verschoven agenda's.

                  Natuurlijk is het goed dat er een einde is gekomen aan zijn leed en alle beperkingen die hij ervoer, voorzag en vreesde.

                  Maar in welk gat van leegte zal Hilda vallen? Natuurlijk we mogen niet klagen, hij is oud geworden, 82 — ook die heb ik al gehoord.

                  Laten we het goedpraten achterwege laten. Dit was traumatisch. Maak het alsjeblieft niet erger met andere woorden dan gecondoleerd :'-}



                  Dag lieve Papa

                  zielloos zal de zomer zijn
                  nooit meer spreken
                  over druiven snoeien
                  rozen stekken regenwater
                  vloeien bijen in de brem
                  stil valt jouw stem
                  mijn spiegel en mijn
                  eerste laatste ik

                  clausuleloze link
                  in liefde voor mijn
                  zoekgeraakte zusje
                  jij vader weduwvaar
                  winnaar in verduren
                  mijn weerga in wachten
                  bij zwijgende lijnen
                  verglijdende uren

                  zengend zal de zomer zijn
                  jouw zee van rust
                  eenzaam woestijn

                  [reacties]

                  De vroome friesche fijmelaar

                  25 september 2021 23:34


                  portret R

                  De vroome friesche fijmelaar (doctoor des doots)

                  Zich coene wanend ende fier
                  Zichzelven in den spieghel gadeslaen
                  Weynich schenkt hem meer plaisier
                  't ghewete hem ghevloden
                  dan het smadelyke doden
                  eener grijsaert lydend in zyn breyn

                  Met welgevulden kalendier
                  den macht te doen verscheyden
                  venijn ter dagelyks vertier
                  den dorren gheest des tydes aen zyn zyde
                  heeft hubris hem gevoerd den Hades binnen
                  alwaer hy zich dra t zicht hem daegt
                  het duyster sal besinnen


                  © Jolie van der Klis

                  [reacties]

                  BackUp van mijn vaders site

                  15 september 2021 00:39


                  Papassite

                  Mijn vaders omvangrijke site is aan het verhuizen. Ik heb alle pagina's en foto's, 7.093 bestanden in totaal, overgezet naar Pietvanderklis.nl.

                  Mijn vader schreef in 22 jaar honderden pagina's of stukjes, over Walcheren in WOII, leuke weetjes over bioluminescentie of het gevaar van muien, kunst van Jugendstil tot E.A. Jansen, over Natuur of Vaartochten in Zeeland, de Aardrijkskundige geschiedenis van Walcheren, tot herinneringen aan studietijd en familie. En dan noem ik maar een paar onderwerpen.

                  U begrijpt, zo'n backup, een eigen domein op de server in de kelder, daar zit een verhaal achter :'-} Dat te maken heeft met mijn vaders ongenode gast, dhr. Parkinson.

                  Mijn vaders werk zal op deze manier in elk geval bewaard blijven.

                  [reacties]

                  Vleermuis gered (10 augustus 2020..)

                  15 september 2021 00:12



                  Je zou in deze tijd bijna vergeten dat er ook nog àndere gevaarlijke virussen bestaan — tenminste, wij hadden deze zomer (dit stukje stond al een paar maanden ruim een jaar te wachten tot alle crashes opgelost waren ;-)) even niet gedacht aan het bestaan van rabiës, alias hondsdolheid.

                  Rosalie (naam en foto's met toestemming :-)) zat laat op de avond op haar balkonnetje te lezen en hoorde dat één van de katten iets te pakken had — dat hem kennelijk had gebeten of gepikt.

                  Snel greep ze de kat in zijn nekvel en pakte het beestje —muis? vogel?— uit de bek van de kat. Als dank beet het meteen in haar vinger, logisch, maar toen het fladderende beest een vleermuis bleek, zijn we tòch even gaan zoeken 'of een vleermuizenbeet kwaad kon'.

                  Nu blijken vleermuizen in Nederland maar zelden hondsdolheid te hebben. En àls ze het al hebben, is het een andere variant dan (bijvoorbeeld) geïmporteerde huisdieren bij zich kunnen dragen. Toch is het advies om na zo'n beet altijd contact op te nemen met de GGD en je zo snel mogelijk te laten vaccineren.

                  De vleermuis deden we op verzoek in een kooitje op het balkon, zodat hij onderzocht kon worden of hij ziek was. Gelukkig was zijn gezondheid kennelijk zó goed dat hij 's nachts wist te ontsnappen.

                  Zo kreeg Rosalie de volgende dag bij de GGD —alle lof voor de vriendelijkheid en efficientie in Bussum— antistoffen rond het bijwondje ingespoten en een rabiës-vaccinatie. In de weken er na volgden herhalingsvaccinaties. Ook kater Buddy kreeg —flink tegen zijn zin— bij de dierenarts vaccinaties.

                  Inmiddels is het lang genoeg geleden om te kunnen zeggen dat Rosalie en Buddy er niets aan hebben overgehouden. Hoe Louis Pasteur in 1885 een vaccin tegen hondsdolheid ontwikkelde

                  [reacties]

                  Test1024

                  14 september 2021 22:47


                  Test, of hier een foutmelding verschijnt...
                  Of de Gekmakende Weblog Crash, waardoor dit blog terugspringt naar 2010.... :-(

                  [reacties]


                      RSS  php-icon © mailto: Jolie, 2002, 2015