De Zeven Zekerheden van Jumbo: betalen voor gebroken biscuit
zaterdag 16 april 2011 om 15:29
U weet, wij zijn fan van SuperVanDamDeBoer. Niet alleen vanwege de allervriendelijkste hulp van Carl van Dam bij accu-problemen, de fles wijn toen we eens een nietbetaalde rekening kwamen betalen, of jeugdsentimentele slapstick-herinneringen aan Eugène-met-zijn-winkelwagen-vol-Tomatensap.
Super Van Dam De Boer, winnaar van de Supermarkt-van-het-jaar-verkiezing, was bovenal een oase van vriendelijkheid. Niet alleen vergeleken bij winkels in Amsterdam, ook bij Hilversumse supermarkten. Alsof caissières en vakkenvullers er een sport van maakten om vriendelijk te zijn. En blijven.
Tegenwoordig zie ik op tegen naar de Supermarkt moeten. Want Super de Boer is een Jumbo geworden. En Jumbo hanteert ‘een formule van zeven zekerheden.’
Dat de producten niet echt aanwezig zijn, zoals de ‘zeven zekerheden’ beloven, maar ik misgrijp bij lege schappen (kattenvoer, fishermensfriends, kattenbakkorrels, bepaalde EKO-producten, tofu-blokjes, budget melk) vind ik niet erg. En ik kan ermee leven dat vers niet echt zo vers is als de ‘zeven zekerheden’ beloven: zoals ik de Dames-Op-Leeftijd (die trouwens hun koffietafel-met-kinderoppas-functie kwijt zijn) in de winkel hoor klagen over groenten als —Bah! ;-)— bloemkool. Net als ik prima kan leven met het feit dat ‘mijn wensen’ in de praktijk niet echt centraal staan zoals de ‘zeven zekerheden’ beloven, maar dat er hele reeksen producten verdwenen zijn uit de winkel, vervangen zijn door onzinproducten (honderdachtentachtig merken koffie in vijfhonderdzevenendertig smaken maar..... drie smakeloze soorten Cacao, enz enz enz, om nog maar te zwijgen over de wijn, de tandenstokers, lijnzaad, kervel, kindermondspoelwater, harlekijntjesdrop, handzeep, Heer! Wat beleefden wij een Luxe dankzij SuperdeBoer!)
Enfin. Al die minpunten vallen in het niet bij ‘Nr. 5’ van die zogenaamde ‘zeven zekerheden:’ Vlot Winkelen! Bent u de vierde wachtende in de rij? Dan krijgt u al uw boodschappen gratis!
Quel dommage! Want wat doen die kassajongens nu? Je boodschappen langs de scanner hengsten alsof de duvel ze in de nek staat te hijgen. Natuurlijk, gebroken knackebröt, geplette cake, beurs fruit, lekkende melkpakken, gebroken koekjes: kan gebeuren. Met Kerst hebben we ook gelijmde koekjes in de Kerstboom gehangen: suikerwaterlijm was eetbaar ;-} Maar IETS LANGZAMER kan ook. Zeker als er niemand achter je in de rij staat.
Nu heb ik dat punt al eens besproken met een van de managers, die beloofde dat ik mocht zeggen dat iets rustiger ook mocht.
Maar dat bleek gisteren niet te werken: een opgejaagd joch bij de kassa gaf me een grote mond toen ik zei dat ik alle tijd had, dus zolang er niemand achter me stond... Meneer was ‘vlot, maar smijten deed hij niet.’ Ja, zo lust ik er nog een: Kerstboomkoek met suikerlijm.
Dan fiets ik uiteindelijk liever om, naar Dirk van den Broek bijvoorbeeld. Geen enkele kassamedewerker zal daar ooit een koekje kneuzen: daar is hun kassaruimte eenvoudigweg te klein voor.
Jumbo-de-Boer mag er een voorbeeld aan nemen. Liever tijd om je boodschappen op de band te zetten, dan betalen voor gebroken biscuit.
©