Jolies weblog

wie wakker gemaakt wordt, onthoudt zijn dromen ;-)

30 december 2014 14:35

De eerste blogstukjes hier, schreef ik eigenlijk alleen als ‘vulling’, om het achterliggende script in een les te kunnen bespreken.

Het was de zomer van 2002, bloggen was hip, Facebook bestond nog niet, en de bloggers van die tijd schreven, tot mijn toenmalige afgrijzen, over allerlei Persoonlijke Dingen ;-) Ik nam me heilig voor om DAT NOOIT te doen. Zakelijk en technisch moest het blijven. En dat ‘onzinnige reageren’ had ik ook niet aan het script toegevoegd ;-)

Ja lieve mensen, u ziet het, ik ben al jaaaaren bezig mijn spartaanse (en achter al dat geouwehoer verlegen) karakter bij te schaven ;-]

Want in de loop van de tijd zijn een hoop van mijn zelfverzonnen regels versleten geraakt. Zo werd ik vannacht wakker (gemaakt ;-)) en zag een 'weblogstukje' in mijn hoofd. Een stukje dat weer al mijn regels tart.

Ik droomde nl. dat we uitkeken op de Villa van ‘FransisKUSSSSS.’ Gelukkig kijken we in werkelijkheid uit op een kantoorpand, maar in dromen staat alles op andere plekken. Zelfs mijn Opa kwam blij zwaaiend voorbij, de Opa die ik niet meer gezien heb sinds hij me in een droom vertelde dat hij 71 zou worden: noch in dromen, noch In Real Life, want hij overleed kort daarna aan longonsteking :-/

Enfin. In de droom had de jeugdclub van FransisKUSSSSS iets stoms uitgehaald. Ze hadden in de Villa iets uitgespookt als glaasje-draaien (iets waar ik me verre van houd.) En daarbij was mijn zusje komen opdraven. En ja, wie haar gekend heeft: die was WOE-DEND. Die had wat tafels omgekeerd. Zoals te verwachten is bij glaasje-draaien ;-)

Met tegenzin moest ik die Villa in. Met een pak kaarten, met mooie plaatjes en spreuken erop. Die gebruikte ik om zowel met mijn zusje als met de jongeren te praten. Het was eigenlijk nep, want ik kon mijn zus zien die oprecht boos en teleurgesteld was, maar de jongeren niet. Waardoor het voor hen leek of ik ‘via die kaarten praatte.’

De rust keerde weer; er kwam een leidster die de ‘kaarten nog even instraalde’ en goedkeurde, iets dat ik inwendig oogrollend bekeek.

Aan dromenuitleg doe ik niet: die zegt meestal meer over de uitlegger dan over de dromer. Maar misschien... moeten mijn kinderen me vaker 's nachts wakkermaken, dan onthoud ik de fijne verhaaltjes die ik wakker nooit zou kunnen verzinnen :-)