kattenblogje - dat ik liever niet geschreven had
maandag 22 juni 2015 om 21:59
Vanochtend was hij er nog, onze bijna-zestien-jaar-oude Zip.
Waren we te druk bezig met andere dingen, zoals ons huis verkopen? Hebben we iets over het hoofd gezien? Ja en nee. Ja: het 'oude huis' is bijna verkocht, (ongepubliceerde blogstukjes stonden op mijn harddisk*), duim met ons mee!)
Nee: het leek goed te gaan met Zip. Hij had de verhuizing zonder kleerscheuren doorstaan, wist prima de weg te vinden in en rondom het nieuwe huis, kende de katten van de buren (en hield ze ondanks zijn stijve gewrichten en hoge leeftijd uit Zijn Nieuwe Tuin.) Zijn vacht glansde, hij had nog stevige spieren, was niet te zwaar en niet te dun. Hij was dik bevriend met de nieuwe huisgenootjes Flits en (vooral) Buddy, en poes Miesje had in hem 'haar enige vriend.'
Afgelopen week leek hij plotseling ...slecht te zien. Hij botste tegen de deur naast het kattenluikje. Hij botste tegen keukenkastjes die nooit op andere plekken gemonteerd waren geweest. Hij liep langs de randen van de kamer, alsof hij anders de weg niet kon vinden. Maarja, hij dolde nog even in de tuin met Buddy: een Bedreigende Ziekte leek het niet. "Z'n Staar", zeiden we tegen elkaar. Zip had namelijk één zichtbare kwaal, en dat was ouderdoms-staar.
Toch was het gisterenavond ineens Mis. Volkomen apathisch lag hij op zijn lamskleedje. Kip-filet? Zelfs voor zijn lievelingsvoedsel kon hij niet wakker worden. Zijn pupillen reageerden niet meer op licht.
Om een lang verhaal kort te maken, Zip heeft waarschijnlijk een beroerte gehad. Of een sluimerende hersentumor die hem ineens heeft uitgeschakeld.
Vandaag is hij de hele dag bij de dierenarts geweest, en zijn toestand bleek uitzichtsloos. Ongelijke, niet-reagerende pupillen, waarvoor geen enkele verklaring was dan een fatale hersenziekte. Aan het eind van de middag maakten twee spuitjes (hij had wèl een sterk hart) een einde aan zijn zeldzaam vriendelijke kattenleven.
Natuurlijk, er zijn ergere dingen dan een dode Kater van (bijna) zestien, de kranten zien er zwart van. Maar wij zullen onze unieke, sociale, vriendelijkheid-in-eigen-persoon vreselijk missen.
*)P.S., de weblog werkt niet naar behoren en ik ook niet ;-} Vergeef me mijn al of niet digitaal aangestuurde afwezigheid ;-}
P.P.S., lieve mensen, de reaxies verschijnen helaas niet, niet als mail-notificatie en niet onder het stukje, Edwin is er al maanden mee bezig... :-/ Erfenisje van de verhuizing/servermigratie/hackpoging (of zo iets ;-}) Als ik diep in de database graaf, zie ik (soms) dat er reacties zijn geschreven..
P.P.P.S., dit script toont de reacties wèl... Maar de pagina's hier werken om duistere redenen niet meer mee.. ;-/
©