Kalender 2025
donderdag 26 december 2024 om 14:31
De Downloadbare + printbare Kalender voor 2025 staat als losse bestanden, PDF, Jpeg, naar keuze in deze map. Er zijn helaas (nog steeds) ernstige problemen met mijn weblog. Edwin werkt aan een oplossing.
Kalender 2024
donderdag 28 december 2023 om 11:23
De Downloadbare Kalender voor 2024 staat als losse bestanden, PDF, Jpeg, naar keuze in deze map. Er zijn helaas (nog steeds) ernstige problemen met mijn weblog. Edwin heeft geen tijd om die op te lossen, en zolang laadt het systeem geen posts meer van na 2010. Heel erg balen.
Kalender 2023
donderdag 22 december 2022 om 20:33
De Downloadbare Kalender voor 2023 staat als losse bestanden, PDF, Jpeg, naar keuze in deze map. Er zijn helaas (nog steeds) ernstige problemen met mijn weblog. Edwin heeft geen tijd om die op te lossen, en zolang laadt het systeem geen posts meer van na 2010. Heel erg balen.
KB-webcollectie XS4ALL op Unesco-werelderfgoedlijst
zaterdag 5 november 2022 om 15:30
U las het misschien al in NRC: de KB-webcollectie van XS4ALL-homepages staat nu op de Unesco-werelderfgoedlijst. Wat een eer en een erkenning van het alledaagse, dat de allereerste homepage-makers op hun webruimte bij XS4ALL plaatsten.
In de afgelopen jaren, toen Kees Teszelszky, conservator digitale collecties van de KB, werkte aan zijn onderzoek naar de allereerste XS4ALL-homepages, heb ik oude bestanden van (www.)XS4ALL(.nl) met hem gedeeld. Voor zover ik die nog leesbaar op 30 oude backUp-CDroms had.
Uiteindelijk kwam ik op het idee om die 14 Gig zelf ook 'ns door te lopen, om te kijken wat ik nog aan m'n eigen oud webwerk kon terughalen :-)
Deze pagina met 120 screencaptures uit 1995-1999 is daar het resultaat van.
De grap is, dat ik in de chronologie hier en daar pikante details vermeld heb. Geen privé-zaken hoor, daarvoor is het wachten tot m'n gewaardeerde XS4ALL-collega Jammie Ouariachi zijn memoires ooit gaat schrijven ;-) Nee, gewoon, pikante details over de onhebbelijke sprinkhaan-mentaliteit die al vroeg grip probeerde te krijgen, binnen de internet-bedrijven waar ik tussen 1996-1999 werkte. Die details vallen niemand op ;-) Iedereen kijkt naar de plaatjes.
Die plaatjes, met een hedendaagse browser gemaakt van sites uit het vorige millenium, zijn eigenlijk niet eens zó wereldschokkend. Internet was zo'n 4000 x trager dan vandaag, en alle technieken waren beperkter. Websites maakte je met de minste middelen. En dat zie je er aan af.
Overnames (Wegener/Riverland, KPN/XS4ALL), reorganisaties (Planet) gepaard met ontslagen, en mislukte of afgeblazen projecten (City Online, bijvoorbeeld) zijn eigenlijk spannender.
Maar goed. Iedereen kijkt alleen naar de plaatjes ;-) En ja, misschien is dat ook wel het leukste ervan: a trip down Memory Lane.
Ro & SuZ Magenta Award 2022
zaterdag 5 november 2022 om 15:29
Gisteren had ik de eer om uit de naam van Ronald en Suzette de tweede Ro & Suz-Magenta-Award te mogen uitreiken, aan Alexander en Natalja Verkhovsky.
Alexander Verkhovsky zet zich met het SOVA-center al twintig jaar in tegen hate crime op internet.
De uitreiking was op de jaarlijkse INACH-conferentie in het Apollo-hotel in Amsterdam.
De allereerste Ro & Suz-Magenta-Award werd in november 2021, vlak na de dood van Suzette, uitgereikt aan Jean-Hubert Bondo van Africa Sans Haine door Mellouki Cadat-Lampe, ook op de jaarlijkse INACH conferentie.
aanhoudende errors
zaterdag 5 november 2022 om 15:28
De lezers die me af en toe een bericht sturen (dank!) dat het best zot is, om een blog er zo stil te laten bijliggen... die hebben helemaal gelijk... Het is zot dat we de Gekmakende Weblog Crash, waardoor dit blog terugspringt naar 2010, niet kunnen oplossen.
Edwin zou waarschijnlijk het hele CMS moeten herschrijven; Wordpress draait niet op het type serverbeveiliging, enz enz.
Vermoeiend. Te tijdrovend. De dagen, die weken en maanden werden, die ik er in stak, worden op een gegeven moment zó frustrerend, dat er weinig anders op zit dan zeggen: ik moet dit opgeven.
Mijn hele weblog, alle bestanden, staan standaard op "read only." Alleen dàt voorkomt dat de weblog (vrijwel direct) terugspringt naar 2010. We hebben er al ruim 2 jaar geen oorzaak van kunnen vinden :-(
Om hier iets te kunnen posten, of zelfs maar een oud artikel te kunnen updaten, moeten eerst alle permissies gewijzigd worden, èn meteen weer terug om de crash te voorkomen. Heel omslachtig.
Ik begrijp de lezers die zeggen: Ga gewoon naar Wordpress — aan de andere kant, met tieners in huis, zijn er ook allerlei bezwaren: je mag over zóveel onderwerpen die na aan het hart liggen niet schrijven — wat blijft er dan nog over...?
Ja, ik overweeg wel eens een totaal anoniem blog.... Ergens diep in de krochten van het internet. Maar dat is ook weer zo "bloggen in de lege ruimte", zodra je ergens post "hier ben ik!" is het niet anoniem meer....
Printbare kalender 2022
woensdag 22 december 2021 om 22:59
De downloadbare A4-kalender die ik elk jaar teken is weer klaar!
Hier is de complete PDF met alle maanden van 2022 (34MB).
Dit jaar heb ik ook een kleiner bestand (5,8 MB) PDF gemaakt met alle maanden van 2022. Deze is hetzelfde: heeft alleen een lagere resolutie.
Ook als losse pagina's, alle maanden van 2022:
januari als PDF, februari als PDF, maart als PDF, april als PDF, mei als PDF, juni als PDF, juli als PDF, augustus als PDF, september als PDF, oktober als PDF, november als PDF, december als PDF.
Als kleinere JPG (± 450 KB per A4-vel) zijn alle maanden ook te downloaden als losse pagina's:januari als Jpeg, februari als Jpeg, maart als Jpeg, april als Jpeg, mei als Jpeg, juni als Jpeg, juli als Jpeg, augustus als Jpeg, september als Jpeg, oktober als Jpeg, november als Jpeg en december als Jpeg.
In alle bestanden heb ik het kleurprofiel meebewaard, maar mijn browser toont de PDFs wat feller van kleur, en zien de Jpegs er het meest uit zoals zoals ik de kalender bedoeld had.
Lieve mensen, alvast Alle Goeds voor 2022 gewenst!
21 maart 1997 - 8 oktober 2021 - het tijdperk RonaldEnSuzette
zaterdag 9 oktober 2021 om 18:45
‘Wat een mooi stukje. Dank je wel, ik ging in 1 klap terug naar die 21ste maart 1997.’ Tot op het laatste moment werkten we aan een site over het werk van haarzelf en haar eerder dit jaar overleden man, Ronald Eissens.
Op de avond van de 30ste september ging het zo slecht met Suzette's gezondheid, dat ik haar niet alleen durfde te laten. Naar het ziekenhuis wilde ze niet meer, al was ze welkom in het AVL voor palliatieve zorg, ze had besloten dat ze thuis wilde sterven.
Gisterenmiddag, 8 oktober, kwam dat moment, omgeven door vrienden.
"Prachtig!" was het laatste appje dat ze me stuurde over het portret hierboven, dat ik haar enkele minuten eerder toezond.
Het valt nauwelijks samen te vatten wat Suzette voor mij — en veel anderen — heeft betekend. Haar ontwapenende eerlijkheid, haar gave om mensen zich onvoorwaardelijk welkom te laten voelen.
Ze stond op de stoep met bloemen en cadeautjes voor onze pasgeboren baby. Ze bracht Something old, something new, something borrowed, something blue en was met Ronald onze huwelijksgetuige. Ook na de dood van mijn zus was ze een grote steun — bekend met jeugdig verlies door haar broer.
Voor Suzette's rol in het bestrijden van de schaduwkanten van internet, kan ik beter verwijzen naar In Memoriam Suzette Bronkhorst door Cyriel Triesscheijn.
De herinnering hieronder schreef ik voor Suzette, voor de site waaraan we werkten. Ronald sprak ik die 21ste maart 1997 uitgebreid; Suzette, die op haar eigen manier de kat uit de boom kon kijken, leerde ik later op kleinere bijeenkomsten pas beter kennen.
21 maart 1997
"Ik ben uitgenodigd voor de opening van het Meldpunt Discriminatie Internet," Felipe Rodriquez sprak me aan in het trappenhuis van de Prins Hendrikkade, "ik vroeg me af, zou jij daar namens XS4ALL naartoe kunnen gaan? Het is een feest in De Balie, volgende week vrijdag..."  De illustraties zijn details uit de In Memoriam & History-site |
Lieve Mensen, zeg maar gewoon gecondoleerd, en niet: Wat Goed!
zaterdag 25 september 2021 om 23:36
Ja, het is waar. Mijn vader, Piet van der Klis, is woensdag 22 september om 15u20 overleden.
Ik stel dit bericht al een tijdje uit.
De dood van mijn vader betekent voor de nabestaanden dat zij, wij, ik, een vader, partner, opa of broer missen.
Zij, wij, ik beseffen allemaal dat hem nu leed, jarenlang leed, bespaard is.
We hebben allemaal gezien hoe zijn energie, motoriek en bij momenten ook spraak of geheugen het liet afweten. Van welke bezigheden hij daardoor allemaal afscheid moest nemen. Bezigheden waaruit hij door zijn Asperger hoop en troost putte: lezingen, muziek, glasbrandschilderen, wandelen met Hilda. Hoe hij aan de telefoon soms in paniek kon zijn, wanneer hij zorg zich, hoogstwaarschijnlijk realistisch, voorstelde als vastgebonden zitten in een rolstoel, of wanneer hij woorden van anderen, de huisarts of andere medici, erg letterlijk nam. Hoe hij 's nachts nachtmerries en hallucinaties had, (En Edwin en ik hebben dat al meegemaakt eind 2000, nog lang voordat Parkinson's ontdekt was.)
We hebben allemaal gezien hoe hij zijn best deed, hoe hij zèlf zijn hele huishouden deed, totaan deze zomer toe. Trappen liep met geliefde spulletjes, eind augustus nog, om ze vooral een goede bestemming te geven. Hoe hij prachtig en gedetailleerd bleef vertellen, tot afgelopen weekend en tot op de ochtend van zijn dood.
En ja, over dat laatste mag je gerust zeggen: Wat goed! Wat dapper! Respect!
Maar alsjeblieft, bespaar me de woorden "Wat goed dat hij hiervoor gekozen heeft." (Ik vraag dit alleen omdat ik ze al heb gehoord :'-|)
Mijn vaders dood was namelijk geen natuurlijke dood — hij vroeg me dit voor zijn dood niet te delen — hij heeft gekozen voor euthanasie.
Om één of andere reden denken mensen dan, dat je er dan méér vrede mee hebt: want Zelfgekozen dood.
Ja mensen, ik snap de redenering. Maar er ontbreekt iets in.
1) Of de ander er nu voor kiest of niet: hij is en blijft dood en dus de vader, partner, opa die gemist wordt. Al gun je hem geen lijden, behalve zijn lijden is hij er zèlf, met zijn goede momenten, ook niet meer. Niet voor mij, niet voor Hilda zijn partner, of voor wie dan ook van zijn nabestaanden.
2) Is de zorg, in Nederland of de provincie Zeeland, optimaal? Gezien het landelijk tekort aan zorg- en thuiszorgpersoneel en ook in Zeeland aan verpleeghuisplekken, kun je moeilijk zeggen: optimaal. Zowel SP als ChristenUnie stellen: gebrek aan goede zorg draagt bij aan een situatie waarin mensen de zin in het leven verliezen.
3) Is de zorg in Nederland afgestemd op mensen met autisme? Misschien voor mensen met zwakbegaafd autisme wèl, maar voor mensen met normale tot bevengemiddelde intelligentie? Nee. Nog lang niet. Aandacht voor voorspelbaarheid, routine of (eigen) rituelen, afgestemde hoeveelheid prikkels, uitleg en diagnoses waarmee bij letterlijk-nemen de verbeelding niet op hol slaat?
Het bestaat niet, mensen.
Angst was mijn vaders raadgever.
De gedachte dat hij zou worden vastgebonden in een stoel, in een luier en hele dagen moest wachten op korte momenten van onvoorspelbare hulp.
Angst, dat hij in zijn nachtelijke hallucinaties gekke dingen zou doen. Dingen die hem daarna met schaamte of afschuw zouden vervullen of waarmee hij anderen tot last zou zijn.
Was die angst onschadelijk te maken?
Ik weet het niet.
Mij is het niet gelukt.
Met de Depakine, die hij tegen de hallucinaties voorgeschreven kreeg, was ik nog naar mijn eigen apotheek gegaan. Bleek Parkinson's versterkend. Maar (daar luisterde hij niet naar want ik was geen arts, pas toen de neuroloog het zei was het waar) ik zat te ver weg om te kunnen komen poetsen (bovendien mocht niemand dat) en kon onmogelijk een autisme-vriendelijk verpleeghuis uit de grond stampen. Bovendien, hij had toch alleen maar angst en somberheid, nee, gewoon Parkinson? Zijn huis zag er toch nog pico bello perfect schoon en goedgeorganiseerd uit?
En de huisarts?
De huisarts heeft hem aanvankelijk volop gesteund in zijn euthanasie-verzoek en het daarna afgewezen. Volledig autisme-proof. Chapeau.
Dus: Ja, volmondig ja: mijn vader leed ondraaglijk.
Maar zijn lijden was breder vervlochten en raakte tenslotte ook vervlochten in de horror van het euthanasie-traject. Vol onzekerheden, doorgeschoven dossiers en verschoven agenda's.
Natuurlijk is het goed dat er een einde is gekomen aan zijn leed en alle beperkingen die hij ervoer, voorzag en vreesde.
Maar in welk gat van leegte zal Hilda vallen? Natuurlijk we mogen niet klagen, hij is oud geworden, 82 — ook die heb ik al gehoord.
Laten we het goedpraten achterwege laten. Dit was traumatisch. Maak het alsjeblieft niet erger met andere woorden dan gecondoleerd :'-}
Dag lieve Papa
zielloos zal de zomer zijn
nooit meer spreken
over druiven snoeien
rozen stekken regenwater
vloeien bijen in de brem
stil valt jouw stem
mijn spiegel en mijn
eerste laatste ik
clausuleloze link
in liefde voor mijn
zoekgeraakte zusje
jij vader weduwvaar
winnaar in verduren
mijn weerga in wachten
bij zwijgende lijnen
verglijdende uren
zengend zal de zomer zijn
jouw zee van rust
eenzaam woestijn
De vroome friesche fijmelaar
zaterdag 25 september 2021 om 23:34
De vroome friesche fijmelaar (doctoor des doots)
Zich coene wanend ende fier
Zichzelven in den spieghel gadeslaen
Weynich schenkt hem meer plaisier
't ghewete hem ghevloden
dan het smadelyke doden
eener grijsaert lydend in zyn breyn
Met welgevulden kalendier
den macht te doen verscheyden
venijn ter dagelyks vertier
den dorren gheest des tydes aen zyn zyde
heeft hubris hem gevoerd den Hades binnen
alwaer hy zich dra t zicht hem daegt
het duyster sal besinnen
© Jolie van der Klis
© 
